Geenstijl

Tevens StamCafé

Vrijdag 24 november

Schadenfreude ist die schönste Freude

Ik zit met mijn uitgever Otto op Schiphol te wachten op de vlucht naar London City Airport en ben nog steeds aan het nagenieten van de overwinning van Wilders. Het is exact dezelfde sensatie als bij de overwinning van Trump, de uitslag van het Brexit-referendum en de verkiezingsoverwinning van BBB. Ook toen wentelde ik mij in leedvermaak. En wederom is er heerlijke Schadenfreude vanwege het intense verdriet bij hoernalistiek Nederland: de verbouwereerde gezichten bij de inktkoelies van het Vlaamse Mediakartel, de tranen in de ogen van Floor Bremer, de cheerleader van D66 en RTL Unilever Treurbuis, de verbijstering bij de buklaven van de NPO, de huilende gestaalde kaders van Groep Frenske, de asgrauwe kop van Rob Jetten, die op slag van de ideale schoonzoon transformeerde tot een bijzonder griezelige Gay Dracula.

De Nederlandse journalistiek leeft al decennialang in een bubbel. Eerst waren de amigos de la prensa verbijsterd over de populariteit van Fortuyn en schreven ze die kapot. Idem dito met Thierry Baudet en daarna Caroline van der Plas. De afgelopen maanden werd het moeilijk: ze moesten enerzijds én Omtzigt én Van der Plas én Wilders slopen, en anderzijds Timmermans – Kaag met een pens en een baard – de hemel in schrijven. Een ondankbare taak. Vrijwel alle aanwezigen in de studio waar de Grote GeenStijl Tweede Kamer Verkiezings Uitslag Dinges werd opgenomen, kennen politici van rechtse partijen. Jarenlang werden er informele avonden gehouden in Café Waterlooplein – de zogenaamde ‘alt right-borrels' – en daar kwam altijd een zeer prettig publiek op af: een mix van vrije geesten. De broodschrijvers van de Vlaamse kartelkrantjes lieten zich nooit zien op dit soort avondjes, want die willen en durven niet geassocieerd te worden met “extreem-rechts”.

Oh Waterlooplein

Eind jaren zeventig kwam ik al in café Waterlooplein. Eigenaar Nico Bodemeijer (z”l) was een heerlijk knorrige Joodse Amsterdammer, zoals je ze amper nog vindt. De man had alles al meegemaakt toen zijn zoon Nico in 1983 Kerwin Duinmeijer doodstak.

Als ik niet in café Waterlooplein zat, zat ik even verderop in café Confianza op het Kadijksplein. Over Confianza is een mooi verhaal geschreven door Annemarie de Wildt, waarin ik ook nog figureer.

De Wildt: “Confianza was ook het stamcafé van Arthur van Amerongen, die om de hoek woonde van ‘de stinkende wietboot van Kees Hoekert’. Hij beschreef in zijn Volkskrant-column het café, naar aanleiding van de dood van deze ‘grootvader van de nederwiet’: “Vaak stommelde hij stomdronken mijn stamcafé Confianza op het Kadijksplein binnen, vergezeld door antirookmagiër Robert Jasper Grootveld. Andere notoire stamgasten van Confianza waren Ramses Shaffy, Wally Tax en Mike von Bibikov, lijsttrekker van de Reagering en bekend van megafoon, klappertjespistool en zijn verkiezingsleus 'Den Haag het land uit, te beginnen uit Amsterdam’. Verder bestond de klandizie uit over de barkrukken gezakte temeiers, Surinamers, kickboksers van diverse etnische komaf en de nodige drugsbaronnen. 'D'r zit hier minimaal duizend jaar lik', riep barkeeper Herman altijd met gepaste trots. Uitbater Ben was hasjdealer, beroepsgokker, slager en paardenfokker en kon met zijn pokerponem en stuntelige motoriek zo in een willekeurig seizoen van Fargo terecht. De wietlucht in Confianza was te snijden, vooral als Kees er was. Die stank nam ik maar voor lief.”

We gaan vliegen. Ik voel me oud, zwelgend in mijn verleden. Daarom een fijn plaatje van Johnny en Rijk.

