door Arthur van Amerongen

(tevens StamCafé)

Hoe een dode antizionistische, antisemitische jood Pakhuis De Zwijger, KOZP & de Ku Klux Klan, Jeremy Corbyn en judeofobe Palliewappies verbroedert

Pakhuis De Zwijger is het voorportaal van de hel. Alles wat een gezonde frisse knul als ik verafschuw, bundelt zich samen in dit GroenLinks-inferno. Eigenlijk is deze open inrichting het clubhuis van BIJ1, maar aangezien de promiscue mannen van kleur uit de Bijlmer en de non-binaire wezens met paars en groen haar en schroeven door alle mogelijke lichaamsdelen elkaar de tent uitvochten (de brothers haten platte reten) en Sylvana haar doel heeft bereikt (wachtgeld), staat De Zwijger “onder curatele” van Pyongyang aan de Amstel, tegen een beloning van 2.2 miljoen euro.

Ik was voor het laatst in De Zwijger toen ik er met Rob Muntz en Mandy Slim - vriendin van de show - de eindejaarsspecial opnam. Het werd uiteraard een grote puinzooi en de knipoog naar Wim T. Schippers zal de kenner - hopelijk - niet zijn ontgaan. Dennis Honing, de bier hijsende mohammedaan, crashte de party en meisjes van kleur en non-binaire kakelkippen ontvluchtten in allerijl het pand. Kennelijk vond de keiharde achterban van BIJ1 niet alle moslims lief. Toen kwam het gedonder met dat griezelige setje dat de boel bedroog (je zal ze maar tegenkomen op de stoute avond in Parenclub Fun4Two) en vervolgens trok het op sterven na dode Vrij Nederland in bij de club. Nog zo’n match made in heaven. En verder heeft GeenStijl vrij uitvoerig bericht over dit spookhuis van extreem-links, zie hier en hier.

Soep van de Week & tevens StamCafé

Twee berichten vielen mij de afgelopen week op: het vertrek van Marcel Möring bij De Bezig Bij omdat een redacteur het woord neger uit zijn nieuwe boek wilde schrappen, en het contract dat Sylvana Simons tekende bij de Arbeiderspers. De AP gaat haar memoires uitgeven. Sebes & Bisseling verkocht de rechten na een grote veiling aan De Arbeiderspers. Over literair agent Paul Sebes heb ik nog een leuke anekdote: het manuscript Alleen maar Nette Mensen van Robert Vuijsje, de zoon van mijn goede vriend Bertus die in het Rosa Spier te Laren resideert, werd door maar liefst tien uitgeverijen geweigerd omdat de kwaliteit van het schrijfsel unaniem abominabel werd gevonden. Ook mijn toenmalige uitgever bij Nijgh & Van Ditmar, Vic van de Reijt, vond het drie keer niks. Vuijsje stapte wanhopig naar Sebes en die verkocht het manuscript via de achterdeur uiteindelijk toch aan Nijgh, tot leedwezen van oom Vic. Ome Paul is bepaald niet goedkoop en over de rug van die arme Vuijsje heeft hij een mooi autootje kunnen kopen. Robert Vuijsje is overigens gespecialiseerd in personen van kleur, beroepsmatig en privé, en daarmee kom ik bij Sylvana Simons terecht want zij heeft de semantische discussie over het gebruik van “neger” op de kaart gezet. Het keerpunt in haar carrière - die volledig in het slop was geraakt - kwam na de uit de context gerukte opmerking van Martin Šimek in DWDD, over zwartjes. Daarvoor kende ik Sylvana eigenlijk alleen als paaldanseres in de IT (waar ik graag mocht komen), als TV Makelaar en van de uitspraak 'Als je op zwarte mannen valt, heb je een probleem.' Zwarte mannen zouden volgens Sylvana onbetrouwbaar zijn en zelfs gewelddadig, en daarom had ze meer vertrouwen in oude blanke rijke mannen. Ik vrees dat de sympathieke Martin Šimek het startsein heeft gegeven voor de politieke loopbaan van Sylvana, met alle gevolgen van dien. Iris, de vrouw van Šimek, is van kleur en ik heb Martin nog nooit iets raars horen zeggen over ras en wat dies meer zij. Integendeel, hij is een van de alleraardigste mensen die ik ken. We waren collega’s bij de Groene Amsterdammer en bij de RVU. Onder het pseudoniem AnoNe (de Tsjechische woorden voor ja en nee aan elkaar) tekende hij cartoons voor de Groene. Kort voor de allerlaatste deadline op dinsdag, kwam hij binnen gestommeld in het hok van hoofdredacteur Martin van Amerongen en riep hij keihard: Maaartien, Maartien (Tsjechen kunnen de a niet normaal uitspreken, ik werd Aaaartoer genoemd), iek heb nog geen onderwerp. Van Amerongen bedacht dan ter plekke een onderwerp en de andere Martin ging dan als een gek tekenen. Dat waren mooie tijden, want de hoofdredacteur had altijd een fles vuurwater binnen bereik, draaide de hele dag Bach en rookte onafgebroken lekkere sigaartjes.

