Hemeltjelief

Nadat we bij haar uitgeverij een exemplaar hebben opgevraagd van Evita Lammes' Waar ligt de grens? Relaxed grenzen afstemmen op jouw werk gebeurt iets merkwaardigs. Een pr-medewerker laat weten met de auteur te hebben overlegd. Ze is akkoord met een recensie, mits ze deze kan 'inzien en goedkeuren' voor publicatie. Een vreemd verzoek, dat indien breder toegepast erin zou resulteren dat er alleen nog maar jubelrecensies verschijnen, waarmee het genre zichzelf overbodig heeft gemaakt (voor zover het dat al niet is, natuurlijk). Er spreekt ook enig dedain uit over onze journalistieke integriteit, en over journalistieke integriteit in het algemeen. 

Niet heel aardig van juffrouw Lammes allemaal, maar ook weer geen ramp natuurlijk. Ongetwijfeld bestaan er mensen die van zo'n verzoek helemaal over hun toeren raken, voor hen is therapie misschien een goed idee, de overige stervelingen antwoorden gewoon dat ze hier niet van gediend zijn, zo zijn we niet getrouwd, vriendelijk bedankt. 

Die aanpak blijkt te werken. Drie weken later ontvangen we alsnog een exemplaar; Evita Lammes noch haar uitgever heeft deze recensie voor publicatie ingezien.

Kijk hoe deze sneeuwvlok kleinzielig reageert op een docent die orde wil houden zonder al te veel als een chagrijnige eikel over te komen en daarom wat matige grapjes in de mix gooit.

Technische Universiteit Delft, 2018. Baken van technologische vooruitgang met een internationale reputatie op het gebied van watermanagement en zonne-energie. Specialisaties en technieken die niet zichzelf uitgevonden hebben, maar door aandacht en concentratie en teamwork en een constructieve drive zijn ontstaan. Maar nu dreigt de TU te gaan specialiseren in rubberen tegels en het smelten van sneeuwvlokken, want de SJW-millennials bestormen het baken van vooruitgang. Om niks al gemuilkorfd worden, op een universiteit nota bene, omdat een paar kwetskindjes niet tegen een grapje kunnen en niet gewend zijn dat ze moeten zwijgen als de grote mensen praten. Je zal toch maar zó breekbaar zijn, dan je bereid bent om alles om je heen te slopen om zelf niet gekwetst te raken. Maar nog erger zijn degenen die er voor buigen, want die leveren hun hele universiteit en iedereen daarbinnen zonder slag of stoot uit aan de Generatie Grien. Meteen zie je wat er vervolgens gebeurt. Excuses zijn nooit genoeg, Herman van Bergeijk moet eigenlijk gewoon ontslagen worden.

Je zou maar millennial hebben, wat een leed. Omdat dit land niks meer maakt en ook niet meer de wereld in mag trekken om wat groots te verrichten hebben we maar besloten om alle jonge mensen een paar jaar uit de echte wereld te houden en ze "hoger opgeleid" te maken. Dat is gedaan door een enorme industrie van pseudo-intellectuele fopstudies op te zetten, waar de jeugd in een jaartje of vier doorheen gejaagd wordt. Intussen worden ze doodverveeld met eindeloze papers, reflectieverslagen en andere rituele papierproductieprocessen die verder nergens toe leiden, maar die wel nodig zijn om het hamsterwiel dat een hbo-studie of een gamma-opleiding heet af te ronden. Hoe trekken de kindertjes die altijd verteld zijn dat ze bijzonder zijn en allemaal popster en astronaut konden worden dat ze de hele dag feedbackformuliertjes moeten invullen? Bar slecht! De Generatie Jank is massaal opgebrand. 1 op de 3 trekt het niet op de opleiding human resource management of international innovation strategies. Logies, natuurlijk, want het systeem is ook dom en pervers, geen wonder dat de sneeuwvlokbreintjes op een zeker moment besluiten dat het genoeg is. Nou moet er natuurlijk een deltaplan komen om al die eindeloze -agogen aan het werk te houden, dus het cirkeltje van nutteloze werkverschaffing is weer helemaal rond. Nou goed Millennials, lees eens een boek, leer met je handen werken en weiger gewoon eens wat meer om mee te doen met de nutteloze papierwinkeltjes van bruineschoenenmanagers. Oh, en flikker instagram van je telefoon, want de hele tijd dwalen in een spiegelpaleis van overspannen verwachtingen is voor niemand leuk.

Net als heeeeeeel veel andere millennials kreeg Femke Kamps (Twitter, Instagram, LinkedIn, Facebook, Blog, Pinterest, YouTube e.v.a.) een quarterlifecrisis. Het bestaat, een quarterlifecrisis. Alles moet perfect zijn en social media zorgt voor extra stress en druk en spanning. Dus schreef Femke een boekje over een quarterlifecrisis. Háár quarterlifecrisis. Femke. Mensen die 's avonds nog even "een planning maken voor hun social media". Hebben geen quarterlifecrisis. Die zijn reddeloos verloren. Delete your accounts & over honderd jaar zijn we allemaal dood.

