deel 2

Vorige week werd in deel 1 de eerste aanzet gegeven om de economische effecten in kaart te brengen van een verbod op fossiele energie vanaf 2050 zoals deze op de COP28 werd voorgesteld door een meerderheid van de 70.000 bezorgde bezoekers (en hun aanhang thuis), waaronder dus Wopke Hoekstra, die al jaar een dag bekend staat als een milieubeschermer. Deze week het tweede deel over de economische effecten.

Vorige week werd enerzijds het punt aangestipt dat de groene omwenteling tot een enorme vraag (en gezien het gelimiteerde aanbod: enorme concurrentie) naar bepaalde grondstoffen zal leiden en anderzijds dat bepaalde landen zich niet of niet zo streng zullen houden aan een verbod op fossiele brandstoffen, waardoor het Westen zich genoodzaakt zal voelen om invoerbelastingen te heffen (met ander woorden: handelsoorlog)..

Door toenemende schaarste, wijzigende belastingen en een escalerende handelsoorlog, moeten hele handelsketens dus opnieuw opgebouwd worden, iets dat enorm complex is en erg veel tijd en geld zal gaan kosten. Alle wensdenkers lijken deze realiteit te negeren. Toch doorzetten met een verbod op fossiel, zal leiden tot nog meer dislocaties in de economie, nog minder aanbod en nog hogere prijzen; de mensen in het Westen krijgen dus “minder voor duurder”.

Op zijn best leidt het verbod op fossiel tot groene stagflatie, maar een groene depressie is waarschijnlijker omdat de groene energie niet in de huidige energievraag (en dus BBP) kan voorzien.

Nu zijn er economen die wel het realisme hebben om te stellen dat een verbod op fossiele brandstoffen alleen kan plaatsvinden als we minder consumeren (met andere woorden, een lager BBP), de de-growth economen. In wezen zal het aanbod van groene energie bepalen hoeveel welvaart er mogelijk is en gezien bovenstaande zal dat dus een stuk minder zijn dan we gewend zijn. We zullen dus moeten ontgroeien, volgens deze economische school.

Deel 1

Het zal de lezer niet ontgaan zijn dat meer dan 70.000 mensen in Dubai zijn samengekomen om de wereld te behoeden voor een klimaatramp. Maar sommige van de plannen die op de COP28 ter tafel zijn gebracht kunnen ook als een ramp bestempeld worden; voor de mens dan. Het lijkt er erg op dat een grote meerderheid van deze 70.000 personen (ambtenaren, ministers, politici, consultants, milieuactivisten, lobbyisten, NGO afgevaardigden, en zo verder) vooral denken in beelden en ervan uitgaan dat als zij X of Y beslissen, dat de wereld zich er zo naar kan voegen. Maar ook de wetenschappers lijken geen oog te hebben voor de andere effecten van wat zij voorstellen. Wellicht dat zij geheel bevangen zijn door TINA (there is no alternative) en zich mentaal hebben afgesloten voor afwijkende meningen en de waarschuwingen van collegae uit het eigen vakgebied en van die daarbuiten. Wat de verklaring ook moge zijn, het voorstel om het gebruik van fossiele brandstoffen helemaal uit te bannen tegen 2050 is ronduit gevaarlijk.

Nu kent het verbannen van fossiele brandstoffen velen effecten, maar ik zal er 3 bespreken: economische, democratische, en sociale effecten.