Mooi hè

Weet u nog hoe dat ging? Eind november mochten we ons al gaan verheugen op het mooiste moment van het jaar. Veel spannender dan Sinterklaas en tien keer interessanter dan dat hele kerstgebeuren want dat snapten we allemaal nog niet. Begin december lag plotseling de vuurwerkfolder op de deurmat en dan kon het speuren, inlezen, inleven en vooral het uitzoeken beginnen. Het werd altijd veel te veel voor pap en mam, en ma in het bijzonder vond het allemaal helemaal niks met dat geknal waarvan je kleren maar gingen stinken. Mama's snappen het gewoon niet. Ter geruststelling zeiden we haar dat we ook een vuurwerkbril zouden kopen en zélfs de rotjes met een lont in plaats van een aansteker zouden afsteken. Alles voor de goede sier. En zoals elk jaar werd het 29 december, mochten we weer! Soms alleen naar de winkel om het vooraf bestelde op te halen maar veel vaker om gewapend met de folder richting de schmutzige, overvolle vuurwerkwinkel, die de rest van het jaar geen vuurwerkwinkel is, te trekken en aldaar aan te kruisen wat we wilden. Naar Duitsland kon ook. alleen doe je dat niet als patriot, eigen waar eerst immers. Pa ging mee - ma natuurlijk niet. Daar gingen we dan. Genieten, met zovele anderen. Met hele pakketten sierpotten, dozen knalvuurwerk, Thunderkings, Pyro's, Dikke Bertha's, sloffen rotjes, honderd duizend honderdduizend klappers, knalerwten en sterretjes voor het jongere broertje of zusje (of voor ma), wondertollen, dingen die PSYCHO SHOTS of INSANE CRACKLING LORDS OF LIGHTNING heten, crackers, Vulcano's, een paar pijlen en een Gigatronix (en die bril en lonten) kwamen we weer thuis om eerst verantwoording af te leggen aan ma en daarna alles uit te stallen in de woonkamer. Wat hadden we ons best gedaan, zo mooi lag het er bij, zo vredig bovendien (nog).  Trots vergeleken we de aanwinsten met vriendjes. Ja wij toch het meest van de buurt. Oudejaarsdag zou onvergetelijk worden en zo was het. Dat wisten we al op de 29e. Dat zijn we blijven weten, zelfs toen we de interesse voor vuurwerk enigszins verloren omdat er alcohol en gezelligheid voor in de plaats kwamen. Toch hield vuurwerk altijd een plekje in ons hart - dat houdt het. Helaas, zoals dat gaat in Nederland, komt aan alle tradities een eind. Daarom staan we vanochtend andermaal met z'n allen massaal in de rij voor ons geliefde vuurwerk. Nog één keer. De laatste keer.

A.k.a. de grootste beveiligingsoperatie everooit

Snipers op de daken, mannen en vrouwen met oortjes in de straten. Na dagen van ceremoniële rouw en het constant herhalen van videofragmenten van Paddington-lunches, OS-openingen en Attenborough-zonnewijzers is het nu tijd voor het echte werk en dat betekent dat zo'n beetje alle belangrijke staatshoofden zich verzamelen in een heel klein stukje Londen. De nachtmerrie van de Britse geheime diensten die er alles aan doen om een live versie van London Has Fallen te voorkomen. Lastig omdat de begrafenis net iets publieker is dan een G7-top of Davos-meeting en extra lastig omdat de Secret Service op zijn Amerikaans komt binnenstormen en de koningin eert door hun eigen gebruiken op te leggen aan de lokale bevolking. Dus mag Wim-Lex niet landen waar Joe zijn Airforce One heeft geparkeerd en verdwijnen later vandaag de meeste hoge piefen in een touringcar, maar hobbelt Biden door Londen in zijn Beast. Verschil moet er zijn. Om kwart voor twaalf wordt Elizabeth verplaatst naar Westminster Abbey en na een dienst sjokt het gezelschap wederom door de stad naar de laatste rustplaats in Windsor. De hele dag live ceremonietelevisie op alle zenders met naar schatting miljarden kijkers wereldwijd en genoeg materiaal voor een heel seizoen Blauw Bloed. Rouwen als een nationale sport, maar wel jammer van die doedelzak. Voor de interactieve ervaring kunt u meepraten bij de officiële stream hier, maar dan mist u wel de intens kneuterige interviews van de Britse media. Fijne uitvaartdag iedereen! 
UPDATE 13:35: Nederland van de partij.
UPDATE 11:44: Kist met Queen onderweg naar Westminster Abbey.
UPDATE 12:23: Front-row plekken voor de Oranjes.
UPDATE 13:22: Dienst voorbij en we zijn weer onderweg.
UPDATE 17:08: Het was een lange reis, maar we zijn eindelijk bij Windsor Castle.

