Spelen met de Sinterklaascadeautjes kan altijd nog

Bewaard voor de zondagsrust. Dit alarmerende draadje van de NRC-journo die uitzocht hoe het nu zat met uw nieuwe buren. Klikken op "11:05 AM - Dec 5, 2020" (of hier via ThreatReader) en u krijgt 15 x MUILPEREN in het gezicht van onze mooie multiculturele samenleving. Iedereen heeft het maar over jihadbruidjes, moslimbroederschap ontkennende moslimbroeders en overige ploflims. Maar die Assad-mannen konden er ook wat van. En ze wonen gewoon bij u in het portiek, te Noord-Holland, Gelderland en Drenthe. Ze groeten heel vriendelijk "ghallo boerman", maar het zijn complete Totenkopf Divisie's die door de falende IND van Ankie Broekers-Knol en Bente Becker (VVD) het land worden binnengelaten. "Het is een kwestie van tijd voordat ze hun oude skills weer laten gelden en ook hier gewapende bendes oprichten.” Maandag nieuwe Bente Becker Bingo-cijfers voor de Asielinstroom van Week 49, Dinsdag kamervragen voor Broekers-Knol, 18 maart de grenzen dicht.

In navolging van de de drone- en artillerieaanvallen op 27 en 28 februari worden we nu getrakteerd op beelden van vervolgoffensief. Eindeloze "target rich environments" onderstaand.

Volgens Turkijes MinDef meldde gister dat Turkije vanaf 27 februari tot nu toe "2,557 Syrian regime elements" heeft uitgeschakeld, waaronder 2 straaljagers, 2 drones, 8 helikopters, 135 tanks en 5 luchtverdedigingssystemen. Inmiddels is een derde Syrische straaljager neergehaald. We weten niet precies wat Turkije met "regime elements" bedoelt, maar vorige ronde doodde ongeveer 550 Syrische militairen en toen stond hun score pas op 23 tanks, 23 howitzers, 5 helikopters, 2 luchtverdedigingssystemen en 309 soldaten. Grote kans dus, dat het totaal aantal gedode Syrische militairen inderdaad rond de 2.557 ligt. Fors, zouden we dat willen noemen, en dat allemaal rond het Syrische Idlib (maps).

Rusland laat het bondgenoot Assad ondertussen een beetje gebeuren, maar heeft inmiddels wel vier oorlogsschepen naar de Syrische kust gestuurd en zegt cryptisch dat ze "cannot guarantee the safety of Turkish aviation in the Syrian sky. We support Syria's territorial integrity and back up Syria’s intention to continue fighting terrorists and terrorist groups." Aanstaande donderdag ontmoeten Erdogan en Poetin elkaar om het er eens goed over te hebben. Ondertussen zegt Erdogan dat er binnenkort "miljoenen" migranten Europa's kant op zullen komen. Zie na de breek.

"Amerika is zijn positie in de wereld aan het verliezen!", aldus allerlei mensen die ongeduldig hun twittertimeline F5'en totdat de president van de VS uit zijn bed komt, omdat ze willen weten wat zijn volgende move gaat zijn.

Gelukkig staat The Donald altijd vroeg op, dus ongeveer rond het middaguur kunnen we een memo van 280 tekens, met wat onnodige hoofdletters en leestekens, over de Amerikaanse visie op de versnelde chaos in Noord-Syrië tegemoet zien. Tot die tijd moeten we het doen met Stef Blok en zijn Europese collega's, die "hun agenda's hebben omgegooid" (goh, nu al?) om bijeen te komen rond de vraag: 'Hoe voorkomen we dat Erdogan ons nog verder chanteert met vluchtelingen?' Nederland sluit "geen enkele optie uit" (zo zo), zelfs "een wapenembargo" is een optie voor een land dat barst van de Amerikaanse vliegtuigen en het Russische luchtafweergeschut. 

De EU is zoals gebruikelijk weer flink verdeeld, dus er worden sowieso geen besluiten genomen totdat de regeringsleiders later in de week bijeen komen om de met koffie en stemverheffingsspuug bevlekte vergadernotulen van de MinBuZa's op één lijn te leggen.  Of niet. En ook daarna is het maar de vraag of de papieren tijger uit Brussel enige indruk weet te maken op de zelfverzekerde Turkse Dark Horse Grijze Wolf, die wél een eensgezind land leidt (foto boven).

