Op 14 oktober was D66 jarig. Helemaal vergeten. Alsnog gefeliciteerd!

Het was groot feest in het gekregen appartement van Alexander Pechtold. Wassila Hachchi had geen uitnodiging gekregen maar ze was er toch, heel frappant. Er was kaas en worst. Van de founding fathers kreeg D66 wat kroonjuwelen cadeau, maar die hoefde men niet te hebben. Gelukkig was de vvd er ook en kon men een en ander uitruilen. Iemand vroeg aan Rob Jetten: "Hoe is het nou om jarig te zijn?" Rob Jetten mompelde 4x: "We gaan met de partij kijken welke invloed onze leeftijd kan hebben op de peilingen." Stientje van Veldhoven was later want de trein had vertraging. Matthijs Sienot, Joost Sneller en Rutger Schonis alias de drie mediapersoonlijkheden waren er kennelijk ook, maar zij zaten in een achterkamertje afwezig te zijn. Boeien. Vera Bergkamp lag in een hoekje skunk te roken en Kajsa Ollongren hoopte Wouter Koolmees te pijpen, ware het niet dat Koolmees daar geen zin in had. Al is dat mogelijk ook niet gebeurd. Hans van Mierlo was er in ieder geval niet want die was druk met zichzelf omdraaien in zijn graf. Er werd geproost op 9 zetels in de peilingen en om 23.59 moest iedereen naar huis.

Naar aanleiding van het Hamas-in-Den-Haag topic van vanmorgen, kregen we een verjaarsdagtopic over Israël in de mail. Prima verhaal. Knip, plak, l'chaim!

**Mazzel tov! Israel 70 jaar! Hamas in de TK en Iran in Syrië
**Vandaag werd bericht over Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed die in de Tweede Kamer rond liep omdat hij daar een workshop had georganiseerd met nota bene Oxfam Novib. Die laatste beweert kindjes te redden, die eerste zijn wat minder lief voor burgers en kindjes en slaan wapens op in scholen, moskeeën en ziekenhuizen. Er zijn zelfs mensen die zich hebben aangemeld bij deze worksop, want hij is niet gecancelled: soms lijkt het zeker dat burgers steeds dommer worden.

Deze Hamas-aanwezigheid in de TK is extra ironisch omdat het gisteravond en vandaag in Israel Yom Hazikaron is, de Dag van Herinnering, de dag waarop alle gevallen soldaten die het land verdedigden worden herdacht: 26.779 sinds de oprichting in 1948. Niet enkelen daarvan zijn gevallen door directe actie van of toedoen van Hamas, en het lijkt vrij onwaarschijnlijk dat de datum van dit bezoekje puur toevallig samenvalt met het opstarten van de memorialen. Gelukkig hebben we heldhaftige politici die een paar kamervragen stellen.

Vanaf zonsondergang is het morgen, donderdag 5 iyar, dan is het Yom Ha'atzma'ut, de Dag van Onafhankelijkheid. Israel wordt dit jaar 70. De festiviteiten zijn daar ietwat fanatieker dan hier in Nederland met koningsdag en begrijpelijk: als het land, om wat voor reden dan ook, ophoud te bestaan, kunnen de Israeliërs nergens naartoe en is een tweede Holocaust zo goed als zeker. De meest prangende vraag van dit moment is echter niet of dit terecht is, maar hoelang het nog gevierd zal worden?

In 1947 hield de VN nav de Balfourt Declaratie in 1922 een stemming mbt het goedkeuren van het oprichten van een Joodse en een Palestijnse staat. Israel greep deze kans met beide handen aan en de resolutie was een feit. De Palestijnen wezen dit stemmingsvoorstel af en startten dientengevolge ook geen staat. In 1948 riep Israel hun staat uit middels de bekende toespraak van Ben Gurion. Sindsdien hebben zij vele aanvallen en oorlogen doorstaan, hebben zij het land wonderbaarlijk uit niets gecultiveerd, hebben ze vaak aan de onderhandelingstafel gezeten om staakt-het-vuren af te spreken en om het te hebben over een tweestatenoplossing (oa. Oslo Akkoorden), hebben ze hele stukken veroverd land teruggegeven: oa de Sinai (Camp David Akkoorden), stukken van Jordanie (na de Zesdaagse Oorlog) en de Gazastrook (grootste succes tot nu toe). Hoewel Israel de enige democratie is in het Midden Oosten, waar allerlei religies en rassen in het parlement zitten en iedereen in vrijheid leeft, bouwt Hamas nog steeds tunnels richting Israel voor acties tegen burgers. Kort samengevat: het is ondanks alle inspanningen nog steeds geen veilige, stabiele staat.

De vraag over het voortbestaan ervan komt echter uit een andere hoek. Tijdens de onrust en conflicten in Syrie en rondom, probeert Iran voet aan de grond te krijgen in Syrië om dat als uitvalsbasis naar Israel te gebruiken. Daarover is weinig te horen in ons nieuws, een enkel bericht over een afgeschoten Iraanse drone  (die een kopie van een gejat Amerikaans model bleek) of eenzame overvliegende straaljagerdaargelaten. Alle ogen zijn gericht op Putin en Trump, vooral sinds de raketten van afgelopen week (mega indrukwekkend!). Toch is het ondertussen Israel die foto's vrijgeeft van Iraanse luchtmacht in Syrië en die regelmatig herhaalt geen enkel geweld van Iran te zullen tolereren. Hoewel dit al vaker is gezegd zonder dat er iets gebeurde, begint de spanning wel echt op te lopen. Eerst doordat de internationale sancties gelicht werden en vooral nu Iran steeds wat brutaler wordt en er voor het eerst direct klappen zijn uitgedeeld ipv via proxies.

