Ik ben van kindsbeen af vertrouwd met het Nederlandse leger en zijn manschappen, want ik groeide op in garnizoensplaats Ede. De soldaten van de zeven kazernes, plus de bloedgeile verpleegsters van de ontelbare bejaardenhuizen, gekkenhuizen en andere zorginstellingen in de woeste wouden rond Ede zorgden voor wat leven in de brouwerij want verder was er geen reet te doen in de Parel van de Veluwe. 

Mijn eerste verzetsdaad was dan ook het kalken van de opruiende noodkreet Waarom gebeurt hier niets op de muur van de Hema, in 1964. Er zijn vele andere Edenezen die deze historische gebeurtenis claimen, maar ik was het dus. Ik mocht toen van mama voor straf die avond niet naar Swiebertje kijken bij de familie Tap, die als enige een televisietoestel had in de Spechtlaan.

Aantekening voor mijn biograaf: ik woonde op nummer 16, maar ben geboren in de Leeghwaterstraat. Wij verhuisden later naar de Nachtegaallaan 42, waar schuin tegenover ons professor Prosper Ego, oprichter en voorman van het Oud-Strijders Legioen (OSL) woonde. 

Die las de jeugd uit de buurt op woensdagmiddag voor uit Mijn Memoires van Raymond Paul Pierre Westerling, aan wie dit feuilleton gewijd is. Op kapitein Westerling kom ik zo terug. Overigens zouden diens memoires door een ghostwriter geschreven zijn, maar daar ga ik mijn tengels niet aan branden.

Mijn hele jeugd was doordrenkt met militarisme. Alle broers van mijn moeder moesten vechten in ons Indië. Vreemd genoeg werd daar nooit over gesproken tijdens verjaardagsfeestjes. Eentje had er een stoma aan overgehouden, ook niet echt een leuk onderwerp als je op een kaasstengel sabbelt.

De ouders van mijn schoolvriendje Bobbie de Boer (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn) baatten het Protestants Militair Tehuis (PMT) in Ede uit, een pretpark vol flipperkasten, biljarttafels en kaartende militairen. Ik heb daar leren zuipen, vloeken én de soldatentaal geleerd, met schitterende termen zoals achteruit eten (kotsen), rukbunker (slaapzak), nukubu (nutteloze kutburger), neukteugels (bretels), lulijzer (microfoon), loho (lompe hond) en kutsoppen (douchen).

En ik kwam daar in contact met de poëzie:

God schiep met een vloek
De legerplaats Oldebroek
En tot overmaat van ramp
schiep hij de Harskamp.

Als krullenjongen van het huis- aan-huisblad Ede Stad had ik al snel doorgekregen hoe ik gratis aan drank kon komen. Als razende reporter versloeg ik modeshows voor bejaarden, braderieën, winkelopeningen en jubilerende werknemers van de ENKA. Minstens drie keer per week moest ik uitrukken naar een kazerne omdat er een militair afzwaaide. Altijd waren er jenever en sigaren. De pers werd in de provincie nog met alle egards behandeld en ik was de koning te rijk.

Ik vond het vreselijk dat ik werd uitgeloot voor de dienstplicht omdat ik van lichting 1959 ben. Ik ben toen ongevraagd toch naar de keuring gegaan, waar ik in mijn gezicht werd uitgelachen vanwege mijn “Beatle-haar”, mijn kromme rug, mijn x-benen en vooral de roze ribfluwelen broek die ik droeg. Om toch in de sfeer van het leger te blijven, draaide ik in mijn rukbunker aan de Nachtegaallaan de hele dag strijdliederen van Johnny Hoes. 

Bon, ik dwaal af.

Los Viagras en de generaal

Dr. Teun Voeten * is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). Hier* deel 1, deel 3 en deel 4*. Dit is deel 2. *

De belangrijkste criminele groep in de streek heet Los Viagras, het plaatselijke kartel dat een gebied van ongeveer 50 vierkante kilometer domineert. ‘Overdag zie je ze niet, maar als het donker is komen de gewapende elementen naar buiten en zijn ze de baas op straat.’ zegt Don Hipolito. Het jaar ervoor, maart 2021, bracht Ronaldo, een lokale collega, me in contact met Los Viagras. Ze vertelden me dat ze in feite een soort autodefensa zijn die het beste met de bevolking voor hebben en ze beschermden tegen Las Cuatro Letras, de vier letters, het oprukkende CJNG. 