Tevens StamCafé

De bijnaam van Solingen is al sinds eeuwen Klingenstad. Een kling is zowel in het Duits als in het Nederlands het lemmet van een sabel. Wij kennen de uitdrukking “over de kling jagen”. De volledige uitdrukking is ‘iemand het hoofd over de kling jagen’. Onthoofden dus. Onthalzen.

Afgelopen mei vond Knife 2024, the Solingen Blade Fair, plaats en ik ben benieuwd of de mohammedaanse terrorist inspiratie heeft opgedaan bij de wereldberoemde messenbeurs.

We kijken even naar de beelden.

Dat de strottensnijder islamitisch geïnspireerde (daar ga ik vooralsnog maar even van uit) terreur zaaide tijdens het Festival der Vielfalt, maakt een en ander nog wranger. Het motto van het festival der diversiteit, dat overigens meteen werd afgelast, is Bunt statt Braun.

Ik heb even opgezocht wat de initiatiefnemers precies voorstaan met hun leus. Welnu: “onder het symbool van de kleurrijke vlinder, een symbool van geweldloos verzet, komen democratische krachten uit het hele sociale spectrum samen in het burgerinitiatief. Wij streven het langetermijndoel na om de voedingsbodem voor rechts-extremistische inspanningen in de samenleving weg te nemen."

Ach, wie houdt er niet van vlinders, lieve mensen? Kent u dit prachtige lied van Marco de Hollander, dat hij dankbaar opnam nadat hij een langdurige crystalmethverslaving had overwonnen in De Hoop in Dordrecht.

Tevens: Stamcafé

Wanneer is uw zak voor het laatst professioneel leeg getrokken? De kans dat dat tijdens de laatste Gay Parade gebeurde, was aanzienlijk kleiner dan bijvoorbeeld tien jaar geleden. Dit jaar heb ik namelijk niets over arrestaties van "Roemenen" gelezen in mijn favoriete Mokumse sufferdje, dat deze gratis attractie voor huisvrouwen uit de negorij van Nederland bewierookte alsof het de verkiezingsoverwinning van Kamala Harris betrof.

Wellicht was er dit jaar geen sprake van een invasie van "Roemeense" jatmozen en we moeten ook niet vergeten dat de queerbrigade van de politie, feestelijk gekleed in leder of in reetveters in de kleuren van de regenboog, waarschuwende telefoonflyers had uitgedeeld bij pisbakken, in dark rooms, bij de Black Body Shop of bij de Zara. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat kameraad Groot Wassink ongunstige statistieken over zakkenrollers tijdens de Gay Parade systematisch in de beroemde onderste la van zijn bureau propt. En wat lees ik bij AT5, de roeptoeter van burgemeester Halsema: volgens de politie heeft het te maken met capaciteitsproblemen.

De veldwachters waren natuurlijk al de Amsterdamse moskeeën aan het bijschilderen en versieren vanwege Mawlid an-Nabi (de geboortedag van de geliefde profeet Mohammed, de vrede zij met hem) op 15 september aanstaande.

Het afgelopen decennium werden er jaarlijks gemiddeld achttien gauwdieven gearresteerd door de Mokumse bromsnorren en bleek de Gay Parade een grote grabbelton en tombola voor "Roemenen". De lezer denkt: welke frisse homofiel duikt er nou de pisbak in met een tandeloze, gehavende "Roemeen" met een slordige coup soleil?

Tante Tuur is boos (tevens: Stamcafé)

Gezien de toestand in het Verenigd Koninkrijk leek het mij een goed moment om mijn reportage over Rotherham weer viraal te laten gaan. Die maakte ik in het kader van mijn serie Safari Eurabia voor GeenStijl. Tot mijn verbazing werd dit verhaaltje nu veel vaker gelezen dan toentertijd. En terecht, want something is rotten in the state of the perfid Albion.

