Helemaal top

Voor iedereen die Tante Rikie niet kent is het allemaal wat lastig voor te stellen, maar Tante Rikie is dus een absolute grootheid in de Achterhoek en omstreken. Tante Rikie is 'gewoon Tante Rikie' maar toch ook weer niet, dat, en nog zo veel meer. Ze is officieus festivaldirectrice, uithangbord, boegbeeld, vrouw, oma, zangeres en tante van iedereen die daar maar zin in heeft. Onze Tom heeft Tante Rikie ook een keer een handje mogen schudden. "Ja hoor!", zegt Tante Rikie dan weer als Tom weer zo'n rare vraag stelt. Enfin, 2022 zal voor Tante Rikie de laatste keer zijn als koningin van de Zwarte Cross en in het kader daarvan heeft ze een wereldhit opgenomen met haar grote held Frans Bauer, sinds 'Als sterren aan de hemel staan' de baas van alle campings in Nederland - en straks dus ook van het festivalterrein. Ach ja, het is vrijdag, bijna weekend, het is warm, je moet goed bewegen. Ja hoorrrr!

Ooooooo god, het is weer eens zover

SGP, ChristenUnie en nu zelfs het CDA hebben de collectezak van de kerk weer eens volgescheten met gejammer over de muzikale satan. Er is weer eens iets veulllssss te aanstootgevend. NODELOOS KWETSEND zelfs - boks. De band Rotting Christ. Het is een regelmatig terugkerend fenomeen: sufkuttenclub ChristenUnie jammerde al over de 'demonische invloed' van zo'n metalband en die zwartkousen van de SGP zijn tussen het wegsturen van de vrouw richting het aanrecht door ook heel druk met cancellen om een naam of een act. En nu dit weer: ChristenUnie, SGP en CDA zijn over de kook om een postertje hier en daar voor een optreden van Rotting Christ in het poppodium van Hoogeveen. En dus sprint zo'n ongelooflijke Hetty van de ChristenUnie naar de krant om te mekkeren over kwetsen en goede zeden. Nu heeft Rotting Christ wel vaker met dit bijltje moeten hakken - zo werden ze door deze muffe dwerg beschuldigd van 'anti-katholicisme' - en zanger Sakis Tolis zei toen het volgende:

"Concerning our anti-catholic attitude, that's pretty obvious with a name like ROTTING CHRIST which already clarifies our position in religion matters. But that's not only regarding Catholicism but every other kind of religion as well. Living in (so called) democratic societies, I think everyone should have the right to call religions as he/she wants. We in fact simply believe they are "rotting"! We are not a "satanic-crusader" type of band but rather one of the many bands that represent the dark side in nowadays' Metal music."

Amen.

Waarschuwing: dit komt live wat harder binnen

Voor iedere dag opnieuw dezelfde zes jaar oude troep van Kensington of Bløf moet u op 3FM zijn, maar bent u nou op zoek naar een robbertje wél leuke muziek (er zit een meukfilter voor), dan bent u hier - iedere week - aan het juiste adres! Met vandaag: de nieuwe Drive-By Truckers! Die knakkers waren de laatste jaren vooral heel erg druk met hard schreeuwen tegen Donald Trump en het wordt natuurlijk nooit meer zo goed zonder Jason Isbell (prachtig portret uit 2013 hier, beetje in de stijl van dit fenomenale verhaal), die eruit werd getrapt omdat-ie teveel zoop, waarna hij met zijn eigen band The 400 Unit (mede dankzij een megahit) de faam van de Drive-By Truckers ver ontsteeg, al moet gezegd worden: het Lynyrd Skynyrd-achtige Southern Rock Opera (2001) is nog altijd een ankerpunt in de 'moderne' southern rock van de zuidelijke Verenigde Staten. ENFIN, nu is er dus een nieuwe plaat, Welcome 2 Club XIII, gewoon weer een uitstekend potje kurken van de whiskyfles knallen. Er moet wel een beetje volume in (deze Neil Young-achtige knaller is het beste nummer), maar eigenlijk moet u het maar gewoon live zien, dat kan deze maand in Paradiso of 013. Meerrrrr nieuwe muziek na de klik!

