Geenstijl

Onze man in Olhão met Thierry Baudet op campagne in de Algarve. Deel 8 in De Reeks

Toen ik nog mijn wekelijkse, zeer goed gelezen column had bij de Volkskrant, werd mij vaak gevraagd: je maakt alleen maar grapjes over D66 en GroenLinks. Waarom nooit eens over Thierry Baudet en Geert Wilders? 

Nou, zei ik: dat doen vrijwel alle 48 collega-columnisten bij de Azijnbode al, om nog maar te zwijgen over de 431 andere juichaapjes, bazenpoepers, sokpoppen, buttplugs, buklaven en roeptoeters van de MSM, die in opdracht van de drie Vlaamse mediabaronnen al een dagtaak hebben aan het slopen van de PVV en het FvD, met hun doorzichtige en voorspelbare agitprop-cursiefjes. Moet ik dan ook nog eens een onbetamelijke, dampende drol uit mijn eigen reet kakken op die grote mestvaalt der inkthoeren? Bovendien, geliefde hoofdredacteur, wil ik mijn goede contacten met drs. Martin Bosma, professor Cliteur en mr. Theo Hiddema niet in gevaar brengen. Ik moet nog wat langer mee. 

As ik nu nog een column in de Volkskrant had, zou ik schrijven: een kabinet - laten we het Kabinet-Kaag 1 noemen - met de cryptofascisten van D66 en de Pol Pot-groupies van GroenLinks is veel gevaarlijker voor 's lands toekomst dan een kabinet met de VVD, PVV, FvD, JA21 en BBB. 

Die column had dan meteen op 1 gestaan bij best gelezen, boven een column van Sander “clickbait” Schimmelpenninck, waarin hij Jeroen Pauw voor moffenhoer uitscheldt omdat mijn goede vriend in het verleden “extreem-rechtse” politici had uitgenodigd in zijn talkshow (volgens de nanobengel). 

Hoofdredacteur Pieter Klok verweet mij talloze keren dat ik niet hoffelijk was in mijn column. Dan antwoordde ik altoos: en die Tourette-kabouter van je dan! Die scheldt iedereen schuimbekkend verrot, masturbeert op minderjarige prinsesjes van Oranje, knabbelt zonder enige schaamte de tarrels uit het poepertje van Kaag en maakt ruzie op racistische grondslag met jullie enige columniste van kleur, die met dat enorme gebit. Daarnaast is Kabouter Clickbait ook nog eens een wandelend uithangbord (sandwich dwarf) voor het grootkapitaal.  En zolang hij jullie narratief (lees: oekaze) hanteert - pro Eu, pro Zelenski Superstar, pro Marion Koopmans, pro D66/GroenLinks, pro woke, pro dwergen met transgender die met een dildo in hun reet optreden op kleuterschooltjes, pro klimaatwaanzin, pro Frans Timmermans, pro NPO, pro Ipsos en anti alles wat buiten de grote stad A. woont - heeft hij carte blanche van jou. Tfoe!

Thierry Baudet dus. Ik zag een oproep voorbij komen, waarin Nederlandse ondernemers in de regio Castel Branco werden uitgenodigd voor een meet&greet met Baudet en zijn hele Tweede Kamerfractie plus medewerkers. Castelo Branco is geen vreemde keuze voor de verkiezingscampagne van het FvD want zoals ik in de laatste Annus Horribilis schreef en citeerde uit een reportage van de Groene Amsterdammer:  

Castelo Branco is een teringeind van mijn hut. Met het openbaar vervoer - een van de grootste uitdagingen van Portugal - kost het mij bijna een hele dag. Nadia Duinker is in Malhadil neergestreken, even buiten Castelo Branco. De Groene Amsterdammer maakte een reportage over haar.

