Bautenlanders RAUS - Sunbed WARS in het StamCafé

Wie ooit in een vlaag van verstandsverbijstering besloot om gezellig met het hele gezin een dagje naar de Emigratiebeurs te gaan en aan het einde van de dag op het tandvlees, zeulend met plastic tasjes vol folders de Koninklijke Jaarbeurs in Utrecht (of nog erger: de Expo van Houten, waar boven de toegangspoort een citaat van Dante hangt: “Lasciate ogni speranza, voi ch'entrate” oftewel “Laat alle hoop varen gij die binnengaat.”) uit hobbelde, zal in een mengeling van wanhoop en opluchting gedacht hebben: “Ik blijf lekker cocoonen in mijn Vinex-reservaat in Carnisselande, want waarom zou ik met vrouw en koters verkassen naar Spanje of Portugal, waar ik dan vervolgens al die ANWB-stelletjes - in driekwartbroeken en op gifgroene Crocs, zíj ook nog eens met een kortpittig kapsel - van de Emigratiebeurs tegenkom op de boulevard, luidruchtig proostend met hun eerste glaasje rosé van de ochtend?”

Ik hoor de trouwe reaguurder gniffelen: “Dit is Van Amerongen op zijn best, nu gaat de meester op het floret al die Ik Vertrek-mensjes fileren.”

Welnu, zo voorspelbaar ben ik nou ook weer niet, want het is tijd voor enige woorden van berouw. Jarenlang was ik een vulgaire broodschrijver die op de loonlijst stond van het Portugees verkeersbureau. Hele volksstammen tuinden in mijn zalvende praatjes en emigreerden zonder enig vooronderzoek en blindvarend op mijn enthousiaste adviezen naar de Algarve. Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat deze leugenachtige tekst de doorslag gaf voor veel lezers van de Volkskrant:

De Portugees staat bekend om zijn vriendelijkheid en gastvrijheid. Hij is te allen tijde bereid om je te helpen als je hulp nodig hebt. Kijk er niet raar van op als uw buren bij u aankloppen om een doosje met eieren van hun eigen kippen of appels uit hun eigen tuin aan te bieden. In het begin kan een Portugees stug en afstandelijk overkomen. Vaak moeten ze de kat uit de boom kijken. Maar, wanneer je goedgekeurd bent, heb je vrienden voor het leven.