Geenstijl

Toch nog even Ruttes rotsbodem uit een eerder topic naar boven trekken

Voordat De Notulen maandagavond werden opgehoest, suggereerden we onderaan een eerder topic dat vvd Kamerlid Helma Lodders (2010-2021) niet vrijwillig vertrokken is bij de vvd. De nummer 12 van de kieslijst van 2017 maakte in november 2020 in een verklaring bekend dat ze niet meer verkiesbaar zou zijn. Ze was toe aan "een nieuwe uitdaging". Dat is LinkedIn-lingo voor 'Help, ik ben mijn baan kwijt'. Tevens gaf ze op 30 maart 2021 - na de verkiezingen dus - geen concreet antwoord aan Trouw op wat die nieuwe uitdaging inhield: "interessante dingen", zei ze. Lodders' LinkedIn (mirror) vermeldt nog altijd haar Kamerlidmaatschap voor de vvd - een functie die ze niet meer bekleedt. "Beschikbaar", zegt haar Twitterbio.

In De Notulen van Mark en zijn Ministeriële Maffia, die enkele uren laten werden geopenbaard, staat de onderbouwing van onze overtuiging. Op 12 juli 2019, in de alinea boven het inmiddels beroemde woord "sensibiliseren" dat Wopkius Pilatus Hoekstra over zijn eigen Kamerlid Omtzigt gebruikte, staat dat Mark Rutte "weinig begrip" heeft voor "voor woordvoerders van coalitiefracties die zich in de media trachten te profileren" (Jezusgristus man, alsof het Pieter en Renkse, laat staan Lodders dáár om te doen was - red.) en hij heeft "in de richting van mevrouw Lodders het belang van eenheid binnen de coalitie benadrukt." Oftewel: Lodders kreeg een woedend telefoontje van Mark (of van Klaas Dijkhoff?) dat ze haar brutale bek moest houden en terug op haar achterste bankje moest gaan zitten.

We hebben het bewuste VAO-debat 'stopzetten kinderopvangtoeslag' van 4 juli 2019 terug gekeken voor de bijdrage van Helma Lodders. Die zie je in de video hierboven. Lodders dacht in haar bijdrage in de eerste plaats aan de getroffen gezinnen (die in geen enkel ministerraadnotuul aan bod komen), vond dat Menno niet Snel genoeg handelde, schamperde hardop over de (te laat doorgevoerde) stopzetting van onterechte invorderingen bij toeslagouders en wilde actief op de hoogte gehouden worden van de vorderingen op het dossier. Daarnaast wilde ze weten waarom klokkenluiders bij de Belastingdienst werden ontslagen terwijl de ambtelijke daders ongestoord verder konden knevelen. Ook wilde ze dat de ouders schadeloos werden gesteld - iets dat in de ministerraad actief werd tegengewerkt omdat Rutte "geen precedentwerking" wilde, die kon overstromen naar andere dossiers in andere zaken waar burgers lijden onder een dwingende doch falende overheid. Kritische vragen die de opmaat naar haar 'ontslag' vormden.

"Er zijn hier vele wetten overtreden", verklaarde Lodders letterlijk op die 4e juli 2019, waarna ze zich afvroeg hoe de staatssecretaris de complete bedrijfscultuur bij de Belastingdienst wilde gaan repareren. Vervolgens gaf ze Renske Leijten gelijk op enkele kritische vragen die zij aan Lodders stelde: er gebeuren onwettige zaken, herstel gaat niet snel genoeg en het is inderdaad bijzonder dat de ambtelijke daders nog altijd op het dossier actief zijn. Kortom, ze gaf geen ontwijkende antwoorden om haar partijleider en premier uit de wind te houden, zoals je normaal wel zo vaak ziet in Den Haag. Wel stelde ze een eis aan Snel: hij moest in oktober over de voortgang rapporteren.

Renske Leijten diende na dat debat een motie van afkeuring in (deze) tegen toenmalig staatssecretaris Menno Snel, die niet gesteund werd door coalitiekamerleden Omtzigt en Lodders, maar waar Wouter Koolmees (die huichelachtige paardenpenis met zijn bolle bloedworstkop) zich in de ministerraad van 12 juli 2019 wel "ontstemd" over toonde: "Hoewel deze motie niet is gesteund door de vvd- en CDA-fracties, voeren de woordvoerders van deze fracties, de heer Omtzigt en mevrouw Lodders, wel een gezamenlijke strijd met mevrouw Leijten tegen staatssecretaris Snel." Welja.

Motie des Politieke Zelfdodings
Lodders liet het er echter ondanks die waarschuwing niet bij zitten toen bleek dat de opschorting van invorderingen helemaal niet (goed) was doorgevoerd én de staatssecretaris zijn voortgangsrapportages niet op tijd aan de Kamer leverde. Daarom diende Lodders op 4 november 2019 samen met Omtzigt en Leijten deze motie in, waarin ze zich hierover beklaagden en waarin om een feitenrelaas werd gevraagd. De motie krijgt een meerderheid en dwingt de coalitie tot een misdaad: op 15 november 2019 besluit de ministerraad - tegen de Grondwet in en met vol bewustzijn daarvan - om het gevraagde feitenrelaas niet aan de Kamer te verstrekken:

Menno Snel kwam er niet mee weg - een maand later treedt hij af. Maar Helma Lodders kwam ook niet weg met haar kritische controlerende houding, want dat mag helemaal niet, onder de Rutte Doctrine. Helma Lodders, misschien wel de enige vvd'er die de toeslagouders voorop stelde in deze tot constitutionele crisis uitgegroeide maffiazaak, keerde niet terug op de kieslijst. Een fluistercampagne in de Haagse wandelgangen ruist dat ze helemaal niet weg wilde.

Lodders mag dan voor de meeste mensen een onbekende zijn, een passant in de politiek. Ze zat ruim tien jaar voor de vvd in de Kamer, maar kon op zoek naar een functie elders op het moment dat ze voor zichzelf meende te kunnen gaan denken. De manier waarop Rutte zich in de 'MR' heeft uitgelaten over zijn eigen partijgenoot, is een voetnoot in het toeslagenschandaal maar het onderstreept ook iets veel groters: de vvd heeft zichzelf volledig uitgehold. Een marketingmachine rond Mark Rutte in combinatie met ijzeren fractiediscipline heeft ertoe geleid dat de Kamerbankjes van de voormalige liberalen gevuld worden door politiek plooibare Dilans (een goedgejurkte bos haar met een vlotte babbel die de baas melig naar de mond praat), binnen de partij gepromoveerde campagnejongens zoals Peter Valstar, die zich in weerwil van zijn achternaam een rijzende politieke ster acht en natuurlijk winkeldochters die ooit letterlijk de persoonlijk assistent van Rutte waren: stotterhorter Sophie Hermans, een gewillige laaf van de premier en tevens dochter van vvd karteldinosaurus en commissariatenklungel Loek Hermans.

Dat Mark en zijn adviseurs (hoi Kees Berghuis) hun eigen partij uit willen hollen om zich vroeg of laat tot een generatielange plek in de marge te degraderen, moeten ze zelf weten. Het is alleen zo verdomde jammer (lees: ten hemel schreiend en grondwet-overschrijdend op het strafbare af) dat de vvd bereid is om daarvoor het complete constitutionele bestel op het spel te zetten. Daar lijkt Helma Lodders het levende bewijs van te zijn: een Kamerlid dat de controlerende taak serieus probeerde te nemen, maar daarvoor is gestraft.

Gelukkig hadden de vee vee deemoed-stemmers nog meer dan dertig andere willoze laven om op te stemmen afgelopen maart...