“De avond valt over Malhadil, een avond gevuld met veel drank aan een lange stamtafel onder de parasols van het basiskamp. Doorzakken in het gezelschap van Willem Engel, dat lag niet in de planning. Duinker steekt een paar jointjes op. Ook haar Zuid-Afrikaanse buren, van wie ze de elektriciteit voorlopig met toestemming aftappen, schuiven aan. Discussies waaieren vele kanten uit, van het coronadebat en de oorlog in Oekraïne via de ‘gestolen verkiezing’ van Donald Trump naar ‘grootschalige verkiezingsfraude in Nederland’. Als de parlementsverkiezingen van vorig jaar eerlijk waren verlopen, zo verzekert Engel, had hij minimaal één zetel gewonnen, die hij vooral zou hebben gebruikt om ontregeling in de politiek te veroorzaken. Hij is kort na de verkiezingen lid geworden van Forum voor Democratie (FvD), een partij met dezelfde strategie.”

Nou zou ik het liefst willen schrijven: als Mohammed niet naar de berg komt, komt de berg wel naar Mohammed, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Maar goed, al snel bleek dat Thierry cum suis ook naar de Algarve kwamen. 

Ik ben zelfverklaard Algarve-correspondent (Onze Man in Olhão) maar ik heb in 11 jaar nog niet 1 klus gehad. Nou ja, wél 1 keer voor de Quote. (Nog bedankt, Sander!) Nu was er eindelijk een uitgesproken kans om eindelijk echt door te breken in de vaderlandse hoernalistiek. Bovendien moet mijn wekelijkse rubriek Europese Patriotten ook vol, waarvan akte. 

Qua politieke journalistiek heb ik natuurlijk maar één voorbeeld: Fear And Loathing On The Campaign Trail, van Hunter S. Thompson. Meneer Bol vat het meesterwerk aldus samen: 

The best, the fastest, the hippest and the most unorthodox account ever published of the US presidential electoral process in all its madness and corruption. In 1972 Hunter S. Thompson, the creator and king of Gonzo journalism, covered the US presidential campaign for Rolling Stone magazine alongside the establishment newsmen of Washington. The result is a classic piece of subversive reportage and a fantastic ride on the rollercoaster of Hunter's uniquely savage imagination. In his own words, written years before Watergate: 'It is Nixon himself who represents that dark, venal and incurably violent side of the American character almost every other country in the world has learned to fear and despise.'

Ik word regelmatig de Nederlandse Hunter S. Thompson genoemd, maar ik ben niet gonzo genoeg omdat ik veel minder drink en snuif en slik dan Thompson.

Enfin, zou Martin Bril nu schrijven.

Ik stak mij in mijn witte linnen zomertenue, deed mijn Borsalino op, pakte mijn wandelstok met 100 metalen plaatjes met namen van de plekken die ik bezocht, en verzocht mijn verloofde mij naar het treinstation in Faro te brengen. En toen ging alles mis want door een verkeersopstopping in het stadje, miste ik de trein van 8.05 naar Algoz. Vanaf dat station was het een half uurtje lopen naar de schietclub O Pinhal, waar ik Thierry zou ontmoeten. We hadden een interview van een uur afgesproken, dat ik dan tot een monoloog zou bewerken. Mijn mening doet er niet toe in de serie Europese Patriotten, dus mijn vragen ook niet. Ik hanteer graag de mantra van de apostel Paulus in zijn Eerste brief aan de Thessalonicenzen, hoofdstuk 5 vers 21 : 

πάντα δοκιμάζετε· τὸ καλὸν κατέχετε·

Voor de leken onder ons: maar toetst alles en behoudt het goede. 

De zeldzame keren dat de loonslaven van het Vlaamse mediakartel een “extreem-rechtse” politicus interviewen, zijn de vragen dermate deugend en kritisch dat er sprake is van zelfpijperij en zelfbefferij. Bovendien zijn de vragen twee keer zo lang als de antwoorden. Maar de lezer is geen kleuter die beleerd moet worden en als een debiel behandeld moet worden door de gedachtenpolitie van de MSM. Alhoewel, wie zijn al die mensen dan die op Kaag & Co stemmen? 