Ik dacht eerst dat dit een eufemistische naam was voor het CJNG omdat de mensen bang waren om de naam, gelijk Voldemort, hardop uit te spreken. Echter, volledig uitgesproken is Cartél Jalisco Nueva Generación een mond vol. Het alom gevreesde CJNG wist in een paar jaar tijd op ultra-gewelddadige wijze in 29 van de 32 staten van Mexico een stevige voet aan de grond te krijgen.  

Maar hier in de buurt is het CJNG ver weg en domineren de Viagras in feite het hele economische leven, legt Don Hipolito me uit. ‘Ze pretenderen zoals veel groepen een autodefensa te zijn, maar het is gewoon georganiseerde misdaad. Wij waren in feite de enige schone groep.’ Uit de mond van Don Hipolito klinkt dit niet objectief, maar ik hoor later op het Minsterie van Veiligheid hetzelfde. 

Don Hipolito legt uit dat een van de commandanten van Los Viagras de eigenaar is van een groot plaatselijke benzinestation. De Viagras leggen boeren een belasting op van tien procent van hun omzet. ‘La Quota’, heet dat. Soms dwingen ze boeren de eigendomstitel van hun land te verkopen voor spotprijzen. Ze hebben ook het monopolie op de producten van de buurtwinkels. Zij kopen alles in het groot in en bewaren dat in een opslagloods. De middenstand is verplicht zijn inventaris daar te kopen, met een meerwaarde van vijftien procent. In ieder geval doen de Viagras met de vorming van dit groothandelsmonopolie de oorspronkelijke betekenis van het woord kartel eer aan. De Viagras hadden me vorig jaar verteld dat ze een einde hadden gemaakt aan het verkopen van crystal meth. Dealers werden hard aangepakt. Dat valt volgens Don Hipolito wel mee. Alleen dealers van concurrerende kartels worden vermoord.

De Limoenen van Don Hipolito

Dr. Teun Voeten is antropoloog en oorlogsfotograaf, gepromoveerd op het Mexicaanse drugsgeweld. Voor GeenStijl berichte hij eerder al uit Odessa en de VS. Nu keert hij terug voor een 4-delige reportage over de narco-staat der narco-staten (Mexico dus, niet Nederland). Dit is deel 1. Hier deel 2, deel 3 en deel 4.

Gieren scheren laag over de limoenplantage van Don Hipolito. In zijn gepantserde auto glijdt hij langzaam tussen de boompjes. ‘Als de wind goed staat, kan ik de geur van de meth labs ruiken,’ zegt hij. Don Hipolito stopt af en toe om een sappige limoen te bekijken, snuift aan een bloesem. Hij lacht als ik hem vertel dat een limoen bij ons wel tien pesos kost, vijftig cent. Daar heb je bij de Don twee kilo voor. 

Naast zijn passagiersstoel ligt een AR-15 bij de versnellingspook. ‘Nee, ik hoef niet zo nodig met mijn geweer op de foto’, zegt Don Hipolito bescheiden. Hij is niet alleen. Een paar meter achter hem rijdt een pick-up van de Guardia Civil, de provinciale politie. Drie agenten, ook met AR-15’s in de laadbak. ‘Ik heb 24 uur beveiliging nodig’, legt Hipolito uit. Zijn vrouw en twee dochters zitten ondergedoken in de VS.

