Journalistieke makker Wierd Duk ligt nu al enkele dagen onder vuur omdat hij het gore lef had namens het Algemeen Dagblad ene mevrouw Machteld Zee te interviewen over islamisering. Hoogtepunt was zaterdag een klassiek gevalletje karaktermoord op interviewer en geïnterviewde door Peter Middendorp (die sinds hij is gestopt met roken lang niet meer zulke leuke columns schrijft als voorheen). De details vindt u hier. Het boek van Zee heb ik niet gelezen maar ik heb begrepen dat er volgens haar achter ‘Europese islamisering’ een plan zit. Nu waarschuwt PVV-leider Geert Wilders sinds woensdag 17 mei 2006 al voor islamisering van Nederland en sindsdien ontkent het kabinet van dienst dat daar sprake van is. Beschouwer dezes gelooft ook niet zo dat er sprake is van islamisering in het koninkrijk. Het werkelijke gevaar is zelfislamisering. Zoals daar zijn de geijkte voorbeelden van geen wijn schenken aan de talkshowtafel omdat er een moslim aanschuift of het verwijderen van kunst uit de openbare ruimte wegens bloot en oei, oei, oei. Recentere voorbeelden zijn het pleidooi op de pagina’s van NRC Handelsblad voor ‘een strookje Halal-kust’ en WeTransfer dat helemaal middeleeuws gaat op de boreling van schrijver Dimitri Verhulst wegens ‘mannen die 's nachts in een kroeg over een in de urinoirs aangebrachte tekening van de profeet Mohammed plassen’. Deuglawaai en zelfislamisering Aanleiding voor Verhulsts boek is de aanslag op bar-dancing Bataclan in Parijs vorig jaar. U moest eens weten hoeveel kritiek ons van TPO kreeg toen we deze foto bij een artikel over de kwestie plaatsten. Velen paarden de werkelijkheid laten zien aan het stigmatiseren van de islam en dit en dat, huiliehuillie en het is een grote schande, meneer! Ook dat deuglawaai is een vorm van zelfislamisering, keer op keer is het de angst voor de lange tenen van het woestijngeloof die in progressieve kringen de boventoon voert. Langzaam maar zeker zwem je zo in een verraderlijke fuik: de eigen normen en waarden worden verkwanseld onder het mom van tolerantie terwijl er op dat vlak nul wederkerigheid is.

Ik zag voormalig NOS Journaal-hoofdredacteur Hans Laroes deze week op dat dekselse Twitter een nabestaande van de MH17-crash aanvallen. De door de dubieuze miljardair George Soros gefinancierde oud-PvdA-voorzitter Michiel van Hulten deed hetzelfde met mijn gabber Van Rossem. Zijn kompaan en voormalig adviseur van Sarah ‘Crazy’ Palin Joshua Livestro deed ook een duit in het zakje. De voormalig VPRO-hoofdredacteur en Mediafonds belastinggeldverdeler Hans Maarten ‘H&M’ van den Brink nagelde de kersverse VNL-voorman Jan Roos ondertussen aan het kruis als fan van Poetin (Vleugelliefhebber Thierry Baudet overigens ook maar, die gaat nul zetels halen dus /care). En Wierd Duk moest natuurlijk h-e-l-e-m-a-a-l kapot want die had het gore lef gehad de verkeerde mensen te hebben geïnterviewd over de kwestie.

Daarna zag ik minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders opeens in ferme bewoordingen de Russische ambassadeur ontbieden. Vervolgens begreep ik dat het Kremlin de Nederlandse ambassadeur maandag op het matje roept waarop de minister-president van de Onderste Steen zaterdagavond duidelijk maakte dat Onze Vrouw in Moskou daar enkele harde noten zal kraken.

U begrijpt: langzaam maar zeker trok ik mij om zoveel hypocrisie huil-lachend in foetushouding terug op de bank, maar toen was daar gelukkig VNL-Kamerlid Louis Bontes. In een communiqué kort na de presentatie van de uitkomsten van het JIT-onderzoek meldde hij:

