Berthony where are you

Dode hoeken, schijnveiligheid voor fietsers, een asfaltlaag die de suggestie wekt dat auto's lekker door kunnen gassen, een buurt die het niet op deze manier wilde, verkeersdeskundigen die het project afzeiken, drie ongelukken in een paar weken en nu de PvdA en de vvd die zich hard maken voor 'aanvullende maatregelen' en 'extra borden en markeringen op de weg'. Allemaal voor een ROTONDE. Een fietsrotonde. De derde van het land - een andere, in Zwolle, kostte 300.000 euro en werd uitgeroepen tot meest onveilige verkeersplek in de stad. En toen dacht Leiden: goed idee man, laten we het kruispunt Herenstraat-Koninginnelaan verkrachten met een plakkaat asfaltkots, driehonderd vluchtheuvels, allemaal markeringen waar mensen geen zak van snappen (bedenk: veel mensen met stemrecht hebben ook een rijbewijs), zijwegen, zebrapaden en een FIETSPAD met haaientanden, nèt na een haakse bocht. Applaus voor degene die dit heeft bedacht. Er is nog maar één oplossing. En dat is Berthony. De held die ze in Leiden niet verdienen, maar wel nodig hebben. Berthony waar ben je vriend.

Een Leidse naaktloper krijgt 500 euro boete wegens naaktlopen.

Een vrouw op een bakfiets zag de naaktloper. Meer specifiek: ze zag dat het gulpdier van de man was ontsnapt. "De vrouw was onaangenaam verrast door de confrontatie met de naaktloper. Ze eiste tweehonderd euro van de Leidenaar vanwege immateriële schade." Psychische pijn vanwege het zien van die foeilelijke eenogige slang. Verdriet. En huilbuien jongen. Huilbuien. Vooral 's nachts. Telkens maar weer dat huilen en die lucide dromen. Dat die ontsnapte broekpaling haar kwam halen. Ze probeerde nog wel weg te rennen, maar ze was niet snel genoeg. Aargh. Het beest had gewonnen. De man had weliswaar een trainingsjack aan. Maar geen broek. Eigenlijk was hij een soort Donald Duck. En de vrouw heeft gewoon minder zin in het leven. "De schadeclaim van de vrouw op de bakfiets werd niet toegewezen."

U dacht dat de Universiteit Leiden een soort haatmadrassa was waar rechtsengerds als Paul C. en Afshin E. hun gifgas de maatschappij in konden pompen, beschermd door muren van witte man en traditie, maar neen! Ook in Leiden is de gendergekte toegeslagen. De overgesubsidieerde randdebieltjes met twijfelachtig nut maken zich er allemaal vreselijk druk om: het communicatievrouwtje, het diversiteitsvrouwtje en het vrouwtje dat hoogleraar "inclusiviteit op het werk" is. Of mannetje, daar willen we vanaf zijn. Zo zie je maar: ook de oudste universiteit van Nederland en het bolwerk van de vrijheid wordt geslecht door de postmoderne terreur van de permanent gekwetste minkukels die hun eigen onvermogen verbergen achter een schild van activisme en kwets. Maar echt, een hoogleraar "workplace inclusion". Het boek zo heel dun kunnen zijn, namelijk: wees geen lul tegen je collega's. Met zoveel common sense haal je echter de targets niet om genoeg kruidenvrouwtjes aan het werk te houden en dat is niet inclusief. Is Minerva eigenlijk nog een meisje of is dat inmiddels ook al een xer?

MeToo-misère bij Leidse studentenvereniging Quintus. Een student-lid en Penningmeester II van het bestuur wordt genoemd als een aanrander van diverse meisjes die "dronken gevoerd, opgesloten in de commissiegangen, en aangerand zouden zijn."

Het begon met een aantal anonieme linktips, maar al snel plofte het gehele, ongecensureerde (en helaas ongedateerde) verhaal in de mailbox. Het is een brief van de voorzitters van vijf (!) Quintus-disputen (te weten JoJo, de boefjes van Sjap Eisjedies, Olympus, Amigos en Vampierelles), waarin ze hun beklag doen over een kennelijk al eerder ingediende aanklacht van "seksueel wangedrag" tegen penningmeester Ysbrand, waar het Quintusbestuur niets mee gedaan zou hebben. De brief spreekt van "een hele hoop namen van vrouwen" die "dronken gevoerd, opgesloten in de commissiegangen, en aangerand zouden zijn" door de tweede penismeester penningmeester van de vereniging.