De volgende trein ging 2 uur later, en ik zou nog op tijd op mijn afspraak kunnen zijn. Dus ging ik eerst eventjes naar de kapper in Faro, om vervolgens in een koffietentje het laatste boek van Baudet te lezen: De Gideonsbende. Het boek is een bestseller en alweer het zestiende geschrift van Baudet. De man schrijft sneller dan Allah kan lezen, al zeggen ze dat van mij ook weleens. 

In de Gideonsbende staat een zeer uitvoerige analyse van het oeuvre van Michel Houellebecq (ook mijn favoriete schrijver), een pittige analyse van cultuurmarxisme en globalisme, en verder veel over de euro, stikstofplannen, het klimaatbeleid, immigratie, de EU, Oekraïne, het Midden-Oosten etc.

Ik zie veel overeenkomsten met andere politieke partijen en denkers in mijn serie Europese Patriotten. De rode draad is meestal een warm pleidooi voor de natiestaat, verzet tegen de dictaten van Brussel, verzet tegen de Euro en het verkwanselen van geld aan Zuid-Europa (tegen dat laatste hebben Chega in Portugal en Vox in Spanje natuurlijk geen bezwaar), verzet tegen de krankzinnige Green Deal van Frenske, de megalomane, oorlogsgeile moddervette klimaatkeizer zonder kleren, minder migratie, het bouwen van een muur rond Fort Europa, terug naar familiewaarden, fel verzet tegen abortus, euthanasie, het homohuwelijk en  dwergen met transgender die met een dildo in hun reet optreden op kleuterschooltjes (als vervanging van Pipo de Clown en Bassie en Adriaan). 

Oekraïne, Poetin en Rusland waren splijtzwammen in het rechtse kamp binnen de EU, evenals het coronabeleid. En Thierry heeft in tegenstelling tot de meeste andere politieke leiders van zijn signatuur vrijwel als enige een soort eschatologische heilsverwachting: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Hij besluit zijn boek dan ook met: 

Wij weten met elkaar hoe dit land anders en beter geregeerd kan worden. Wij hebben de plannen en we blijven ze heel Nederland voorhouden. We blijven meedoen aan verkiezingen en de waanzin van het globalisme blootleggen. Maar we hoeven niet te wachten op een doorbreking van het ‘still face.’ We hoeven geen politiek succes te hebben om toch maatschappelijk succes te kunnen realiseren. We gaan gewoon meteen beginnen, vandaag nog, met het bouwen van onze eigen wereld!

De Algarve lijkt mij daarvoor niet de juiste plek omdat je ook daar onder het juk van de EU leeft. Het bandeloze en wetteloze Paraguay is een veel betere bestemming, al is Nueva Germania/Neues Deutschland, het experiment van Elisabeth Nietzsche (de zus van) op basis van een idee van Richard Wagner, daar niet helemaal uit de verf gekomen, zoals ik tijdens mijn verschillende bezoekjes heb mogen constateren. Het beste boek over Nueva Germania is van Ben Macintyre: Forgotten Fatherland.

Meanwhile back at the ranch. Twee uur later later liep ik (geknipt en geschoren) naar het treinstation van Faro, waar een wilde staking bleek te zijn uitgebroken. Geen trein naar Algoz, dus ik op een drafje naar het busstation, op 5 minuten loopafstand van het treinstation. Daar sprong ik nog net op tijd in de bus naar Albufeira. De afstand tussen Faro en Albufeira is ongeveer 50 kilometer. Deze bus deed er anderhalf uur over. Naast mij zat een sympathieke moeder van kleur met een verse baby, die mij na het nuttigen van de moedermelk, geheel onderbraakte. Mijn laptop wist ik nog net te te redden. In Albufeira pakte ik een taxi naar de schietclub, waar ik gelijktijdig met Thierry en zijn crew arriveerde. Tijd voor een biertje en mijn kennismaking met de fractieleden van FvD. Ik had meteen een goeie klik met Ralf Dekker, een zeer beschaafde en humoristische man die goed op de hoogte is van mijn geschriften. Dekker bekende mij ooit Barbara Baarsma te hebben aangenomen bij de Rabobank, een wapenfeit waar we smakelijk om moesten lachen. 

