De dood was nog nooit zo mooi

Wapentuig is natuurlijk helemaal niet leuk maar soms is het wel heel sexy. Zoals de Northrop Grumman B-21 Raider, de eerste nieuwe superbommenwerper sinds de B-2 Spirit uit 1988. We hadden de aankondiging al en we verklapten ook al dat Spartacus soms nachtmerries heeft over de F-117. Enfin, de nieuwe sheriff is definitief in (en boven) de stad, want de B-21 heeft haar (stealthbommenwerpers zijn altijd meisjes) maidenvlucht gemaakt. Onder het toeziend oog van een F-16, die erbij vliegt als een MIET. Het ding is een hel voor de radar wegens helemaal rond en curvy, precies als een prachtige vrouw. Alleen het bommenluik is (mogelijk) plat, ook zoals bij een vrouw. Het bouwproces was topgeheim maar inmiddels is het ding geen geheim meer, en vloog ze ook gewoon met een callsign (Raider 33). Wat een joekel.

Made in the Ukraine

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat huis-tuin-en-keukendrones nog nooit zo'n belangrijke rol speelden in een oorlog als tijdens dit conflict tussen Rusland en Oekraïne. Niet alleen voorzien ze ons van historisch goede beelden van de gevechten aan het front, maar daarnaast spelen ze een belangrijke rol als bezorgers van explosieve pakjes. En net zoals in een gemiddelde straat in een yuppenwijk draaien de pakketbezorgers overuren in Oekraïne. Extra fijn dus dat we deze uitstekende video tegenkwamen van de brengers van dood en destructie, waarbij het fascinerend is om te zien welke bezorgmethodes de Oekraïense techneuten verzonnen. Onze favoriet is de dubbele wastrommel die de granaten als verloren sokken over het strijdveld uitstrooit. Gaan we ongetwijfeld nog veel van zien in deze oorlog waar alle deelnemers constant moeten vrezen voor ongewenste presentjes via luchtpost.

Stars, stripes en verchroomde fallusvormige voorwerpen die de Japanners weg blokblurren in filmpjes. Niet heel verwonderlijk natuurlijk, want met vooral Enola Gay en Necessary Evil hebben ze een wat moeizame relatie.  Enfin, gewoon even zin in wat *greatest generation-*polygoonstemglorie, check dan hierboven even. Want hemel, massaproduceren konden die Yanks in oorlogstijd als klokwerk. Ook mooi hoe er toen frases voorbij kwamen die je tegenwoordig voor een circulair vuurpeloton zouden doen belanden: "The wing is of awesome weight and dimension, yet a girl can lift it, with about the same effort she would need to adjust the flower in her hair," terwijl je een vlijtige dame een kraan ziet bedienen. Tegenwoordig leven er nog maar twee B-29's: Doc en FIFI, allebei door bekommerende burgers tot hun oude glorie gerestaureerd (onderstaand). Er sleutelde zelfs een oorspronkelijke Rosie the Riveter mee aan de neussectie. Nee, zo worden ze niet meer gemaakt. De B-29 werd vervangen door de B-50 Superfortress, die op haar beurt werd opgevolgd door de laatste Amerikaanse long range propellor-bommenwerper, de B-36 Peacemaker met maar liefst zes motoren. Toen zeiden ze in 1955 ineens, "goh, is het al zo laat?", en kwam de B-52 Stratofortress met straalaandrijving om de hoek kijken. En die doet het nog steeds prima! Mooi man, peace through strength. MAAR HOE LANG NOG?!1!!?