Muziek om u de grond in te trappen alsook op te beuren

De Heideroosjes, ze zijn TERUG met de eerste nieuwe muziek in acht jaar. Nu moeten we oppassen dat DJ Hellemokers met zijn sloophamer achter ons aan komt hollen maar sinds de heppiedepeppisering van die makkers, ergens in 2004, zijn we wat anders gaan doen. In het begin trokken we die Smelten de Paashaas-, Goede Tijden Slechte Tijden- en Sjonnie & Anita-meuk nog wel, omdat het gebbetjes waren op verder uitstekende albums (Schizo, maar ook de compilatie Smile... You're Dying). Toen het Damclub Hooliganisme een verdienmodel werd was er eigenlijk geen zak meer aan - zo ook de hardcore stierf aan die happy hardcore-tumor. Enfin, in de Nederlandse taal is ook de eerste Heidemuziek in acht jaar, het nummer 2020, De Tering. Met de titel identificeren is niet zo ingewikkeld en de riffs zijn ouderwets gruwelijk, maar een gast van bijna 50 horen rauzen over 'het sprookje van mondkapje en de boze wolf', mompel mompel. Wat dan wél/ook heel tof is, is de nieuwe plaat van M. Ward, maar om dat te waarderen moet je wel emotioneel breekbaar durven te zijn. Na de klik nog meer muziek heet van de naald, zoals Less Than Jake en Taylor Swift - de laatste is kennelijk populair, heel frappant.

Iedereen denkt alleen maar aan anderen, wat geweldig

Chris Rea is inmiddels naar huis aan het tuffen en de eeuwige vrijgezel Mariah Carey (= bijna 83) staat met haar kerstballentaille alweer op de hoogste trede van het radiopodium te playbacken EN DUS IS HET WEER TIJD VOOR DE TOP 2000, dit jaar jammer genoeg met Giel Beelen. En wat heeft Hautain Nederland weer zin om collectief over smaak te twisten (*), want al die anderen hebben immers géén verstand van muziek. Enfin, vorig jaar hadden we al een zooi prachtige campagnes voor een plek in de Top 2000 en ook dit jaar hebben we weer prachtige campagnes voor een plek in de Top 2000. Hart-ver-war-mend, al die mensen die helemaal geen aandacht willen. Daar gaan we dan!

Carnaval gaat niet door en dus moet iedereen maar gewoon thuis honderd bier drinken, z'n pik laten zien aan agenten en over z'n Kikkerpak zeiken. Bah, smerig verhaal, want die Kikker werd regelmatig nat. Gelukkig is de volstrekte onbekende carnavalsvierder Thijs Fleer, totale kampioen ludiek verkleden, een actie gestart om coronacarnavalskraker Doorgaon in de Top 2000 te krijgen. Wat mooi, speciaal voor al die Brabanders die het al zo moeilijk hebben. Mag DIT NUMMER dan ook op de lijst?

Bugsnax is een computerspelletje voor kundige kleuters van 4 en vrijgezelle mannen die de hele avond Golden Power drinken, in hun eentje op de bank tussen de korstige sokken. Bij de lancering van het computerspelletje speciaal gemaakt voor mensen die geen Call of Duty durven te spelen kwam ook een liedje: It's Bugsnax. Het is een stom lied en het slaat ook nergens op, maar als die vriendinloze einzelgämers het nummer graag in de Top 2000 willen cheaten kunnen we ze alleen maar aanmoedigen. Control-F Godmode makkers!

