Joost Eerdmans is niet de enige die zich beroofd voelt in Rotterdam. Een 73-jarige bewoonster van het Oude Westen kreeg de conclusies van het WRR-rapport thuis over de vloer en bleef gewond en van haar goud beroofd achter.

De politie zoekt derhalve naar deze twee getintelingen, die haar ruw en haastig hebben bestolen van een paar gouden schakelarmbanden om haar pols. Uit de reconstructie leren we dat de vrouw, die al 40 jaar aan de Coolsestraat woont, met voorbedachte raden in beroofd in haar eigen huis door twee mannen die zich op slinkse wijze toegang tot haar gesloten portiek hadden verschaft, maar uiteindelijk ook weer te amateuristisch waren voor een échte overval. Ze rukten enkel ruw de armbanden van haar broze polsen, en gingen - de arm gebroederlijk over elkanders schouder geslagen - weer op pad. En nu worden ze gezocht, in de stad van Paul Rosenmöllers Regenboogcoalitie van Respect.

Leefbaar Rotterdam mag van GroenLinks (haha), D66 (hahahaha) en de PvdA (hahahahahahahahahaha) niet meedoen in Rotterdam.

Nu is het behoooorlijk sneu om op voorhand de grootste partij van de stad buiten te sluiten. Het is nog veel sneuer dat het gebeurt vanwege een non-argument: een pact met het Forum voor Democratie, een elitair clubje van uit de Amsterdamse grachtengordel afkomstige pijprokers die helemaal geen zak te maken hebben met het reilen en zeilen in Rotterdam. Maar het is nog veel en veel sneuer dat iedereen en z'n moeder op internet en de Twitters gaat janken over een schandalige ondermijning van de democratie. Nee lui, dit is democratie: hadden de Pimmianen maar meer stemmen moeten trekken. De helft plus één is meerderheid. En ondanks die bekrompen houding van die andere Rotterdamse clubjes blijft dat ook nog wel even zo. Tot de dag dat Eerdmans in de Markthal op een houten kistje klimt, natuurlijk.

De oude Inca's voorzagen het al. En ook de Maya's vereeuwigden deze noodlottige dag millennia geleden in hun kalenders. Op 4 mei 2018 valt in Rotterdam de dodenherdenking op een koopavond. Normaal sluiten de winkels op 4 mei om 19:00, maar op deze vrijdagavond overweegt de stad nu om koopavond gewoon door te laten gaan, wat het de eerste keer zou maken dat je er gewoon olijk kunt shoppen tijdens de dodenherdenking. Nu is die herdenking inmiddels zo ver opgerekt dat we zelfs de piloten herdenken die Rotterdam in as legden, maar goed, Leefbaar Rotterdam is in ieder geval tegen. Het Nationaal Comité 4 en 5 mei is ook niet mateloos enthousiast: "Wij adviseren gemeenten met klem om uit respect voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog geen toestemming te geven voor de avondopenstelling op 4 mei". En het zal uw verbazing schetsen, maar zelfs het CIDI pruttelt iets over "gevoelloos en respectloos". Wij zien het probleem eigenlijk niet zo. Nederland verandert nu eenmaal. Er zijn bepaalde groepen mensen die gewoon niet zoveel hebben met dat deel van de Nederlandse geschiedenis. Laat Nederlanders gewoon lekker de Nederlandse geschiedenis herdenken. Die is namelijk écht énorm belangrijk. Maar laten we nu alstublieft niemand dwingen de winkels te sluiten, want we weten allemaal wiens winkels er vroeger ook gesloten werden. En nu we het toch over herdenken hebben, laten we het eens over de Palestijnen hebben.

Arme Ahmed.

Het kostte Ahmed Aboutaleb veel moeite, hij worstelde met zijn gevoelens, bad en bad en bad en overwoog zelfs een psycholoog. Hij heeft lang getwijfeld of en vooral hoe hij het zou zeggen. Bang dat zijn vrienden hem in de steek zouden laten was hij niet; het ging hem vooral om de publieke opinie. Hij hakte de knoop door en besloot zichzelf en anderen niet langer voor de gek te houden. Ahmed kwam uit de kast als salafistenbroeder. Helaas wordt hij nu afgestoten door zijn eigen matties.

Vriend van de show Sheikh Afwas vindt Aboutaleb 'een vijand van de islam', Salami Amaouch vindt Aboutaleb 'smerig tuig' en Abdelhamid Anushayat vindt er ook iets van. Ahmed is niet moslim genoeg en in het salafisme mag je als kafir een soort van dood - dus krijgt Ahmed nu extra beveiliging. Gelukkig hebben we in Nederland het Christen-Daadkracht Appèl: "Het podium dat deze mensen krijgen is veel te groot. We zijn als CDA al heel lang bezig met het voorkomen van verheerlijken van geweld en het aanpakken van het salafisme." Nou moe, daar is Ahmed 'ik zou die salafistenuitspraak zo weer doen' Aboutaleb mooi klaar mee.

Zo. Ff geen Amsterdam, maar ff een échte stad. En ook ff geen GroenLinks, D66 of NIDA-apologie op de NPO. Vanavond is Jaap op televee. En Jaap is best wel een baas.

