Een vrolijk Kerstverhaal

Kerstmis associeer ik van kindsbeen af met moord en doodslag, want onze werkster werd - nadat ze het kindje Jezus had gewiegd in de roomse kerk - door haar straalbezopen man aan flarden gesneden. Ze vonden het mensje badend in het bloed onder de versierde dennenboom, in de arbeiderswoning in de Indische buurt van Ede. Ik kwam graag bij de werkster thuis. Ze woonde in de achterbuurt, waar sloeries met krulspelden in peignoirs zaten te kaarten, te roken en te zuipen, en tv keken. Ik vond dat gezellig, want wij hadden thuis geen televisie. Mijn moeder noemde de televisie het kijkkastje van de duivel. ‘s Avonds zaten papa en mama allebei in een luie stoel onder een schemerlamp te lezen. Ik vond het toen verschrikkelijk saai, nu moet ik snotteren als ik dat vredige tafereeltje weer voor de geest haal. 

Ik associeer Kerstmis behalve met moord en doodslag ook met PvdA-mastodont Max van de Berg. Met mijn toenmalige vrouw Edith Mastenbroek bezocht ik eens de kerstviering van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten, in dat naargeestige filiaal van het Europees Parlement in Straatsburg. In die verschrikkelijk bunker moest iedereen van de Engelse socialisten, die volkomen starnakel waren, meedoen aan de polonaise nadat The twelve days of Christmas was afgewerkt. 

Ik was destijds ook niet de beroerdste dus ik hobbelde mee in die sliert van het menselijk tekort. Kneep er ineens iemand in mijn kont! Dat was ik wel gewend maar ik draaide me toch even om: bleek het Max van den Berg te zijn, met een hoedje, een toetertje, een vuurrode gok en confetti in de baard... 

Hij dacht dat ik een vrouw was! 

Die avond hoorde ik van de Britten dat de “Raspoetin van het Noorden” een gevreesde billen- en borstenknijper was. Tijdens de zoveelste kabinetsformatie van Paars stuurde Raspoetin de hele dag smsjes en belletjes naar Den Haag: zeg, jongens, ik ben beschikbaar als minister hoor! De PvdA wilde hem niet, en dat is veelzeggend. Maar Max van den Berg dook vervolgens overal weer op. Het is net herpes: het is een jaartje weg en dan plotseling heb je het weer, in je oog, op je schaamlip, onder je voorhuid, en het jeukt maar, en het jeukt maar... en krabben helpt niet.

Nok Nok Nok. Is daar iemand?

De afgelopen week hebben centrale banken de financiële markten wederom in beweging gebracht, zo ook de aandelenmarkt. In de meeste gevallen gaat de discussie over wanneer de centrale bank in kwestie een draai (pivot) zal gaan maken; van verkrappen naar (wederom) verruimend monetair beleid. De aandelenmarkt hoopt op die draai, want dan gaat de geldkraan weer vol open en kunnen de koersen weer inflateren (een grotere hoeveelheid geld dat hetzelfde aantal aandelen najaagt leidt tot hogere koersen).

Maar het kan goed zijn dat de markt niet goed heeft opgelet. Als naar de Fed gekeken wordt, dan is de laatste rentestap (zoals verwacht overigens) omlaag geschroefd naar 50 basispunten (half procent), terwijl de stappen voorheen 75 basispunten groot waren, maar of dit gezien moet worden als het begin van het einde aan monetaire verkrapping, valt te betwijfelen.

Keuvelen over Komrij

AvA: "Dr. Pos, u bent de biograaf van Gerrit Komrij. Ger was een gevreesde polemist. Mensen die hem niet kenden dachten dat hij een enorme gifkikker en azijnpisser was. Ik vond Gerrit en Charles juist heel gezellig. Dan zaten we in de keuken in het Komrijk in Vila Pouca da Beira te borrelen en draaide hij ABBA, Dolly Parton (Jolene), Stand by your man van Tammy Wynette en natuurlijk De Postkoets van de Selvera’s."