Iedereen die roept dat Israel ellende verdiend heeft, dus dat een oorlog of minimaal een boycot terecht is, en iedereen die roept dat Israel te ver weg is om je er druk over te maken: wake up. U roept die dingen vanaf computers die daar ontwikkeld zijn (Intel is massive in Israel), u roept nog veel meer dingen via technieken die daar ontwikkeld zijn (hoi messenger-technieken), u gebruikt medicatie die daar is ontwikkeld (hoi erg veel), bent veilig door wapens die daar ontwikkeld zijn (hoi antiraket installaties), eet dingen die daar ontwikkeld zijn (hoi cherrytomaatjes) en gebruikt allerlei dagelijkse handigheidjes die daar ontwikkeld zijn (hoi gps). U kunt nog eens een hoop gaan missen. Iedereen die roept dat de redding van de Palestijnen dat heus waard is: die beginnen meestal zelf met het breken van vrede. Bovendien vergeet u dat het grootste gedeelte van het water, elektriciteit, voedsel en medicatie door Israel aangeleverd wordt. Israel in ruïne geeft de Palestijnen geen beter leven. Samengevat: een vredig Israel is voor iedereen beter.

Waar Nederland ooit de felste medestander van Israel uit Europa was, zijn we verworden tot een land dat officieel nog vrienden is maar in praktijk een kil hart heeft. Tweede Kamerleden die weigeren Netanyahu een hand te geven, een MinBuZa die met een PLO-official is getrouwd en Gaza versneld geld geeft, voormalig premiers die Israel haten. Die verandering in houding gaat gepaard met een veranderende houding op straat: synagoges hebben permanente beveiliging, restaurants worden gevandaliseerd, mensen durven steeds minder goed over straat. Volgens een waakhond is het antisemitisme nog nooit zo hoog geweest in Nederland, maar de overheid kijkt de andere kant op. Dat hebben ze eerder gedaan, waardoor in Nederland de meeste Joden zijn weggevoerd in WOII. Hoewel men kan zeggen: dat is niet mijn schuld, de herhaling van de geschiedenis is dat wel.

Goed. Israel is dus jarig: 70 jaren van veiligheid voor mensen die dat verder nergens zijn. 70 jaren een democratisch voorbeeld voor hun omgeving. 70 jaar een bijdrage aan wetenschap en ontwikkeling. Het is de vraag wat Nederland als vriend daaraan doet. Een kaartje? Een bloemetje? Een excuusbriefje dat we ziek zijn of in de file staan? Ondertussen loopt Hamas in onze TK en rommelt Iran in Syrië. Is 70 de pensioenleeftijd of komt een staat dan nog maar net kijken? De tijd zal het leren. Aan u de vraag: eet u mee van de taart of blijft u liever weg?

Groetjes,
Reaguurster einStina

PS Kers op de taart: voor iedereen die de onafhankelijkheidsverklaring nog nooit gehoord heeft: foei. Hier een uberschattige versie:

Wat? Ja nou en 1 week oude door mainstream media uitgemelkte viral / meme uit Amerika?! WIJ zijn godverdomme jarig, dus WIJ kiezen de muziek!  En alle jezus is de 12-jarige Mason Ramsey ons even muziek, want was daar ineens de EMD remix. En dat is naar verluidt het nummer dat speelt als je de hemel betreedt, dus daar feesten we vandaag op, een uur lang achter elkaar ja inderdaad. Straks bij Ellen DeGeneres dus dan officieel dood, we pakken de memes nu nog maar even mee, we moeten immers wat. Origineel hier overigens!

Casper van Wijngaarden zou nog een fly-by doen maar dat gaat ook al niet meer door.

10. Cranky Henk Krol
NEE! NIET DOEN HENK. NIET DOEN.

**9. Peter de Vries
**Peter de Vries feliciteert eigenlijk nooit iemand, Peter de Vries feliciteert alleen zichzelf. Vanwege de kijkcijfers (proest) van het ontzettend vervelende televisieprogramma De Raadkamer, vanwege zijn deskundige commentaar als tafelheer van alles, vanwege een Emmy die hij heeft gewonnen over de rug van een dood meisje of vanwege het feit dat zijn gigantische eigendunk niet door een detectiepoortje past omdat hij de bloedgabber was van Cor van Hout. Nou weet je wat, Peter? We hoeven je felicitaties helemaal niet.

**8. Kees Verhoeven
**Nu al televisiemoment van het jaar. Tom Staal die naar Kees Verhoeven huppelt en roept: "Kees, Kees, we hebben er weer eentje." Wat zullen die twee samen veel bier drinken in de cafés rond het Binnenhof en wat zal Kees Verhoeven blij zijn met vijftien jaar GeenStijl; lieve jongens en meisjes die er wel van balen als de democratie als een uitgewoonde straatprostituee uit de Pechtoldmobiel wordt geflikkerd, op zoek naar het volgende kroonjuweel om dubbel en dwars te kontverkrachten. Gefeliciteerd met ons Kees, we drinken er 1 op je. Of 2.

**7. Francisco van Jole
**Met zulke vijanden heb je helemaal geen andere vijanden meer nodig. Met zijn opgeheven vingertje praat onze huisvriend recht wat krom is, maar ondertussen randt hij naar eigen zeggen zelf meisjes van 23 aan door zijn onhebbelijke tong in hun onwelwillende mond te drukken. Ga vanavond maar eens lekker naar de hoeren ouwe rammer, wij betalen.