“Dit is nou typisch hoe in Nederland dit soort discussies altijd loopt. Uiteindelijk gaat het niet over het neerleggen van de norm of het feit dat wij als politici ons uitspreken over wat wij verwachten aan gedrag in de samenleving. Het gaat over toonhoogte. Dat is precies wat hier gebeurt. Hier gaat het iedere keer mis, waardoor de boodschap nooit een keer duidelijk aan de samenleving wordt gegeven.” Aldus minister-president Mark Rutte donderdagmiddag tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen over de kritiek op zijn ‘Pleur op’-uitspraak - inmiddels drie weken geleden - in Zomergasten. Voor wie het heeft gemist, Rutte had het destijds over een Turkse Nederlander die een journalist van de NOS het werken onmogelijk maakte tijdens een demonstratie in Rotterdam tegen de Turkse coup. In een de afgelopen jaren zéér zeldzame drift tot dualisme besloot Diederik Samsom de kwestie donderdag op te rakelen. “U zei tegen een Nederlander met een Turkse achtergrond: pleur op.” Dit ene zinnetje van de sociaal-democraat is om meerdere redenen grappig. Ten eerste omdat Samsom in 2014 eigenhandig niet één maar twee Nederlanders met een Turkse achtergrond uit zijn eigen fractie zette. Ten tweede omdat dit hele donder-dan-maar-op-discours is ingezet door de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb die tegen sympathisanten van de aanslagen in Parijs zei: ‘Rot op’. En hij bleek zelfs bereid – mocht hij over de fondsen beschikken – hun ticket naar Raqqa te betalen (Waar de activisten in de ISIS-hoofdstad wat minder over waren te spreken). Die Aboutaleb is – jawel – van de PvdA. Wat donderdag dus volgde was een zij-debatje over De Toon. VVD-Kamerlid Han ten Broeke twitterde daar nog iets aardigs over.

en wat zou voormalig @MinPres @jpbalkenende eigenlijk van "pleurt op" hebben gevonden? ....@sybrandbuma ? pic.twitter.com/W2lquSGWtX

— Han ten Broeke (@HanTenBroeke) 22 september 2016

Die Toon-kritiek maakte Rutte de pis natuurlijk niet lauw. Televisie en couranten stonden vrijdag en zaterdag bol van de kwestie en laat dat nou precies de bedoeling van de VVD-campagne zijn. Boodschap: Wie niet meedoet kan oppleuren. Doel uiteraard: de wind uit de zeilen nemen van het Grote Geblondeerde Gevaar.

Drie gebeurtenissen zonder ogenschijnlijk verband. Dinsdag schudde D66 de laatste liberale veren af: de orgaandonatiewet van Pia Dijkstra werd aangenomen. Waarom dat niet deugt, heeft Van Rossem al treffend beschreven. Wel zou ik daar aan willen toevoegen dat Nederland 2,5 miljoen laaggeletterden kent die – zoals Malou van Hintum deze week noteerde - een brief met de vraag hun keuze vast te leggen in het Donorregister, niet eens kunnen lezen of begrijpen. “Zij worden door dit wetsvoorstel compleet overruled en buiten spel gezet. Maar aan deze mensen hebben de hoogopgeleide, goedgebekte voorstemmers in de Tweede Kamer waarschijnlijk helemaal niet gedacht.” Hear, hear. Pikant: Tijdens de stemming over het wetsontwerp braken zeven VVD’ers met de fractiediscipline: Ybeltje Berckmoes-Duindam, Remco Bosma, Han ten Broeke, Pieter Duisenberg, Daniel van der Ree, Fred Teeven en Jeroen van Wijngaarden bleken fan van het idee van een orgaan oogstende overheid. Bij de PvdA, dat het D66-voorstel omarmde, zat overigens ook een dissident: Angelien Eijsink was als enige tegen. Woensdag volgde ik de raadsvergadering van Almere, waar een reeks aanrandingen in de wijk Parkwijk op de agenda stond. Een lokaal nieuwsblog berichtte vorige week zondag over de affaire, en het leek erop dat de politie die onder de pet wilde houden. Geen nodeloos wantrouwen overigens, in Almere is vaker met dat bijltje gehakt.

Mooie stunt van DENK-fractievoorzitter Tunahan Kuzu afgelopen week. De Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu bracht woensdag een bezoek aan het parlement. Kuzu weigerde hem de hand te drukken, onderwijl een glimmende Palestijnen-button op de borst. Dat leidde tot veel media-gedoe, Netanyahu sloeg terug met een bericht uit de Bibi El Al One. Maar wat is die woensdag nou werkelijk besproken? En wat bedoelde Netanyahu met die ‘Belgische enclaves in Nederland’? Bassiehof sprak onder voorwaarde van anonimiteit (Pritt weet wie het zijn) met enkele aanwezige Kamerleden over de bijeenkomst. Wat blijkt: de handenweigeraar is niet de steen des aanstoots, het optreden van de GroenLinks-fractie des te meer. “Netanyahu kan wel tegen een stootje. Die man krijgt meer tegen zijn sodemieter, hier ligt hij niet wakker van” zegt een van onze zegsmannen over de handenschud-affaire. “Het was puur effectbejag”, zegt de ander. En: “Kuzu heeft niets gedaan wat niet mag.”

