Al hebben wij bij een studie naar radicalisering en jihadisme een betere hoofdpersoon in gedachte

Rare jongens die Nederlanders. Er was en is op Thierry Baudet van alles aan te merken, maar op de een of andere manier besloten hordes verontwaardigen hem aan te vallen op de gedachtes en handelingen van een romanpersonage van zijn hand. Welke idioot verzint er nu een vrouwonvriendelijk romanpersonage? Baudet beriep zich logischerwijs op het feit dat hij een roman had geschreven, dat het dus verzonnen was, dat het niet over hem ging maar over een personage. Zijn achterban: driftig knikkend. 

Een paar jaar later duikelde diezelfde Baudet een fragment van schrijver en dichter Pim Lammers op, verschenen op een literaire website, die logischerwijs wordt gelezen door (een handjevol) volwassenen en niet door kinderen van drie. In dat verhaal deed een volwassen man dingen met een kind die nooit maar dan ook nooit zouden mogen gebeuren. Maar ja - het was fictie, en dus verzonnen, en ging niet over Lammers maar over personages. Niets aan de hand, tot hij werd gekozen als auteur van het kinderboekenweekgedicht. Nou, toen had je de poppen aan het twerken hoor. Er bemoeide zich zelfs een model mee, dat verklaarde dat Lammers pedofilie zou verheerlijken (zoals Oorlogswinter van Jan Terlouw een hartstochtelijke verheerlijking van het nazisme was, red.). Baudet, inmiddels 180 graden gedraaid en ongetwijfeld groot voorstander van een een algeheel verbod op + door de staat georganiseerde verbranding van Nabovoks Lolita, schaarde zich achter deze opmerkelijke hetze. Zijn achterban: driftig knikkend. 

Kunst moet kunnen, maar het moet niet over iets onaangenaams gaan. Deplatformen die hap, en vlug een beetje. We willen: superhelden zien, geen slechteriken, en al helemaal geen poging deze slechteriken te doorgronden. Het is maar goed dat deze mensen nooit op het oeuvre van vooraanstaand Hitler-fan Abel Herzberg zijn gestuit.

Het hoefijzermodel in optima forma; u herkent dit gedrag vermoedelijk van de verre linkerzijde des lands.

Sprongetje naar afgelopen week.

You lied to me

Hij komt terug! Afhankelijk van wie je het vraagt is dit een beetje als de comeback van Johan Cruijff of die van Frans Timmermans. Matthijs van Nieuwkerk, terug op tv, ook nog eens bij de publieke, meer specifiek Omroep Max. De jongens en meisjes daar op de redactie zijn een grote boel Jan Slagter gewend, dus dan kan een klein beetje Matthijs er ook nog wel bij. Leuk voor wie naar schermen kijkt, minder leuk voor wie erachter werkt. En zo gaat het mediapark, en daarmee het hele land, alsnog op de knietjes voor De Grote Matthijs. Welkom terug, en sorry, meneer Van Nieuwkerk! 

Ondertussen struint de NPO het hele land af op zoek naar talkshow-talent, om te voorkomen dat de zomer van 2025 net zo'n blamage wordt als de huidige. 1+1=3, want dan heeft de beste man vast ook tijd om Zomergasten erbij te pakken.  

Ze deden een plas, dronken een glas, en alles bleef zoals het was.

Ze vallen namelijk allemaal uit: woningen

Journalisten kunnen ontzettend veel domme dingen doen en domme journalisten onderscheiden zich door meerdere van deze dingen tegelijk te doen. Neem NU.nl, dat eerst overhaast een trend signaleert (in een maand tijd vallen er vijf Rotterdamse kinderen uit een woning) en zich vervolgens te gemakkelijk laat afschepen door een politiewoordvoerder (zie screenshot). Dat zijn twee doodzondes in een nieuwsbericht van nog geen 215 woorden.

Er is namelijk wel degelijk samenhang tussen het lot van deze kinderen: ze hebben allemaal nalatige ouders en/of verzorgers en lazerden allemaal uit het raam/van het balkon. Als wij trendwatchers of uit het raam vallende kinderen waren zouden we het wel weten en ons beraden op een gang naar de Raad voor de Journalistiek.

INSTANT UPDATE De duivels van NU.nl hebben hun bericht aangepast en van duiding voorzien.

Amsterdam Amsterdam er is vanalles aan de hand

Duidelijk kaartje dat aan duidelijkheid weinig te wensen over houdt van Rens van de Plas, die overigens de bekende T.-columnist met maar 2 vrienden uit Grolloo J. Derksen lijkt te zijn vergeten. Naar aanleiding van de brandbrief van Eva Hoeke, die vindt dat er te weinig mensen met *checks notes* een koophuis in de Watergraafsmeer columns schrijven in Volkskrant Magazine, staat het nu voor eens en voor altijd vast: de Nederlandse krantenlezer wordt doodgegooid met cursiefjes vanuit het perspectief van mensen die in Hoogblokland (1 op de 1420 inwoners = columnist) en Ambt Delden (1 op de 1959) wonen. 