De brief citeert bovendien één getuigenis van een meisje: "Hij begon mij te regelen, wat ik niet wou, maar ik kon er niet zo veel tegen doen, want hij duwde me de hele tijd daar tegen de muur zodat ik niet weg kon. Hij zat ook de hele tijd aan mijn billen en borsten en probeerde onder mijn rokje te komen. Uiteindelijk heb ik maar mijn nummer gegeven om van hem af te komen en toen ben ik door de nooduitgang daar weggevlucht." Het meisje deed in eerste instantie niets ("Wat mij gebeurd is, is misschien niet het allerheftigste wat kan gebeuren"), maar bedacht zich toen Ysbrand bestuurslid werd: "Het feit dat wij als vereniging gerepresenteerd worden door iemand die ongewenste intimiteiten bij verenigingsleden uitvoert is beschamend en ronduit walgelijk.”

De briefschrijvers willen uitleg over de aanklacht, of die door het bestuur geheim is gehouden en "wat de sancties waren die Ysbrand heeft gekregen". Verder willen ze "bespreekbaar maken of Ysbrand uit zijn bestuursfunctie gezet moet worden." Hele brief hier in pdf. Bestuurspagina Quintus is offline maar niet bij google cache + mirror.

UPDATE: PERSBERICHT (mirror): er komt onafhankelijk onderzoek, penismeester op non-actief.
UPDATE: Foto verwijderd wegens auteursrechten claimende copyrightknor (hoewel satirische herberwerking altijd is toegestaan maar we hebben ff geen zin in het gedoe.)

Ambulances, brandweer, traumaheli's en alles

Grip1. Uit het halve land worden ambulances en lifeliners naar Leiden gestuurd, omdat rennende mensen zich niet goed voelen. Later meer. 
Update: Veensenieuws meldt dat er vier mensen worden gereanimeerd.
Update: Politie Leiden: MENSEN, GA AAN DE KANT.
Update: 10 mensen onwel.
Update: Brandweer spuit mensen nat.

Om het maar met een goed Nederlands spreekwoord te zeggen: the fish rots from the head. De toekomstige generatie leiders en vertegenwoordigers van het koninkrijk in het buitenland schaamt zich kapot voor hun eigen afkomst: lees dit stuk over "sorry I'm dutch, I'm boring". Blijkbaar zijn de studentjes van nu zo geïndoctrineerd door de linkse staatsomroep en oikofobe kranten dat we een stom onbetekend racistisch koloniaal haatland zijn dat ze engels spreken om hun afkomst te verbergen. 

"Internationaal zijn is de norm tijdens de opleiding en dat sijpelde door naar de studenten zelf. Internationaal is “cool’’. Wat de student dan te doen staat, is zichzelf als zodanig presenteren. Een Nederlandse studente met een moeder uit Australië deed zich voor als een echte Aussie. Een Amerikaanse meid voelde zich wel ‘Europees’ – wat dat ook zijn mag – na twee jaar in Nederland te hebben gewoond. Een Franse jongen beweerde zich ‘Afrikaans’ te voelen na een paar bezoeken aan Kenia. Een andere studente was ‘een vijfde Zuid-Afrikaans en een zevende Inheems Amerikaans met een vleugje Chinees’.

Wat deden de Nederlands-voelende Nederlanders met Nederlandse ouders die de wereld niet rond waren geweest? Meermaals heb ik ze horen zeggen: ‘I’m Dutch, sorry, it’s boring.’ Deze druk voelde ik ook, waardoor ik me in de international classroom vooral erg oninteressant voelde. Nederlands was saai.

Toen er Engels tegen mij gepraat werd door een zich niet-Nederlands voelende Nederlander terwijl er geen buitenlandse student te bekennen was, zakte mijn broek nog verder af. De druppel die de emmer deed overlopen was een Nederlandse docent die een één-op-ééngesprek over mijn essay in het Engels hield."

Waarheen, ons Vaderland? Gelukkig hebben we nog de Leidsche alumnus Thierry Baudet die met zijn testoronnerige oikofiele, bijna oikoseksuele vaderlandsliefde nog enig trots op oranje blanje bleu in de bovenlaag van Ned0rland injecteert, want anders waren we reddeloos verloren.

Dit is dus precies waarom je heikneuters geen badge, pak en macht moet geven zonder jarenlange drilling in de grondrechten van de democratie. BOA's zijn de absolute capitulatie van de maatschappij aan de maatschappelijke verruwing en een teken dat je de hufterigheid van het tijdsgewricht niet kan oplossen door een deel van de hufters dan maar een pak en een badge te geven. Lees dit huiveringwekkende verhaal van de mooie en puike platenzaak Velvet in Leiden (koop daar!), waar een paar medewerkers lekker met pizza en bier voor de deur zaten, totdat de eencellige vinkjes opdoken. Metinclusief illegale huiszoeking, kleinzierigheid en volslagen willekeurige intimidatie. 

