Sinterklaas is onze kampioen
Wij kennen 'm, en we blijven 'm kennen
Toegegeven dat we er een paar jaar helemaal geen zin meer in hadden door dat oeverloze gezeik met Zwarte Piet en die airfryerterroristen die de boel verziekten alsook vergalden, maar we zijn zo snoeihard terug. Nu lezen we in de krant dat steeds minder mensen Sinterklaas vieren, maar mooi niet. Sinterklaas bestaat wel, Rennie Rijpma bestaat zelf niet. Pakjesboot 12 is onze lievelingsboot, op de USS Missouri en de GeenSloep na, en Ozosnel is ons op vier na lievelingspaard van de planeet, na Keltec Salinero, Black Beauty, Karel Paardepoot uit Donald Duck en dat majestueuze superdier uit de film Turin Horse van Béla Tarr. Sinterklaas is traditie, zoals we ook tradities hebben als tien miljoen Douwe Egberts-punten sparen en later alles wegflikkeren, haring aan de staart vreten, stipt om 19.00 uur met nummel deltien met witte lijst op het bord naar Studio Sport kijken (Ajax weer verloren), hagelslag op brood, liedjes van Marco Borsato zingen op een kinderfeestje, enz. Sinterklaas is onze held, onze kampioen en onze winnaar, we vieren Sinterklaas harder dan onze eigen verjaardag en als Charlotte de Witte die nier niet neemt krijgt Sinterklaas 'm. We kochten de chocoladeletter 'S', we kregen cadeaus zoals een bestuurbare auto en een Droomtelefoon waar meisjes van 9 konden nepbellen met volwassen kerels, en die malle Sint had altijd een bal in inpakpapier gefrommeld zodat iedereen zag dat het een bal was. Het was gezellig, oom Piet werd dronken, die ene tante vrat pepernoten van de vloer en toen moesten we naar huis. Sinterklaas heeft zelfs een keer op GSHQ gewerkt, bewijsfoto hierboven, al dronk hij vooral veel bier en jenever, schold hij op kinderen en nam hij iedereen de maat. Maar ja. Sinterklaas, geweldig man.