Was best een pittig debat

Kukeleku jongens en meisjes, the greatest show on earth staat op het punt om te beginnen. Kamala Harris en Donald Trump, voor het eerst rechtstreeks met elkaar in debat. Spektakeltijd! De geschiedenis ontvouwt zich op uw beeldscherm. In de meeste peilingen is het verschil te verwaarlozen, dus het zal nu moeten gebeuren (er staat vooralsnog geen vervolgdebat in de planning, al kan dat natuurlijk nog komen). Gerede kans op een gamechanger. Zelf kijken kan hier of hier, maar u kunt natuurlijk ook gewoon hier blijven en ons liveblog volgen. Het belooft hoe dan ook smullen te worden.

Voorpret

O jongens, wat een bijzondere nacht voor Charles Groenhuijsen. Nog een paar uur en dan kruisen Kamala Harris en Donald Trump voor het eerst de degens. Wij zetten de wekker en melden ons omstreeks 02.45 met een liveblog. Parkeerwachters, mensen met een drugsprobleem en andere nachtbrakers, graag tot dan. Tot die tijd kunt u zich verkneukelen om onderstaande fragmenten en, voor de echte liefhebbers, integrale debatten. 

Ja het is allemaal superernstig en alles gaat naar de knoppen maar zeg nou zelf, er gaat toch weinig boven het spektakel van een Amerikaans verkiezingsdebat?

Plottwist

Hunter Biden is dan misschien wel tragisch, maar ook spectaculair, dus als toeschouwer laveer je enigszins tussen absolute walging en schaamtevolle bewondering. Wat een leven heeft de goede man geleid, ondanks/doordat zijn vader zo'n hoge pief is. Zie hier voor een imposante opsomming van 's mans avonturen, die, en we kijken met een schuin oog naar de NPO, zo snel mogelijk verfilmd moeten worden.  

Hoe dan ook, tot ieders verbazing bekende Hunter plots schuld in een belastingzaak, over blauwe enveloppes ter waarde van circa 1,4 miljoen dollar die hij tussen 2016 en 2019 vergat te betalen. Gisteren stond eigenlijk alleen de juryselectie gepland, maar Hunter being Hunter liep het allemaal totaal anders. Steevast had hij ontkend, maar plots bekende hij schuld. Tot verbazing van iedereen, de openbaar aanklager incluis: "We were as shocked as everyone else in the courtroom this morning," aldus Leo Wise (geweldige naam voor een personage, moest beslist in de serie, cc @NPO). 

Hunter zou dit hebben gedaan om zijn familie te beschermen, wat - voor de trouw volgers onder ons - vooral vragen oproept over wat er nou toch weer allemaal boven tafel zou komen over de beste man. Iemand enig idee? Wrong answers only.

Nog 74 dagen tot de verkiezingen

Recap: 

In 2016 kozen de Democraten om onbegrijpelijke redenen een presidentskandidaat waar een aanzienlijk deel van Amerika een bloedhekel aan had. Populair bij een subset van diezelfde Democraten, maar niet geliefd genoeg om alle Democraten aan boord te houden. Ze verloor de verkiezingen.

In 2020 kozen de Republikeinen om begrijpelijke redenen een presidentskandidaat waar een aanzienlijk deel van Amerika een bloedhekel aan had. Populair bij een subset van diezelfde Republikeinen, maar niet geliefd genoeg om alle Republikeinen aan boord te houden. Hij verloor de verkiezingen. 

Van een kandidaat die, laten we even wel wezen, toen al weinig oprecht enthousiasme oogstte, maar vooral werd gezien als noodverband, een vleesgeworden droge boterham tegen de honger.

Diezelfde droge boterham mocht om onbegrijpelijke redenen vier jaar later beschimmeld en wel het debatpodium op strompelen om negentig minuten later geheel verkruimeld het gebouw weer te verlaten. Verloren van een kandidaat waar een aanzienlijk deel van Amerika nog steeds een bloedhekel aan heeft, maar die bij een subset van de Republikeinen ongekende loyaliteit oproept. 

De vraag is hoe die kandidaat het eraf brengt tegen een nieuwe opponent die de afgelopen vier jaar als vicepresident goeddeels onzichtbaar was, en waar voor- en tegenstanders dus naar hartelust op kunnen projecteren, van Obama-achtige _hope_-kandidaat tot comrad Kamala. Vraag is vooral welk frame krachtiger is, want beide hebben weinig met de werkelijkheid van doen - de progressieve flank van de Democraten heeft juist weinig op met Harris, die ideologisch en beleidsmatig dan weer te schizofreen is om verschillende groepen mensen tegelijkertijd te verenigen zoals Barack Obama dat ooit deed. 

De Democratic National Convention stond deze week grotendeels in het teken van het wegpoetsen van dat laatste. En eerlijk is eerlijk, in die opzet slaagden ze aardig. Om deze verkiezingen te winnen is een Broad coalition nodig, te meer daar Harris nu eenmaal niet de meest inspirerende of hartverwarmende kandidaat is die we de afgelopen decennia hebben zien langskomen. 

Neem onderstaand fragment, waarin ze hoofdpijndossier Gaza behandelt.

Goh. Na het slechtnieuwsgesprek mag de getroffene zelf kiezen hoe hij het aan de rest vertelt

Zo zeg, die is even lekker in de schmink gezet. Als je niet beter zou weten zou je denken dat hij er gezond uitziet - voor zijn leeftijd, in ieder geval. Biden las vannacht voor van de teleprompter, zijn eerste speech sinds covid en Nancy Pelosi hem nekten. En heel eerlijk: het heeft er alle schijn van dat er een last van zijn schouders is gevallen, hij verspreekt zich zelfs amper.

