Hoor eens

Stel je toch eens voor dat je als maatschappij zonder fietswetenschappers komt te zitten, zoiets moet te allen tijden voorkomen worden, heel goed dus dat de UvA bij schaarste een fietswetenschapper des vaderlands uit Finland invliegt. Die gaat hier dan allemaal dingen onderzoeken, zoals of het beter voor hun sociale vermogens is om kinderen met de fiets of auto naar school te brengen. Onschuldige, belangwekkende informatie waar we allemaal baat bij hebben en beter van worden, kortom. Dankjewel, fietswetenschapper! Of: hoe fietsprojecten subculturen voor fietsjongeren proberen te gebruiken om een sterke fietscultuur te vormen (misschien nog even navragen, geen touw aan vast te knopen, snappen er werkelijk geen reet van, red.). 

Zijn we er écht in geslaagd de perfecte fietswetenschapper naar Nederland te halen? Zit er dan helemaal geen addertje onder het gras? Sorry, er zit vermoedelijk toch een addertje onder het gras. Al die Finse vriendelijkheid verdwijnt vrij onverhoeds zodra de fatbike ter sprake komt (zie onder). "Ongelukken op fatbikes zijn natuurlijk een serieus probleem, maar het is wel belangrijk jezelf af te vragen: ligt het aan de fatbike zelf of de rijstijl van de bestuurder?" Wacht, deze redeneertrant kennen we ergens van: de NRA. Guns don't kill people, people kill people! Daarna vervolgt onze fietsfin: "Als je kijkt naar snelheid, veiligheid en ruimte innemen op de weg, is het grootste probleem nog altijd de auto." Wat een merkwaardige whataboutism. Waarom wringt deze meneer zich in zulke rare bochten om de fatbike te verdedigen? Wat heeft hij te verliezen? Wie betaalt hem? Heeft hij banden met de fatbike-industrie? Is hier sprake van een Finse vijfde colonne, die actief probeert gezond Nederlands fietsbeleid te ondermijnen?

Oprotten met fatbikes.

En met 'Nederland' bedoelen we Amsterdam want alles buiten de Ring is bijzaak

Er waart een sluimerend burgerconflict door Amsterdam. Het is geen klassenstrijd, want het voltrekt zich binnen dezelfde klasse. Het is een stammenstrijd binnen de bovenlaag: het Moofje versus de Fatbike. De precieze breuklijn is ons overigens nog niet helemaal duidelijk, maar het lijkt ongeveer als volgt: het Moofje is voor consultants, makelaars, 'ondernemers' en derivaten. De Fatbike is voor young creatives die denken dat werken voor reclamebureaus een verzetsdaad is en dat je op een Fatbike uit je ogen mag kijken alsof je bij een motorbende zit - en natuurlijk voor (aanstaande, edoch nog niet in verwachting) cool moms, not like the others.

Maar de animositeit is zo onnodig, want wij zien toch vooral een grote overeenkomst: beide soorten zijn heel bijzonder, ze zijn namelijk helemaal gemaakt van, ehm, k*nkerlijer.

Enfin, door dit verdeel-en-heers-spel van het E-bike industrieel complex raakt de belangrijkste notie natuurlijk uit het zicht: namelijk dat iedereen onder de 65 met E-bike een ondoenlijke miet is. Maar, het levert wel weer een fijn opgeschreven repo op over o.a. Britt (24) - "Ik heb deze fatbike tegelijk met mijn beste vriendin gekocht. De meeste mannen in onze vriendenkring rijden op een VanMoof." en Esther (41) - verkocht een van haar twee auto's en had een wachttijd van vijf maanden omdat ze perse een blauwe wilde.