CULTUUR EN HANDHAVING
Of: Hoe handhaving een situatie uit de hand liet lopen

*Ik denk dat ik voor veel mensen en meerdere platenzaken in het land spreek als ik zeg dat een platenzaak, en in mijn geval specifiek Velvet Leiden, een belangrijke culturele steunpilaar is voor een gemeente, in dit geval de gemeente Leiden.
Naast het aan de man brengen van nieuwe, of heel oude muziek, organiseren we instoreconcerten, luistersessies, radiouitzendingen, podcasts, een groot jubileumfeest (voor 5000 man) en elk jaar een uitbundig feest genaamd Record Store Day.
U weet vast wat het is, maar toch: tijdens Record Store Day kun je heel de dag (gratis) luisteren naar verschillende artiesten en om even te illustreren wie hier de afgelopen jaren tijdens Record Store Day of een willekeurige instore heeft gestaan een bescheiden lijstje namen: Lavinia Meijer, Tim Knol, Michael Kiwanuka 10cc, Gruppo Sportivo, Birth of Joy, Kayak, Racoon, Nick Mulvey, Joep Beving, Barry Badpak, Michiel Borstlap, Blaudzun, Bart Wirtz, Bear’s Den, Douwe Bob, Spinvis, Kraak&Smaak, Lakshmi, Eefje de Visser, The Slow Show, Remy van Kesteren en Jochem Myjer en dat is slechts een selectie uit de afgelopen twee jaar. Bovendien organiseren we ruim vijf jaar een festival in de Leidsche Schouwburg, hebben we muziekfilms vertoond op het Leidsch Filmfestival, draaiden we plaatjes in kroegen en op festivals, hebben we signeersessies en zo kan ik nog even doorgaan. Tot zover ons bewijs dat we bijdragen aan het culturele klimaat van de stad.
Terug naar de winkel. Als je het lekker vindt, schenken we tijdens dat uur dat zo’n instore maximaal duurt, een biertje. Geen zeven, geen tien, maar één biertje, uit een flesje.
Afgelopen zaterdag was het Record Store Day. Het was druk in de winkel. Tijdens de optredens van Bettie Serveert, Thijs Boontjes en Gruppo Sportivo was de winkel afgeladen. Hier en daar werd een plaatje gekocht, een biertje gekocht (speciaal Velvetbier voor thuis) en hier en daar werd een biertje gedronken. Het was gemoedelijk en er werd genoten door honderden mensen.
Om 19:00 was het klaar. Thijs Boontjes pakte z’n keyboard in, de klanten verlieten de winkel, er werd wat geveegd en het personeel zetelde zich voor de deur aan grote tafel met pizza en een wijntje.
En toen was daar handhaving.
Drie sterk, breed, stoer en humorloos. Waar komt dat bier vandaan? Van binnen. Het probleem was niet dat er een biertje werd gedronken, dat doen de studenten hiernaast ook, maar dat dit uit de winkel afkomstig was. Dus, had ik zelf een kratje bier meegenomen, had het gemogen. Was het geen punt geweest. Dat het uit de winkel afkomstig was, was het probleem. Dat er overdag bier geschonken werd, was ook niet het probleem, want dat hadden ze niet geconstateerd. De winkel was immers al gesloten.
Achter de kassa stond inderdaad een aantal kratten bier, volle en lege. Die moesten weg. Uit het pand. U begrijpt, de euforische sfeer was weg. Maar met elkaar hebben we de boel opgeruimd, de kratten bier naar boven gebracht. Ik heb geen rijbewijs en had bovendien gedronken, dus leek ons uit het zicht, op de zolder waar alleen personeel komt, ruim voldoende.
En toen was daar handhaving vandaag opnieuw. Vijf man sterk, nog breder, nog humorlozer. Ik werd in de winkel gedegradeerd van gewaardeerde muziekkenner en platenzaakmedewerker tot beruchte crimineel die meer dan vermanend werd toegesproken. Ik stond te trillen. We hadden gezegd dat het uit het pand moest! Ik wierp er nog tegenin dat je in willekeurig welke winkel in de koelkast moet kijken en daar alcohol treft. Niet het punt. Hij dreigde dat me een half jaar gevangenisstraf boven het hoofd hing.
Maar het bier is wel weg, niemand die een kratje bespeurt. Op zolder, ja, daar staan kratjes bier, maar daar komt niemand behalve ik. Geen klant die daar komt.
Niets mee te maken.
Vijf man sterk naar onze zolder en alsof er een huiszoekingsbevel was vanwege een ernstig delict werd onze zolder leeggehaald. Ik stond werkeloos toe te kijken, klandizie stond met open mond toe te kijken hoe deze stoere mannen en vrouwen hun achterbak volladen.
Nog natrillend na deze invasie van ‘handhaving’ (ik zie vooral een uit de hand gelopen situatie), waren er gelukkig weer aardige klanten die me langzaam weer terugbrachten van crimineel naar platenzaakmedewerker.
In januari heb ik aangifte gedaan van een grove diefstal rond kerst. Met videobeelden kon ik bewijzen wíe (met naam en toenaam) de diefstal gepleegd heeft en ongeveer voor hoeveel geld. Ik heb na bijna vier maanden niets meer gehoord. Niet wat er gebeurd is en of deze man opgepakt is, niet of ik ooit nog de gestolen waar kan terugverwachten. Dieven horen niks van hun bewezen diefstal, de winkel kan fluiten naar het recht dat zegeviert, maar drink een biertje voor de deur van je winkel en je wordt direct behandeld als crimineel, met vijf man sterk, dreigementen uitend en al. Ik kan de clichégeworden gedachte ‘Ga boeven vangen!’ niet onderdrukken. *