Vroeger werd ons nog wel eens verweten dat we mensen digitaal zouden schandpalen. Tegenwoordig klimmen ze zelf vrijwillig op het schavot, om bij Pauw knotsgekke genderanekdotes over zichzelf te vertellen.

Wederom werd er een blik B-BN'ers en has-beens opengetrokken om een lauwe Pauwtafel te vullen met borrelpraat: Anita Witzier, Dennie Christian, Ellen ten Damme, Vincent Bijlo, Anne-Mar Zwart en Renske de Greef. Want waarom zou je proberen om het écht ergens over te hebben. Of kun je als kijker gewoonweg niet meer dan dit verwachten van een redactie die onevenredig gevuld is met hippe hoofdstadmeisjes van begin 20? Dat de NPO zich louter laat leiden door de kijkcijfers is al droef genoeg, maar er zit echt *nooit* meer iemand met een leerzaam verhaal. Zie Renske de Greef, bijzonder vrouwelijk gekleed en gekapt, die trots geboortekaartjes zonder geslachtsaanduiding toonde, kirde met plaatsvervangende schaamte opwekkende trots over het feit dat ze haar dochter de naam van een mannetjesbulldog heeft gegeven (Boris), en oreerde over de genderneutrale opvoeding van een mensenkind dat uiteindelijk gewoon tieten krijgt, op ballet of paardrijden wil en een biologisch bepaalde babywens gaat ontwikkelen. Uiteraard werd er geen bioloog tegenover gezet om uit te leggen dat het natuurlijk helemaal prima is dat meisje De Greef deze keuze maakt in de opvoeding van haar kinderen, maar dat het wetenschappelijk gezien natuurlijk de grootst mogelijke sociaal geconstrueerde kolder is. Want waarom zou je proberen om je publiek iets intelligenters voor te schotelen dan het anekdotische gendergezever van een onbekend schrijfmeisje dat ooit columns over seks en wattenstaafjes tikte in NSB-Next? Ook al is de overgrote meerderheid wars van zulke genderkolder (ook aan de Pauwtafel trouwens), navelstaren is noblesse oblige in de filterbubbel van de kijkbuiswoestijn. Maar hee. Prima ergernistelevee weer.

\

Oh fuck (m/v). Voormalige zoekmachine Google is een Sociale Gerechtigheid Strijder geworden. De techgigant die diep in de dagelijkse levens van honderden miljoenen mensen kan kijken, heeft de eigen medewerker ontslagen die afgelopen week een memo schreef over gender(on)ongelijkheid. Het pamflet, getiteld 'Google’s Ideologische Echokamer' (hier de volle tien pagina's, Nederlands uittreksel bij TPO, TL;DR screenshot onderaan), leverde kritiek op Google's doorgeslagen diversiteitsbeleid. Hij schreef in volstrekt rationele bewoordingen dat het bestaan van een genderkloof niet altijd de schuld is van 'seksisme', maar ook van psychologische en biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Maar, zo gaat hij verder, dat is onbespreekbaar geworden vanwege het diversiteitsgedram, waardoor er een echokamer is ontstaan waarbinnen bepaalde overtuigingen en standpunten, hoezeer het gezond verstand die ook ondersteunt, niet meer kunnen worden besproken omdat de heiligheid van diversiteit niet mag worden aangetast. De memo, die overigens keurig begint met de disclaimer "I value diversity and inclusion, am not denying that sexism exists, and don’t endorse using stereotypes", staat "dus" vol met verboden gedachten. En daarom is auteur James Damore - in een ironische bevestiging van het gelijk van zijn memo - buiten geschopt door de Google GenderPolizei vanwege 'het in stand houden van genderstereotypes'. Daarmee bedoelt Google dat de medewerker in kwestie zich keurig hield aan de lessen Basis Biologie 101, maar dat mag helemaal niet meer in het postmoderne nageboortejaar 2017.  Dat valt tegenwoordig onder (quote Google-baasje) 'lastigvallen, intimideren, vooroordelen en onwettige discriminatie'. Man/vrouw is een patriarchaal onderdrukkingsconstruct van de witte man, elke letter van het alfabet representeert minstens 1 eigen gender en biologie is niet meer de basis voor zelf-identificatie. LEER HET NOU EENS, MENSEN. En don't be evil. We zijn toch geen Neanderthalers meer?

Voor de liefhebber van duiding, voetnoten en mensen die graag vertellen hoeveel boeken ze geschreven hebben, hier de mening van vier wetenschappers uit relevante velden. TL;DR: ze vinden het allemaal een uitstekende memo.