Zo, levert de enige NPO-show met een bestaansrecht na hun repo van vorig jaar over Draghi's geldpers die 80 miljard euro per maand bijdrukt (nu slechts 60 miljard), weer een de-moeite-waardje af. Ditmaal over het project dat van begin af aan bedoeld was om het Europese continent tot een politieke unie te dwingen: de euro. NRC-journo Maarten Schinkel toog naar de zwakste schakel van de Eurozone, Italië, om eens te peilen hoe die Alpenturken er zelf eigenlijk over denken. Onderstaand vatten we het eventjes samen, maar er lijken twee vuistregeltjes uit te destilleren: landen waarvan de mannen bekend staan als goede dansers en minnaars kunnen niet omgaan geld, want voor hen is schuld slechts een emotie, en de elite van het calvinistische Noorden is inmiddels te post-cultureel om dat te erkennen. 

Ten eerste is Italië natuurlijk net als België geen echt land, en teert het Zuiden op het Noorden. Daar heeft de invoering van de euro weinig verandering in gebracht. Italië staat op plaats 44 onder Kazachstan en Azerbaijan van 's werelds best concurrerende landen, sinds de invoering van de euro daalde de Italiaanse industriële productie met 20% en was de economische groei een mager gemiddelde van 0.2% per jaar, tegenover 1% in andere eurolanden. Schinkel vat het samen met: "Je hoort bijna hoe de eurozone uit elkaar scheurt".

"If it's broke, don't try to fix it. Instead, break all the others, too",  zo luidt een tegelwijsheid op een Brussels toilet. En dat is precies wat Juncker wil.

Wij hebben dus helemaal niet gekeken naar die Staat van de Unie blabla van Juncker vanmorgen, want wie wil er nou op nuchtere maag naar zo'n dolende alcholist luisteren. Je stopt onderweg naar je werk immers ook niet onder een brug om aan een naar goedkope halve liters meurende zwerver te vragen hoe hij de toekomst van de Europese Unie voor zich ziet. Zodoende duurde het echter wel ff eer dat we door hadden dat Juncker in *alle* EU-lidstaten de euro wil invoeren. Dus DING FLOF BIPS + nog een paar andere landen wie de euro bespaard is gebleven. Kennelijk is de honingpot waarmee West-Europese landen het armlastige zuiden overeind houden leeg, en moeten er nieuwe landen nieuwe inleg leveren om een munt die niet werkt (en waar de geldpers in de ECB-kelder al jarenlang overuren voor draait om een total collapse te voorkomen) te blijven reanimeren. Enorrrjjjm EU ook weer, deze ongekozen proefballon. Iets wat niet werkt, gewoon net zo lang blijven uitrollen tot het misschien toch gaat werken - en als het dan nog steeds niet blijkt te werken, de schouders ophalen, droogjes opmerken dat het nu allemaal too big to fail is geworden, en de Gewone Europeaan tot in het einde der tijden vastbinden op een economische flatliner terwijl de 1% zich nergens wat van aantrekt. Toe Ome Franske, vertel nog eens een verhaaltje over hoe de EU ons allemaal van ellende heeft gered?

\

Regelo uno van de journalistiek: staat er een vraagteken in de kop, dan kan die vraag met een stemmig "haha NEEN" beantwoord worden. Komt er dus een rapportje met als titel "Is de eurozone stormbestendig?" dan weet u genoeg. De Eurozone is een ramp omdat zuidelijke landen veel te veel schuld hebben en dus bij een volgende crisis veel te kwetsbaar zijn. De oplossing is, volgens de AIV (een soort clupje van Partijkartellistas dat Buitenlandse Zaken adviseert), even simpel als debiel: NOG MEER EURO! Het rapport geeft ruiterlijk toe dat de kiezer niet zit te wachten op een transferunie;  enige paginae later wordt demissionair minister Burt Coonders desondanks toch geadviseerd om toch te pleiten voor een transferunie in de vorm van een Europees Monetair Fonds en steunprogramma's in de zuidelijke landen, door de rijke Noorderlingen zoals wullie en de moffen. Ook moet er steeds meer geunioneerd worden op de kapitaalmarkt en bij de banken. Het rapport zegt wel dat we strenger moeten worden voor de knoflooklanden, maar dat roepen we al jaren en de landen onder de bier/botergrens hebben er al jaren enorm veel merde aan, de Frambozen voorop. Doorgefokte eurocraten, je verwacht het niet: zelf keurig constateren dat de euro faalt en dat de burger er vooral last van heeft, maar uit ideologische overwegingen toch maar pleiten voor meer, meer, meer Europa. De federale trein dendert door met mensen als Japie de Hoop Scheffer (opsteller van het rapport) in de Eerste Klas en de gewone burger in de veewagons!

Het is vandaag overal spaarblik terugblikdag. Het is vandaag, 9 augustus 2017, namelijk TIEN jaar geleden dat de bankencrisis uitbrak. Die is nog lang niet voorbij, al speelt Brussel van wel.