AP: "Ger moest zich kwaad maken om een goede column te schrijven. Altijd zo dicht mogelijk tegen de deadline aan. Dan zat ik bij hem in de keuken en zei hij: ik moet mijn column schrijven maar ben nog niet kwaad genoeg."

AvA: "Waar kon hij zich echt druk om maken?"

AP: "Politici, de doldraaiende antiracismelobby, rabiate feministen, relnichten die bij het minste of geringste kirrend met hun beentjes omhoog gaan. En hij hield niet zo van jongens met petjes."

AvA: "Wat bedoelde hij daarmee? Zijn dat jongens met bontkraagje op scooters die de wereldcup jatten?"

AP: "Ger en Charles voelden zich in eind jaren zeventig in Amsterdam al bedreigd door Marokkaanse potenrammers. Charles is een paar keer in elkaar geslagen. Die mohammedaanse homo- en pottenhaat was een van de redenen voor hun emigratie naar Portugal."

Ava: "Over de Griekse beginselen gesproken: in de legendarische Mosse-lezing gaat Ger enorm te keer."

Een citaat: Kijkende naar de televisie en het parlement krimp ik verder. Waar heb ik het aan te danken dat ik behalve mijn likdoorn en mijn groot talent ook nog mijn homoseksualiteit moet meezeulen? Ik wil niet vertegenwoordigd worden door een zingende zak met lachgas. Ik wil niet geknuffeld worden door een politicus met wie ik niets heb.

Homoseksualiteit, zoveel is duidelijk, leent zich niet voor solidariteit.

Dat komt goed uit, want ik wil er niet graag meer bij horen.

Stilletjes is een droom aan diggelen gegaan. Ik heb altijd met het idee geleefd dat homoseksualiteit ook te maken had met ironie, kritiek, satire, dubbele bodems en diepere zin. Gerard Reve schreef in zijn begintijd dat je maar naar de taartjes etende volksvrouwen op de gebakafdeling van de Hema op de Nieuwendijk hoefde te kijken om prompt homoseksueel te worden. Zoiets ongeveer. Iedereen kent dat verhaal. De omgekeerde toestand lijkt nu bereikt. Je hoeft maar naar de pijnlijke standaardnichten op het scherm te kijken of je weet dat je daar niet bij wilt horen. Je zou zo snel mogelijk heteroseksueel willen worden. Er valt geen eer meer te behalen door je homo te noemen.

Homoseksualiteit, vaarwel. Bedankt voor de kennismaking.

Het negerwoord

Woorden strafbaar stellen. Dat is best eigenaardig gedrag. Wist u dat onder Lenin het woord 'vegetariër' strafbaar was in de Sovjet-Unie? Vlees eten was kennelijk een typisch socialistische aangelegenheid. En ‘sokken’ ook. Dus gingen mensen aan een ‘sok’ refereren als ‘geen-sok’, want in negatieve zin erover praten mocht wel. Waardoor Russen nog steeds ‘sokken’ aanduiden als ‘geen-sokken’. 

U begrijpt het, we stevenen taalkundig af op een rijke toekomst. 

Kunt u de dader omschrijven, meneer? 

“Uh, ja, gemiddelde lengte, normaal postuur, geen-neger…”

Bij voorkeur met alcoholprobleem

Het is verbazingwekkend hoe de Nederlandse media een buttplug zijn geworden van de overheid. Elke propandascheet van de overheid wordt klakkeloos als een redactioneel stuk in de krant afgedrukt en de lezer wordt dagelijk bestookt met klimapocalypse, met genderwaanzin, woke nonsens en islamknuffelarij. Kenmerkend voor de algehele teloorgang van de Nederlandse pers was het persbericht bij een conferentie op 2 december 2016, van de opleiding journalistiek van de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Die was gewijd aan ‘constructieve journalistiek’.

