Legendarische trip

Laten we hem Leo noemen. Waar de avond van Leo begon, weten we niet. Hetzelfde geldt voor waar zijn avontuur eindigde. Wat we weten is terug te lezen in dit stuk van Omroep Brabant, dat bij vlagen leest als een passage uit het script van The Hangover. Mensen gebruiken wel vaker drugs. Dan gaan ze bijvoorbeeld dansjes doen, net iets langer dan op een nuchtere maag vol te houden is, en misschien daarna nog tot een uur of 11 's ochtends op hun linker oogbal kauwen bij een vage afterparty. Leo niet. Die werd dinsdagmiddag door de politie aangetroffen in de buurt van een bouwmarkt in Oudenbosch, waar hij rondliep met in zijn handen 2 gestolen boormachines. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe Leo zich daar, met de apparaten als zijn revolvers, in zijn eigen spaghettiwestern waande. Hij klom op een schuur, en als een wildeman vluchtte hij via de daken van verschillende schuren voor de politie. Tevergeefs. Leo in de boeien, einde verhaal zou je zeggen. Maar een rustige rit naar het bureau zat er voor de agenten van dienst niet in. Gedurende de rit bonkte Leo met zijn hoofd continu ongenadig hard tegen het raampje, zo hard dat een van de agenten maar naast hem is gaan zitten om hem te kalmeren. Arme agenten, die moesten op deze zonnige middag ineens tripsitten bij gekke Leo. Maar het wordt nog veel erger. Op het bureau aangekomen stopt Leo plots met ademen en dan heb je natuurlijk wel een serieus probleem. Hele toestand, AED erbij. Reanimatie. Zo sta je stijf van de dope bij de boormachines in de bouwmarkt en zo lig je te vechten voor je leven. We vermoeden dat Leo dat zelf nooit heeft doorgehad. Zo wel, dan heeft de bijna-dood-ervaring hem in ieder geval niet tot bedaren gebracht, maar heeft het Leo doen besluiten om er nog wilder en lustiger op los te leven dan voorheen. Na een ambulancerit kwam Leo weer bij kennis in het ziekenhuis in Tilburg, maar nog altijd zwaar onder invloed. Het laatste wat we van Leo weten is dat hij halfnaakt het ziekenhuis uit Tilburg in stormde. Zijn dromen achterna, zijn vernietiging tegemoet.

Holy moly. Doe geen druks, kids!

Eikel

Van alle eikels is Bas Smit echt de allerdomste eikel. Deze zakkenwasser heeft geen vrienden, alleen maar relaties, en persoonlijkheid heeft hij ook al niet. Als Bas Smit je eetcafé binnenloopt kijkt iedereen teleurgesteld naar de minestrone. Alleen loopt Bas nooit een eetcafé binnen, want hij zit de hele dag met z'n snuit in z'n telefoon, popiejopie te doen op Instagram. Het maakt dan ook geen fluit uit of je kanker weg is, of uitgezaaid zoals in het geval van Emma Heesters. Bas Smit leest het met een half oog en plaatst dan een obligatoire juichreactie, alvorens zich weer in de spiegel af te rukken op een verse tube Prodent. Het is zo leeg, allemaal.

"Ik heb af en toe een soort van uitlaatklep nodig"

Daverend applaus voor de afgekickte Gordon, die eigenlijk Cornelis Willem Heuckeroth heet. Gordon is 335 dagen per jaar clean en als hij die andere dagen niet clean is, maakt dat ook helemaal niet uit. Want hij heeft af en toe een uitlaatklep nodig. Dat is junkengelul voor: ik ben nog steeds verslaafd aan drank en dope. Maar Gordon niet, hij is immers afgekickt. Alleen soms is Gordon wat minder afgekickt dan anders, want hij heeft gewoon een uitlaatklep nodig. Dertig dagen per jaar bijvoorbeeld, dat is bijna ieder weekend. Klasse Gordon, jij bent de meest afgekickte verslaafde van Nederland.