VrijKerstBo
Het is weekend. Fijne dagen.
Evening: the nervous suburbs levitate.
Height does us no harm, now we are high above the mineral pools,
above the flash hotel whose only use is treachery.
Someone knocks on a door and you crouch behind the bed.
Down in the bar, the small girls toast their parents,
the brother breaks a large bone for its marrow.
I'm thinking of a challenge for us all. The star in the sky
has traveled all the way from home. Now follow that!
Prettig weekend. En be nice.
Pak je VrijMiBo
Het is weekend. Er kan nog van alles gebeuren.
You love the roses - so do I. I wish
The sky would rain down roses, as they rain
From off the shaken bush. Why will it not?
Then all the valley would be pink and white
And soft to tread on. They would fall as light
As feathers, smelling sweet; and it would be
Like sleeping and like waking, all at once!
Prettig weekend. En be nice.
De VrijMiBo 21.0
Het is weekend. Hier is uw VrijMiBo 21.0.
Vanavond hoorde ik
dat de maan niet rond
maar peervormig is
met tenminste twee
uitstulpingen, misschien
wel drie. Toen ik later
naar buiten keek
klom een ronde
witgloeiende schijf
boven de daken uit
en ik betrapte me
op dezelfde koppigheid
waarmee ik andere
gedeukte illusies
in ere houd.
Prettig weekend. En be nice.
Demonstratieve VrijMiBo

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk
en van Couperus overal een vleug
op Scheveningen aan, de villawijk
die kwijnt en zich Eline Vere heugt.
Maar in de binnenstad staan ze te kijk,
deurwaardershuizen met de harde deugd
van Katadreuffe die zijn doel bereikt.
Ik drink twee werelden in ene teug.
Den Haag, je tikt er tegen en het zingt.
In de passage krijgt de klank en hoog
weergalmen en omlaag een fluistering
tussen de voeten over het graniet;
rode hartkamer die in elleboog
met drie uitmondingen de stad geniet.
Prettig weekend. En be nice.
Vin de VrijMiBo

Het onbevattelijke is vlees geworden,
een loodzwaar heimwee om de laatste zucht;
zijn romp ligt als een rouwklacht op de aarde,
zijn voeten smeken rampspoed van de lucht;
hij werd om zijn mysterie afgeslacht,
zijn silhouet komt nooit meer tot bedaren;
het leven is een daverende klucht.
Prettig weekend. En be nice.
Van de VrijMiBo tot de bar
Premature VrijMiBo

The word itself: prim, retired, its artifact
her portrait above the fireplace, on her face
the boredom she abhorred, then perfected,
her hands held upward—their emptiness
a revision, cigarette and brandy snifter
painted, intolerably, out, to leave her this
lesser gesture: What **next? or shrugged Whatever.
From the waist down she was never there.
Prettig weekend. En be nice.