Zaterdag 25 november

De voetballers van Ajax zijn geen godenzonen maar hoeren.

We logeren bij Patrick van IJzendoorn, de correspondent van de Volkskrant en EW. Morgen wordt zijn nieuwe boek, Greenwich. Het Engelse leven op de plek waar de tijd begint,  gepresenteerd in de oudste pub van Greenwich: The Plume of Feathers. Eerder dit jaar interviewde ik van IJzendoorn al voor GS.

Het weer is four seasons in a day en dus een perfecte dag voor een voetbalwedstrijd. Millwall tegen Coventry. Patrick schreef recentelijk dit over de volkse cultclub uit Zuid-Londen:

De ‘Bermondsey Bergkamp’ heeft zijn faam waargemaakt. Met een hattrick was Zian Flemming (24) de grote man van Millwall bij de 4-2-zege bij Preston North End in de Engelse Championship. De Amsterdammer geniet bij de arbeidersclub uit het Zuid-Londense Bermondsey. Met 8 doelpunten in 17 wedstrijden voldoet de van Fortuna Sittard overgekomen aanvaller aan alle verwachtingen. Mede door zijn trefzekerheid staat Millwall nu op de zesde plaats van de Engelse tweede divisie. Eind jaren tachtig speelden The Lions, fameus wegens de soms iets te hartstochtelijke aanhang, voor het laatst op het hoogste niveau. Indertijd vormden Teddy Sheringham en Tony Cascarino een gevreesd aanvalsduo. Na slechts een paar maanden kreeg Flemming zijn flatteuze bijnaam, The Bermondsey Bergkamp. Zijn eerste goal scoorde hij half september bij de 2-1-zege op Blackpool. Een paar weken later bracht hij de Millwall-fans in vervoering door met een fenomenaal afstandsschot met zijn (verkeerde) linkerbeen waarmee hij in de uitwedstrijd de gelijkmaker scoorde in de 1-1 tegen Rotherham. Vervolgens scoorde Flemming beide goals bij een 2-0-zege tegen Middlesbrough. Op bezoek bij Bristol City maakte Flemming de winnende treffer (1-2). Tegen Preston deed vooral de elegante schijnbeweging waarmee hij zijn derde treffer inleidde denken aan Bergkamp. ‘Om in de top van deze krankzinnige competitie mee te draaien hebben we kwaliteit nodig, en die hebben we gevonden in Zian,’ zei manager Gary Rowlett na afloop. Na afloop van de wedstrijd in het Deepdale-stadion van Preston deed zich nog een merkwaardig incident voor waarbij een steward de wedstrijdbal aan Flemming weigerde te geven, de bal waar hij als aandenken van zijn eerste hattrick op Engelse bodem het volste recht op had. De Millwall-fans zongen hun blonde held toe. ‘Zian Flemming. Zian Flemming. He comes from Amsterdam. And fucking hates West Ham.’ Millwall kan het geluk niet op. Na een goed seizoen bij Fortuna Sittard, waar hij 12 doelpunten scoorde in 28 wedstrijden, had de aanvaller de Nederlandse, Italiaanse en Engelse clubs voor het uitkiezen. Flemming ging uiteindelijk voor ruim twee miljoen euro naar Zuid-Londen. In een interview met de Volkskrant loofde hij eerder dit seizoen de passie bij de fans van deze club. Aanvankelijk moest de voormalige jeugdspeler van Ajax wennen aan het fysieke en snelle voetbal in de Championship, de tweede divisie van het Engelse voetbal. Eenmaal draai gevonden is de nummer 10 niet meer te stoppen.

Huiskamervraag: hoeveel spelers voetbalden zowel bij Ajax als bij Feyenoord?