Dat is meer dan 10 keer zoveel als inwoners van het achtergelegen gebied Amsterdam (slechts 1 op de 14.710 inwoners = columnist). Vandaar dat columnisten er altijd meteen vanuit gaan dat u weet in welke gemeente buurtschap Minkeloos ligt, terwijl we iedere keer uitgebreid uitgelegd moeten krijgen dat de Watergraafsmeer een wijk in Amsterdam is voor een bepaald soort mensen, die liever niet in de buurt van een bepaald soort andere mensen wonen. En dat, terwijl het gros van de Nederlanders helemaal nooit in Hoogblokland of Ambt Delden komt!

"Columnist" Peter Buwalda van de Volkskrant woont trouwens in Breda. Jet. Suzy. Boekenkast. Potverdikkie. Een droom. Toen weer wakker. (Gedoe.)

HYPOCRIET!?!? Klachten over de woonplaats van GeenStijl-redacteuren, waaronder Mosterd, kunt u e-mailen naar de Diversity Officer van GeenStijl op het bekende adres.

Gigant

Modern geneugte: heerschappen (al dan niet gracieus) zien verjaren op X. We noemen: mindere goden als een Frans Weisglas of een Geert Dales, maar ook zwaargewichten als een Paul Cliteur, een Jack van Gelder, en de koning van de apenrots natuurlijk, Charles 'Pistol Whipper' Groenhuijsen. Op de een of andere manier raadt podcastprins Victor Vlam hem aan met pensioen te gaan en dat getuigt van lef maar u mag drie keer raden hoe het afloopt. Om met Omar uit The Wire te spreken: You come at the king, you best not miss.

Nou ja als jij het zegt

Ja nee wij zijn geen Volkskrantcolumnisten, maar als we Volkskrantcolumnisten waren, dan hadden we waarschijnlijk zoiets geschreven: 

"In rechts georiënteerde media krijgen de linkse oppositie en achterban slechte kritieken. In dit naar links overhellende ochtendblad zijn de rechtse regering en haar kiezers de kwaaie pier. Het verschilt weinig van de partijdige geestdrift van voetbalsupporters. Zulke geestdrift is niet aanstekelijk, maar afstotelijk. Vooral van links."

(...)

"Vroeger vol van klassenstrijd, nu vol van moraliteit. Vroeger erop gericht het volk te verheffen, nu erin geslaagd het volk als ‘domrechts’ te verwerpen. In deze krant wordt regelmatig uit dat vaatje getapt. Als puber bezorgde ik de Volkskrant in de hoofdstedelijke volksbuurt waarin ik opgroeide, inmiddels een yuppenbuurt. Deze krant was een volkskrant, maar lijkt inmiddels meer een clubblad voor brahmaans links. En ideologisch blijf ik liever clubloos.

Want ideologie ontaardt gemakkelijk in weerzinwekkend fanatisme."

Ene Martin Lambregts is dus wél Volkskrant-columnist. Zijn hele relaas (moeite waard) lees je hierrr.

hee die ontbrak nog in de verzameling

Willemijn Francissen, mediadirecteur bij NTR:

"We moeten elkaars grenzen leren kennen en ze respecteren. Mensen moeten zich prettig en vrij voelen op de werkvloer.”

Ook Willemijn Francissen: Ik trek me (tijdelijk) terug; niemand voelt zich prettig en vrij op de werkvloer.

Kijk, in Hilversum heb je: 1) relatief veel maniakale driftkikkers met grote ego's en 2) relatief veel op afstand diagnosticeerbare hoogsensitieve persoontjes met lange tenen. Van een afstand is het soms lastig te ontwaren wie nou wie aan het beschadigen is, en met welke achterliggende Machiavelliaanse gedachte. Bij NTR heeft in ieder geval vrijwel iedereen de schurft aan de directie, bleek eerder uit het rapport van de commissie-Van Rijn. Voorname punten van frustratie: het personeelsbeleid (onduidelijk, veel getreiter, veel ad hoc-beslissingen) en de verwachtingen (volstrekt duidelijk, maar klaarblijkelijk te hoog, volgens sommige media-ambtenaren zelfs 'extreem'). 

Er komen twee onderzoeken en volgens een woordvoerder van de NTR is er geen enkel verband met 'de persoon Willemijn', dus we kunnen er gerust van uitgaan dat het alles te maken heeft met de persoon Willemijn. Zij kan zich op haar beurt weer beroepen op de methode Ruud Gullit: ik ben niet te benijden.

Fun fact: NTR vloog eerder dit jaar Coen Verbraak(™) nog in om allerlei hotemetoten aan de kaak te voelen over de totaal verziekte werkcultuur op het mediapark. Eenmalige special die de havermelktand des tijds niet goed heeft doorstaan. Terugkijken hierrr.