Griekenland: still a mess. Italiaanse banken: tot over hun oren in de schulden. Duitse steunpilaren: broos want onder zware druk. Werkloosheid, met name in het zuiden: torenhoog, vooral onder de jeugd. Rente: historisch laag, dus ook geen rente op spaargeld voor EU-burgers. Maar de EU zou de EU niet zijn als de quasicommunistische propagandamachine niet op volle toeren zou draaien:

Terug naar herstel dankzij daadkrachtig ingrijpen van de EU, aldus de EU in een hilarisch persbericht. Onzin natuurlijk, de enige daadkracht die Brussel aan de dag legde, was om zichzelf meer politieke en monetaire macht toe te schuiven, speciale noodfondsen te bouwen waarin noordelijke lidstaten taxpoet pompten dat bij de zuidelijke lidstaten weer naar buiten lekt (of beter gezegd: in de dieprode geldgaten van wankelbanken verdween) en waarvoor desnoods complete democratieën in hun eigen bakermat werden doodgeknuppeld - iedereen herinnert zich het Griekse OXI en de manier waarop de Trojka daar met politiek geweld een NAI van maakte. De euro is belangrijker dan de Europese democratie.

En dat alles dus ten koste van uw keiharde belastingguldens, die ze begin van de eeuw in een of andere fopmunt hebben omgewisseld om hem daarna te kunnen misbruiken om hun eigen mandaat op te rekken, maximaal ondemocratisch en tegen hun eigen regels in. En nu kraaien ze hoera ende victorie, Brussel heeft Europa gered. (Volgende missie: de War On Cash!!1!) Enfin, voorheen onze Joost van DasKupital heeft over dat opgerekte mandaat een mooi verhaal in de Financieel Dodeboom vandaag, te lezen via de bovenste link of via de tweet hieronder.

Voor de fijnproevers: NRC Euroblaat pakt uit met een interview met Jean-Claude Trichet (174), de voorganger van Mario Draghi bij de Europese Centrale Bank en de man onder wiens "leiding" de eurocrisis zich eerst verdiepte, voordat Draghi met zijn ECB-mandaat verbrijzelende bazooka op het toneel verscheen. Details zijn voor de liefhebbers, de samenvatting die wij er uit haalden:  Natuurlijk kon Trichet er allemaal niks aan doen, sterker nog: het is allemaal de schuld van de media die 'te anti-Europees' zijn (LOL) en bovendien "te veel invloed hebben". Bedankt, Jan-Kloot, voor wederom een mooi inkijkje in de totalitaire geest van de EU.

Ewoke Engelen trapt er niet in. Het was kut, het is kut en het blijft kut in de eurozone. "De eurozone groeit weliswaar, maar het is nog altijd schuldgedreven groei. De banken zijn niet kleiner maar groter geworden. Hun politieke macht is alleen maar toegenomen. Ze schrijven nog altijd mee aan wetgeving. Hun buffers zijn nauwelijks gestegen en de bonussen zijn weer terug op het niveau van voor de crisis. De private schulden bevinden zich op een hoger niveau dan voor de crisis. De staatsschulden ook. De aandelenkoersen en de vastgoedprijzen rijzen de pan uit." Ook hij wijt het aan de Quantitative Easing, de QE, de kwantitatieve verruiming. Dat is een duur synoniem voor 'geldperd': 90 miljard per maand euro per maand is wat de ECB 'in de eurozone pompt'. Lees: bijdrukt. Engelen: "De crisis was niet een hoogtepunt, maar een dieptepunt voor de Europese Unie. Zij heeft op alle fronten gefaald en haar burgers en ingezetenen op een schandalige wijze in de kou laten staan."

De leukste terugblik komt van Yanis Varoufakis, de speltheoreticus met de pokerface en de marmeren principes, die als Griekse MinFin de hele Eurogroep en vooral EurogruppenFührer Jeroen Dijsselbloem, regelmatig te kakken zette. "Het ware monster heet Jeroen", in zijn terugblikboek 'Adults in the Room - My Battle with Europe's Deep Establishment'. Varoufakis veegt daarin de vuile vloer aan met de trawanten van de trojka. Koop dan, u heeft toch weer genoeg harde knaken - volgens de ongekozen boiler room bobo's van de Europese Commissie tenminste.

Het kost misschien 1.200.000.000.000 euro, maar dan heb je ook een transferunie die het gehele continent ontwricht. Maar Draghi is een politicus naar ons hart, want de beste man houdt zijn woord. In 2012 zei hij toe dat onder zijn leiding, de ECB "Whatever it takes" zou doen om de euro overeind te houden. En zo geschiedde, in de vorm van quantitative easing **aka rammend veel geld bijdrukken om de boel gezellig en bij elkaar te houden. In 2014 kocht de ECB zo'n 80 miljard euro aan per maand (!) aan obligaties op, en vanaf april zo'n 80 miljard per jaar. Het programma loopt officieel tot eind 2017, maar wordt mogelijk verlengd, want een tekentafel illusie mag wat kosten.