De koffiemachinestelling van hedenmorgen: Had Europa een sterkere diplomatieke vuist tegen Erdogan kunnen ballen als de EU niet steeds namens iedereen wil spreken, maar alle landen hun eigen woorden hadden kunnen kiezen in een collectieve kritiek op Turkije? Want zolang de EU niet unaniem is in hun oordeel, kómt er helemaal geen oordeel - laat staan sancties, maatregelen of serieuze actie tegen Erdogan.

Instant ISIS Update: Blok zegt bij aankomst op zijn vergaderlocatie dat er geen "Nederlandse" IS-strijders zijn ontsnapt uit kampen rond waar het Turkse offensief zich afspeelt.
Poetin Update: Vlad de Imperiumbouwer heeft een interview gegeven. "Syrië heeft verantwoordelijkheid in de oorlog, maar dat betekent niet dat we terroristen maar gewoon los moeten laten rondlopen."
EU UPDATE: Na urenlang vergaderen zijn de EU-MinBuZa's er uit: ze "veroordelen" de acties van Turkije. Poe hee

Goh. Het loopt uit de hand.

Toch bijzonder hoe een handjevol Amerikaanse legergroene politie-agentjes al die tijd een Totale Krieg tussen Turkije, Would-Be Koerdistan, Syrië en losse plukjes jihadistische islamisten (al dan niet uit westerse landen afgereisd, danwel door Mark Rutte gefinancierd) in Noord-Syrië wisten te voorkomen. Wel, die tijd is voorbij. Vanmiddag kondigden de VS aan hun overige militairen (mannetje of 1000) uit Assadistan weg te halen (nieuwsbericht hier, video na de breek) omdat de Turken verder zuidelijk en westelijk oprukten dan "gepland" (lol, alsof er een plan achter deze clusterfuck zat) en omdat de VS met 1K man geen 15K Turkse militairen in tankcolonnes gaan tegenhouden. Zojuist meldt de Syrische staatstelevee dat Assad zijn troepen noordwaarts stuurt om, volgens de vertaling door onze eigen staatsomroep, "de Turkse aanval te stoppen". Volgens Harald Doornbos is dat niet gek, want seculier Syrië/Rusland + Linkse Commie-Koerden is een meer logische dan Linkse Koerden + Kapitalistisch USA.

Trump werkt ondertussen aan "powerful sanctions" tegen Erdogan, maar eer dat die zijn aangenomen is Wereldoorlog Woestijn al in volle vaart tegen de dictatorventilator gevlogen. Lame Duck EU doet ondertussen helemaal niets, afgezien van richting Washington roepen dat "we zo niet met elkaar om gaan" (Bijleveld) en boos bellen met Erdogan (Merkel). Enfin. Wat deed Oranje vanmiddag?
Update: Interessante militaire analyse van een klein jaar geleden komt nu ongeveer uit.

Heel even was Wereldoorlog III waarschijnlijk maar de stof ging al snel weer liggen en nu blijkt dat er waarschijnlijk geen pion is verzet op het Syrische schaakbord.

Waarschijnlijk was Tom Staal vandaag bij de Patatbalie, want het is waarschijnlijk dat daar op dinsdag altijd Kamerleden rondlopen. Het was natuurlijk niet onwaarschijnlijk dat die geen van allen echt een goed antwoord hadden op wat waarschijnlijk een zinloos bombardement was van Trump, May & Macron, op enkele Syrische gebouwen die waarschijnlijk aan Assad toebehoren. Het schijnt dat die de volgende dag gewoon kalmpjes naar zijn werk wandelde, een baan die hij waarschijnlijk nog lang hoopt te houden. Waarmee het zeer waarschijnlijk is dat hij wel of geen chemische wapens tegen zijn eigen volk heeft gebruikt. Het leverde in ieder geval een heleboel spraakverwarring op van Kamerleden en ministers, waarvan waarschijnlijk het gros ook nog met meel in de mond sprak. Maar da's geen chemisch wapen dus dan mag het. De meest nuchtere analyse komt waarschijnlijk van Mr. Hiddema, trouwens.

De vaste Kamercommissie deed een poging iedereen die tegenstander was van een direct bombardement in Syrië weg te zetten als een voorstander van chemische wapens. Alle neuzen moesten dezelfde kant op marcheren. Er is toch een rode lijn overschreden?

