Toch bijzonder hoe dat gaat tegenwoordig. Eerst een wet aannemen, daarna pas door laten rekenen wat deze wet gaat kosten, en je daarna afvragen wie dit onbepaalde bedrag vervolgens mag betalen. Maar het wordt nog leuker, zelfs de rekenaars hebben weinig vertrouwen in het nut van de cijfers die ze zullen produceren: "We zullen de eerste zijn om te zeggen: waar wij op uitkomen is niet dé waarheid. Maar ja, voor het maken van beleid is het toch nodig dat je ergens vanuit gaat," aldus Michiel Hekkenberg, coördinator voor het Planbureau voor Leefomgeving, belast met de doorrekening. Het lijkt er nu vooral op dat er wat gedaan wordt aan dat saaie uitzicht over de Noordzee, en het vissers wat moeilijker te maken want ze hebben al zoveel. "In de Hoofdlijnen van het Klimaatakkoord zullen vanmiddag de plannen staan om het Nederlands deel van de Noordzee maximaal vol te bouwen met windmolens. De groei tot 11,5 gigawatt in 2030 was al door het kabinet aangekondigd, maar in 2050 is er mogelijk al 75 gigawatt nodig. Voor de huidige visserij blijft dan geen ruimte meer over. Als de veiligheidsnormen worden aangepast (het kabinet sleutelt daaraan) mogen vissers misschien met schepen van maximaal 24 meter in de windparken vissen, maar zeker niet de grote schepen van nu, met boom- of pulskor. In plaats van sleepnetten moeten vissers iets gaan doen met staande netten, of met schelpdieren. Of met zeewier." Nou, mooie boel weer jommes. Maar er zijn ongetwijfeld een hoop gelukkige bestuurskundigen die the industry en de politiek onderstaande deuglabyrint te loodsen.