Jaap is de RotterdammerT in de trailerT hierboven, en Jaap was lijfwacht van Fortuyn. Jaap heeft het dus niet zo op AFA-gekkies, zoals de typetjes die tijdens een bijeenkomst met Baudet buiten hun brulboeiding stonden te doen. Niet praten, niet in discussie, geen argumenten. Alleen maar zenden door in schreeuwende vorm iedereen voor fascist uit te maken. Jaap is ook niet per se van de argumenten als het op zulke types aankomt. En dan zie je die ingehouden woede van Jaap, die zich zijn ouwe baas nog herinnert met een paar extreemlinkse gaatjes in zijn hoofd - ook het gevolg van iemand die wel wilde zenden maar niet in discussie durfde - en dan denk je wel eens: dit land heeft iets meer Jaap nodig. En misschien ook wel iets meer docu's zoals 3Doc: Slag om Rotterdam, NU op je beeldstream.

Vandaal pleegt afficheocide op DENK-posters in Rotterdam

Treurig nieuws van het front in de 453ste Plakoorlog. Een onverlaat in Rotterdam gaat helemaal vandaal op DENK-posters, en zo gaan wij niet met elkaar om in deze democratische rechtstaat, met die schitterende eerlijke verkiezingen. Vandaalmeneer is op heterdaad betrapt door een undercover grijze wolf en pontificaal op de kiek gezet. Tunahan Kuzu zou graag zien dat meneer zsm in zijn lurf wordt gepakt, zodat-ie veertig jaar in een all inclusive te Ankara kan worden ondergebracht. PLS RT.

Klein bier uit de lokale grabbelton van #GR18: in Rotterdam faket '66 straatinterviews over de woningmarkt met zogenaamd toevallige passanten die gewoon hun eigen mensen zijn.

De twee meisjes die ze als zogenaamd gewone Rotterdammers interviewen zijn in werkelijkheid, zo krijgen wij doorgebeld, mevrouw Ilana Ifrah, '66-lid en voormalig fractiemedewerker cq politiek assistent bij '66, en mevrouw Kiki Kersten, voorzitter van de Jonge Democraten in Rotterdam. Die wisten precies wat ze moesten zeggen omdat het allemaal afgesproken werk & doorgestoken kaart is. Ghe. D66'ers durven kennelijk geen Gewone Burgers aan te spreken, dus zelfs dit moeten ze in scene zetten. Op de schaal van nepnieuws geven wij hier drie keurmerkstempeltjes voor.

Het Links-Islamitisch Blok in 010 is aan diggelen en dat is mooi. NIDA is een islamitische haai die 'progressief links' niet moet voeren. Toch jammer van het idealisme, schrijft het AD, dat zich afvraagt wanneer antisemitisme nou eens salonfahig wordt.

Allahoe Hakbarrr! Het Halalgemeen Dachaublad gaat full slachtoffermodus namens NIDA (opklik). Zo is het de schuld van domme boeren in Emmen dat Rotterdam (>50% allochtonen) geen islampartij kan hebben, want dat snappen domme boeren in Emmen niet. En het is de schuld van PVV en FvD dat linkse partijen zich niet met moslimpartijen durven te vertonen uit angst om 'anti-Nederlands' over te komen. Zo vallen de "goede bedoelingen" van het Linkslamitisch Verbond dus in duigen. Hallooooo AD. Word eens wakker en ruik de köfte. Nida is geen leuke idealistische club waar je lekker linksprogressief mee samen kunt werken. 

Op papier kunnen ze lieve woordjes fluisteren over een 'holistische islam' en handreikende handtekeningen onder regenboogzebrapaden zetten, als je vervolgens de straat op gaat en spreekt bij pro-Erdogandemonstraties en op Hamasconferenties, of om de Turkse jihad tegen de Koerden in Afrin toe te juichen, dan ben je een stel baarden van Troje die via de democratische sluiproute meer islam in de samenleving willen pompen, inclusief de extragratis "zionistische complotten" waar zoveel moslims in (willen) geloven. We weten al JAREN wat voor dubbeltong Ouali is - het is schofterig dat het AD haar lezers voorhoudt dat NIDA zo'n leuke idealistische club van kloofdichters zou zijn.

Ja tuurlijk in onze vrije, tolerante en open democratie mogen Nourdin en zijn trawanten allemaal openlijk voor Erdogan, Afrin & Hamas pleiten want vrijheid van meningsuiting, maar laten we in godsnaam blij zijn dat de meeste Nederlanders nog een seculier democratisch brein hebben waarmee ze deze regressieve reli-ellende ver van zich werpen. En dat "wij" met onze "westerse blik" niet zitten te wachten op anti-joodse politiek van "islamitisch geïnspireerde" partijen, daar kunnen we gelukkig nog steeds een vrije democratische keuze in maken. Dat is geen obstructie van hun hun "idealen" (brrr) en vrijheid van meningsuiting, dat is een overwinning van ons gezond verstand.

Dames en heren, als het aan een aantal betrokkenen bij deze avond had gelegen, had ik hier niet voor jullie gestaan.