Alle redacties van Nederland worstelen vandaag de dag met de Boze Witte Man. Geven we hem voldoende aandacht, bevragen we hem wel kritisch genoeg, bestaat hij wel? Het antwoord van veel journalistieke media is dat zij al aandacht schenken aan wat de ‘gewone man’ er van vindt. Daarmee wordt de Boze Witte Man een plekje gegeven, maar meer ook niet. Het kan ook anders. Door te werken met constructieve elementen geeft een journalist burgers niet alleen een podium, maar kan hij ze ook betrekken bij het nadenken over oplossingen. Exit Boze Witte Man?

De televisie en de krant zijn overbevolkt door boze witte meisjes, boze witte vrouwen en boze witte oma’s die krijsen dat de witte man de wortel van al het kwaad op deze aarde is. Maar door wie zijn die witte mannen dan gebaard? De media zijn nog steeds in handen van verzuurde linkse witmannen. Het roomblanke NRC Handelsblad - alias de D66-bode - bedacht daarom NRC 101 Nieuwe Talenten.

“Wij presenteren 101 nieuwe talenten op cultureel gebied uit Nederland en Nederlandstalig België. Alfabetisch per kunstdiscipline. We denken dat ze gezichtsbepalend kunnen zijn in de jaren twintig. Daarom willen we u graag laten kennismaken met deze kunstenaars. Een poging om u een blik te gunnen op de rijkdom en diversiteit van het nieuwe culturele aanbod.”

Koopt Nederlandschen waar, dan helpen wij elkaar

Dat de wereldhandel op het punt staat flink te veranderen door de spanningen met Rusland en (met name) China, moge duidelijk zijn. De wereld lijkt zich te begeven naar twee geopolitieke machtsblokken; China en het Westen. Maar het Westen lijkt nu ook in tweeën te worden gesplitst, althans betreffende de handel. De drijvende kracht hierachter is niemand minder dan Joe Biden.

Zo heeft de Amerikaanse President het voor elkaar gekregen om zijn Inflation Reduction Act aangenomen te krijgen afgelopen zomer. Dit pakket, met wellicht de passende afkorting IRA, behelst onder andere een pakket van USD 369 miljard over 10 jaar om de groene transitie een boost te geven. Het is eigenlijk een flink afgezwakte versie van het Build Back Better plan van de Democraten in (afbeelding opklikbaar).

Narco Central

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). * Hier deel 1, deel 2 en deel 3*. Dit is deel 4. *

Een dagje rijden op bergwegen tussen de cactussen, 1000 km boven Michoacán ligt de staat Sinaloa, bakermat van de Mexicaanse drugshandel. Al 100 jaar geleden werd er op kleine schaal opium verbouwd, door Chinese gastarbeiders die hun verslaving uit hun moederland meenamen. Slimme Mexicanen roken geld en trapten in de jaren 1930 in een pogrom de Chinezen eruit en namen de toen nog kneuterige opiumhandel over. Via marihuana en coke werden drugs uiteindelijk de megamiljardenindustrie die het nu is. 

De staat is thuisbasis van het oppermachtige Sinaloakartel. De grote baas, El Chapo Guzman, wist twee keer eerder uit een Mexicaanse cel te ontsnappen. Na zijn derde arrestatie werd hij aan de VS uitgeleverd en verdween in 2020 voor levenslang in een Amerikaanse Maximum Security Prison. Het Sinaloakartel is in feite geen hechte organisatie, het is meer een samenwerkingsverband van vijf à zes families die elkaar, als redelijke zakenmensen, het licht in de ogen gunnen, legt redacteur Ismael Bojórquez me op de zwaar beveiligde burelen van RioDoce uit. Maar de zonen van El Chapo, Los Chapitos, zwaaien in feite de scepter en de andere groepen betalen een provisie aan hen. In ruil daarvoor zorgen de welpen van El Chapo voor rust en orde. Daarom is in Sinaloa, in tegenstelling tot Michoacán, het moordcijfer zo opvallend laag. Het CJNG denkt er ook niet over om hier een stap te zetten, want dan krijgen ze te maken met de vuurkracht van het Sinaloakartel.