De lunch met 20 man was feestelijk en zomers. Het deed mij denken aan een schoolreisje, met Thierry als de grote animator. 

Het FvD heeft veel leden in Portugal en bovendien levert de Algarve leuke promofilmpjes en -plaatjes op. Na de lunch gingen een paar FvD’ ers de schietbaan op. Ik maakte kiekjes, en kreeg geestige commentaren op mijn twiet, met name op de foto van Gideon van Meijeren: 

“Zeg die Gideon dat hij naar voren moet leunen en niet naar achter. Dit doet pijn aan mijn ogen. Die terugslag komt nu vol in zijn rug, als hij niet naar achter valt.”

Ik maakte met alle leden een praatje, en met het gedreven pr-team maar uiteindelijk was ik er voor het interview met Baudet. 

Gideon van Meijeren, Ralf Dekker, Freek Jansen en Pepijn van Houwelingen waren een dag eerder op en neer gereden naar Castelo Branco, in totaal ruim 900 kilometer. Ze ontmoetten daar een Nederlandse ondernemer die in de medicinale wiethandel zat, maar verder was het, als ik het goed begrepen heb, een slopende expeditie met weinig resultaat. 

Na de lunch gingen we voor een fotoshoot bij Jacob, een Nederlandse ondernemer die ik toevallig ken omdat ik hem interviewde voor Quote destijds. Hij is de man op de surfplank in zijn zwembad. Thierry ging voor de fotoshoot tennissen en zwemmen met Jacob, terwijl  zijn entourage een drupje wijn dronk. 

Daarna waren er nog afspraken met een Nederlandse ondernemers - een bungalowpark, een makelaar en een yoga-achtig iets - maar die bleken op een flinke afstand van Jacob te wonen. Ik suggereerde een wijnproeverij, want we hadden nog nog drie uur te vullen voor de aanvang van de meet&greet met Baudet’s fanbase in SemiXo in Carvoeiro. Ik stelde een wijnproeverij voor, met mijn maatje Reggie Smith als inspirerend moderator. Met hem schreef ik de Wijngids voor de Algarve en de Alentejo. Het eerste exemplaar werd overhandigd aan Louis van Gaal, in het bijzijn van voetbal-aficionado Bart Nijman.

Reggie regelde de wijnproeverij in Quinta dos Vales. Quinta dos Vales - Bauernhof der Täler in goed Nederlands - is de droomwijngaarde van bankier, oliehandelaar, vastgoedontwikkelaar en kunstenaar Karl Heinz Stock, die in 2007 een boerderij met 50 hectare grond kocht in Estômbar nabij Lagôa. De grijze Beier, niet te verwarren met de componist Karlheinz Stockhausen, creëerde een eclectisch bedrijf waar wijn maken, kunst en toerisme in elkaar overvloeien en waar je óók nog kunt logeren.  Overal op de quinta staan de enorme felgekleurde beelden en je vraagt je af waar hij de tijd vandaan haalt om ze te maken. Beren, stieren, naakte dames: je kan het zo gek niet verzinnen of Stock bakt het. 

Terwijl Thierry’s claque aan het wijnproeven sloeg, interviewde ik Baudet. Hier zijn relaas, in mijn beproefde monoloogvorm. 

Baudet: "Je hebt een mooi thema te pakken met Europese Patriotten: er is inderdaad een soort beweging van mensen die streven naar herstel van de nationale staat, naar het beschermen van de traditionele Europese identiteit. Dat hoeft niet per se binnen de nu bestaande landsgrenzen: voor mij hoeft Schotland bijvoorbeeld niet in het Verenigd Koninkrijk te blijven. Dito voor Vlaanderen. Ik ben zelfs uitgesproken voorstander van opknippen van België en van Vlaamse onafhankelijkheid, een fusie met Nederland vind ik vervolgens prima. Catalonië zelfstandig: ook geen probleem. Kleinschaligheid moeten we weer leren waarderen. Dat zie je ook terug in de rest van het bestuur: ziekenhuizen, scholen, gemeenten: alsmaar groter - de menselijke maat gaat verloren.