Advocaat Willem Jebbink over 'de verkooppraatjes' richting de politiek. #PAUW pic.twitter.com/KdfxxTyPdL

— Pauw (@pauwnl) 2 september 2016

Gênant moment voor minister van Veiligheid en Justitie Ard van der Steur (VVD) vrijdagavond bij Pauw. Willem Jebbink, de advocaat van Volkert van der Graaf, liet daar heimelijk opgenomen gesprekken tussen het Openbaar Ministerie en de extreemlinkse terrorist afspelen. De Fortuynmoordenaar wil al enige tijd af van de voorwaarden voor zijn voorlopige invrijheidsstelling waaronder de eis van psychische behandeling. Tijdens het gesprek op donderdag 17 september 2015 valt te horen dat advocaat-generaal Hans Pieters zegt dat die behandeling nodig is als ‘verkooppraatje’ richting de politiek. Een paar dagen eerder schreef Van der Steur aan de Tweede Kamer over de beschuldiging die al langer bekend is: “Het Openbaar Ministerie heeft mij in dit verband bericht dat niet is gebleken dat de advocaten-generaal uitlatingen hebben gedaan waaruit afgeleid kan worden dat zij van mening zijn dat de aan Van der G. opgelegde voorwaarde inzake psychische begeleiding geen waarde (meer) zou hebben, of dat deze voorwaarde is opgelegd als een ‘verkooppraatje’.” Au. Daar komt gedonder van want het is niet de eerste keer dat Van der Steur zijn rookkanon op de Nationale Vergaderzaal richt (of zelf de mist ingaat, zo u wilt). Voorbeelden te over: zijn handelen rondom de aanslagen in Brussel en vermeende FBI-informatie, de karaktermoord op MH17-professor George Maat en het circus van de Teevendeal. Wordt volgende week vervolgd in het Vragenuur. Mogelijke strohalm voor Van der Steur: het is de tweede keer dat Van der Graaf actief de media zoekt met de kwestie. In mei dit jaar kreeg de Volkskrant inzage in de transcripties, vrijdag waren ze bij Pauw dus zelfs te horen. Eigenlijk staat dat haaks op het mediaverbod dat Van der Graaf is opgelegd. Maar dat zou een zeer povere verdedigingslinie zijn. Interessante vraag is hoe die term ‘verkooppraatje’ geïnterpreteerd moet worden. Was de opmerking van advocaat-generaal Pieters een gevalletje dem Führer entgegen arbeiten (Ik denk dat het ministerie dit van mij verlangt) of lag er een concrete politieke opdracht voor die verkoopbabbel? Het is hoe dan ook ronduit pijnlijk dat deze affaire oude wonden blijft openrijten, niet in de laatste plaats voor de nabestaanden van Fortuyn. Bovenal bewijst de kwestie voor de zoveelste maal dat Van der Steur faalt in zijn communicatie met de Tweede Kamer. Niet het recidiverisico van Van der Graaf staat ter discussie maar dat van deze minister. Benieuwd of dat ter sprake komt in dat ándere verkooppraatje vanavond bij de VPRO.

Tenenkrommend interview met minister-president Mark Rutte dit weekeinde in de Telegraaf. Denkt de premier nou echt dat hij met zijn Mea Culpa over de verbroken verkiezingsbeloften weer met een schone lei kan beginnen? Rutte noemde als voorbeelden de duizend euro voor werkend Nederland, het niet morrelen aan de hypotheekrenteaftrek en dat er geen cent meer naar de Grieken zou gaan. Daarmee zorgvuldig die andere verbroken verkiezingsbelofte vermijdend: geen proefverlof voor Fortuynmoordenaar Volkert van der Graaf. Het lijkt slim van Rutte’s team om de campagne op deze wijze af te trappen, maar trap er niet in. De obligate spijt over de verbroken beloftes een half jaar voor de verkiezingen dient louter ter afleiding. Sorry mijn grote witte behind. Want het gaat niet om wat de premier een eeuwigheid terug beloofde, brandpunt komende periode zal zijn handelen als Eerste Minister ná die beloftes zijn. Zoals de inmiddels traumatische afhandeling van de MH17-kwestie, een Koninklijk Huis dat keer op keer meer blijkt te kosten dan voorspiegeld (paleisje Huis ten Bosch dat 24 miljoen euro duurder uitvalt, containertjes in het koninklijke Wassenaarse tuintje, een telefooncentraletje van een half miljoen op Noordeinde, speedboatjes en steigertjes in Griekenland en natuurlijk het Gouden Koetsje en het Groene Draeckje), de Turk en de Vluchtelingen/Visa/Miljardendeal en niet te vergeten de afwikkeling van het GeenPeil-referendum. Het gaat hier niet om verbroken verkiezingsbeloften, het gaat om de moedwillige beleidskeuzes daarna die niet in het belang waren en zijn van de Nederlandse burger. De geloofwaardigheid van lijsttrekker Rutte staat niet op het spel maar zijn functioneren als premier is waar het werkelijk om draait.