Welkom in La Tierra Caliente, Het Hete Land, een onherbergzame streek diep in de binnenlanden van de staat Michoacán. Terra Caliente heeft zijn naam te danken aan het hete klimaat dat het ideaal maakt voor de kweek van limoenen en avocado’s. Maar het gaat er metaforisch gezien ook heet aan toe. Het binnenland is een lappendeken van territoria van verschillende kartels en bendes en zelfverdedigingsmilities die vaak zelf ook weer ontsporen tot misdaadgroepen. Een lokale journalist uit het Hete Land gaf me ooit een privécollege kartelogie en dreunde de namen van 28 kartels op. Deze zijn in voortdurende staat van oorlog en opsplitsing en ontbinding terwijl ze tegelijkertijd aan de lopende band opportunistische allianties met elkaar aangaan die ze even snel weer verbreken.

het zou het einde van de bank, zoals we die nu kennen, kunnen betekenen

Vorige week werd in deel 1 beschreven wat een CBDC is, waarom het tot het einde van het geld zoals we het nu kennen kan leiden en daarmee tot het einde van cash. Verder werd er een eerste zet gegeven waarom regeringen een CBDC wel zien zitten vanuit hun overtuiging dat de samenleving maakbaar is. Nu het vervolg.

Er zijn vele theoretische situaties te bedenken waar een volledige CBDC invoering overheden enorm zouden helpen om de maatschappij goed te kunnen vormen. Zo zou de ECB (en ja ik zie die niet als onafhankelijk en dus als onderdeel van de politiek) maar al te graag een CBDC hebben, mochten de beleidsrentes weer tot de Zero-Bound gebracht moeten worden. Men heeft al kunnen zien dat zelfs beleidsrentes die op nul stonden niet genoeg zoden aan de dijk zette. Daarmee dreigde dus het centrale bank beleid impotent te worden. Flink negatieve rentes zouden dan wel tot het gewenste resultaat kunnen leiden; het idee is dan dat bedrijven en particulieren hun spaartegoeden noodgedwongen aanwenden om te consumeren en te investeren, waardoor de economie dus een impuls zou krijgen en daarmee de crisis kan worden afgewend dan wel worden beëindigd.

\

Eind december verschijnt de laatste aflevering van de Boze Blanke Man en ik verklap de eindconclusie alvast: hij bestaat niet. Want hij is een sociale constructie, bedacht door gillende keukenmeiden. Laten we die hysterische bakvissen maar vergeven: liever breng ik een stukje verdieping aan in deze anders zo vrolijke, onbekommerde en oppervlakkige serie essayettes.

Op de vrolijke prent die bij ons en in huize Montyn hing, zie je de brede weg vol verleidingen (leuke hoeren, gezellige kroegen, gokhuizen) en het moeilijk begaanbare pad slingert naar de hemel

Montyn staat in mijn top 10 van Nederlandse boeken. Ik las het meesterwerk van Dirk Ayelt Kooiman over duivelskunstenaar Jan Montyn in een ruk uit in 1982 en stond perplex. Dat had ik niet vaak meegemaakt, sinds Ik Jan Cremer. 

Jan Montyn (eigenlijk Montijn) werd kort voor de Tweede Wereldoorlog lid van de Nationale Jeugdstorm, naar voorbeeld van de Hitlerjugend. Die jongerenclub was voor hem een bevrijding na het benauwende zwartekousekerk-milieu in Oudewater waar Montyn opgroeide. Hij bezocht trainingskampen in Oostenrijk, trad in dienst bij de Kriegsmarine en overleefde op het nippertje een schipbreuk na een torpedo-aanval. Montyn vocht in Letland, aan het Oostfront in de loopgravenoorlog in Koerland. In Berlijn maakte Montyn de laatste dagen van het Derde Rijk mee. Na de oorlog kwam hij terecht in een heropvoedingsgesticht, meldde zich vervolgens aan bij het Vreemdelingenlegioen in Algerije, deserteerde en raakte gewond in de Koreaanse oorlog, waar hij als vrijwilliger meevocht bij een Nederlandse legergroep. 

Op de website van Nederlanders in het Vreemdelingioen las ik dit: Jan Montijn, als er gesproken wordt over Nederlanders die in het Franse Vreemdelingenlegioen hebben gediend duikt zijn naam meestal op. Nog recent (2014) in de aankondiging van het boek “Geen mannen maar Duivels” van Rende van de Kamp over Nederlanders in het Franse Vreemdelingenlegioen staat Montyn genoemd: “Beroemde schrijvers en oud-legionairs als Jan Montyn, Richard Klinkhamer, Louis Ferron en Jan Cremer passeren de revue”.

