Daags na Arnoud van Doorns van elke empathie gespeende verklaring dat hij niet uit kan sluiten dat Willie Dille verkracht en dat zijn naam daarbij is genoemd, voelt Dilles man zich geroepen voor het eerst een boekje open te doen in de Telegraaf (spiegel). Caspar Reedijk (53) was tien jaar samen met Dille en runde samen met haar een logeerhuis voor kinderen met een handicap. We skippen de verdere introductie even, want deze kwoot brandt onder onze ctrl-v: "„Foto’s zeggen meer dan duizend woorden. Ik heb twee foto’s waarvan één direct haar verhaal over die verkrachting onderbouwt. Dit is mijn troefkaart.” Reedijk pakt zijn mobiele telefoon en laat een foto zien van Willie Dille. Haar armen zitten vol schrammen en blauwe plekken. De foto is gemaakt in het huis van Reedijk in maart 2017 tijdens het verzorgen van een logeerkind.„Deze foto is gemaakt drie dagen na de verkrachting”, zegt hij stellig." Even later zegt hij over de vermeende blauwe plekken dat Willie deze bewust verborg. "„Achteraf besef je dat ik wel iets aan haar heb gemerkt. Rond die tijd ging ze ineens in mijn T-shirt slapen. Iets wat ze voorheen nooit deed. Zo’n shirt komt bij haar tot op de knieën. Ik vond dat vreemd, maar ze zei dat het koud was. Maar dat is natuurlijk gewoon geweest om die blauwe plekken te verbergen. Dat kwartje viel later bij mij.”" Ook vertelt Reedijk over een illuster wit busje (niet deze), waarvan zij een afbeelding op haar computer had opgeslagen, terwijl ze helemaal niets met witte busjes had. Kortom, aan intriges geen gebrek.

"Zonder Willie is de wereld een stukje minder mooi."

Mijn hemel, wat een bizarre week was dit. Wat een drama voor zoveel mensen. Nu heb ik weinig recht van spreken, want rationeel gezien stond ik wat verder weg, maar damn, wat zal ik Willie missen. En ja, dat schrijf ik hier, op Geenstijl, wat sommige mensen zo intens haten. Maar wel passend binnen Willie's leven en nagedachtenis, want haat kwam niet in haar hart voor.

Mensen kunnen sterk zijn, maar niemand is onverwoestbaar. En sterk was zij. Beresterk. Bijna anderhalf jaar lang liep zij rond met een gruwelijk geheim waar slechts een enkeling van wist. Woede en onmacht hielden haar op de been. Haar trots weerhield haar ervan direct aangifte te gaan doen. Haar vastbeslotenheid en doorzettingsvermogen lieten haar functioneren. Toen zij dat later wel overwoog, werd zij door de politie heengezonden met de boodschap dat het haar zelf meer kwaad dan goed zou doen als ze aangifte zou doen. Dat "het politiehart zei aangifte doen, maar dat als ze zíjn vrouw was geweest, hij het haar ten zeerste ontraden had". Nee, want dat wil je natuurlijk horen wanneer je eindelijk besloten hebt dat er toch iets gedaan moet worden aan de horror die jou aangedaan is. Tel daarbij op alle ervaringen met politie en justitie van mensen die na vergelijkbare delicten schaamteloos in de steek werden gelaten of zelfs letterlijk belachelijk gemaakt en een Willie is ineens nog sterker wanneer zij besluit het niet te doen.

Willie was een PVV'er in hart en nieren. En iedere PVV'er die daar openlijk voor uitkomt krijgt vroeg of laat te maken met haat en/of bedreigingen wegens die politieke voorkeur. Bij wet verboden natuurlijk (geloof het of niet, maar juridisch gezien geldt art. 1 van de grondwet óók voor PVV'ers), maar probeer er voor de grap eens aangifte van te doen. Wanneer het in het nieuws komt, dan lukt dat nog wel, maar als je het stilhoudt, dan honen ze je nog net het politiebureau niet uit. Mijn buren haten mij ook intens vanwege mijn mening. Moeten ze helemaal zelf weten, dat is hun goed recht en ik zal er niet minder om slapen, maar als je vervolgens structureel handelt naar die haat, dan gaat er wat mis. Als de politie daar dan ook niks mee doet, dan gaat er nog veel meer mis. En dat overkwam ook Willie. Zo lang gekozen PVV volksvertegenwoordiger. Wonend in het Nederlandse kalifaat Den Hagistan, bekend gezicht en veel buiten met alle kinderen die haar zorg genoten. En Willie kon wel tegen een stootje. Ze konden haar bedreigen tot ze een ons wogen, maar daar liet zij zich niet door klein krijgen. Maar ze kwamen aan haar kinderen. Goddank nog niet fysiek, maar wel verbaal. En dat was Willie's druppel. Zoveel jaar al niet gehoord, niet serieus genomen, niet beschermd, wie zou haar garanderen dat haar kinderen niets zou overkomen?