Voor velen & Thierry Baudet ligt die lijn niet pas bij massavernietigingswapens, maar reeds bij geweld. Toen dat kwartje viel stopte de hetze, maar startte helaas niet een intelligent debat. Hoe is deze situatie ontstaan? Waarom duurt de oorlog al sinds 2011? Waarom heeft Syrië nog chemische wapens? Import? Nieuwe productie? Waarom mislukt de beoogde regime change?

De OPCW is eind 2013 bezig geweest met het verwijderen van chemische wapens, dat ging om 1300 ton. De Sarin-aanval van vorige week toont aan dat minimaal honderd kilogram miste. Deels omdat de OPCW vertrouwde op de opgaves van het regime. Wapeninspecteurs vonden in 2015 sporen van niet opgegeven Sarin en VX op Syrische militaire onderzoeksinstellingen.

Twee van de 23 opslaglocaties waren niet meer bereikbaar vanuit gebied onder controle van Assad. De meeste rebellen werkten mee, Al Nusra en IS niet. Het Noorse marineschip dat de chemicaliën moest afvoeren werd regelmatig zwaar bestookt. Ze kregen lekkende vaten mee, waardoor het schatten is, hoeveel precies is ingeleverd.

Chloor valt niet onder het verdrag en de ontwapening omdat het in de normale industrie gebruikt wordt. Daar zijn diverse aanvallen mee geweest, allemaal sinds Assad zijn andere ellende moest inleveren.

Nou, weer een nachtje verder, en de wereld bestaat nog steeds. Wat zijn de ontwikkelingen tot nu toe? Naar verwachting zal Macron zijn positie inzake Syrië vandaag in een televisie-interview uit de doeken doen. The Telegraph bericht dat May Britse onderzeeërs "within missile range" van Syrië heeft gestuurd, en vanmiddag roept ze een speciaal war cabinet bijeen, waarschijnlijk om de goedkeuring te vragen voor deelname aan een Amerikaans-Franse-Saudische actie tegen Assad. Na Trumps Twitter frenzy benadrukte zijn perswoordvoerder gisteren nog dat "alle opties op tafel liggen", en ja, wat moet je ook anders zeggen nadat POTUS tweet dat de raketten er sowieso aankomen. Maar goed. Ondertussen is de Russische militaire politie begonnen de orde te bewaken in Douma, wat het natuurlijk extra brisant maakt als de coalitie straks in dat gebied een aanval uitvoert.

Wat zou het mooi zijn als Erdogan, Assad en al-Baghdadi morgenochtend wakker worden als vrouw. Zouden ze nog naar buiten komen? Zouden ze een hoofddoek dragen? Zouden ze hun positie binnen de machocultuur behouden? Of keren ze terug naar het aanrecht?

Het liefst niet alleen als vrouw, maar ook als moeder. Zouden ze gemakkelijk over mensenlevens blijven denken, als ze zelf hebben gedragen, gebaard en opgevoed? Als ze gezien hebben hoe moeilijk het is om een mens te maken, hoe mooi een mens kan zijn?

Het zijn leiders die oorlog voeren of een stukje grond onder hun bewind valt, of onder dat van hun concullega. Voor de burger ter plaatse niet boeiend, wel vervelend. Waar Europa het podium was van twee wereldoorlogen, zitten de meeste strijdende partijen daarvan nu samen in de EU en NAVO. Duitsland en Italië zijn volledig gerehabiliteerd. 

Grenzen waar toen om gevochten werd, zijn nu uitgestorven natuurparken met vergeten landmijnen en instabiele munitie. Hoe langer oorlogen geleden zijn, hoe duidelijker het zinloze karakter. Het is alleen de huidige of komende oorlog die zogenaamd de uitzondering vormt. 

Waar Rusland, Oekraïne en vele andere Oostbloklanden de vorige ronde bondgenoten waren, staan ze nu tegenover elkaar. De meeste ellende daarvan zit niet in grensgebieden tussen machtsblokken, maar onderontwikkelde landen die ongewild een setje proxyoorlogen te gast hebben. Ondertussen wordt de strijd tegen fundamentalisme en terrorisme vergeten.

\

Top-down

Assad heeft nauwelijks terrein veroverd op IS, maar heeft zich vooral geconcentreerd op het kapotschieten en veroveren van Aleppo en andere strategische doelen. Het meeste IS gebied, waaronder Raqqa is veroverd door de SDF. Een multi-etnische en multireligieuze organisatie die een eigen staat nastreeft in Syrië, langs de hele Turkse grens.