Eentje voor de diehards

Vandaag verschenen in de muziekbibliotheek van het leven: Cyr, de nieuwe van The Smashing Pumpkins. Het eenmansrariteitenkabinet Billy Corgan heeft de gitaren gelardeerd met een dikke laag synthesizers en daar worden we op voorhand hartstikke onrustig van, met op 'The Colour of Love' ook nog eens van die malle achtergrondzangeresjes. Tussen de troep graven we Wyttch op als het beste nummer van de plaat en laat dat nou het meest op 'vroeger' lijken. Maar wat zeiken we nou, Corgan is een genie, we hebben alleen even wat tijd nodig om 'm te begrijpen. Na de klik ook nog nieuwe muziek van Hatebreed, leuk om met de hele familie mee te zingen onder de kerstboom, een singletje van Liam Gallagher, een likje thrashmetal, een voetballer en die malle Miley Cyrus met haar vaginafixatie.

U bent niet alleen. Nick Cave is ook alleen.

We zijn al tijden alleen, maar vandaag zijn we allemáál alleen. De coronaplaat van Nick Cave is uit, live vanuit een leeg en kaal Alexandra Palace (bekend van darts, ja). En het is solo, het is minimaal, het is puur en het is MOOI. Daar snappen ze bij de Billie Eilish-babybode na het afspelen van wat nummertjes op de iPad natuurlijk weer geen kloten van, maar het drááit verdomme om die muziek. Het gaat niet om die gozer achter die piano. Het gaat om die MUZIEK. Dit moet je beluisteren en dit moet je voelen, thuis, alleen, met al die nummers van The Boatman's Call, de beste Cave en tevens de beste break-up-plaat aller tijden op Blood on the Tracks van Bob Dylan na (jaahaaaa Dylan vond het zelf geen break-up-plaat), met die akoestiek en met de knallers van Push The Sky Away en zelfs van Ghosteen. Succes met alleen zijn, het is weer een stukkie draaglijker.

Met de nieuwe AC/DC

Honderdduizend jaar na het uitbrengen van de eerste plaat (High Voltage) en na episodes met een dementerende gitarist, een drummer die vooral druk was met het wetboek van strafrecht en een dove zanger komt AC/DC ineens met een nieuwe plaat aankakken. Het luistert het best weg als veel te harde achtergrond op een TT-camping, terwijl in leer geklede motormuizen schraal bier wegslaan aan de bar, een idioot in een elektriciteitsmast klimt, een paar boeren nog maar een autoband (Michelin) in de vuurpot drukken, veel te knappe halfnaakte vrouwen in het gezelschap zijn van veel te lelijke halfnaakte mannen (met bierbuiken), een paar slimmeriken een achterband van een Kawasaki Ninja oproken, de pisbak overstroomt, Valentino Rossi de kwalificatie (niet) wint en de geur van modder, zweet en motorkots het nèt niet weet te winnen van brandend rubber. Dat is AC/DC, een soort Normaal voor de rest van de wereld, maar misschien vinden jullie het wel leuk.

JANKEN

Tra-nen in de ogen, kippenvel over het hele lijf en een boel bier in de pens, nu zijn we de komende maanden weer hartstikke emotioneel. Deze Shaffiaanse ode aan worstenbroodjes, verkleedpartijen, vrienden en vierduizend bier. We zien Veul Gère, Lamme Frans, Vieze Jack, Huub Hangop, Peter Selie en nog veel meer absolute winnaars van wie we nog nooit gehoord hebben omdat we niet meer op onze benen konden staan. Nu al nummer 2 in de downloadlijst van iTunes, 9 plaatsen te hoog, en op nummer 1 staat 'Tebbie nou op je muil'. Ook al zo'n topnummer. Wie zei dat de Nederlandse muziekcultuur is afgebroken? We staan helemaal aan de top.

Hee Dave Chapelle!

We kunnen het er met z'n allen wel over eens zijn dat Foo Fighters een van de grootste (stadion)rockbands van het moment is. Misschien na Metallica, misschien een procentpuntje na Bruce Springsteen & de E Street Band als dat collectief weer ergens door een tijdbarrière staat te rammen, en ergens in de buurt van de Red Hot Chili Peppers. U2 spoelen we uiteraard collectief door de plee. Maar nu komt er een nieuw album van de Foos, 'Medicine at midnight', en is er een nieuwe single: Shame Shame. Tja tja tja tja tja tja tja tja. We weten het effe niet hoor. Hartstikke leuk experimenteel enzo, maar als we experimenteel willen beginnen we bij Freak Out! en schatgraven we ons chronologisch door het hele oeuvre van Frank Zappa. En dan die achtergrondmoekes. En dan die strijkers (strijkers zouden verboden moeten worden). En dan die gitaristen die een beetje uit hun neus staan te vreten. Mwoahhhhhh. Wat zegt de vakjury?