Die ene met minder talent dan de andere

Oasis (1991-2009), dat laten we dolgraag over aan de vakjury, maar toch even dit: met Definitely Maybe en (What's the Story) Morning Glory? kwam het binnen als een komeet, prachtig enzo en lekker ruig en rocken en wild en oooo jongens wat had de muziek dit nodig, en weliswaar 100x beter te pruimen dan het dramatische Blur met die verschrikkelijke poseur Damon Albarn, maar was de rest van de muziek nou zo goed? Nee, dat was het dus niet, hoewel de laatste (Dig Out Your Soul, 2008) wel weer prima te hakken was, tot de boel van ellende uit elkaar donderde. Misschien doen we nu wat te neerbuigend over de band van een generatie - feit is dat de Gebroeders Puzzelstukje zonder elkaar niet te doen zijn. Haal de biefstuk weg uit het pannetje met roomboter en het is een lap dood dier. Het afgrijselijke Beady Eye stond wel een keer te raggen op Lowlands maar dat was veel harder dan goed en Noel heeft wel talent, maar die High Flying Birds zijn saaier dan een kringgesprek tussen Halina Reijn, een aubergine en een overleden steen. Enfin, nu heeft Liam Gallagher dus weer een nieuwe soloplaat, z'n derde, en iedereen recenseert het maar, en iedereen heeft er een mening over ("wennen"), en iedereen vindt er iets van ("beter dan gedacht"), alleen maar omdat het die gast van Oasis is. Wij vinden er derhalve gewoon een keertje helemaal NIKS van. Succes vakjury! Meer nieuwe muziek na de klik!

Dicke Titten, drie bier!

Voor alle mensen die niet van voetbal houden, maar ook voor alle mensen die wel van voetbal houden en een blos op de wangen willen kleuren middels het kijken naar Dicke Titten (het lied van Rammstein). Dit is namelijk een ode aan prachtige, mooie en lekkere Dicke Titten (het lied). Wij zijn nu al fan van Dicke Titten (het lied). Het album van Rammstein was al uit, maar de clip van Dicke Titten (het lied dus) is zoals we van Rammstein kennen weer fenomenaal en gruwelijk:

Ich leb' alleine schon viele Jahre
Das Leben stumpf, der Alltag grau
Verlier' Geduld, Verstand und Haare
Ich hätte gerne eine Frau

Und die Hoffnung will mir schwinden
Eine Partnerin zu finden
Die mir ebenbürtig ist
Nein, da ist kein Glück in Sicht

Sie muss nicht schön sein
Sie muss nicht klug sein
Nein
Sie muss nicht reich sein
Kein Model mit langen Schritten
Doch dicken Titten

Morgen Hemelvaart dus u mag lekker lang opblijven. Lekker dauwtrappen met Samantha! Maar nu eerst nog even kijken naar Dicke Titten (het lied).

Veel americana deze week, maar dat is goed voor uw ziel

Welkom bij weer een rondje nieuwe muziek en wat we deze week faliekant links laten liggen is die premature zaadlozing van Harry Styles (nul sterren). Wie natuurlijk wel met de hak in de hondenstront staat te roeren is 3FM, dat was ooit een zender met interessante alternatieve muziek, tegenwoordig is het mainstreamcrack voor debielen, idioten en kinderen van 6. Wél interessant is het eerste album van Zach Bryan. U kent 'm niet, maar deze singer-songwriter uit Oologah, Oklahoma is in (het zuiden van) Amerika al gekatapulteerd tot stardom en fenomeen ("the world’s next country icon" en "country music'snumber 1 songwriter") voordat er ooit een studioalbum van 'm is verschenen. Wel kwamen er prachtige uitgaves uit in eigen beheer (voor een recensie: zie bijvoorbeeld hier), maar nu is er dus een 'officiële' plaat. Geen gedoe en gezeik, 34 (!) nummers, met net iets te larmoyante americana en countrypop met een randje, voor bij het kampvuur met een bak bourbon in je hand. Je moet er van houden en dat doen we, dus in diezelfde categorie ook een nieuwe plaat van de iconische Steve Earle, vader van de betreurde Justin Townes Earle, met een ode aan Jerry Jeff Walker (van Mr. Bojangles en néé, dat nummer is dus NIET van Sammy Davis jr. en al helemaal niet van Robbie Williams). Tevens prima americana van Thomas Dollbaum van wie we nog nooit hadden gehoord, en een krakerig riedeltje van Craig Finn, die we dan weer kennen als frontman van The Hold Steady. Meer nieuwe muziek na de klik!

