Geenstijl

Onze multiculturele verzorgingsstaat bestaat meer uit zachte doelwitten dan een defensie-industrie

Rusland probeerde afgelopen jaren de Oekraïense luchtafweer te overbelasten met vele goedkope en eenvoudige raketten en drones. Er is weinig precisie nodig, bij grotere steden is het toch raak. Er worden bijna uitsluitend civiele doelen geraakt, een geraakt militair doelwit berust op louter toeval. Iran deed sinds april hetzelfde met Israël en raakte daarbij onder andere een zevenjarig Bedoeïenen meisje.

Een raket of drone op een grote stad afsturen is enigszins uitdagend, honderden van zulke objecten tijdig waarnemen en kapotschieten is nog vele malen complexer. De zwaardere en snellere ballistische en kruisraketten kunnen alleen worden gestopt met schaarse raketten vanaf straaljagers of peperdure Patriot-raketten. De voorraden dalen hard, en westerse landen gaan hamsteren.

Een Patriot-raket kostte 4 tot 7 miljoen dollar. Dat is vergelijkbaar met de kosten van de Russische ballistische en kruisraketten. Probleem is dat je twee Patriot-raketten moet afvuren om 100% uit te schakelen. Helaas worden er dit jaar maar 650 gemaakt. Veel te weinig om te verdelen over onder andere Oekraïne, Israël, militaire basissen in Qatar en Amerikaanse marineschepen.

Een Shahed-drone kost tienduizenden om te maken, Iran liet Rusland twee ton per stuk betalen, daarvan had Rusland er tot februari 2025 al 14700 afgevuurd. Rusland vuurt ook dummy drones af, om Oekraïne door haar (buitenlandse) munitie heen te helpen. Rusland neemt niet meer de moeite militaire doelen te vinden, het is vele malen makkelijker om op het midden van een stad te vuren.

Door grote hoeveelheden verschillende wapens op Oekraïne en Israël af te vuren, wordt het ook lastig het overzicht te bewaren. Je wil niet een sidewinder of Patriot-raket offeren aan een goedkope, trage drone, die afweerraketten moet je bewaren voor een Russische Kinzhal, Kalibr of Iskander raket. Het heeft ook geen zin kosten te maken om een leeg grasveld, akker of woestijn te beschermen.

De Israëlische Iron Dome gebruikt raketten van € 50.000 tot een paar miljoen, afhankelijk van wat er op hen wordt afgevuurd. Een Hamas Qassam raket kost minder dan duizend dollar, een Hamas Grad een paar duizend. De interceptie wordt minimaal twintig keer zo duur als de aanval. Israël wordt hier gedwongen minimaal twintig keer zo veel uit te geven aan verdediging dan Hamas aan haar offensief.

De raketten van Hamas zijn door iedereen met twee rechterhanden te maken in een schuurtje of tunneltje. De raketten van de Iron Dome of Patriot-raketten hebben specialistische onderdelen nodig zoals radars, warmtezoekers, printplaten en processoren. De VS deed haar best om de productie op te schroeven en ging van 500 stuks in 2024 naar 650 in 2025. Een extra fabriek duurt jaren.

Nieuwsuur deelde deze week dat Rusland gecorrigeerd voor koopkracht meer besteedt aan defensie dan Europa. Een derde van de Russische begroting is geheim, ongeveer de helft van de Russische begroting bestaat uit defensie, corruptie en geheime diensten. Dit laatste zien we ook terug in hybride oorlogsvoering zoals sabotageacties tegen civiele infrastructuur van NAVO-leden.

Rusland heeft ook vier keer zo veel militaire productiecapaciteit als de NAVO. Ze gaan beter met hun geld om. Waar de NAVO vooral budget, beleid, een vergadercyclus en de laatste technologie heeft, is Rusland meer gericht op grote hoeveelheden eenvoudige en betrouwbare munitie, materieel en wapens. Onze westerse kwaliteit blijkt al jaren een incompleet antwoord op barbaarse kwantiteit.

We blijven vechten en verdedigen met een hand op de rug om aan onze eigen ethiek te voldoen. Landen zoals Rusland en Iran vuren voornamelijk op burgerdoelen of zetten daar terroristische organisaties zoals Hamas, Hezbollah of de Houtni`s voor in. Iran doet dat al 46 jaar lang in diverse proxy-oorlogen, maar wordt nog steeds niet algemeen als agressor erkend binnen ons ethisch model.

Het Russische gebruik van chemische wapens stijgt, dit dwingt haar tegenstanders zich in allerlei bochten te wringen en dure voorzorgsmaatregelen te nemen. De oorlog wordt voornamelijk in Oekraïne gevoerd, Poetin heeft de tijd en acht zich op eigen grondgebied bijna onaantastbaar. China wil dat Rusland de oorlog in Oekraïne wint. Het Chinese leger is zelf stevig aan het uitbouwen.

Poetin galmt over een reeks oude mondelinge uitspraken, zelfs eentje uit Deurne, hij vergeet het Boedapest Memorandum, waarin Rusland, de VS en het VK aan Oekraïne veiligheidsgaranties gaven in ruil voor de afgifte van kernwapens van de Sovjet-Unie. China en Frankrijk sloten zich hierbij later aan. Dit document bleek niets waard in 2014 (de Krim en Donbass) of in 2022 (rest Oekraïne).

Waar Poetin zijn keizerrijk wenst te herstellen met bloedige oorlogen, hebben diverse Oostbloklanden vrijwillig de Sovjet-Unie en haar Warschaupact verlaten, om na diverse verkiezingen toe te treden tot de NAVO. Vooral uit angst voor wat hun allemaal eerder vanuit Moskou en haar morbide variant op het communisme overkomen is. Zij zijn door schade en schande minder naïef.

Oorlogen worden verloren op ethiek, fabricage en logistiek