Patrick zat vroeger bij de harde kern-supporters van Ajax en ging mee met alle uitwedstrijden. Hij is een soort Rainman als het over uitslagen van wedstrijden en statistieken gaat. Ik stel hem de ultieme strikvraag van mijn oude vriend en VPRO-collega dominee Klaas Vos: hoeveel spelers voetbalden zowel bij Ajax als bij Feyenoord? Het antwoord is niet te googelen en ik stelde hem ooit aan Johan Derksen en Henk Spaan, toen we zaten te antichambreren voor een uitzending van Pauw en Witteman. Klaas Vos was ervan overtuigd dat Spaan en Derksen het niet wisten en dat klopte als een zwerende vinger. Spaan trok een hele zure smoel toen ik live op de treurbuis waarschuwde voor de gevaren van de islam en sinds die aflevering van Pauw en Witteman leeft hij op de gesloten vleugel van het Rosa Spierhuis in Laren en mag hij elke dag onder begeleiding van de zuster een half uur Twitteren in de recreatiezaal. Johan Derksen heeft sindsdien nooit meer zijn haar gewassen.

Dominee Vos

Klaas Vos ken ik van de VPRO, waar hij prachtige radioprogramma’s maakte. Klaas is voetbalgek en was jaren lid van de ledenraad van Ajax. Hij schreef jarenlang een column voor het Ajax Magazine: Aan de zijlijn. Die cursiefjes zijn smullen voor de liefhebber!

In 2011 was er weer eens een bestuurscrisis bij Ajax en hield hij een donderpreek in de ter ziele gegaan krant De Pers. Dominee Vos vloekte in de kerk, want hij ging flink tekeer tegen Johan Cruijff.

'Voor heel veel mensen is Johan Cruijff een God, hij wordt niet voor niets El Salvador of de Messias genoemd. En een God heeft volgelingen die hem blindelings geloven', zegt Vos. En die volgelingen zijn crimineel. 'Een van die volgelingen, Rutger Koopmans, heeft toegegeven dat hij de werkwijze van de Russische maffia als voorbeeld heeft genomen voor de machtsstrijd. Dan laat je dus openlijk weten dat je crimineel bezig bent. Misschien dat Cruijff er niet direct voor verantwoordelijk is, maar er is door zijn kamp wel een oorlogszuchtige sfeer gecreëerd die slachtoffers heeft geëist.' Volgens Vos toont de uitdrukking 'Godenzonen' de arrogantie van Ajax, terwijl de club eerder David dan Goliath is. De predikant vindt dat Ajax gegijzeld is door de economie, dat het voetbal daardoor verziekt en de voetballers een soort slaven zijn. 'Of beter nog: het zijn hoeren geworden', zegt Vos. Hij vindt het jammer dat Louis van Gaal en Johan Cruijff niet samen door één deur kunnen. 'Het zou de grootste zegen zijn in deze vloekperiode van de club, maar het dreigt niet door te gaan. En waarom? Omdat mensen zich niet over hun eigen ego kunnen heen zetten. En die mensen zeggen dan dat ze het beste met Ajax voorhebben. Nu gaat de club kapot en lacht de hele wereld ons uit', zegt de dominee. 'Ik ben dol op het spel, op de club, maar soms hoop ik dat God mij van dit Ajax-virus kan verlossen.'

Inmiddels is hij voorzitter van SV Huizen. Eind vorig jaar gaf hij een prachtig interview aan Gooisch Gras over de terugkeer naar zijn wortels.

Nog even naar aanleiding van de strikvraag over Ajax en Feijenoord een mooi cursiefje van Klaas Vos: Hoe Amsterdams is Ajax?

Oh ja: Coventry won met 3-0. Het was niet om aan te zien, maar de fish & chips en de pislauwe Guinness maakten veel goed.

Liedjes van de dag:

Zondag 26 november

Do the Huffel!

Ik volg Alexandra van Huffelen op de voet. Dat is dankbaar werk want deze clown van D66 is qua kleding de dubbelganger van Fabiola (dat de herinnering aan Peter Alexander van Linden tot een zegen mag zijn). Staatssecretaris Van Huffelen (D66) vloog in twee jaar tijd 45 keer naar de zonnige Nederlandse Antillen. Telkens voor een werkbezoek. Om subsidies uit te delen. D66 werd met de verkiezingen de grootste partij op de Antillen. Het is absoluut schandalig, maar niemand die er iets van zegt.

Ik ben dol op de Engelse zondag en die kan je niet beter beginnen dan in de kerk, met veel samenzang. Niet voor niets is Songs of Praise een van mijn favoriete programma’s op Auntie Beeb. Een mooie opwarmer voor de boekpresentatie van Patrick later vandaag. We wandelen door het park tegenover zijn woonst naar de All Saints Blackheath.