Bluesrockwinnaars komen met nieuwe plaat, ook rapkoning gaat los

Na het geweldige Brothers (2010) en El Camino (2011) hadden we effe wat moeite met die zweverige Turn Blue (2014) en pseudorockende Let's Rock (2019)-meuk van The Black Keys. Dat was allemaal wel aardig enzo, maar als al gonst dat je het 'vaker moet luisteren en dan wordt het echt cool' pleuren we het net iets te gauw in de mwoah-bak. Maar toen kwam Delta Kream, met de in supertempo opgenomen rauwe covers van broeierige Delta Blues, waarop we ons weer op de I-10 van Houston naar New Orleans waanden, met de Jeep als ijsbreker voor de muggen, op zoek naar een slaapplek tussen de Louisiana Lakes, en we leerden euchre van een campingbazin en haar bierdrinkende kind van veertien. ENFIN, en nu is er Dropout Boogie, weer in rap tempo opgenomen, weer groezelige bluesrock voor volwassenen, weer moet u niet één nummer eruit pakken (of toch: deze) en gewoon de boel luisteren zoals het bedoeld is: van voor naar achter, het liefst in een bar op Honky Tonk Highway in Nashville. Overigens zaten The Black Keys deze week weer bij Joe Rogan. Wie ook een nieuwe plaat heeft is hiphopkoning Kendrick Lamar, misschien wel de beste rapper van het moment (al neigen we recalcitrante jongens die we zijn zelf wat meer naar J Cole). Schijnt fantastisch te zijn, u mag meeluisteren. Wat meer nieuwe muziek... NA DE KLIK.

O boy o boy o b... WAT?

Shit hee. Bob Dylan-apologeten over de hele wereld al dagen in spanning. Een REMAKE van Subterranean Homesick Blues, niet de allergrootste hit van de koning, maar wel een van de meest iconische tracks. Met die legendarische clip met die bordjes: vaak gekopieerd, nooit zo goed en gruwelijk als het origineel. En ineens was daar de aankondiging van een remake. Zou Dylan op zijn tachtigste een poging wagen het opnieuw in te zingen, in de stijl van de prachtige concertfilm Shadow Kingdom? Of zou het toch 'een zinloze update van de iconische video' worden? Nou, dat laatste dus. Een ZINLOZE update van de iconische video. Wat een holle buis gevuld met ruft. Even onszelf vierkant janken in een hoek, nu. Meer nieuwe muziek: nieuw oud spul van Neil Young, zeg maar de onhebbelijke Bob Dylan en dan ook nog eens zonder Spotify, alsook de nieuwe Arcade Fire, helemaal de moeder gehypet, maar ome Mosterd wordt er niet warm of koud van. Twee kleine geitenballen voor Arcade Fire. Van eigen bodem een rauwe EP van het vooralsnog volslagen onbekende Donkey Kung Fu, omdat ze het zo lief hebben gevraagd, hiero. Doei!

Bam bam bam de taal van de liefde levert alweer

De wereld had er lang op moeten wachten, een nieuwe Rammstein, toen de band in 2019 ineens een naamloos album de wereld in slingerde. En nu, drie jaar later, is er al een opvolger. ZEIT. Eerder tikten we al stukkies over de nummertjes Zick Zack en Zeit en nu is er gewoon de hele plaat. Door de vinylcrisis kost een dubbel-lp zo'n vijftig euro en u hoeft ons niet uit te leggen wat een mens nog meer kan doen met vijftig euro. Maar goed, als je dan tóch iets moet kopen: ook op het achtste album weer apocalyptische gekte bezongen in de taal van de liefde. Vroeger, toen we met Samantha in het fietsenhok stonden, prevelden we ook Duits, en dan werd iedereen geil: mit -nach - bei - seit - von - zu - aus - außer - entgegen - gegenüber... o ja Samantha wat heb je een mooie fiets! Vetste nummer: Schwarz. Vetste titel: Dicke Titten! Meer nieuwe muziek, country-heavy, hieronder, en na de klik! ZICK ZACK

Een soort Olaf Leeuwis maar dan met iets minder boeken en iets meer muziek.

Soms laat iets zich moeilijk uitleggen aan een vergrijzend publiek. Maar juist daarom proberen we u toch nog een beetje voeling te geven met hoe de jeugd de menselijke toestand ondergaat. Tim Koehoorn (23) schrijft liedjes en korte skits. Er is een kans dat u bovenstaande helemaal niet grappig vindt. En er is ook een kans dat het dan eigenlijk over u gaat, en u ook al niet begreep dat deze 'bloemlezing'-tweets onder Netflix' boomer-uurtje sarcastisch waren, omdat u participation trophy- en gender ID-grapjes nog steeds grappig vindt alsof het 2012 is. Dat is allemaal niet erg, maar het is wel de moeite waard te beseffen dat de dagen dat u iets leuks of origineels aan het internet bij kon dragen definitief geteld zijn. En ook dat is niet erg. De tijd is een natuurgeweld, en uiteindelijk worden we allemaal Laurence Fox of James Lindsay.