Geenstijl

De opgetekende verhaallijn voorspelt helaas een rampzalige film. Hoop, maar geen verwachting: 22 november al in de bioscoop - FILMSPECIAL STAMCAFE

Ten eerste: Ridley Scotts Gladiator (2000) is de beste film in z'n genre en misschien zelfs de beste 'film'-film, de beste blockbuster, de beste bioscoopfilm ooit gemaakt. Ten tweede: dat garandeert helemaal niets, want Scotts tweede poging tot een epic met Russell Crowe in de hoofdrol - Robin Hood (2010) - was scripttechnisch zo'n treinramp we de film ondanks een liefde voor alle betrokkenen halverwege simpelweg uitgezet en nooit meer afgekeken hebben. Daarbij hebben we Scotts vorige film Napoleon (2023) met Joaquin 'Commodus' Phoenix in de hoofdrol überhaupt nooit aangedurfd, want alles in de aanloop wees op middelmatigheid en publieksverachting. Kortom, zelfs een sterrencast garandeert onder Scott helemaal niets. 

Het was op voorhand al uitgesloten dat het verhaal van Gladiator 2 hetzelfde soortelijk gewicht heeft als deel 1. Maar nu weten we dus veel meer van het verhaal en dat stemt helaas echt heel somber:

Dochter van Marcus Aurelius Lucilla, gespeeld door de oorspronkelijke Connie Nielsen stuurde haar zoontje Lucius kort na het einde van de eerste film ter bescherming naar Numidië, Noord-Afrika, destijds net buiten het bereik van het Romeinse Rijk. 

De film begint zo'n 20 jaar later met een volwassen, sterke, maar verbitterde Lucius die met zijn vrouw en kind aanziet hoe de Legioenen Numidië komen veroveren onder leiding van generaal Marcus Acacius - gespeeld door Pedro Pascal. Voor de verhalende continuïteit is Acacius als jonge officier opgeleid onder Felixlegioen-commandant Maximus Decimus Meridius.

Scott: “The film begins with the raiding party of the Roman fleet, which comes in from the sea and decimates Numidia. It’s pretty gnarly.”

Nou, raad eens? Lucius wordt gevangen genomen door de Romeinen. Scott: "When you’re a POW in Rome, if you are damaged, you are killed. If you are fit, you’ll get put into some kind of service, as in slavery, or you would go into the arena to die."

En het emotionele twistpunt van de film voelt nog zwakker: "The wrinkle is, when he gets to Rome as a prisoner and has a first round in the arena, he sees his mother—to his shock. He doesn’t know whether she’s alive or not. How would he know? You don’t have telephones. There’s no press. And there’s his mother in the royal box looking pretty good after 20 years. And she’s with the general who he came face-to-face with on the wall in Numidia.” Lucilla doesn’t recognize the battered creature in the Colosseum as her son, and has no idea about the bloody history between him and the man she loves."

Deze hele verhaallijn voelt als een verveelde, geforceerde poging de vorige 'van Romeinse elite tot gladiator'-pijnlijn en het sjabloon van de onthulde 'verloren zoon' te repliceren. Gelukkig hoeven we niet meer te kijken, omdat Scott het hele verhaal nu om onbegrijpelijke redenen bovendien al prijsgegeven heeft.

Zelfs een in paarse zijden gehulde Denzel Washington als wapenhandelaar gaat deze film niet redden - en Doron uit Fauda en the Hound uit Game of Thrones ook niet. Gelukkig kan Denzel zich volgend jaar wreken in zijn hoofdrol als de leeuw van Carthago generaal Hannibal Barkas.

Eigenlijk durven we zelfs nu al aan dat Starship Troopers 2: Hero of the Federation een betere sequel is.