Eindelijk dan

Ontzettend maandafghanistan vandaag en het was ook al geen lekker weer. Mag het even iets frivoler nu? Nu we in afwachting zijn van de toespraak van Sleepy Joe Biden, die op verkansie in Camp David was terwijl de hele wereld hem aan het uitlachen was. Keestelpro dropte een oudje van Johan Vlemmix in de mail en die past best goed bij het gemoed. Want in onze clownswereld verzorgt Johan de muziek. En iets beters hebben we ook niet verdiend. Het liedje klinkt zoals het westen zich voelt: krampachtig proberen om de gangmakers op het feestje te blijven. Maar de Chinezen zijn de gesjeesden. De Paki's hebben pret. De Russen rollen over de vloer, lachend. En wij staan, dicks in hand, uit te kijken over de rokende resten van het eens zo rijke westen. Oh wacht, we zeiden 'frivoler', niet 'virtrioler'. JONGENS KOP OP er komt vast wel weer een nieuwe oorlog die we 'vredesmissie' kunnen noemen, het zal vast allemaal wel meevallen met die migrantenstroom en als we de Taliban gewoon een stoeltje aan de internationale onderhandelingstafel geven, willen ze ons misschien net genoeg opium verkopen om onszelf tot het einde der tijden te verdoven. Wij zijn immers de laatste generatie die onze manier van leven aan de Chinezen kan verkopen! Sleepy Joe hierboven zo, afscheidsbrief annex bindende leestip over hoe weinig het allemaal betekend heeft, dat Afghanistan, hierrr ****en Johan vertolkt de rest van het sentiment, hieronder in een oudje uit 2006:

Alles valt om

Zo. Aanzitten aan de toog. De togus op de barstoel. Bakkie nootjes op de bar. Ober, laat het gerstenat maar vloeien, zeggen we met veel gevoel voor dramatisch proza, want deze week zijn we terug gegleden in het Oude Normaal. Ter redactie bespraken we de jaren 2014 - 2016, toen de islam zich in haar meest lelijke, veelkoppige gedaante oprichtte en van het verre westen tot de Levant zijn bloedbeluste klauwen in het humanisme van de mensheid sloeg, en we na Hebdo en Bataclan geen keuze meer hadden dan pal vóór de vrijheid te gaan staan, en blijven staan. Islamitische Staat werd met vereende krachten van de planeet geveegd, er keerde wat rust terug  en toen snackte iemand van een vleermuis op een markt in Wuhan. Hallo, Nieuw Normaal.

Maar inmiddels rollen er weer hoofden door de straten van een vrij, seculier en liberaal land. En laait het oude, meest intrinsiek ideologische debat over de toekomst van het westen en het lot van de vrijheid opnieuw op: seculiere democratie versus regressieve islamisering. Het is wel degelijk wij van het westen tegen hullie van de dogmatisch religieuze bedreiging van die vrijheid. Schenk nog maar eens bij, barman, voor wat vloeibare moed en een verlichter gemoed, want voor die vrijheid moeten we strijden, zullen we strijden en blijven we strijden. Morgen. Vanavond, vieren we de vrijheid. Liberté, Egalité, Santé.