Oh oh oh

Denk eens eventjes aan Nederland vóór 2000. De post werd bezorgd door de PTT. Theo van Gogh voerde nog prettige gesprekken op de televisie. Je kon een fatsoenlijk huis kopen voor anderhalve ton. Wilders was Kamerlid voor de VVD. De Vara leek nog op een omroep voor arbeiders en BNN was slechts een knutselproject van Bart de Graaff. Fortuyn leefde en was politiek commentator bij Buitenhof. Er werd betaald met de gulden en: niemand had nog van DI-RECT gehoord. Het zijn deugden uit vervlogen tijden, maar gelukkig is er goed nieuws. DI-RECT STOPT. Voor 5 maanden dan. Dat betekent dus een hele zomer zonder de grondleggers van het meest zielloze Nederlandse muziekgenre. Dat van Engelstalige bandjes met refreinen die voor zeker 80 procent uit de tekst ohoho-ohowo bestaan, de ene song nog minder memorabel dan de andere. Bandjes die de line-ups van alle Nederlandse festivals opvullen maar nooit doorbreken in Engelstalige landen, omdat iedereen daar hoort dat het helemaal nergens over gaat. Allemaal lekker strak gespeeld en afgetopt met een ranzige klodder rock 'n roll-uitstraling, maar in werkelijkheid niets meer dan BZN met een distortionpedaal. 5 maanden geen Marcel Veenendaal, die zich niet alleen kleedt als een sjamaan maar ook de vibes afgeeft van een man die een keer ayahuasca heeft geprobeerd en daar sindsdien zijn stinkende hippiebek niet meer over houdt. 5 maanden geen SPIKE, die eigenlijk FRANS VAN ZOEST heet maar zich SPIKE noemt omdat zo'n artiestennaam hoort bij wereldgitaristen van wereldbands, een man die in alles uitstraalt dat hij eigenlijk in Golden Earring had willen zitten maar daarvoor te laat geboren werd en dan maar zelf een bandje begon om daar Golden Earringetje mee te spelen. Als je dan lang genoeg doet alsof je heel gaaf bent, trapt het publiek er vanzelf in. Afgelopen week speelde DI-RECT nog 3 avonden in een volle Kuip, tevens de laatste concerten ooit in dat stadion maar dat had gek genoeg niets met de band te maken. Er zijn voetballers die open beenbreuken hebben opgelopen in dat stadion met wie we liever zouden ruilen dan met 1 van de 150.000 bezoekers van die concerten. Goed, we zijn er dus even van verlost. Die 5 maanden kunnen ons niet lang genoeg duren.

JAAAAA

Kijk daar worden we nog eens gelukkig van in deze tijden van internationale ingewikkeldheid. Een nieuwe single van Johan, een band die met een fenomenaal debuutalbum (Johan, 1997) en een even zo fenomenaal vervolgalbum Pergola (2001) in het sterrendom van de Nederlandse (pop)muziekwereld werd geschoten. Of althans, in ieder geval bij de critici en bij de 'kenners', wat minder bij het grote publiek. Stabiel was het ook nooit, bij Johan, met depressies, pauzes, wisselingen, annuleringen, break-ups, wedergeboortes, hiaten, reünieconcerten - de hele mikmak. En nu ineens, als donderslag bij heldere hemel, is er vijf jaar na het album Pull Up plots een nieuwe single en de aankondiging van een nieuw album. Cincinnati is 'anders', maar in de refreinen herkennen we tóch die Johan-sound waar we vroeger zo verliefd op waren, en waarbij we vooraan stonden in de clubs. Goede Nederlandse muziek, het bestaat echt. Gaat dat horen en gaat dat zien.

We snappen heus dat de cultuursector lijdt, maar deze lui moeten opzouten

Weten jullie wat mensen die 1 miljoen euro subsidie na het ontvangen van die 1 miljoen euro subsidie zouden moeten doen? Ff lekker in een hoekje gaan zitten Dagoberten met je centjes. Ja: mensen die 1 miljoen euro subsidie ontvangen zouden gewoon even lekker in een hoekje moeten Dagoberten. Zeker als je een rockbandje bent, met een paar leden, en nou ook niet zo'n bijzondere; het is immers geen Face Tomorrow, Green Lizard of Johan. Dan pak je dat miljoen mee, en houd je verder gewoon lekker je bek. Ware het niet dat het stel zich druk maakt om de sector en toetsenist Rocco Siffredi Hueting is 'niet zo te spreken' over de 300 miljoen die Van Engelshoven in de cultuursector jaagt. Wel nobel: ze hoeven dit keer geen stukje van de taart. "We hebben in de afgelopen jaren ervaren hoe fijn het is om structurele steun te krijgen." Hoeveel was dat ook alweer, o ja, dat was EEN MILJOEN. VOOR EEN ROCKBANDJE. EEN MILJOEN