Wat de Nederlandse identiteit bepaalt? Dat zijn heel wat verschillende elementen. Wat ik heel erg mooi vind aan wat Nederland vroeger was, is dat wij durfden te dromen. Dat zie je al bij de VOC, de ontdekkingsreizen, die ongelofelijke heldendaden. De helft van de avonturiers kwam niet terug! Ze namen enorme risico’s om naar de landen daarginds te gaan. Of neem de schilders van de 17e eeuw, dat waren ook dromers. Het kapitalisme is uitgevonden door Nederlanders, ook zoiets. Alléén wij hier, in deze Rijndelta, durfden voorbij de gesloten gildenstructuren te denken en een aandelenbeurs op te zetten. Fantastisch toch!? Ook in de 20ste eeuw ondernamen we projecten als de Afsluitdijk, nieuw land maken in wat toen de Zuiderzee was. De deltawerken. We hadden grote bedrijven, zoals Philips, Fokker, noem maar op. Tot de jaren vijftig was dat een essentieel onderdeel van het Nederlanderschap: groot denken. Nederland is nu een klein land geworden. We denken klein en we doen klein. Dat zie je terug in de meest pietluttige regelgeving, trajectcontroles. Alles tot op de vierkante centimeter afgebakend. Over ons verleden willen we niets meer weten, alleen dat het allemaal heel erg was. Overal moeten we sorry voor zeggen. Feestdagen worden afgeschaft. We starten ook geen grote innovatieve projecten meer. Al het geld gaat naar die klimaatonzin, naar het opvangen van immigranten en het financieren van Zuid-Europa via de euro. Waar zijn we mee bezig!? Onze partij wil een luchthaven in de Noordzee, een enorm ambitieus plan, maar het kán. Het zou de grootste luchthaven van Europa kunnen worden. Stel je eens voor wat dat zou betekenen: enorm veel ruimte in de Haarlemmermeer, economische bloei...misschien kan de Concorde terugkomen. Ik zie het voor me - een Nederland dat weer naar de sterren gaat reiken. Maar met de huidige kartelpolitici gaat het niet gebeuren. Het spijt me zeer, maar dat zijn boekhouders. Krabbelaars, zoals Segers het zelf omschreef. Kijk naar Wim Kok, Jan Peter Balkenende, Mark Rutte, Wouter Bos. Hele kleine mensen. Sukkels, die als het ware de allersaaiste waren die je kon kiezen. Tja, dan moet je niet raar opkijken dat het land bergafwaarts gaat.

Mijn stelling is dat het cultuurmarxisme de wortel van het probleem is. De denkers van de Frankfurter Schule trokken in de jaren '30/'40 naar Amerika en hun ideeën hebben zich meester gemaakt van de Amerikaanse deep state. Dat is geen complottheorie: dat is aantoonbaar het geval. Overal werden de boeken van Adorno, Horkheimer, Marcuse enzovoorts gelezen en onderwezen. De revolte van 1968 is eruit voortgekomen - en dat heeft weer een hele generatie beslissend beïnvloed. De kern? Dat de gehele Westerse beschaving in rechte lijn van Odysseus naar Auschwitz loopt. Nationale identiteit, familiestructuur, traditionele esthetiek: het is - volgens deze denkstroom - allemaal slechts één stap verwijderd van 'fascisme'. Vandaar de Godwin: deze denkers geloofden dat écht - en hun filosofie heeft de intuïties en instincten van de huidige machthebbers beslissend gevormd. 