Persoonlijke ambitie is niet belangrijker dan partijbelang, mijmert Biden, wat iets overtuigender zou zijn geweest als hij het voor het catastrofaal verlopen debat had gezegd, of vlak daarna. Hoe dan ook: hij maakt zijn termijn af, en benadrukt graag nog even wat hij tot dusver allemaal heeft bereikt in die termijn. Zo is hij alsnog flink campagne aan het voeren: het 'gevaar' Trump wordt nadrukkelijk aangestipt, en hij levert een enigszins ongemakkelijke, minutenlange opsomming van zijn prestaties. 

Nu nog een persconferentie, Joe.

Ja heel gek maar daar kunnen we best begrip voor opbrengen

Het staat iedereen vrij een zooitje van zijn of haar baan te maken maar dan moet je niet gek opkijken als het je uiteindelijk je baan kost, helemaal als mensen vervolgens aan je vragen wat er nou precies misging en je geen antwoord hebt of in ieder geval, geen antwoord geeft. Thomas Crooke klauterde anderhalve week geleden op een dak en werd aangemerkt als verdacht persoon. Toen had hij natuurlijk meteen ingerekend of uitgeschakeld moeten worden, maar in plaats daarvan kreeg hij de kans zijn tent op te zetten, de barbecue aan te slingeren, zijn meegebrachte exemplaar van The Greatest Hits of Tupac Shakur van a tot z af te spelen én een paar kogels op de gezellige appelwangen van een voormalig president van Amerika af te vuren. Dat vinden ze in Amerika natuurlijk niet leuk en dus verzochten zowel Republikeinen als Democraten gisteren in het congres oppermuts van de Secret Service Kimberly Cheatle vriendelijk om op te zouten, want ze is er misschien niet persoonlijk- maar wel eindverantwoordelijk voor. Na een nachtje slapen/wakker liggen legt Cheatle zich erbij neer en trekt 'haar' conclusies. Afijn je kunt veel van die vrouw zeggen maar haar handelingssnelheid en lerend vermogen zijn beduidend hoger dan die van dhr Joe Biden.

Toedeledokie

Nou... dan ga ik maar...
Update: In Memoriam stond al een tijdje klaar bij Newsweek

Update: Biden schaart zich achter Kamala Harris als kandidaat

kegels geen kogels

Noem ons ouderwets maar wij zijn er eigenlijk best voorstander van als tegenstanders een biertje met elkaar drinken. Het moet niet te klef worden, natuurlijk - we trekken de grens bij knuffelen. Volstrekt logisch dat Zihni Özdil ooit op de maoïstische brandstapel moest omdat hij zijn armen om het geschouderte van Sid Lukkassen vouwde; zoiets doe je niet in een gezonde maatschappij. 

Hoe dan ook, in een iets minder verdeeld Amerika gingen Republikeinse houwdegen Bill O'Reilly en Democratische beroepsbespotter Jon Stewart graag bij elkaar langs. Inmiddels is het alweer zeven jaar geleden dat O'Reilly de bons kreeg bij Fox News en is Stewart na een jarenlange absentie terug bij (zijn) The Daily Show en dus pakken beide heren de draad weer op. Timing is goed; gesprek ook. Kumbaya, my lord, daar waren we even aan toe zeg. Voor de echte liefhebbers: Stewart heeft een podcast die The Weekly Show with Jon Stewart heet en daar leutert het duo nog een klein uur verder.

Welja

Het kan snel gaan in een mensenleven, maar het staat iedereen natuurlijk vrij zich te bedenken. Republikein J.D. Vance - jong, baardje, erudiet - omschreef zichzelf in 2016 als 'Never Trumper', bekritiseerde hem in diverse media, en sprak in een dm naar een vriend zijn zorg uit dat The Donald zich zou ontpoppen tot een Amerikaanse variant van Adolf Hitler.

Interessant dagje zeg

Een barbaarse, bloeddorstige aanslag. Het scheelde een centimeter of het was nog gelukt ook. Iconische beelden van Trump, vuist in de lucht, 'Fight' scanderend. 

Daar moeten we het mee doen, want meer weten we niet. Interessant hoe mensenhersenen daar mee omgaan. 

Eerst het bericht: dadermans was geregistreerd Republikein. Merkwaardige jubelstemming op links, die ook overwaaide naar Nederland - zoals alles vanuit de VS overwaait naar Nederland, waar niemand ooit te beroerd lijkt voor een potje Amerika larpen. De kogel kwam van rechts, staat overal op Twitter, en we kunnen niet genoeg benadrukken hoe geschift dat is. Namelijk: je kan op basis van de beschikbare informatie onmogelijk iets concluderen over de motieven van dadermans. En: het is sowieso tamelijk pervers om het onder deze omstandigheden op een jubelen te zetten. 

Dan, rechts.

Ja, dat is niet helemaal hoe causaliteit werkt, maar los daarvan: we weten het dus niet. Nóg niet. Dit is voor een politicus - Mike Collins is lid van het congres - ongekend onverantwoordelijk en opruiend. 

Inderdaad, met zulke retoriek kan een cultuuroorlog uitgroeien tot een burgeroorlog.

Gelukkig is er tussen al die hijgerige gretigheid ook een stem red rede: Melania Trump. Weggehoond door de Democraten, maar zo presidentieel als de neten. Lees maar: