Geenstijl

"Ik begrijp waarom rechtse mensen moedeloos worden. De overmacht van links in het onderwijs, de media en de cultuursector maakt een ommekeer vrijwel onmogelijk."

Tekst: Arthur van Amerongen
Foto's: Teun Voeten

Karl van Camp (Antwerpen, 1960) is architect, columnist en polemist. Hij was 10 jaar lang hoofdredacteur van het papieren weekblad ‘t Pallieterke. ’t Pallieterke is een buitenbeentje binnen de Vlaamse weekbladen. Het blad opereert volledig zelfstandig en de koers is vrolijk rechts en conservatief flamingantisch. Daarnaast is er de nieuwssite van ‘t Pallieterke, die voorheen Sceptr heette en onlangs werd omgevormd tot Palnws.be.

Van Camp is het laatste zegel van de serie over Vlamingen (Philip Claeys, Gerolf Annemans, Tom van Grieken, Filip DeWinter en Wim van Rooy) in het kader van mijn serie Europese Patriotten, die volgend jaar lente in boekvorm verschijnt. De komende zaterdagen komen Ronald Sørensen,  Bart Jan Spruyt en Jaffe Vink aan het woord. 

Mediahuis, Roularta en DPG Media hebben het monopolie op vrijwel alle kranten, tijdschriften in Nederland en België. De neuzen staan allemaal dezelfde kant op. Idem dito bij de VRT, de staatsomroep. Of het nu over de zegeningen van wokeness, transgendergekte, de Europese Unie, Oekraïne, vaccinaties, migratie, de zegeningen van de islam, het klimaat of “extreem-rechts” gaat: nergens in de mainstream media lees je nog een dissident geluid, en al helemaal niet onder de columnisten en opiniemakers van de dagbladen. 2 tot 2.5 miljoen rechts-georiënteerde Vlamingen worden niet bediend door die media. Alleen ‘t Pallieterke, Doorbraak en 'tScheldt (en in mindere mate Newsmonkey en P-Magazine) gaan tegen de stroom in. De media zijn van de vijfde macht verworden tot de roeptoeter van de machthebbers.

Toen u met Sceptr begon, kreeg u al voor de lancering de volle laag van de Standaard en daarna de Morgen**. Steve Bannon!** Breitbart News**! U werd meteen geboycot door** Telenet**. In hoeverre werkt die** framing van 't Pallieterke nog steeds door? Mensen die er voor schrijven en tevens een overheidsbaan hebben, kunnen zelfs een Berufsverbot **krijgen. **

Nog voor Sceptr online stond, en dus niemand reeds met de inhoud had kunnen kennismaken, kondigde provider Telenet aan om ons nieuwskanaal op de zwarte lijst te zetten zodat er geen Google-ads van Telenet op Sceptr zouden verschijnen. Werken met Google-ads op een website betekent een beetje inkomsten, afhankelijk van het aantal clicks. Voor ons was dat een kleine bron van inkomsten. Het blijft natuurlijk verbazen dat Telenet die beslissing nam nog voor Sceptr gelanceerd was. Je kan je dan de vraag stellen: wie beslist zoiets in dat bedrijf? 

En nog, als Telenet, een privébedrijf, zo’n politiek getinte beslissing neemt, welke andere bedrijven doen net hetzelfde? Ik denk dan aan Proximus, de grote concurrent van Telenet. Met dat verschil dat 51 % van de aandelen van Proximus in handen is van de Belgische staat. Toen we van start gingen met Sceptr is de toenmalige hoofdredacteur van de webstek, Jonas Naeyaert, uitgenodigd in de studio van de VRT, in het programma “De Afspraak”. Het kwam erop neer dat men wilde weten vanwaar de financiering kwam. En of er inderdaad linken waren met Breitbart.

Belachelijke vragen en insinuaties, want met Breitbart zijn er nooit contacten geweest, en evenmin is er geld uit het buitenland gekomen. De financiering van Sceptr gebeurde grotendeels door ’t Pallieterke en mezelf.  Dat is bij mijn weten zowat de enige keer geweest dat iemand van ons is gevraagd geweest in de studio’s van de VRT, of bij uitbreiding van VTM of een andere zender. 

Ikzelf ben nooit gevraagd, niet bij mijn aanstelling als hoofdredacteur en ook niet 10 jaar later toen ik mijn functie overdroeg aan mijn opvolger. Meer nog, in 2020 wilden we de 75ste verjaardag vieren met een aantal evenementen. Niets van de geplande festiviteiten is kunnen doorgaan door Covid-19, maar dat is een ander verhaal. Via een tussenpersoon werd Ivan De Vadder, redacteur bij Afspraak, benaderd met de vraag of het 75-jarig bestaan van ’t Pallieterke geen onderwerp zou kunnen zijn. Zijn antwoord was simpel maar duidelijk: ¡No pasarán! 