Montyn werd een succesvol kunstenaar en haalde kinderen uit oorlogsgebieden Korea, Vietnam, Thailand en Cambodja en regelde kindertransporten. Hij raakte aan de alcohol en werd na een tijdje goed gek. 

Toen ik het boek las, dacht ik: dat had mij ook kunnen overkomen. Het was of het Oostfront geworden, of het verzet. De Trouw en het Parool bezorgen. Bij het verzet kreeg je genoeg te eten en kon je neuken, maar dat kon bij de moffen natuurlijk ook. Maar goed, uiteindelijk mocht ik zelfs niet bij de padvinderij van mijn moeder omdat die heidens was.

het zou het einde van de bank, zoals we die nu kennen, kunnen betekenen

Afgelopen week was het debat in de Tweede kamer over Central Bank Digital Currency (CBDC). Zoals helaas vaker het geval is, waren de parlementsleden weer eens slecht voorbereid en/of begrepen ze niet waar het nou echt om ging. Terecht stellen econoom Mathijs Bouman en FD journalist Joost van Kuppeveld het één en ander vast hierover. Echter, in de becommentariëring zetten zij de tegenstanders van CDBC standaard weg als complotto’s of erger. De theoretische mogelijkheden die CBDC biedt aan regeringen/centrale banken worden zo ter zijde geschoven. Zij brengen hiermee de discussie en uitwisseling van ideeën omtrent CBDC schade toe.

De Boze Blanke Man verklaart de oorlog aan zijn natuurlijke vijand: de ongewervelde, witte, rimmende en deugpunten scorende slijmbal, de BN'er met wie u nooit een oorlog wint, laat staan een partij *walking football. *

Voor de reaguurders: tevens Stamcafé

Omdat ik in deze serie vooral curieuze blanke mannen - recalcitrant, eigenzinnig, boos en bevlogen - de revue laat passeren, werd het eens tijd om een soort ABC van afgrijselijke witte mannen te maken. Mannen met wie je nooit, maar dan ook nooit in de kroeg wilt zitten omdat ze al na vijf minuten gaan janken omdat ze gekwetst zijn. "Woordjes doen pijn, Arthur! Kappen nou!"

Het is een volstrekt arbitraire lijst en ik ben heel veel kwasten, geparfumeerde drollen en ambetante zeurpieten vergeten. Met die slijmerds, hielenlikkers, pluimstrijkers, kwallen, zeveraars, kontenkruipers en huilstruiken rekent Allah wel af op de Dag des Oordeels. Burn!

Althuisius, Julien: Beroepsjanker bij de Azijnbode. Veroorzaakt natte voegen bij bakfietsvrouwtjes. Haat landgenoten op vakantie in Frankrijk. Emigreerde naar Portugal maar was al na een paar maanden terug in Nederland omdat hij er geen quinoakoffie met havermoutdrab in een halve avocado kon vinden.

Is het u wel eens opgevallen dat alle Nederlandse 'mannen' op Arie Boomsma, Nick en Simon en Julien Althuisius lijken?

Categorie: wijven met een baard.

Bellemakers, Huub: Claim to fame: het Nijmeegse GroenLinks-kandidaat-raadslid annex vogelverschrikker kwam onder vuur nadat hij de bijeenkomst van Forum voor Democratie in Nijmegen op sociale media vergeleek met een nazi-bijeenkomst. Kroop door het stof. In de grond van zijn hart geen slechte kerel, maar je wint er geen oorlog mee, laat staan een partijtje badminton.

Lijfspreuk: Geenstijl = Hugo de Jonge = Soros = Qanon

Berger, Maurits: Annabel Nanninga: "Maurits Berger is een Sharia-fan. Beslist onafhankelijk deskundoloog, en nee, dat zijn leerstoel is**betaald door de sultan van Oman doet niets af aan zijn wetenschappelijke objectiviteit, namelijk ♥ Sharia. Nee echt. Objectief voor u geärabiseerd. Sharia is de**goeiste. Stelde serieus voor om het woord 'islam' een tijdje**niet te gebruiken. Want zoals iedere objectieve islamwetenschapper weet: alle ellende houdt vanzelf op als we woorden gaan verbieden. Was getrouwd met**Petra Stienen, maar dat liep op de klippen toen ze meer moslimknuffelden dan elkaar."