Nou ben ik niet zo'n tiep dat heel gemakzuchtig zijn droge keutel op de grote hoop stront der opiniemakers gaat kakken, maar nu maak ik een uitzondering. Ik ben namelijk laaiend, en wel hierom: in het Verenigd Koninkrijk vindt nu de Umwertung aller Werte plaats. Dat is moeilijk Duits en houdt plat gezegd het volgende in: In der modernen Welt seiner Zeit konstatierte Nietzsche einen Niedergang der Kultur, der sich in einem sich ausbreitenden Werteverlust ausdrückte. Dieser hatte seine Ursachen in der zunehmenden Einsicht, dass einerseits der Begriff der Wahrheit inhaltlich nicht zu füllen war („Nichts ist wahr, alles ist erlaubt“), und andererseits der Glaube an einen Gott als Leitidee für den Sinn des Lebens immer mehr verloren ging. Als Konsequenz sah Nietzsche einen immer stärker werdenden Nihilismus als dem „Wertloswerden der obersten Werte“.

Ik heb al heel vaak geschreven dat mohammedanen zich waar dan ook ter wereld gedragen als cry babies en als een kwetsbare minderheid. Welnu: er zijn inmiddels 2 miljard fervente aanhangers van het mohammedanisme en dat lijkt mij geen minderheid. In het VK wordt dit nu wel zo gepresenteerd door Labour en vrijwel alle media. Moslims = zielig! Sterker nog: fucking Labour heeft met de islam een Molotov–Ribbentrop-verdrag gesloten, net zoals progressief Iran destijds een duivels akkoord sloot met ayatollah Khomeini. Welnu, we weten allemaal hoe dat afliep: de koppen van de progressieven rolden gelijk ten pin bowling balls door de straten van Teheran toen de goede man terugkeerde naar Perzië.

Soep van de Week, teven Stamcafé

Morgenavond gaat Joris "zeven vinkjes" Luyendijk in Zomergasten in gesprek met Sakir Khadr. Volgens de VPRO maakt "deze documentair fotograaf en filmmaker van Palestijns-Nederlandse afkomst stijlvol, cinematografisch werk en rauwe, intieme beelden van conflictgebieden". Het gezaghebbende en onverdachte blog Follow The Subsidy Money schreef recentelijk dat de beste man op een controversiële Amerikaanse terroristenlijst staat die door veel landen wordt gebruikt, en GeenStijl meldde al eerder dat Khadr bij de Volkskrant ontslagen werd door roekeloos gedrag in een oorlogsgebied, of iets in die geest. Dat wordt dus weer een zomers avondje topamusement bij de VPRO: heerlijke zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming, want ik hoor net van Pelleboer dat Koning Herfst reeds zijn intrede heeft gedaan in het troosteloze en verloren moederland.

Tevens StamCafé

Komkommertijd, denkt de reaguurder: influencer Tuur schrijft een luchtig wijvenepistel over drastisch afvallen. De Aaf en de Dirty Debby van GeenStijl. Straks gaat hij ook nog de Satisfyer testen voor GS, en de prostaatmelkmachine.

Neen, niets van dat alles!

Mijn intellectuele alter ego plaatste van de week al een relevante en vooral loodzware polemiek over het Marokkanendrama op de site van HP/De Tijd en de boog kan niet altijd gespannen zijn, vandaar deze lifestyle-essayette.

Bovendien gaat (morbide) obesitas iedereen aan, en met name reaguurders die de hele dag en nacht cola slurpen, al dan niet met een tic, en popcorn & pringles vreten achter hun computer.

Toen ik in een vorige soep tussen neus en lippen schreef dat ik een personal trainer heb en keihard aan het sonjabakkeren ben in de sportschool, reageerde een lezer vol ongeloof. Een andere suggereerde vilein dat ik aan de ozempic zit, de zombiedope voor vetzakken. Aan mijn lijf geen polonaise en de enige troep die ik bij tijd en wijlen slik, is paracetamol. En een paar keer per maand, hoogstens drie, rook ik voor de gezelligheid een pijpje krek met de verschoppelingen van Olhão, zoals staat vermeld in het diepte-interview dat kompaan Wierd Duk met mij deed voor de Telegraaf, en dan is het dus waar.