Als de VRT een pluralistische instelling zou zijn, dan zou het personeel een afspiegeling moeten zijn van de verkiezingsresultaten. Vandaag halen N-VA en Vlaams Belang samen zo’n 48 procent van de stemmen. M.a.w. zowat de helft van de politieke nieuwsredacties van de VRT, van het Journaal, De Afspraak, De zevende dag, Terzake, Pano, enz zou tenminste enige sympathie moeten hebben voor deze twee partijen. Maar dat is dus niet, wat zoveel betekent dat de VRT geen pluralisme kent. Dat we dat in ’t Pallieterke al jaren aanklagen, maakt natuurlijk dat ze ons liever zien gaan dan komen. Ik lig er niet wakker van. Maar het betekent wel dat we onze medewerkers een beetje moeten beschermen. Freelancers die ook voor andere media werken, schrijven bij ons onder schuilnaam.

Tom van Grieken is enthousiast over het eventueel samengaan van een onafhankelijk Vlaanderen met Nederland. Hoe ziet u dat? Is het mogelijk dat er bij de verkiezingen volgend jaar een coalitie komt van N-VA en VB en de Vlaamse onafhankelijkheid dichterbij komt? Hoe zal de EU reageren?

Nee, er komt geen samenwerking tussen N-VA en VB, toch niet in het Vlaams Parlement of in de Vlaamse regering. Hoogstens komt er in oktober bij de gemeenteraadsverkiezingen een coalitie op gemeentelijk vlak. 

Er zijn meerdere redenen die mijn overtuiging sterken. Allereerst is er de mening van Bart De Wever, huidig voorzitter van N-VA. Hij is faliekant tegen een samenwerking met Vlaams Belang. Dat kan een strategie zijn natuurlijk, want als hij nu zou verkondigen dat hij wel met het VB zou samenwerken, dan wordt elk gesprek onmogelijk met de Franstaligen. En ook met de andere Vlaamse partijen, Vooruit op kop, zullen onderhandelingsgesprekken zeer moeilijk worden.  Bart De Wever hoopt nog altijd op een grote staatshervorming na 2024, en dat is alleen maar mogelijk als de PS, de Franstalige socialisten, mee aan tafel gaan zitten. Maar dat zal dus niet lukken als er op Vlaams niveau een samenwerking zou komen tussen N-VA en VB. 

Het Vlaams parlement telt 124 zetels; N-VA en VB hebben er nu samen 58. In de peilingen staat Vlaams Belang op winst, maar de N-VA staat op verlies. Hoe dan ook moeten we er nog minstens 3 zetels bijwinnen. In principe is dat volgens de huidige peilingen zelfs nipt mogelijk. Maar om een belangrijk thema als “Vlaamse onafhankelijkheid” te stemmen, is toch een grotere meerderheid nodig, denk ik zo. 

En dan nog. Stel, puur hypothetisch, dat een meerderheid in het Vlaams Parlement, de onafhankelijkheid afkondigt. Hoe zal de federale Belgische overheid reageren? Ik denk dat we een vergelijkbare reactie gaan zien zoals in Spanje en Catalonië. En ook vanuit Europa verwacht ik dezelfde reactie als met de Catalaanse problematiek. Absoluut geen Europese steun, of meer nog, totale afkeuring van de onafhankelijkheid. 

Maar, zeg nooit nooit. Dertig jaar geleden splitste Tsjecho-Slowakije. Maar in 1993 was er geen inmenging van Europa en konden Tsjechië en Slowakije hun eigen weg gaan. Beide landen konden in 2004 toetreden tot de Europese Unie.

Dus neen, ik zie een Vlaamse onafhankelijkheid nog niet voor morgen. Bovendien wordt de zaak nog bemoeilijkt door de mogelijke komst van twee andere partijen; Lijst Dedecker (LDD) en de BBB, de Vlaamse variant van de Nederlandse BBB. Indien die partijen zouden opkomen, dan gaan die ongetwijfeld wat aan de stemmen knabbelen van N-VA en VB. Al zouden die nieuwe partijen maar enkele zetels halen, het bemoeilijkt de situatie om een meerderheid te behalen in het Vlaams Parlement. Het is dus afwachten of die partijen de stap gaan zetten. 