Dat ondervond ook de overheid toen die het in het hoofd haalde om Ovidio Guzmán, een van de zonen van El Chapo, te arresteren in oktober 2019. Ovidio heeft de bijnaam ‘El Nuevo Ratón,’ de nieuwe muis. Met zijn knappe, Clooneyeske trekken zou hij een fotomodel kunnen zijn. De appel val niet ver van de boom en samen met zijn broers heeft Ovidio de zaak van Pa overgenomen. Hij is nu de facto de CEO van het Sinaloakartel. Die lieten zich niet onbetuigd nadat het nieuws van de arrestatie als een lopend vuurtje rondging. Binnen no time mobiliseerden rond de zevenhonderd kartelleden zich. Ze vormden spontaan milities en trokken met AR-15’s en .50 kaliber machinegeweren door de straten. Culiacán zag voor het eerst Urban Warfare toen het kartel met guerrilla tactieken leger en politie aanviel. Er vielen zeventien doden, voornamelijk aan de kant van het leger. De Mexicaanse president gaf hoogstpersoonlijk opdracht om Guzmán junior weer vrij te laten om verder bloedvergieten te voorkomen. Een politieagent die betrokken was bij de arrestatie werd een week later vermoord in een regen van 155 kogels. 

Om nog even in te wrijven wie er nu echt de baas was, trouwde enkele maanden later de dochter van El Chapo in de zalmroze kathedraal in het centrum van Culiacán. De wijde omgeving was afgezet met de bekende geel-zwarte plastic ‘do not cross’ politielinten. Maar nu waren het kartelleden die openlijk met hun zware automatische geweren de veiligheid garandeerden.

En nu vooruit!

Tjeerd de Groot, de voormalige melkmuil van de Nederlandse Zuivel Organisatie, liet deze week zijn ware gezicht zien aan Jonathan Krispijn. Ik kan me niet herinneren dat in naoorlogs Nederland een roomblanke man een persoon van kleur met een Joodse achtergrond uitschold voor fascist.

Vooruit: de gesjeesde spindoctor van GroenLinks, Sybren Kooistra, schold Max Pam voor racist uit en dat pikte Pam niet. Die schakelde meteen meester Peter Plasman in, en Kooistra, die als de dood was voor een strafblad omdat hij dan niet meer bij de EU kon werken of niet meer naar zijn geliefde Verenigde Staten kon reizen waar hij immers spindoctor van Obama was - koos eieren voor zijn geld.

Overigens heeft Sybren Kooistra net zo’n vies baardje - de zogeheten pratende kut - als Tjeerd de Groot, Rob Jetten, kindervriend Cindy Smeets, Steven van Weyenberg, Sjoerd Rimmer Sjoerdsma en Daan Bonenkamp, die als de spreekwoordelijke rat het zinkende D66-schip verliet om hoofdredacteur van Tubantia te worden. Zijn voorganger, Martha Riemersma was in mei opgestapt bij Tubantia, omdat haar suikeroom Matthijs van Nieuwkerk haar gouden bergen had beloofd op het Gooise Matras.

Eerder deze week had Tjeerd de Groot al enorm geblunderd. Hij beweerde in de Nationale Vergaderzaal dat koeien 'permanent ziek' zijn omdat het Nederlandse gras té eiwitrijk zou zijn. De factcheck-rubriek van EenVandaag onder leiding van Lammert de Bruin ging op onderzoek uit en concludeert woensdag: Tjeerd de Groot verkoopt 'bullshit'. En niet één maar twee keer.

Ik ga er gevoeglijk van uit dat Tjeerd de Groot, de insipide nietszeggende sokpop van de zuivelmaffia die is opgepimpt tot een mean old bitch die aan het cruisen is in de Rue de Vaseline, om specifieke reden geworven is door de Magere Mannetjes. Die zeiden bij het sollicitatiegesprek: 'Je je moet wel een ringbaardje laten groeien, vriend, dat maakt indruk bij het electoraat.' 'Ja,' zei Tjeerd, maar Jantje Paternotte dan?' 'Nou,' zei Sjoerd Rimmer: 'bij ons Jantje moeten eerst de testikels nog indalen in zijn balzakje. Daarna krijgt hij vanzelf wel een mooi vlassig bloksnorretje.'