De boekpresentatie in de Plume of Feathers is knus en warm. De pub zit stampvol en er zijn veel collega’s uit de media. Even wat trivia: Evidence of the pub appears in the Greenwich Parish rate books in 1717 when John Isaacs (possibly the landlord) was paying rates of 10 shillings and 8d. Licensing records reveal that the pub was at that time called the Prince of Wales. Widow Jane Whitall took over the pub a few years later and by 1726 had changed the name of the pub to The Plume of Feathers. The Plume of Feathers is, of course, the heraldic badge of the Prince of Wales. Although the use of three ostrich feathers can be traced back to Edward, the Black Prince, who probably adopted it after it appeared at the wedding of his parents, Edward III and Philippa of Hainault, by the time of the Widow Whitall it was firmly in the preserve of the Prince of Wales. Today the Plume insignia makes regular appearances in our lives as it is used by numerous military regiments, the Welsh rugby team and the Surrey County Cricket Club to name a few. And every time you use an old-style two pence piece the Plume will be staring you in the face.

Twiet van de dag:

Maandag 27 november

Ik had vannacht zo'n goesting naar een vrouw
Ik lag te kippevellen van de kouw
Ik heb toen maar m'n bed in brand gestoken

Het regent katten en honden in Greenwich en we kokoenen in het knusse appartement van Patrick.

In de Halsemabode lees ik verbijsterend nieuws: Mohammed uit Syrie, die het gemengd wooncomplex Riekerhaven in de fik stak, is vrijgesproken. De eis was zes jaar.

Leest en huivert:

De brand vond ruim een jaar geleden plaats, in de vroege ochtend van 13 november. De politie trof Mohamed S. (28) toen alleen aan in zijn woning, terwijl zijn matras in de fik stond en zijn broekspijp al vlam had gevat. Later stelde de brandweer vast dat de brand in de studio van S. moest zijn begonnen, maar dat de precieze oorzaak niet te achterhalen is. S. heeft altijd volgehouden zijn matras brandend te hebben aangetroffen toen hij thuiskwam.

Het vuur verspreidde zich in een mum van tijd door het wooncomplex, 142 mensen raakten hun huis kwijt. Op zes katten en een hagedis na vielen er geen doden. Eerder noemde de officier van justitie dat een wonder, omdat er ontzettend veel mensen lagen te slapen. In wooncomplex Riekerhaven in Nieuw-West wonen ruim vijfhonderd statushouders samen met Nederlandse jongeren. Zeker 36 slachtoffers eisten een schadevergoeding, bij elkaar opgeteld voor honderdduizenden euro’s. Met de vrijspraak van S. zijn die eisen niet-ontvankelijk verklaard.

Mohammed loopt nu dus weer vrij rond door Amsterdam. We gaan nog veel van hem horen. Moeders, houdt uw dochters binnen!

Een fijn liedje voor onze Syrische pyromaan:

Dinsdag 28 november

Martin Bosma: de mini-Goebbels van de PVV

Deze week om evidente reden even geen column van Ronald Plasterk in De Telegraaf. Zijn laatste column was wederom schitterend en een muilpeer in de bolle toet van Frenske, de beste premier die we nooit hadden. Mijn grote vriend, fascistenjager Bert Vuijsje reageerde uit de recreatiezaal van het Rosa Spierhuis op zijn bekende subtiele wijze: De Volkskrant over Plasterk: "In Amsterdam woont hij niet ver van Martin Bosma, de rechterhand van Wilders, in wie Plasterk ‘een verdwaalde sociaal-democraat’ herkent." Dit gaat over de mini-Goebbels van de PVV. Krankzinniger kan het haast niet.

