achtergrond

Geenstijl

login

word lid

nachtmodus

tip redactie

zoeken

@metro

Halsema geeft openingsfeestje! Kost 500.000 euro

De feestelijke opening van de Noord/Zuidlijn, 21 juli, kost 500.000 euro.

Voor de zekerheid zeggen we erbij dat de feestelijke opening van de Noord/Zuidlijn in 2033 plaatsvindt en 4,7 miljoen euro kost. Wat we sowieso zeker weten is dat het de eerste keer is dat burgemeesteresse Femke Halsema in het openbaar aan de ketting ligt en in linkse kringen mag cultureel verantwoorde doch bureaucratische zelffapperij uiteraard wat kosten, zo lezen we bij Ton F. van Dijk. "De kosten die met de organisatie van deze feestelijke openingsdag gemoeid zijn, bestaan onder meer uit: de productie van alle activiteiten in acht stations voor en door Amsterdammers, veiligheidsmaatregelen en de organisatie van het officiële openingsprogramma. In totaal is voor deze evenementen een bedrag van €500.000 begroot." Rappertje hier, zangertje daar, koortje zus, toeters zo, feestje daar daar daar daar daar en daar, een schaaktoernooi, een fototentoonstelling, hapje, drankje drankje drankje drankje drankje. Jaren vertraging, budgetoverschrijding van meer dan een miljard en een burgemeester die in een smoezelig achterkamertje van de Stopera naar voren is geschoven. JEUJ HOERA FEEST 500K GELD LALALA. Iedereen vrolijk en dronken, behalve de burgers, inwoners en forensen, zij hebben alleen de kater.

Ebru Umar is Back! With a vengeance

Ja natuurlijk ben ik gevraagd. En niet alleen door Martin Bosma, tijdens het Grote GeenStijl Dictee. “Wat voor farce was dat!?” vroeg ik hem naar de toestand in Rotterdam. Hij bezwoer dat hij er niets mee te maken had. Beetje dom, meer dan een beetje zelfs gaf hij toe. “Is het niets voor jou, de PVV-lijst in Rotterdam aanvoeren?” Goeie grap; wat het ongetwijfeld ook was. Totdat ik ‘ja’ had geroepen natuurlijk. Maar nee Martin. Dat is niets voor mij. Ik kan me niet eens meer herinneren of ik nog de moeite had genomen om die woorden uit te spreken of dat mijn blik het antwoord luid en duidelijk gaf.

Als getogen Rotterdammer gaf ik mijn ja-woord uiteraard aan Leefbaar Rotterdam.

Tot twee keer toe zelfs.

Ware het niet dat ik vergat al getrouwd te zijn met METRO. 

Nou ja, vergeten? Gelijk een overspelige man wist ik dondersgoed wat er zou gebeuren als ik toestemming voor mijn overspel zou vragen. Anders dan die overspelige man, vroeg ik brave borst, dan ook eerst toestemming aan mijn partner.

Ik hou van METRO.

Er gaat niets boven METRO, de enige krant die zowel op papier als online tot het best gelezen nieuwsmedium behoort.

En als METRO ‘nee’ zegt, is het duidelijk.

NEE.

En dus was het NEE. 

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Introspectie is hierbij aan de orde: dertien jaar schrijf ik al over álles wat zich in de Nederlandse samenleving afspeelt, dertien jaar word ik al uitgelachen als ik wijs op het gevaar dat ‘islam’ heet. Terwijl in die dertien jaar de islam meer en meer kapot maakt dan ons lief is. Tel daarbij op dat je als columnist die niet tot het mediakartel behoort meer in de bioscoop of theater zit, dat je dagen vult met sporten en lunchen, kortom dat je eigenlijk al tien jaar met pensioen bent omdat je als columnist niet in de gelegenheid wordt gesteld je werk te doen omdat types als Stevo Akkerman (wie?) en godbetert zelfs hoofddoekjes dat blijkbaar stukken beter kunnen, tja, dan is het tijd om nog ‘ns met de partner te praten.

En met Leefbaar.

Want hey, ik wilde echt wel. 

Nee natuurlijk ben ik niet objectief! Mijn naam staat erbij! Als Shula’s bestie Eva het mag zijn én zeggen, mag ik het ook!

En uiteindelijk was er een compromis: Lijstduwen voor LEEFBAAR werd goedgekeurd. ‘Mijn zegen heb je,’ zei de Libelle-chef. ‘Foie Gras-liefhebber Jan Wolkers heeft ook lijstgeduwd,’ zei de GeenStijl-chef. ‘Voor de Partij voor de Dieren Nota Bene!’. En METRO, mijn METRO sprak de historische woorden: ‘Ik wil geen LETTER teruglezen over Rotterdam, de verkiezingen, laat staan LEEFBAAR’. 

In de gloria belde ik LEEFBAAR.

In de gloria werd ik omarmd.

Maar nog geen vier minuten later trok ik mijn ‘ja’ in.

Heus, ik hou van LEEFBAAR, Tanya Hoogwerf is een vriendin geworden, Joost Eerdmans en co hebben me omarmd vanaf het moment dat ik weer voet in Rotterdam zette. Maar hey, ik heb een apathie tegen migranten die niets kunnen. Noem me een racist, maar realist is een beter woord. Als pers gaan we onwaarschijnlijk veel plezier beleven aan mooiboy Ehsan Jami. Maar zonder mij. 

PS1. Alleen al door zijn naam in de GEENSTIJL Zoekmachine te stoppen, is het goed tijdverdrijven. Persische relneger, tsssss!  

PS2. Deze column verdient meer #OPHEF

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.