Grappig! De NPO komt er ineens achter dat je dus niet middelmatige Floortjes Dessings en Matthijzen de wereld in hoeft te sturen op klimaathatende vliegtuigen, maar dat je ook gewoon een verwarde boze witte man op de fiets kan sturen. Great stuff en het scheelt vast klauwen vol belastinggeld. We mogen graag zeiken op de NPO maar dit is gewoon TOP!

Best veel tweets om 'cultuurmarxisme' uit te leggen. En Cortés kan het in 1 cartoon.

Rof ende lol want de zingende linkse moraalbril Aafke Romeijn ontdekt dat de Arzoetjes, de Pander Silipse's, de Justinedusjes en de hele stam boosnegers op links helemaal niet uit is op wereldverbetering, maar alleen maar bezig is om als een hardlinkse ouderling andere geloofsgenoten af te pissen. In het circulaire vuurpeloton van de identity politics gaat het namelijk helemaal niet om de knikkers, maar om de gestoorde egootjes van de krijsies en de jankies. Als er dan een kikkertje uit de kruiwagen springt (hoi Anne Fleur!) sluit het net zich en gaan de salafistische gendergekkies helemaal aap op de ketter. Zo ook op Aafke nadat ze het waagde om met toxische nazijournalist (en transfoob) W**rd D*k te praten. Zo zie je maar weer, activisme is eigenlijk Scientology maar dan voor lelijke mensen zonder geld. Draadje na de verderlees.

Nou van je vrienden moet je het maar hebben, zullen we maar zeggen. "Bovendien had ik in mijn afscheidscollege ook de vader van Volkskrant-columniste Aaf Brandt Corstius aangevallen. Deze had prof W. Buikhuizen in een grijs verleden ‘een kale impotente carrière wetenschapper’ genoemd omdat hij de erfelijke aanleg tot crimineel gedrag wilde onderzoeken. Geenstijl was vroeger links en heette toen Piet Grijs." We nemen afstand van deze infame vergelijking want met de familie Hans Worstius willen we niets te maken hebben. Noch met die muppet met het saaiste leven van Nederland, noch met Debbie Deepthroat, noch met die aanstichter van dat gezin. Trouwens, het stukje van Fennemans is wel erg grappig om te lezen omdat het alle vooroordelen van de inteeltmaffia bij de Nurk bevestigt.

Persoonlijke herinnering aan de firma De Waard. Het moet ergens midden in de negenties geweest zijn toen biertjes nog twee gulden waren en ik die helemaal niet mocht drinken omdat ik nog zes was. Zwarte Piet was nog niet tegen de muur gezet door Quinsie en Sunny en toen het Heerlijk Avondje gekomen was had de pieterbaas voor ons kleine gezin - toen mocht dat nog, pappa mamma en twee kindjes, tegenwoordig vindt D66 je dan een NAZI - een werkelijk ENURJM pakket voor ons onder de boom gelegd. De inhoud? Een tent. Een De Waard. Een Zilvermeeuw. De Cadillac onder de tenten. Een monster van dikke canvas, palen en touw. Niet zo'n laffig festivaldingetje dat je als Amsterdamse pleurishipster in één werpbeweging op kan zetten voor die ene keer per jaar dat ie buiten de ring komt om op Lowlands ergens op locatie drugs te gebruiken en naar kudtmuziek te luisteren. 

Goed, het opzetten dan. Een klus voor vader die dan ineens een Vader met een hoofdletter werd, met een pijpje Kronenbourg en een verwassen poloshirt, zo'n Vader op vakantie die nog allemaal Competenties had van vroeger bij de Verkennerij. Die zet dus de tent op. De kinders hupsen er wat omheen en zijn eigenlijk meer lastig dan nutting in hun enthousiasme om te helpen en moeders mag soms een scheerlijn vasthouden. Hoe dan lieverd? Zo? Ruimtelijk inzicht was ook in tijden van het ontluikende duo-ouderschap nog steeds uiterst patriarchaal verdeeld. Uiteindelijk stond de tent dan en dan was het sport om zo vlug mogelijk een nest in te rechten van raar ruikende luchtbedden, slaapzakken en de rest van de inhoud van de tassen. Bij het zesde pijpje Kronenbourg was het af en dan kon er genoten worden. 