Pluspunt: jaloersmakende haardos. En toch cisgender, hoe is het mogelijk! Alhoewel, getrouwd met Stienen?

Beyer, Bero: Beyer is directeur van het Nederlands Filmfonds. Vindt Paul Verhoeven uit de tijd en dus moet die gecancelled worden. Wahnsinnige diversiteitsdrammer. Duitser bovendien.

NRC: "Bero Beyer, die het dit jaar ook nog eens presteerde om op het festival van Cannes, terwijl de film Benedetta in première ging, een van de Nederlands grootste regisseurs Paul Verhoeven te beledigen en te diskwalificeren**als zijnde niet woke, te weinig divers en niet representatief genoeg, dus feitelijk beantwoordde Verhoeven niet aan Beyers morele criteria."

Auw

Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Kent u die uitdrukking? Okay, dus niet meer zeiken over de fantastische topprestatie die vooraanstaand voetballand Qatar heeft geleverd om onze jongens een onvergetelijke tijd te bezorgen. En nou ja, dan mogen er best offers gebracht worden. En wie kunnen die offers dan beter brengen, dan de anderen? U denk nu natuurlijk: Filipino Lives Matter, maar soit, dan hadden ze maar in de Bijlmer geboren moeten worden. Hopelijk denkt het B-elftal dat ook en blijft het A-elftal lekker in het wedstrijdritme. Eigenlijk best vreemd dat we een A- en een B-elftal hebben. Klinkt bijna alsof er sprake is van een machtsstructuur. Als daar maar geen racisme van komt. Verder nog iets? Oh ja, sorry voor de slavernij.

De Boosaardige Magere Mannetjes van D66 of de Italiaanse patriotten Gabriele D'Annunzio & Curzio Malaparte?

Mijn nieuwe serie Europese Patriotten, die op zaterdag 3 januari begint op GeenStijl (een reiskroniek met podcasts met Rob Muntz), is het logische vervolg op Safari Eurabia.

Tijdens die eerste queeste door Europa bezocht ik islamitische gemeenschappen in twaalf landen, met de vraag of de islam een bedreiging vormt voor het Avondland. Mijn geruststellende conclusie was en is dat Portugal in ieder geval niets te vrezen heeft, met een moslimpopulatie van 50.000.

Trendwatcher des vaderlands Adjiedj Bakas had een paar jaar geleden serieuze plannen om met zijn Joodse echtgenoot Vinko David in de Algarve te gaan wonen. Bakas voelde zich bijzonder veilig in mijn biotoop en vertelde me: "Hier zijn geen mohammedaanse potenrammers dus ik kan hand in hand met mijn man over straat flaneren. Er is nauwelijks misdaad, hoogstens wat dronken Britten die elkaar en kroegmeubilair slopen in Albufeira. Je kan hier dus gewoon het touwtje van opa Terlouw uit de brievenbus laten hangen. Portugal ligt niet op de route voor mensensmokkelaars en is te arm om horden migranten van uitkeringen te voorzien, zoals in Noord-Europa wel gebeurt. Met circa 0,2% moslims is Portugal praktisch islam-uitgedaagd, en dat vinden veel Noord-Europeanen rustgevend."

Met mijn nieuwe project wil ik onderzoeken in hoeverre het patriottisme een bedreiging vormt voor Europa. Ik gebruik liever de term patriotten (nationalisten en chauvinisten bekt niet met Europa, qua titel), omdat extreem-rechts en fascisme de lading niet dekken. De MSM en de diverse Magere Mannetjes en andere andere agitproppers hebben de term fascisme dusdanig uitgehold dat het tot een volledig onzinnig en vooral onbruikbaar containtainerbegrip is verworden. Iedere Nederlander rechts van VVD66 is inmiddels een fascist.

Inmiddels vertoont vertoont het belligerente D66 zelf de eerste symptomen van fascisme, door het verbieden van omroepen en partijen.

Ik vind totalitaire, racistische, antisemitische bewegingen en clubjes als BIJ1, BLM, ANTIFA en KOZP veel enger dan de rechtse partijen in Nederland.