Wat een ongelooflijke winnaar!

Dit is een verhaal over zegevieren. Dat je in dit land, als je iets wil, het zomaar gedaan kan krijgen. De 11-jarige Marijn zong al toen hij nog niet eens kon praten - we kennen het van Miss Montreal - en nu hij wel kan praten zingt hij nog steeds, wat een ongelooflijke turn of events. Marijn is fan van de Urker Mans Formatie, opmerkelijk genoeg, want Marijn zelf komt van Schouwen-Duiveland. En hoe lastig het ook is om de gesloten gemeenschap van Urk te infiltreren, het is Marijn gelukt. Hij is de zingende Zeeuwse Urker, met een eigen cd. Oplage 500 en u kunt zo'n schijfje geluk bestellen via lindavdhave@gmail.com. "Hoe graag hij ook zingt, Marijn is niet van plan er zijn werk van te maken. 'Ik wil gaan timmeren. Net als mijn vader'." Marijn, totale kampioen.

Eerder aangekondigd, nu in de schappen

Vrijdag Muziekdag en daar issie dan, de nieuwe plaat van De Baas, de working mancrush van non-libidoïst Frans Timmermans. Laten we in godsnaam afspreken dat als deze lockdownzooi eenmaal voorbij is, we met z'n allen in een vliegtuig stappen naar Spanje of Italië, en dan gaan we de hele dag als een stel boeren Estralla Damm of Peroni hijsen op de terrassen en de stranden, we stouwen ons vol met hammen en kazen en olijven, en na een van De Baas' legendarische liveshows van meer dan drie uur kruipen we terug naar de pleinen, drinken we nog een stuk, flirten we tevergeefs met de dochter van de waard en worden we omringd met muntjes berooid wakker in een hoekje van het plein, waarop we het vliegtuig missen. En tijdens het concert van Bruce Springsteen hoorden we nummers van z'n steengoede nieuwe plaat met de E Street Band, nummers als Letter To You, Burnin' Train en Ghosts - openingsnummer One Minute You're Here mag u overslaan. Laat u niks wijsmaken door dat slappe gelul in de nrc over teksten over 'de Amerikaanse politieke situatie van de afgelopen vier jaar' - Bruce & Band live zien is de beste ervaring van je leven. Meer persverse muziek na de klik.

Vers van de muziekpers!

Bent u even blij dat u nog nooit naar een kriskras door de autotune tetterende Lil' Kleine hebt geluisterd, dat is namelijk afgrijselijk en dat gaan we dus ook op Vrijdag Muziekdag (de dag dat platenmaatschappijen nieuwe albums de wereld in slingeren) niet doen. Deze week in de bakken Kevin Morby, een van de 23048985 nieuwe Bob Dylans, met z'n gloednieuwe plaat Sundowner. Melancholische folkmeuk uit Kansas City, helemaal okee als u per ongeluk een keertje een Volkskrant-lezeres over de vloer krijgt en de stemming moet erin maar de wijn is op. Misschien springt ze uit het raam, misschien niet. Ook nieuw, twintig tracks van de niet zo doorsnee country- en americanakoning Sturgill Simpson (zat vorig jaar nog bij Joe Rogan, hele uitzending na de klik) die wat van z'n eerdere werk heeft omgekat tot dampende bluegrass. Voorts na de klik onder meer garagerock, wannabe Rolling Stones en een robot die ritmische seks heeft met een krokodil. Tot volgende week!