Ronald Plasterk is een geweldige stylist. In zijn _Telegraaf_-columns bedenkt hij zelfs nieuwe begrippen, zoals prolofoob. Bekende plebs-haters zijn Frans Timmermans, Sigrid Kaag en Sander Schimmelpenninck. In een cursiefje voor de Telegraaf schudde hij weer prachtige volzinnen uit zijn mouwen van zijn maatpak, zoals deze:

Ik zeg dat ook tegen de partij waar ik al 45 jaar lid van ben, de PvdA. Je moet je niet encanailleren met de Schimmelpenninckjes en de Kaagjes. Blijf weg van GL-Kamerleden die anderen de les lezen over het klimaat en blijkens hun vakantiefoto’s op Instagram voor de lol de wereld rondvliegen. Bij die hypocriete elite heeft fatsoenlijk links niks te zoeken.

Encanailleren : wanneer zag ik dat woord voor het laatst gebruikt worden in een column? Didactisch, pedagogisch en belerend als ik ben, zocht ik voor uw de betekenis van canaille op: 1) Belgisch witbier 2) Feeks 3) Gemeen individu 4) Gemeen volk 5) Gepeupel 6) Gespuis 7) Gespuis (gewestelijk) 8) Grauw 9) Het gewone volk 10) Janhagel 11) Laagste volksklasse 12) Racaille 13) Rap 14) Rapaille 15) Slecht volk 16) Triefel.

Zich encanailleren betekent: zich met mensen beneden zijn stand of rang afgeven. Plasterk schrijft dus letterlijk dat de PvdA zich niet met canaille als Schimmelpenninck, Kaag, Timmermans, Rosenmöller en Laura Bromet, het scherpste mesje in de bestekbak van de Tweede Kamer, moet engageren.

Sander Schimmelpenninck zorgt met Asha ten Broeke  - het boegbeeld van permanent boze, vette, hysterische, extreem-linkse blanke vrouwen zonder enige vorm van humor en zelfspot - voor de clickbait en de traffic bij de digitale Volkskrant. Dat is hun enige rol. Het feit dat de prolofobe, pathetische en vooral kleinzerige canaillegraaf Schimmelpenninck in de “ linkse” Volkskrant 'het rechtse' plebs mag uitfoeteren en beledigen, is een teken des tijds. Plasterk geeft de klierende bengel dan ook een klinkende pets om de kobold-oortjes. Schimmelpenninck is dol op white-trashploitation, een guilty pleasure voor de Volkskrant-lezer, de beau monde, voor de regentjes van D66. Genieten van het gevloek en getier van het roomblanke gepeupel, het tinnef, het schorriemorrie en het falderappes.

De zwanenzang van Kabouter Clickbait

Nog even wat de kleinzieligheid betreft van Schimmelpenninck, die Twitter heeft verlaten: bij Vandaag Inside vertelde hij eerder zeer teleurgesteld te zijn in Twan Huys, die allemaal valletjes voor hem had uitgezet in College Tour. Het was mij een raadsel wat een irrelevant fenomeen als de nanograaf in dat programma doet, maar goed: Twannie vond het ook een geweldig idee om Stormy Daniels uit te nodigen voor zijn desastreuze Unilevertreurbuisbabbelshowtje. Op Stormy kan je tenminste nog fappen! Kennelijk leest het plebs de prolofobe Azijnbode-columns van Schimmelpenninck, want wat fabuleerde hij aan de stamtafel van Vandaan Inside?

In het gesprek met Huys gaf Schimmelpenninck ook te kennen dat de bedreigingen die hij heeft gekregen ‘wel een beetje’ onder zijn huid zijn gaan zitten. Ook zei hij een paar keer ‘dingen’ mee te hebben gemaakt op straat. ,,Dat ik echt moest rennen”, vertelde hij. Wie precies achter de bedreigingen zitten, weet Schimmelpenninck niet. ,,Je kan alleen maar vermoeden van een paar mensen online, dat het allemaal uit extreem-rechtse hoeken komt”, aldus de presentator.

Krijgt u beeld, van die kabouter die wegrent voor een meute boze boeren met rieken? Nee toch?

Terugvliegen vanaf Stansted naar Faro. Zowaar geweldig eten op de luchthaven, op een uur bussen van Stratford: Comptoir Libanais. Mij mogen ze wakker maken voor Libanese mezze.

Woensdag 29 november

En het kan altijd nog gekker: krankzinnige potten en poten die zich bekeren tot het mohammedanisme.