Ik was niet welkom.

Want tja, ik ben ik. 

Te controversieel.

Te ‘gatver’.
Te weetikveelwat.

Iemand die je blijkbaar fysiek moet weren omdat het verbaal niet lukt.  

Kunt u het zich voorstellen, dat je een columnist het spreken onmogelijk wilt maken?

Het gebeurt wereldwijd, in landen die we aanduiden als bananenrepublieken. In landen die over de grens met Griekenland beginnen en het veto op vrij spreken spreidt zich uit over de rest van het Midden-Oosten. In vrijwel elke dictatuur, islamitische heilstaten voorop wordt het spreken onmogelijk gemaakt, maar hier? In Nederland?

Het schijnt emancipatie te heten, uitspreken dat je mensen niet wilt horen.

Uitspreken dat mensen niet gehoord mogen worden.

Het wordt veelal geëist door mensen die de mond vol hebben over emancipatie en respect, maar van wie de eigen tolerantiegrens diep onder het nulpunt ligt.

Ik heb schijt aan die mensen.

Ik woon in Nederland.

In een vrij Nederland.

En andermans vrijheid vind ik net zo belangrijk als mijn eigen vrijheid. Maar ik heb er een duidelijk grens bij: vrouwenonderdrukking, vrouwenmishandeling, vrouwenuitsluiting emancipatie noemen, goedpraten uit mom van een religie, is géén vrijheid. Mij mijn vrijheid misgunnen, is dat ook niet. 

Dames en heren, het is 8 maart 2018, internationale vrouwendag en we houden in Rotterdam een islamdebat. Als je dat 45 jaar geleden tegen de eerste gastarbeiders had gezegd, hadden ze naar hun voorhoofd gewezen. De islam? Onderwerp van debat? Doe ff normaal zeg. De islam is iets van thuis. Iets wat ze achtergelaten hebben. Iets uit de oudheid, iets wat achterhaald is. De islam is privé. Niet westers. Waarom zouden ze het überhaupt over de islam hebben? Laat staan in de toekomst?!

En toch overheerst de islam inmiddels in elke verkiezingsstrijd, beheerst het elk debat en zorgt het voor maatschappelijke spanningen. Waar is het misgegaan? Sinds wanneer heet dit emancipatie te zijn? Hoe kun je hier als moslim trots op zijn – tenzij je erop uit bent de samenleving willens en weten te ontregelen? Wat heeft dit land moslims misdaan wat in het land van herkomst van hun grootouders beter zou zijn geweest?

Maar eigenlijk moet je die vraag omdraaien: hoe kan dit land haar oorspronkelijke bevolking zo enorm in de steek laten, door de maatschappij te laten ontregelen door een handjevol criminelen en actievoerders, die zich verschuilen achter en verzamelen onder die ene noemer: islam? Hoe kan dit land al haar principes te grabbel gooien: gelijkheid van vrouwen, vrijheid van meningsuiting, vrijheid om te zijn wie je bent, omdat achterlijke aanhangers van een godsdienst – of was het een achterlijke godsdienst – dat eisen?

Hoe kan het dat onze politici niet aan onze kant van vrijheid staan, maar aan de kant van dictatuur? Hoe kan dat in Rotterdam SP PvdA en Groenlinks samengaan met een partij, die onze vrijheden, onze waarden en onze normen met de voeten treedt? Hoe kan het dat om deze avond te organiseren vier man beveiliging is ingehuurd? 

Ik heb hier geen antwoord op. Mijn grootste vijand echter wel: “Democratie is als een trein. We stappen uit wanneer we aankomen op het station dat wij wensen.”

Het station waar we nu zijn aangekomen, het perron waarop ik nu sta, is het perron van het islamdebat. Een perron dat nooit aangelegd had moeten worden, een perron waarop ik nooit had willen staan maar een perron waarvan ik regelmatig aan den lijve ondervind dat ik er niet welkom ben. Als het nou alleen om mij zou gaan, zou ik nog mijn schouders erover kunnen ophalen. Maar helaas. Dankzij onze politici die moslims behandelden als special snowflakes met hun eigen special rights die voorrang hebben boven álles wat normaal is in Nederland, zijn we als Nederland onderweg naar een station waar ik en met mij vele vrouwen niet eens mogen uitstappen.

Het is vandaag 8 maart 2018. Internationale vrouwendag. 

Ik woon in een land waarin een vrouw, een op papier islamitische vrouw die niet in Nederland geboren is, voorzitter van de tweede kamer is geworden. Gekozen voorzitter. Zeik niet zo over discriminatie. Ik woon in een land waarin een man, een islamitische man, burgemeester van de allermooiste rotstad van dit land is geworden. Benoemd maar desalniettemin omarmd. Zeik niet zo over discriminatie. Ik woon in een land waarin vrijheden gelden voor nieuwkomers die ondenkbaar zijn voor de nieuwkomers in hún landen van herkomst. Daar moeten vreemdelingen zich aanpassen aan hún normaal aan hún wetten. Zeik niet zo over discriminatie. Doe. Normaal.