Tjeerd, het archetype van een tot op het bot gefrustreerde binnenvetter, die ineens kan ontploffen van woede - iedereen kent wel zo iemand - is een tiepje dat het in 1940-1945 ver had kunnen schoppen in de entourage van de Duitse bezetter. Het is een bazenpoeper à la Doug Stamper en voert alles uit wat het baasje hem vraagt. Neem deze twiet van de ziedende melkmuil:

Het doel blijft: halvering van de stikstofuitstoot in 2030. Alleen zo blijft de natuur gezond en kunnen we weer huizen bouwen.

HOLLAND!

*Beste onderdanen, Weet u hoe het huis van Oranje nauwelijks met slavernij te maken had? Nee? Nou, wij ook niet. Of beter gezegd: nog niet. Want we laten het dus onderzoeken. Spannend hè? Wij zijn zijn zelf ook super benieuwd! Zodra we meer weten, laten we het horen.  *

*Nou doei,
Uw monarch *

PS Dat van die inteelt was maar een gerucht hoor. Oh ja, en we gaan niet naar de voetbal, want dat zou echt super ongemakkelijk zijn. En dat van die gasdeal is gelul. We willen hun vieze stinkgas geeneens.

****

Rot tot op het bot

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). * Hier deel 1, deel 2 en  deel 4*. Dit is deel 3. *

De generaal is een optimist en doet zijn best, maar Michoacán opkuisen is een zware klus. De staat is in feite rot tot op het bod. De georganiseerde misdaad heeft zich niet alleen in de economie gevestigd, maar in alle bestuurslagen. Van gouverneurs tot burgemeesters tot gemeentepolitie. RioDoce, een van de belangrijkste periodieken van de onderzoeksjournalistiek (de vermoorde Javier Valdez was hoofdredacteur) onthulde gelekte documenten van het leger waaruit bleek dat 29 van de 93 burgemeesters in Michoacán banden hadden met de kartels, voornamelijk met het CJNG.  

Het geweld heeft endemische vormen aangenomen. Het afgelopen jaar was het gewelddadigste ooit van Michoacán, met 666 doden. Hieronder waren 83 ‘masacres’ met 349 slachtoffers. ‘Masacre' is een polyvalente term. Er kan een dubbele moord of een bloedbad mee worden bedoeld. Het kan ook een veldslag tussen kartels zijn of een meervoudige executie, waar de lijken van slachtoffers vaak worden verminkt. De oplaaiende oorlog is vooral te wijten aan de incursie van het CJNG. Obscene en extreme praktijken om vijanden te intimideren zijn het handelsmerk van het kartel. ‘Mexico’s Murderous Super-Cartel CJNG Is Winning the “Narco Game of Thrones,”’ schreef The Daily Beast in 2019. Het CJNG heeft zijn eigen uniformen, zelfgemaakte pantserwagens en ziet er net zoals ISIS uit als een paramilitaire groep terroristen, zoals het liet zien in een angstaanjagende video die viraal ging.

Alle lokale kartels, Los Viagras, restanten van la Familia, de Templarios, de groep Correa en nog veel meer, hebben tijdelijk de strijdbijl begraven en zich verenigd in Cárteles Unidos, de Verenigde Kartels, om het oprukkende CJNG het hoofd te bieden. Begin 2021 vond er in Tierra Caliente een veldslag plaats tussen deze groepen die resulteerde in 27 doden. Het CJNG onthoofdde zeven vijanden. Foto’s met hun lichamen uiteen gespreid als bloembladeren, in het midden een stapel met zeven hoofden, circuleerden op internet. Zorgvuldig geënsceneerde performances van wreedheid, net als bij ISIS, zijn een manier van communicatie geworden. Deze vorm van narcopropaganda wordt in de wetenschappelijke literatuur ‘body messaging’ genoemd