- M. Siera, berucht platenzaakmedewerker

De Universiteit Leiden is niet alleen oud, gaaf en belangrijk maar ook de thuishaven van menig kopje van Jut in het hedendaagse publieke debat. Het is niet alleen de "Haatmadrassa van extreem-rechts" volgens de extreemlinksies omdat FvD-fanboy en Pastafarian Paul Cliteur er ronddartelt, de kikkertjes en gab.ai-tokkies van Twitter willen ook geregeld de Singelstad bombarderen omdat Leo Lucassen er universiteert. Mooi, debat. Schijnbaar bestaat de Leidsche Bek écht, zowel aan de linker- als aan de rechterkant van het polletieke spectrum. Het is dan ook maar mooi dat de universiteit er voor kiest om deze grootmuiligheid te koesteren: in tijden van marketing, studenten pamperen in safe spaces en het Vrije Woord kapotslopen op de campus kiest rector Carel Stolker radicaal voor de vrijheid van zijn medewerkers om er een controversiële mening op na te houden. "Juist de universiteit moet vrijplaats van het gesproken en geschreven woord zijn en dat kan alleen als we bereid zijn het debat met iedereen en dus ook met andersdenkenden serieus te voeren." Stolker erkent dat "diversiteit" in deze tijd vooral betekent dat je alle kleurtjes en genders mag hebben, maar slechts één politieke voorkeur en gaat daar gelukkig volledig tegenin. Nouja, fijn dat Leiden nog niet geUvAïseerd is. HUP Stolkert!

Belangrijke disclaimer: onderstaand is in niets een aanval op de studentes zelf. Je bent 18, hebt het beste met de wereld voor, en bent ook nog eens een meisje. Natuurlijk loop je dan head first in professor Maurits Bergers honey trap (leerstoel betaald door het Sultanaat van Oman) waar je vooral leert je in de meest onverholen koloniaal-exotistische wellust te verwonderen over die cultuur wiens waarden nog wel verankerd liggen in een metafysische substructuur. En natuurlijk gaat dit project in zijn geheel over het wegnemen van """vooroordelen""" van de bekrompen inheemling. Dames, nogmaals, it's not you, it's die kudt-faculteit van jullie waar ze zich nu in meerdere kantoortjes op het Lipsius afvragen of het eigenlijk wel een goed idee was krap meerderjarige meisjes in de ideologische voorlinie te plaatsen. Volledig openbaar. It's a bloody shame, zou een zekere liefhebber van Marokkaanse jongens zeggen. En dan nu de fotoserie: "Zwaar beveiligde / gepantserde JOODSE KINDEROPVANGCENTRA- EN SCHOLEN."

De 41-jarige "Leidenaar" Hoessein G., voor vrienden Guizouni, is volgens justitie een levensgevaarlijke idioot. Allereerst een opsomming: in 2016 probeert hij zijn vriendin dood te knuppelen. De politie grijpt in en schiet hem neer. In mei komt hij vrij. Vervolgens bedreigt hij een man en een hond met een kapotgeslagen bierflesje. Staat Hoessein daar met zijn doorgesnoven kop toch mooi op camera. Daarna geeft hij zijn nieuwe vriendin een kopstoot. Ook geeft hij haar een pak rammel met een ploertendoder. Kortom. Volgens justitie is Hoessein veel te gevaarlijk om vrij rond te lopen.

En dus laat de rechter hem vrij.

Eén dag na de vondst van Anne Faber. Komt een staatsgevaarlijke halvegare, van wie justitie zegt dat hij veel te leip is om vrij rond te mogen lopen, op vrije voeten.

Eén dag.