Geenstijl

Op de Nederlandse gemeente Bonaire nemen ze liever ongediplomeerde eilandkinderen aan dan Europese Nederlanders.

Onze Amigoe komt altijd een paar dagen later met de tjoekie tjoekie boot uit Takki Takki-land, vandaar dat we vandaag pas in de editie van vorige week dinsdag lezen DAT HET EILANDBESTUUR KNEITERRACISTISCH IS. Maar letterlijk: er wordt binnen de Nederlandse staatsgrenzen op afkomst gediscrimineerd. Wij citeren: 'Personeelsbeleid overheid Bonaire hecht meer aan afkomst dan aan kwalificaties' (pdf). En in het artikel staat te lezen dat Europees-Nederlandse sollicitanten op overheidsfuncties standaard (!) worden afgewezen. *"Hierdoor komen sollicitanten met bijvoorbeeld een mavo-diploma in aanmerking voor topposities die een met succes afgeronde wo- of hbo-studie vereisen." *

Dat is bekend geworden omdat directeur bedrijfsvoering Marion Gharbaz (een van oorsprong Duitse vrouw die via bestuursfuncties in Nederland uiteindelijk naar Bonaire ging toen daar kennelijk nog wel Europeanen werden aangenomen...) per ongeluk in een memo de waarheid had verteld. Ze briefte haar bazen namelijk dat een sollicitatieprocedure stil lag omdat acht competente edoch Europees-Nederlandse kandidaten per decreet waren afgewezen wegens "niet van Bonairiaanse afkomst", en de negende - een eilander - "bij lange na niet voldeed aan het functieprofiel en afhaakte nadat hij er niet in was geslaagd om zelfs zijn mavo-diploma te overleggen."

Kwaliteitscourant Amigoe heeft ook nog een memo waarin Gharbaz op de vingers getikt wordt omdat ze dat helemaal niet had mogen vertellen. Nou jommes, is dat ff een koddige omkering van zaken. Op het Europese vasteland worden mensen met een migratie-achtergrond steeds vaker voorgetrokken op de arbeidsmarkt, en daarbij wordt tenminste meestal nog naar competenties en diploma's gekeken. Op Bonaire is je afkomst al voldoende reden voor onmiddellijke afwijzing. En dan mogen we hier natuurlijk niet zeggen: 'GOH, wat gek dat zo'n eiland zo brak bestuurd wordt', maar dat doen we lekker toch want ironie & realiteit zijn toch al lang niet meer uit elkaar te houden.