Het was een onduidelijke primeur van de Duitse ARD afgelopen week. Uit een vertrouwelijk antwoord op Duitse Kamervragen zou blijken dat Turkije een ‘steunpilaar voor militante islamitische groeperingen’ is. Letterlijk werden Hamas en de Egyptische Moslimbroederschap genoemd. Dat is weinig opmerkelijk, Erdogan heeft er namelijk nooit een geheim van gemaakt Hamas als onderdeel van de oplossing te zien van het Midden-Oosten conflict. Tegelijkertijd heeft Ankara na lange onderhandelingen deze week de banden met Israël aangehaald die danig bekoeld waren nadat zes jaar geleden tien Turken werden neergeschoten die probeerden de Gaza-blokkade te doorbreken. Daarnaast heeft Erdogan herhaaldelijk het afzetten van de Egyptische Moslimbroederschap president Morsi veroordeeld. Van welke militante islamitische groeperingen Erdogan dan nog meer de ‘peetvader’ (dixit verschillende Duitse media) is blijft in het midden. Jammer, want dat is juist de hele crux. Al jaren doen de verhalen de ronde dat Turkse overheidsfunctionarissen en zelfs krachten binnen de hoogste leiding van het land banden hebben met ISIS. Keer op keer verschijnen er in internationale media artikelen over wapenleveranties, oliehandel en ISIS-strijders met Turkse paspoorten. Keer op keer ook worden in het Nederlandse parlement vragen gesteld en telkenmale komt minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders met hetzelfde antwoord: We weten het niet, kunnen het niet controleren en de Turk zegt dat er niets aan de hand is.

“Natuurlijk reikt de lange arm van Turkije tot in Nederland, zegt Tekir. Maar waarom wordt daar toch telkens een probleem van gemaakt? Er is ook een Israëlische lange arm, en een Amerikaanse lange arm - maar daar valt niemand over.” Was getekend: GroenLinks-raadslid Ilhan Tekir uit Gorinchem. Collega Van Rossem ontleedde zijn verhaal al eerder deze week. Dat zullen we niet overdoen. Bovenstaande uitspraak blijft echter opmerkelijk. Er is dus wel degelijk sprake van Turkse aansturing van de Nederlandse politiek; ‘een lange arm’ uit Ankara. De Turkse GroenLinkser zegt het zelf. Uit ervaring ben ik bekend met lobbyisten en diplomaten uit Israëlische en Amerikaanse hoek. Proberen ze de Nederlandse politiek te beïnvloeden; jazeker, zoals de lobbyist eigen is. Is het een lange arm die Nederlandse volksvertegenwoordigers aanstuurt, neen. Waarom is dat niet zo: het afbreukrisico is te groot. Full disclosure: in mijn Haagse tijd lurkte ik in mijn stamcafé aan het Noordeinde weleens aan de waterpijp met een diplomaat uit Saoedi-Arabië. Ik ben te gast geweest op de Israëlische ambassade, borrelde met Amerikaanse diplomaten. Maar nog nooit heb ik iets dergelijks meegemaakt als een lange arm van Ankara die dus wél wordt bevestigd door een GroenLinks-raadslid!

Daar er geen fuck gebeurt in Holland wilde ik dit weekeinde grijpen naar de beproefde techniek van de zomercolumn (een onderwerp bespreken waar de auteur in kwestie de ballen verstand van heeft) en daarom iets tikken over Donald Trump, de flamboyante New Yorkse vastgoedbaron die een gooi doet naar het Amerikaanse presidentschap. Ik had willen opschrijven dat veel Amerikaanse media de afgelopen dagen analyses publiceren die suggereren dat Trump aan Alzheimer zou lijden (Google maar). En dat dat mij doet terugdenken aan dat geweldige spannende en wervelende voorjaar van 2002 toen Pim Fortuyn in opmars was en niemand nog van Volkert van der Graaf had gehoord. Na Fortuyn’s Rotterdamse overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart verschenen er namelijk opeens overal artikelen dat er in de kokosnoot van de Goddelijke Kale iets mis zou zijn: hij zou psychopathische kenmerken vertonen. (Google ook maar).