Baudet nipt van zijn witte wijn van Quinta dos Vales en vervolgt: "In de politiek vindt iedereen dat je je moet aanpassen aan de manier van doen van het kartel. Met meel in de mond praten, op alle manieren meebewegen. Forum wil de fundamenten van het systeem aanvallen. Niet een beetje ander beleid, niet wat minder en wat trager - maar het hele paradigma van tafel. Neem de EU: wij willen er daadwerkelijk uit. Niet pruttelen binnen het systeem, niet een beetje bijslijpen. Maar Nexit. Huppatee. Of neem het klimaatverhaal: zolang je het CO2-narratief accepteert, kom je er nooit uit. Want alle menselijke activiteit stoot CO2 uit. Net zero is hetzelfde als nul covid. Gaat nooit gebeuren. Dus de staat kan dan altijd doorgaan met regels, met controle. Begrijp me goed: een beetje meer kernenergie is prima, maar uiteindelijk moet die gaskraan uit Groningen gewoon weer open. En wat mij betreft starten we de kolencentrales weer op. De schoonste en beste ter wereld! Dus op beleidsniveau valt met ons prima te onderhandelen, maar ideologisch doen wij geen water bij de wijn. Daarom zijn die afsplitsingen geweest. JA21, BBB: ze willen in essentie meedoen met het systeem. Accepteren de 'energietransitie'. Zijn voorstander van de NAVO, de EU, het 'internationaal recht'. Ze steunen zelfs de uitkoopregeling van de boeren! En BBB tekende laatst ook nog even een regenboogakkord. Sorry, maar dat noem ik geen oppositie meer. Dat is schijnoppositie. Een beetje pruttelen in de marge, een andere toon, een andere stijl. Maar hetzelfde beleid.

Je zag het ook in de VS, bij de MAGA-beweging. Mensen als Steve Bannon, daar voelde ik me mee verwant. Die wilde écht de strijd aangaan met de swamp, uiteraard binnen de rechtsstaat en met democratische middelen. Maar écht iets anders. Toen Trump president werd, ging hij zich echter omringen met conservatards. Meelopers. Types als Jared Kushner, Mike Pompeo, ook Pence was er zo een. Na een paar maanden was Trump al geen bedreiging meer voor het Washingtonse kartel. Zijn presidentschap heeft daardoor geen blijvende invloed gehad - geen diepe impact. Ook Nigel Farage wilde echt een grote verandering, ook met hem voel ik me verwant.  Maar de mensen rond Boris Johnson namen het over - en voerden een soort schijn-Brexit door. Engeland wél uit de EU, maar vervolgens 'klimaatkampioen', lockdownkampioen, immigratiekampioen. En nu oorlogskampioen in Oekraïne. Overal dus hetzelfde patroon. Als iemand opstaat die iets anders wil komen direct de Joost Eerdmansen om hem heen staan en wordt de verandering ingekapseld.

Dat was ook de reden van mijn ruzietje met GeenStijl: ik vond en vind dat we met GeenStijl - maar ook met TPO, met Powned, met al die 'alternatieve media' - een kans hadden om een front te vormen met elkaar. Om de radicale agenda te pushen. Zoals Jensen, Ongehoord Nederland, Gezond Verstand en de Andere Krant nu wél doen. Maar GeenStijl wilde er liever bijhoren. Liever meedoen. Keihard FVD aanvallen, ongenadig uithalen - en zo namens het systeem de grens dus bewaken waar je niet overheen mag. Fatsoenlijk blijven. Doodsbang voor 'racisme', 'antisemitisme', 'complotdenken' - wat die woorden ook maar mogen betekenen. Dan verandert er dus nooit wat.