Om dit te kunnen begrijpen moet je Willie gekend hebben of net als haar zijn. Willie was een intrinsiek lieve vrouw. Zorgzaam, eerlijk, oprecht, betrokken en bijna onwaarschijnlijk geduldig. Ik ken niemand anders zoals zij. Zonder Willie is de wereld een stukje minder mooi. Ik wil hier geen politieke boodschap van maken, maar ik hoop dat een ieder die dit leest eens naar zijn of haar eigen handelen en integriteit wil kijken. In plaats van iemand als gek te bestempelen, te beschimpen of uit te lachen, had je haar ook de hand kunnen reiken of op zijn minst kunnen luisteren naar haar boodschap.

Lieve lieve Willie, ook ik zal jou vreselijk missen. Jij was een topwijf, een lieve moeder, geweldige vriendin, een voorbeeld voor iedereen. Jij bent beter af zonder deze wereld. Jouw laatste hartekreet, dat je dacht dat het vrije woord met jou zou sterven? Dat laten we niet gebeuren. Nooit! Ontzettend veel sterkte en kracht gewenst voor iedereen die haar liefhad. Rust zacht lief maatje.

De dood van Willie Dille was reden genoeg voor burgemeester Pauline Krikke haar vakantie af te breken. "Als er veel hectiek is, dan hoort de burgemeester er te zijn". Gister kwamen in de loop van de dag berichten naar buiten die het volgende beeld schetsen: zowel Krikke, politie als het OM was op de hoogte van Dilles verhaal en hebben op meerdere contactmomenten "uitdrukkelijk en bij herhaling" aangedrongen aangifte te doen. Dille, echter, wilde geen aanvullende informatie verstrekken, waardoor er volgens het OM "onvoldoende aanknopingspunten om ambtshalve een onderzoek op te starten." Dus hoe nu verder? Dat zal komende dagen blijken, want "de Haagse burgemeester Pauline Krikke heeft vrijdag overleg met de top van het Openbaar Ministerie en de politie over het overlijden van het PVV-raadslid Willie Dille." Stay tuned dus. Ondertussen heeft Jan vragen.

Ja, zo'n video geeft toch te denken. Een vergaande onbehandelde zonnesteek? Een seizoenspsychose? Gewoon een beetje een fantast? Werkelijke mildere intimidatie die vervolgens in haar hoofd een eigen leven is gaan leiden en verwerd tot een self-propelling lie dat niet meer in de hand te houden was? Of hoe onwaarschijnlijk ook, wel gewoon (deels) waar? Hoe dan ook, voormalig PVV-kamerlid en zittend PVV-raadslid Willie Dille spreekt:

"Ik wil gewoon dat de wereld de waarheid weet. 15 mei, 15 maart 2017 ben ik ontvoerd, verkracht en mishandeld door een groep moslims omdat ze graag wilden dat ik mijn mond zou houden in de Haagse gemeenteraad. Nadat ze klaar waren zeiden ze: 'heb je respect voor Mohammed, heb je respect voor Allah, heb je respect voor Arnoud?' En toen wist ik al wie erachter zat. Arnoud van Doorn die ook in de gemeenteraad zit, en ooit door mij ontslagen is als medewerker, die haat mij intens, een vreselijk gemene man. Nadat het gebeurd was heb ik het aan niemand verteld, ik heb de volgende dag gewoon m'n debatten gedaan."

Die genoemde debatten, op 16 maart dus, zijn hier terug te zien en op 02:01:24, -2:25:30, 02:27:03, 02:40:33, 03:24:07, 03:25:28 en 04:03:15 heeft Willie het woord. Of daar een vrouw zit die de dag ervoor op bevel van een collega-raadslid die er ook gewoon rondwandelt ontvoerd en verkracht is door een groep Marokkanen, zal nog moeten blijken. Op het einde van het filmpje zegt ze haar functie vanaf heden neer te leggen.

De bovenstaande video stond gister op Willie Dilles Facebook-pagina, maar is inmiddels verwijderd. Ook een tweet over de zaak van PVV'er Joyce Kardol is inmiddels verwijderd. Kortom, over de hele linie een vreemd verhaal. Maar ja hè, Geloof Slachtoffers, is ons altijd geleerd.

UPDATE: PVV Den Haag: ‘Willie is niet gek, schuld van Bepaalde Media’