Als klein meneertje ging ik dan in mijn kleine rode campingkamerjasje in de voortent staan op plechtig aan te kondigen dat ik mijn tandjes ging poetsen bij de hommes. Dat vond ik nogal wat, dat ik daar eigenstandig heen kon op mijn eerste echte kampeervakantie.

Goed en wel naar de Hommes geweest begon de eerste nacht. Het was vlak bij Besançon en ik kan me verder weinig meer herinneren wat er verder in Besançon gebeurde, of hoe het er daar uit ziet, maar wel dat daar het allernaarste noodweer van toute la France uit de hemel kwam in die eerste nacht dat wij gevieren in onze De Waard sliepen. Alsof het net dat ene dorpje in Frambozië was waar, bij Toutatis, dan net wél de hemel naar beneden kwam. 15 uur aan een stuk ellende. Het zou zelfs de meest geharde kampeerder voorgoed kunnen genezen, maar noch mijn vader, mijn zuster (nu professioneel buitensportmens) en ik (amateurkampeerder) hebben het afgeleerd. Mijn goede moedertje had al een hekel aan alle vakanties zonder knipmessende obers en zachte bedden en zag al haar bezwaren bewezen. Maar de De Waard hield het. 

In een nodeloos offer aan het comfort verdween de De Waard al snel ingewisseld voor een opeenvolging van steeds grotere vouwwagens, huurtenten en zelfs - godbetert - een zomertje in een infame stacaravan. Toch allemaal net een beetje jammer, want zo'n treurige klapzak op wielen haalt het qua elegantie natuurlijk nooit bij een deugdelijke tent van Hollands fabrikaat. Uiteindelijk heb ik 'm als puber afgetrapt op allerlei kampen waar mijn ontluikende destructieve relatie ook zijn uitwerking had op het tentdoek. Vreselijk dom natuurlijk, maar je moet natuurlijk nooit pubers, moslims en vvd'ers in de buurt van dingen van waarde laten want het gaat onherroepelijk stuk.

Nu is De Vrijbuiter, het concern dat De Waard ooit eens overnam failliet. Jammer. Toch weer een stukje kindertijd dood weer. Een stukje Nederland van vrolijk kamperen, van heilzaam in de natoer zijn, van tijden dat nog niet alles door de cultuurkritiek van antiboreale lindaduitjes gehaald is - heeft er al iemand een essay geschreven over dat witte mensen tenten opzetten op campings eigenlijk een vorm van racistische "microkolonisatie" is? Laten we maar hopen dat een doorstarter dit tentje weer opzet, want niet alles van waarde in Nederland hóeft kapot.

Wullie de gewone mensen moeten allemaal overstappen op LED-verlichting want dat scheelt echt boelveel stroom vergeleken met traditionele gloeilampen. Maar! Ledjes zijn niet alleen maar saai en eco warrior. Je hebt namelijk ook sletjes met ledjes! Deze mevrouw legt in een geweldige, invoelende videodocu uit hoe je je siliconenimplantaten kan laten op kan laten lichten met LED's. Allemaal leuk natuurlijk die William Gibson, the matrix en de DEUS EX-kant van de cyberpunk, maar lichtgevende jetsers zijn natuurlijk wel waarom we het voor doen.

Nu ook peuk weg van Openbare Weg

Daar gaan we dan met de laatste slag om de sigaret! Nadat het roken in de kroeg (toch het lekkerste roken) is verboden was het natuurlijk allemaal wel best terminaal, dat hele roken, maar nu gaat het gebeuren: roken in de openbare ruimte gaat er aan. In Roffa (vroeger bekend van Van Nelle) beginnen ze er alvast mee, want daar worden de straten rond het Erasmus Medisch Centrum en het aanpalende gymnasium volledig schoongeveegd van rok0rs. Dat is het plan althans. Nouja, het scheelt de samenleving wel een hoop druk op de ziekenhuizen, een rookvrij Nederland. Van de andere kant kost het ook wel weer loeiveel aan pensioenen als al die rokers niet voortijdig door de schoorsteen gaan. Geniet ervan nu het nog kan en Liberté Toujours - binnenkort mag het niet meer in Betuttelstan.