Ik ben inderdaad door een rouwproces gegaan. Ik viel aan, en riep: volg mij! Maar velen waren te bang om mee te gaan. Ken je die slotscène uit de film Papillon? Steve McQueen duikt op het vlot, op weg naar de vrijheid. Zijn vriend Dustin Hoffman durft niet. Blijft achter. Had een smoesje. Daarom de titel van mijn boek De Gideonsbende. Wij zijn de echte diehards, wij zijn de mensen die écht iets anders willen. En ook bereid zijn daar daadwerkelijk voor te gáán. Veel leden van onze partij wonen dan ook in het buitenland. Die zijn gewoon vertrokken - dikwijls nadat ze eerst hadden geprobeerd om in Nederland dingen te veranderen. Zo is dit bezoek aan Portugal dus een symbolische reis. We gaan in gesprek met Nederlanders die het vaderland enorm zijn toegenegen, maar die met lede ogen aanzien hoe het aftakelt. Nederland zou een van de rijkste landen ter wereld kunnen zijn, het Koeweit van Europa, het Dubai van Eurazië, met al die natuurlijke hulpbronnen in de grond. Ongelooflijk gewoon! Met die hardwerkende, ondernemende en hoogopgeleide bevolking, met onze goede infrastructuur. Zo moeilijk is het toch niet om te zien, dat ál het beleid van de afgelopen decennia ons verzwakt! De samenstelling van onze bevolking, de economie, onze kennisinfrastructuur. Waarom zouden we die mensen, die dit systeem in stand houden en erin meegaan, überhaupt nog vragen om een aai over de bol? Waarom die panische angst om niet langer 'acceptabel' gevonden te worden? 

Een tijdje geleden had ik een paar gesprekken met Peter Thiel, de grote investeerder, miljardair, man achter Facebook en Paypal. De laatste keer dat ik hem sprak was in Fiesole, zo'n dromerig dorpje vlakbij Florence, we zaten in een kasteeltje urenlang te lunchen. En hij was alleen maar aan het klagen. The Guardian vond dit-of-dat, en waarom kregen we Harvard Law School toch niet zover om andere ideeën te propageren, bla bla bla. Geobsedeerd met het systeem. Wanhopig op zoek naar erkenning - naar een aai over de bol. Ik zei 'Peter, jij hebt honderd miljard op je bankrekening, bouw toch iets nieuws. Zet een eigen krant op. Een eigen universiteit. Fuck them. Wat wil je nou, je cocktail drinken en een beetje schamperen op een mooi plekje om dan met je private jet weer naar het gala van de New York Times te gaan?' Blijkbaar wel. Hij wil binnen het systeem een soort 'luis in de pels' zijn. Gerespecteerd worden. Knuffeloppositie. Je hebt er niets aan. Daarom zeggen wij: we gaan niet ons leven lang klagen. We gaan iets nieuws bouwen.

Ja, dat meen ik. Want kijk: de gevestigde macht stuurt ons het ravijn in. Wij staan ernaast, we zeggen: jongens dit is fout, je moet dáárheen. De andere kant op! Maar we hoeven er niet op te wachten tot iedereen overtuigd is. We beginnen gewoon alvast te lopen naar het licht. Waarom durven veel anderen dat niet? Waarom blijven die 'aansluiting' zoeken met de hoofdstroom? Ik denk uit angst, gebrek aan ballen. Dat komt natuurlijk voort uit een diep menselijk verlangen, het bij de groep willen horen, de angst voor verstoting. Ik ben zelf ook langs diepe angsten getrokken, heb psychoanalyse gedaan, mijn eigen angsten en gevoelens onderzocht, ik herken ze nu, ik kan er nu mee omgaan. Daardoor ben ik vrij, als het ware, van de druk om 'erbij' te willen horen. Dat had Fortuyn ook, dat heb je nodig om échte verandering te kunnen realiseren.

Onze partij is dan ook uniek. Niet alleen in Nederland maar in Europa. Wij zijn de enigen die het cultuurmarxisme als wortel van het probleem durven te identificeren. Die de fundamenten van de klimaatagenda, de covid-agenda, de EU adresseren. En ook de NAVO, zeker. Hoe is die oorlog tegen Rusland in ons belang? Dat riepen we al tijdens het referendum over het associatieverdrag! Dus we gaan voor zoveel mogelijk zetels op 15 maart, maar evengoed richten we ons op onze eigen parallelle samenleving. Het gaat om een netwerk. Elkaar niet aanvallen, maar versterken. Het nieuws hoef je daarvoor niet nauwkeurig te volgen. Je moet de richting begrijpen, de grote trends.