Erdogan is een islamist, streeft de volledige islamisering van Turkije en haar omgeving na. Iets wat Boris van der Ham al weergaf in een documentaire hoe christenen en atheïsten in Turkije met geweld werden bestreden. Een beleid dat wordt uitgerold naar multicultureel Noord-Syrië, zelfs in de rustige Afrin-enclave, die nu vanuit Turkije wordt binnengevallen.

Erdogan is bezig aan zijn tweede missie in Syrië. Een vervolg op de eerste die moet voorkomen dat in Noord-Syrië een levensvatbare staat ontstaat, eentje waar wel ruimte is voor democratie, christendom en atheïsme. Het is een publiek geheim dat Europese Syriëgangers via Turkije reisden en wapens ruilen voor olie, daarom mocht SDF geen wig drijven tussen Turkije en IS.

De vraag is hoe diep Erdogan in IS zit, en waarom zijn Turkije nog in de NAVO zit en hele warme betrekkingen met de EU heeft. Na de Assyriërs, Armenen, Grieken en Koerden, is het nu de beurt aan Koerden en hun nieuwe vrienden. De vorige keer werd boven Noord-Irak een no-fly zone ingesteld om de genocide door Saddam te begrenzen. Nu deelt de VS luchtdoelraketten uit.

Iran blijkt ondanks zijn nieuwe deals met westerse landen in Syrië niet bezig te zijn met vrede of de emancipatie van vrouwen. Iran vond het een goed idee om met een drone de Joodse verdediging van de Golan-hoogte in kaart te brengen. Daarna vond Syrië het een goed idee om een Israëlische F16 neer te halen. Waarop Israël besloot doelen in Syrië te bombarderen. 

Lachende derde bij deze snelle escalatie is IS. Ontstaan in Syrië en Irak midden in een machtsvacuüm achtergelaten door de vorige burgeroorlog. Nog voordat IS verslagen is, pakt iedereen de eigen agenda er weer bij, starten oorlogen, en uit de as zal IS nogmaals herrijzen. Het zijn in ieder geval geen ezels, want die stoten zich niet twee keer aan dezelfde steen.

Bottom-up

Een militair die op patrouille in bergdorpen zwerft om andere islamitische terroristen uit te roken, speelt een ziekelijke versie van wie is de mol. Niet om geld, maar om levens. Tussen de regels van de verklaring van Marco Kroon door vallen twee dingen op. Ten eerste dat hij onvoldoende vertrouwen heeft in de organisatie om alle informatie direct met hun te delen. 

Iets wat niet verbazingwekkend is. Inlichtingendiensten hebben in hoog tempo mensen moeten aannemen die de Afghaanse taal machtig zijn, en daar kan een verkeerde tussen zitten. Maar ook in het algemeen kan een ambtenaar zich voorbijpraten, te koop zijn of verkeerde loyaliteit hebben. Derde risicocategorie is het digitale sleepnet van de VS, samen met hun eigen agenda.

Het tweede deel is zijn angst voor operationele onderbrekingen. De situatie in dit soort gebieden wisselt sneller dan conventionele oorlogen, waarbij duidelijke frontlinies en strijdende partijen zijn. Het is de overtreffende trap van een guerrilla-oorlog. Strijders die opgaan in de plaatselijke bevolking, aanvallen uitvoeren en daarna bijtanken in een ander continent.

Zijn relaas geeft inzicht in een bestuurscultuur van wantrouwen richting medewerkers en vertragingen na een (politiek gevoelig) incident. Meteen het einde van een gevaarlijke achtervolging. De missie wordt niet succesvol afgerond, de inlichtingen verouderen. Als de missie hervat wordt, ligt de hinderlaag al klaar en is het doelwit gevlogen.

Het kabinet heeft mensen opgetrommeld om te verklaren dat Marco Kroon gek geworden is. De boodschap is duidelijk: het eigen functioneren van ministeries staat nooit ter discussie, manschappen zijn er om voor de trein te gooien, het liefst met een snelle soundbite die in een kop van een krant past, in plaats van een onderbouwde reactie. 

Het bovenaanzicht van geopolitieke verhoudingen en het onderaanzicht vanuit de militair laten beide dezelfde vicieuze cirkel zien.