De houdbare alcoholist en het gevecht tegen vraatzucht en obesitas
Hoera! Daar is uw Soep van de Week
door Arthur van Amerongen
foto © Yasmijn Tan
===
Dilettant-filosoof Harry Mulisch verklaarde eens: “dat ik sterfelijk ben, moet eerst maar eens bewezen worden” en tweevoudig Nobelprijswinnaar Linus Pauling schreef: “De mens is een zichzelf reparerende machine, in principe is hij onsterfelijk.”
Sinds ik een jaar geleden begon met een spartaans regime van afvallen en drie keer per week in de gym in Olhão word afgebeuld door mijn personal trainer, pieker ik nog zelden over de eindigheid van mijn bestaan en mijn sterfelijkheid. Ik ga dagelijks om negen uur naar bed, slaap als een roos en ‘s anderendaags wandel ik nog voor de schemering over het strand met de hondjes. Een sereen en zen natuurmens dus, met heel af en toe een liederlijke en noodzakelijk uitspatting.
Het tweeweekse werkbezoek aan Nederland - in verband met de presentatie van de hondenbijbel die ik met Rob Hoogland samenstelde - is een aanslag op mijn gestel want ik drink nu vrijwel iedere dag en vooral het katereten is rampzalig (bakken Surinaams en Chinees, zakken drop, enorme chocoladerepen, alle mogelijke taartjes en bekers ijs). Na al het gefeest, gezuip en geschrok voel ik me een brak varken en daarom zocht ik mijn heil bij Hanny Roskamp, die tot haar grote tevredenheid van Amsterdam-oost naar de heuvels van Arnhem verhuisde.
Ze afgestudeerd in vaste stof chemie, met kwantumchemie als specialisme, werkte bij Philips-Duphar en is nu expert op het gebied van anti-aging. Ze schreef met Pim Christiaans de bestseller De houdbare vrouw.
Ik vroeg haar onder het genot van een geneeskrachtig kopje thee en goddelijk hazelnoot schuimgebak in café Pierre, in het prachtige Museum Arnhem - een mekka voor beschaafde grijsaards die hier zilveruitjes worden genoemd - hoe ik zo snel mogelijk kan recupereren en fris als een hoentje kan worden want aanstaande donderdag moet ik weer scherp zijn voor de potkast van GeenStijl.
