Stelt grenzen aan de grenzen

Eerst leek het geneuzel over de grondwet een breekpunt te worden, maar daar is de formatie niet op gebroken. Daarna leek het leveren van wapens aan Oekraïne een breekpunt, maar daar is de formatie niet op gebroken. En ook de financiën leken een breekpunt te worden, maar daar is de formatie nog niet op gebroken. Maar nu gaat de formatiebabbel over het asielbeleid en heeft het opperhoofd van de PVV er zelf een breekpunt van gemaakt. Logisch, want dit is zijn onderwerp. De stoommachine waar zijn hele campagne op draait en daarom heeft hij eerst braaf meegespeeld en legt hij nu eisen op tafel. Hij is klaar met het halfslachtige asielbeleid dat zelfs de COA-medewerkers niet meer zien zitten en wil eindelijk echte asielmaatregelen of anders komt er geen Kabinet Program I. Dan mag TimmerFrans het proberen of gaan we alsnog met hangende pootjes terug naar het stemhokje. Dat laatste komt Wilders gezien de peilingen toch niet slecht uit. De PVV-leider zet niets meer in de ijskast en springt niet langer over schaduwen. Het is erop of eronder voor de formatie. Alles of niets. Nu of nooit. Patat of friet. Dood of de gladiolen. En het zal eens tijd worden. Na meer dan 150 dagen formeren kunnen we wel wat doorgehakte knopen gebruiken. Tijd voor echte beslissingen in dat formatiehok, dit land kan wel een kabinet gebruiken.