Dames! UIT die kleertjes & naar het zwembad/strand

Baudetmeisje Isabelle zegt HOI en heeft een leuk ideetje voor de follow-up op #Baudeting: deze keer niet moeilijk doen met een wit overhemd, maar gewoon lekker schaarsgekleed releasen & reloaden. Heuj! Goed idee Isabelle. Nu maar hopen dat de Vinexspenglertjes het allemaal niet gaan doen, maar dat de fangirls van de Terry wel van elk bikinitopje bevrijd op de gevoelige plaat gaan.

De dirigent van het KCO, Daniele Gatti, is eruit getrapt bij het Concertgebouworkest. Gatti moest dus weg omdat er vage beschuldigingen van twintig jaar geleden over hem opdoken in de Amerikaanse couranten over zijn tijd als dirigent in de VS. Nul veroordeling, nul bewijs, uitvoerige excuses van Gatti, dat wel. Saillant detail is dat naar aanleiding van de beschuldigingen in de VS zijn er direct ook vrouwen uit het Amsterdamse orkest naar voren getreden die verklaarden dat Gatti zijn handjes niet alleen in de orkestbak liet wapperen. Schreven we al roflolludiek over, want wat is de opera meer dan #MeToo-verhalen met leuke deuntjes eronder? 

Postscriptum:  Als serieuze maar onbewezen vermoedens al genoeg zijn om er bij een intens deugende cultuurtempel eruit getrapt te worden, waarom zit Frolo van Jolo dan nog bij de Joop? Die heeft immers letterlijk op band toegegeven dat ie een bronstige rapedwerg is. Nouja, kennelijk gelden de regels die voor geniale musici gelden niet voor middelmatige azijnschrijvers.

Zo! Alle informatie die u nodig heeft staat weer in de kop, u werkt zich kapot, semi-gevluchte profiteurs pakken alles wat ze pakken kunnen, linkse muppets willen niet zien dat u door dit soort berichten op Greet en Terry stemt en de wereld draait weer vrolijk door. Je zou er bijna cynisch van worden, dit prachtige staaltje integratie. Anyway, doe de grenzen dicht, legalize de marie-guana en fuck alle rare ambtenaren die dit soort totale basket cases telkens maar weer derde kansen blijven geven.

We mogen het niet zeggen, maar die buurman van even verderop op de gang van het mediasterfhuis, die gaat niet zo lekker.

Vroeger was het een deftig heerschap, een liberaal, een man van gezag. Als hij sprak dan sidderden ministers. Met het klimmen van de jaren en de stevige drankinname ging de scherpte er echter wel af, eerst langzaam, toen heel snel. Uiteindelijk was de statige meneer niet meer in staat om de politiek te volgen, niet meer in staat om het sentiment in de samenleving te peilen en niet meer in staat om zonder pisvlek en mompelings door de gangen van het mediahuis te dwalen. Vrienden sprak hij niet meer. De oude liberalen van vroeger zochten wel contact op met buitenlanders, of gingen het internet op. De politici luisteren al lang niet meer. De iets vitalere, vroeger katholieke collega nam de oude minnaressen in. Voorheen las hij nog wel eens een boek, tegenwoordig zijn cartoons al te moeilijk. Van de rijke woordenschat is niets meer over en de grammaticale beheersing ging langs hetzelfde pad als de beheersing van de blaas. Teleurgestelde kinderen belden nooit meer. Nee, de dag dat de NRC veranderde in een treurig lifestyleblaadje met allemaal geestelijk minder valide mutsen die heel veel over problemen van mensen met drie keer modaal ging schrijven, nog een beetje toegedekt met het dampend links-elitaire gezwatel van de Pimkiller en de Marketingbelg...