Tevens StamCafé

Ik was helaas nog nooit op de Zwarte Cross. Wel deed ik mee aan de Dakar Rally en bezocht ik een paar keer de concentração de motos in Faro, het grootste brommertreffen van Europa dat bezocht wordt door 20.000 easy riders. Het festival vindt dit weekeinde plaats, op een enorm terrein vlakbij de luchthaven van Faro. Zondagmiddag is de grote parade door de stad en die is best spectaculair. De eerste doden vielen gisteren. Niet door bendegeweld, maar gewoon door een botsing. Mijn personal trainer Rui (dankzij hem ben ik van 98 kilo naar 84 kilo gegaan, bedankt voor de complimenten) heeft donderdagavond al zijn tentje op een strategische plek op het terrein gezet en keert zondagavond pas weer terug naar zijn vriendin in Olhão.

We kijken even naar het nieuws:

Een biertje doet anderhalve euro en ook het eten kost geen drol: lekkere kip piri piri en flapjes zwijn van de houtskoolgrill voor 5 euro, kom daar maar eens om bij Lowlands, met peperduur veganvoeder. En verder zijn er lekker ordinaire strippers en is er veel heavy metalmuziek, dus helemaal comme il faut. Ik heb geen brommer en zelfs geen step en ging gewoon met de bus naar het festival. Deze editie sla ik over omdat mijn verloofde in Nederland is en ik op de hondjes moet passen. Dat zijn mijn kinderen en die laat ik nooit langer dan vier uur alleen.

Soep van de Week in Het StamCafé

De aanleiding voor mijn boek Brussel: Eurabia was de Belgische Muriel Degauque. Deze juffrouw, een promiscue, alcoholische junk uit de krochten van Wallonie die zich bekeerde tot de islam, ging de geschiedenis in als de eerste blanke Europese martelares van al-Qaida: op 9 november 2005 blies ze zich op naast een groep politieagenten ten noorden van Bagdad. Zelf stierf ze onmiddellijk, slechts een militair raakte gewond.

Eigenlijk een klassieke Belgenmop dus, van het kaliber: ‘Belgische terrorist brandde zijn mond aan de uitlaat tijdens het opblazen van een bus.’ Of: 'Belg kaapt trein. Eerste eis: gijzelaars en wapens.’

Na de totaal mislukte aanslag vonden  Amerikaanse veiligheidstroepen een Belgisch paspoort. Uit de stempels in de pas bleek dat Degauque met haar echtgenoot Issam Goris ( ze was twee keer eerder met een vrome mohammedaan getrouwd) per auto via Turkije en Syrië naar Irak was gereden. Kort na de aanslag schoten Amerikaanse mariniers Goris dood; hij stond op het punt een zelfmoordaanslag te plegen.

Niet lang na de aanslagen werd in Brussel Pascal Cruypenninck gearresteerd, die zich na een criminele carrière in de gevangenis tot de islam had bekeerd. Cruypenninck werd beschouwd als de leider van de Brusselse cel die zelfmoordcommando’s voor Irak had geronseld, onder wie Muriel Degauque.

Toen ik het minuscule berichtje over de dood van Degauque toevallig las, ergens weggemoffeld in een Belgische krant, moest ik denken aan Truman Capote en zijn schitterende In Cold Blood. Capote kwam de viervoudige moord op het spoor door een onopvallend nieuws berichtje in The New York Times. Hij besloot naar Kansas af te reizen om daar, nog voordat de daders Richard "Dick" Hickock en Perry Smith gepakt werden, over de moorden te schrijven.

Het piepkleine berichtje over Degauqe was voor mij de aanleiding om mij te verdiepen in mensen die zich bekeren tot de salafistische islam. Ik nam mij voor om moslim te worden in Brussel.

Soep van de Week

Groep Timmermans en de volidioten van de Partij voor de Halal Geslachte Dieren en hun islamofascistische carnivore bedgenoten van DENK hebben de hoofddoek als wapen ingezet in de strijd tegen Kabinet Bruin 1 en dat leverde deze week potsierlijke en vooral deerniswekkende taferelen op in de Tweede Kamer.

De pathetische jammerklacht van Esmah Lahlah - die er toch al uitziet als een verdrietig Brabants aardappeltje - zorgde vooral voor krokodillentranen bij haar zusters Piri, Ouwehand, Kröger en Bromet, nou niet bepaalde de scherpste mesjes in de besteklade van de oppositie.

De twiet van Fleur Agema, waarin ze verwees naar een uitspraak van Femke Halsema (moslima’s, slinger die hoofddoek af) smeet olie op het vuur en het bleef nog lang onrustig die dag.