Geenstijl

Een avond zonder moedwil en misverstand

De mislukkingskunstenaar en Zanger van de wrok zou vandaag 104 kaarsjes mogen uitblazen ware het niet dat hij in 1995 overleed. Reden genoeg voor een StamCafé zo blies Schots, Scheef op de GeenStijl-burelen. Wie is Dorbeck dan om dat tegen te spreken? Wie is Dorbeck om daar niet zelf wat woorden aan te besteden? Wie is die hele Dorbeck überhaupt? Het zijn vragen die hedenavond door het StamCafé galmen maar waar vermoedelijk geen antwoord op zal komen. Met een A.F.Th van der Heijden die allang niet meer écht zijn best doet en een Arnon Grunberg die meer essayist dan romancier is, rest ons niets dan boeken uit vervlogen tijden ter hand nemen en die: lezen. Op zo'n speciale dag als vandaag kunt u uiteraard alleen uit het oeuvre van WFH kiezen: de beste novellebundel van het Nederlands taalgebied Paranoia, de belangrijkste oorlogsroman van na de Tweede Wereldoorlog (DdkvD), Mandarijnen op zwavelzuur of een Groninger universiteitsverhaal, waarbij gehinnik van het lachen al na een paar zinnen op de loer ligt. En ja, nog zo ontzettend veel meer. Maar geen enkel woord doet recht aan de woorden die de meester zelf al op papier heeft gezet. Er zijn slimme mensen die hem proberen te doorgronden en mensen die het geschrevene laten voor wat het geschrevene is. Zijn teksten kunnen we hier natuurlijk niet uitgebreid kwijt, dus moeten we het vanavond doen met de beelden. Maar die zeggen doorgaans meer dan talloos veel miljoenen woorden en tonen vaak nou net de leuke kanten van de mens Hermans. Zie bijvoorbeeld het interview met Trino Flothuis. Vanavond is het Café voor Wim, de laatste roker, een vlotte wijndrinker en de grootste schrijver des Vaderlands.