Het stikstofdebat was pure tijdsverspilling

Probeer een woonwijk te bouwen, en echt elk politiek stokpaardje verschijnt ten tonele. Een welstandscommissie, de juiste mix tussen koop en sociale huur, nul-op-de-meter, gasloos bouwen, beschermde diersoorten, de mening van waterschappen, stikstof, activistische beroepsprocedures van politieke stromingen die nooit een kiesdrempel halen en zo verder. Alleen perfectie mag voort.

Gemiddeld wordt zeven jaar vergaderd om een bouwvergunning. Al die praktische problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon als de doelgroep niet bestaat uit arbeiders, maar uit statushouders. Dan plaatsen we noodwoningen die nergens aan voldoen, middenin een beschermd natuurgebied. Continue passiviteit veroorzaakt een totaal voorspelbare, kostbare noodsituatie.

Datzelfde wangedrag zagen we afgelopen woensdag in het parlement. Regeren is vooruitzien, hier gunnen politici het licht in elkaars ogen niet, proberen elkaar af te troeven en zelfs het begin van een oplossing ontbreekt. Er werd vooral gepraat wanneer we opnieuw gaan onderhandelen in welk tempo we een incompleet en onhaalbaar plan gaan uitvoeren. Ondertussen wacht u op een woning.