Gewoon omdat het kan

Niemand weet waarom Sophie Hilbrand een talkshow presenteert, of nee, eigenlijk weet iedereen waarom Sophie Hilbrand een talkshow presenteert: om de doodeenvoudige reden dat ze al heel lang op tv is en de argeloze zapper een voorkeur heeft voor het vertrouwde en bekende, en nu ja, Sophie is hartstikke vertrouwd en bekend, want sinds ze begin deze eeuw debuteerde op SBS6 bij 6pack is ze niet van de buis te slaan. 

Dat brengt ons bij de imposante ideeënarmoede die omroep Powned helaas kenmerkt. Dik twintig jaar na dato zijn ze daar deze week namelijk begonnen met een nieuw seizoen van 6pack, dat, we frissen uw geheugen even op, ooit begon als samenwerking tussen een commerciële zender en de marketingafdeling van Heineken. Niet alleen slaagt Powned er dus zelden tot nooit in een creatief, hoogwaardig programma te bedenken/in te kopen, we krijgen er nog een soort verkapte bierreclame bij ook. Best een nobel streven, u aan het zuipen krijgen, maar het behoort voor zover wij kunnen overzien niet tot de kerntaken van de NPO. 

Het hernieuwde 6pack is niet eens zo heel slecht, al blijft het een beetje joetjoepje spelen. Dominique Weesie wandelde ooit vol branie het mediapark op, maar is nu verworden tot iemand die decenniaoude tv-programma's nieuw leven inblaast in de vorm van matig uitgevoerde internet rip-offs. Hij noemt zichzelf voorzitter, directeur en hoofdredacteur, dus het is nog eens volledig op zijn conto te schrijven ook.

I'm just a tv-programma whose intentions are good

Hadden we even gemist, want we kijken niet dagelijks op de LinkedIn van middelmatige tv-makertjes, maar wat een schitterend idee: je bloedeigen necrologie optikken, vermomd als Open Brief over Groot Maatschappelijk Onrecht. Als volgt: de Volkskrant schreef gemene dingen over Op1, eindredacteur Frank Stojansek las die, ijsbeerde tien dagen trillend van woede door zijn van alle luxe voorziene appartement en verloor toen alsnog zijn zelfbeheersing, wat resulteerde in dit hallucinante relaas, dat zich samen laat vatten als: dagbladen stom, Op1 briljant. Hij doet dat op dusdanige wijze (gewichtig van toon, vederlicht van inhoud) dat hij ons (ONS!!) praktisch dwingt het op te nemen voor dagbladen, wat dan wel weer knap is. 

"De grote kracht van een talkshow ten opzichte van de krant is dat een talkshow op nationale tv veel zichtbaarder is en dat alles wat daar gebeurt meer impact heeft. Dat is tegelijkertijd ook de tragiek; dat iedereen zich er meteen een genadeloze mening over vormt, niet gehinderd door enige kennis over het maken van tv-programma’s.

Welke tv-programma’s hebben de artikelenschrijvers gemaakt in hun carriere?"

Valse tegenstelling is vals

Ja dat is ook niet makkelijk, je hebt zoals dat in jargon heet een verhaal gemaakt maar bent vergeten een zoals dat eveneens in jargon heet scherpe invalshoek te kiezen, en dan rijst onherroepelijk de vraag waarom je hier überhaupt aan begonnen bent en waarom dit in godsnaam ook alweer belangrijk was. De deadline nadert, de paniek zwelt aan, maar gelukkig is er altijd nog de noodgreep die je op de School voor Journalistiek hebt geleerd: de valse tegenstelling, meer specifiek, de oliedomme vraag 'is ... een vloek of zegen?' 

Dat brengt ons bij Brandpunt+, bekend van bewustwordingscampagnes over menstruerende mannen, de keerzijde van gifjes van mensen kleur, en het lot van Justin en Maxime, die klaarblijkelijk demiseksueel zijn (hartstikke blij voor jullie toppers, neem het ervan, of juist niet, zie maar). Afijn, deze week doen de jongens en meisjes van Brandpunt+ weer een gooi naar journalistiek, met een of andere infantiele YouTube-serie over hoe het eigenlijk is om een jonge boer te zijn (hier graag instartje Sigrid Kaag: wie zijn die mensen, red.). Waar dan weer een artikel bijhoort met de kop: 'Familiebedrijf: vloek of zegen?'

Deze luie denkfout noemen we ook wel: de valse tegenstelling. 

De meeste dingen zijn namelijk geen vloek of zegen, maar belanden ergens daartussen, het ligt toch genuanceerd soms dit soms dat enerzijds anderzijds blablablabla. En wanneer iets écht een vloek of zegen is, doet de vraag direct absurd aan. Ga maar na: kinderkanker, vloek of zegen? Potenrammers: vloek of zegen? Genocide in Soedan: vloek of zegen? Vitesse failliet: vloek of zegen? Gezinsdrama: vloek of zegen?(vloek,vloek,vloek,zegen,vloek, red.)

Voor de duidelijkheid: het gaat hier niet om een marginaal fenomeen, maar om een trend. We hebben bewijs. Kijk maar: