Nog wat herrie op Stille Zaterdag

Jezus Christus kent u van de Bijbel en van zaterdags gescheld langs het voetbalveld van teleurgestelde vaders die hun zoons (of dochters!) voor de zoveelste keer zien verliezen van een ploeg die eigenlijk helemaal niet beter is. Maar wist u dat hij ook een hoofdrol speelt in de popcultuur? Daarin zien we Jezus nog weleens van een andere kant. Soms is-ie zwart, soms zingt hij, soms worden er grappen of liedjes over hem gemaakt en een enkele keer wordt hij zelfs belasterd. In NRC werd van de week nog de vraag opgeworpen of Jezus niet misschien een soort nieuwe Captain America of Spider-Man is. Nou, bij dat soort beledigingen moet je een grens trekken, en sowieso zou je dan eerder bij Thor uitkomen want die wist net als Jezus hoe een hamer te hanteren. Wij zijn best blij met de Jezus die we kennen, die heeft ons namelijk al zo ontzettend veel gebracht. Hij is nota bene voor onze zonden gestorven. Het leek ons daarom een goed idee, zo op de late avond van Stille Zaterdag, om nog eens terug te denken aan een aantal mooie momenten uit de popcultuur die er zonder Jezus nooit waren geweest. Een zalig opwarmertje voor de verrijzenis van morgen. 
Wij wensen u alvast een vrolijk Pasen!

"That's not Céline Dion"

Wereldwijde ophef en ook 'seculier rechts' Nederland verenigt zich ineens in dezelfde blasfemie-aanklacht wegens de bovenstaande 70 seconden, die in totaal 0,3% van de gehele opening betroffen. Dus toch een paar kanttekeningen bij deze gretige vreugdeloosheid hoor:

1- Parijse fenomenen als burlesque, haute couture, théâtre de l'absurde en Moulin Rouge zijn bij uitstek genderdiffuse gelegenheden waarin spel met grenzen, decadentie, kitsch en seksualiteit centraal staan, dus waarom zou dit dan niet héél eventjes de revue mogen passeren? 

2- Waarom wordt deze verbeelding van Het Laatste Avondmaal [al was het eigenlijk Jan van Bijlerts' Het Feest van de Goden'] als ondermijnende blasfemie gezien, en niet gewoon als een interpretatie? Zeker; een inmiddels voorspelbare interpretatie die weinig toevoegt, maar een interpretatie niettemin. En is het daarmee in plaats van een ondermijning niet juist een omarming ervan, hoezeer de optics daarvan je ook tegenstaan?  

Dit kunstcollectief hoefde zich niet in christelijke beeldtaal te uiten hè, maar deed het toch. Is dat niet juist een vorm van liefde? Zou Christus liever verzwegen worden, of zou hij liever besproken worden in een taal die de meerderheid tegenstaat?

Mocht het inderdaad een manier zijn geweest waarop deze mensen Christus zijdelings hun liefde betuigen (wat ondergetekende overigens oprecht denkt), hoe weerzinwekkend voor sommige kijkers dan ook, zijn dit dan niet precies de mensen waar C.S. Lewis over schreef:

"The little, low, timid, warped, thin-blooded, lonely people, or the passionate, sensual, unbalanced people. (...) They are the lost sheep; He came specially to find them. They are (in one very real and terrible sense) the “poor”: He blessed them. They are the “awful set” he goes about with — and of course the Pharisees say still, as they said from the first, “If there were anything in Christianity those people would not be Christians.”

3- Er wordt door seculier rechts Nederland aangehaald dat "nu zelfs moslims" deze "belediging van het christendom" onacceptabel vinden, waarvan de implicatie zou zijn dat het dan dus wel écht onacceptabel moet zijn.

Maar sinds wanneer zijn islamitische religieuze gevoeligheden een indicatie voor wat een proportioneel respons is? Dat nu "zelfs moslims" beledigd zijn is bepaald geen aanbeveling, en zou juist tot een hernieuwd onderzoek van de eigen weerzin moeten leiden.

4- Op zo'n wereldwijd podium met de eigen cultuurbronnen durven spelen is toch juist een vorm van kracht? Zoals de commentator meteen na het segment zegt: "I'm rocking my brains. I was at the Bird's Nest in Beijing, and I can't remember anything quite like that." En daarmee zegt hij meer dan hij zegt.

5- In de gretige nasleep van het bovenstaande Avondmaal ontstond er overigens een inquisitie waarin Paul Jouve's "Stier en Hert", waar het podium omheen gebouwd is, werd aangezien voor een Gouden Kalf, en waarin Keltische Seine-riviergoding Sequana werd aangezien voor een Ruiter van de Apocalyps.

Knap werk jongens.

Naschrift 16:12 - Ook dat andere paard was geen Ruiter van de Apocalyps, maar Pegasus.