Geenstijl

Maarten was weer terug, maar ging meteen weer een weekje op vakantie. Dus nog een keer wegens groot succes, Marjolein, met hond. (Tevens StamCafé)

De Anti-Israël-kliek is zijn eigen zekerheidspolitie begonnen. Want ze voelen zich niet veilig. Je vraagt je af wat ze vrezen, behalve dan taalnazi’s die ze keer op keer het juiste gebruik van het woord ‘genocide’ wijzen. En taalnazi’s zijn natuurlijk vervelend, maar je komt ze zelden of nooit in het wild tegen. Eerder op plekken als Facebook en de commentsectie van de Libelle. En laten we wel wezen, dan is het ook best een beetje je eigen schuld.

Waar mensen met een warm gevoel voor Israël bij elkaar komen, waarschuwt de politie altijd bij het afscheid dat de aanwezigen beter geen Israëlische of Joodse parafernalia zichtbaar bij zich kunnen dragen op weg naar huis. Dat doet de politie niet bij de anti-Israël-bijeenkomsten.  Het zou maar zo kunnen dat dat is wat schuurt: waarom lopen hunnie wel gevaar en wij niet? 

Het antwoord is simpel. Misschien wel te simpel voor velen. Want naar jezelf kijken is moeilijk. Beter richt je een eigen knokploeg op. Dat scheelt een boel lastige vragen.