Wat betreft het samengaan van Nederland en Vlaanderen, ook dat is nog niet voor morgen. Zowel in Vlaanderen als in Nederland zie ik weinig animo rond dit onderwerp. Maar, stel dat er stapsgewijs een onafhankelijk Vlaanderen komt om daarna samen te gaan met Nederland, dat zal dat heel veel voorbereiding vragen van beide landen. Dus terug één land vormen, dat zal ik niet meer meemaken. Maar misschien kan er een confederatie gevormd worden. Nu al is er grensoverschrijdende samenwerking. Er is overleg tussen de havens van Antwerpen en Rotterdam. En zowat alle Nederlandse kranten zijn in handen van Vlaamse mediagroepen. Maar ook die Nederlandse-Vlaamse samenwerking zal onderworpen zijn aan Europa. Er bestaat trouwens nog steeds een soort Benelux-samenwerking. Er bestaat nog steeds een Benelux-parlement. Al hoor je dat daar nauwelijks nog iets over. Maar het zijn voorbeelden van vergaande samenwerking. Dus ja, ik pleit voor een nauwere samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland, maar een feitelijk samengaan tot één land zie ik niet gebeuren.

**Hoe ziet u de situatie in Nederland, waarin een meerderheid van het volk rechts heeft gestemd maar waar een coalitie met nog maar een handjevol stemmen (in de peilingen) de linkse agenda (woke, klimaat, transgender etc) vrolijk doordrukt. **

Het succes van de Nederlandse BBB was natuurlijk een opvallend feit. Maar je ziet onmiddellijk hoe de oude garde in Den Haag er alles aan doet om de macht te behouden. Het verkiezingsresultaat van de BBB zou in eerste instantie een signaal moeten zijn voor de oude politiek en alles dat daar rondhangt. Inderdaad is ook woke een groot probleem in Nederland. Het begint meer en meer mensen tegen te steken, ook in Vlaanderen trouwens. Maar in beide landen zien we hetzelfde fenomeen: alle media en het onderwijs zitten in het linkse kamp. En zowel de media als het onderwijs doen volop mee aan de woke. Met andere woorden: het stemhokje is het enige kanaal om te protesteren. Maar daarmee is de “lange weg door de instellingen”, het motto van de Mei’68-beweging, nog niet omgekeerd. Velen willen tegen de woke-hysterie ingaan, maar het ontbreekt hen aan middelen. Geen enkele rechtse organisatie krijgt subsidies van de overheid, niet in Vlaanderen en niet in Nederland. Dat is in tegenstelling tot links, dat van alle kanten subsidies ontvangt. In Vlaanderen zie je bijvoorbeeld dat de klassieke partijen zoals CD&V (christelijk) en Open Vld (liberaal) steeds meer en meer naar links opschuiven en volop meespelen in het woke verhaal, om toch maar niet uitgesloten te worden in de media. Ik denk dat in Nederland een gelijkaardig verhaal aan het gebeuren is. 

Bent u het eens met bijvoorbeeld Wim van Rooy die er van overtuigd is dat België spoedig de pauperstatus krijgt, net als Griekenland destijds, en dat het IMF verregaande maatregelen gaat nemen?

Wel, het zou kunnen. De financiële toestand in Wallonië is vergelijkbaar met de financiële toestand van Griekenland, 10 jaar geleden. In feite is het in Wallonië nog erger gesteld. Bovendien wil men in Wallonië de toestand niet inzien. Al zijn er nu toch al enkele Waalse politici die de ernst van de zaak beginnen in te zien. Maar ik denk dat veel Walen gewoon niet weten in welke toestand hun regio verkeert. 

Misschien is het daarom - politiek gezien – niet verkeerd dat België de status krijgt van pauperland. Dan zou, zowel bij veel Vlamingen als bij de Walen zelf, de ogen opengaan. Want terwijl de financiële en economische toestand in Wallonië eerder dramatisch is, dan is dat aan Vlaamse kant net het omgekeerde. In heel veel sectoren doet Wallonië het veel slechter. Dus als we de optelsom maken – en dat is België – dan wordt België grotendeels nog recht gehouden door de hardwerkende Vlaming. Dat laatste lijkt een cliché maar is wel de realiteit. Anderzijds zou het verkrijgen van de pauperstatus natuurlijk ook zeer negatief zijn voor Vlaanderen, de Vlaamse industrie en export. Dus het verkrijgen van de pauperstatus is een tweesnijdend mes. Enerzijds zou Vlaanderen kunnen meegesleurd worden in een negatieve spiraal. Anderzijds zou het een draagvlak doen vergroten naar Vlaamse onafhankelijkheid. Als morgen Vlaanderen onafhankelijk wordt, en Wallonië alleen achterblijft, dan is het onmogelijk dat Wallonië zelfbedruipend wordt. Dan dreigt een failliet zoals Griekenland. Vandaar dat Waalse politici zo gehecht blijven aan de Belgische structuren en vetpotten. De Vlaamse politici, de klassieke partijen, hebben dan weer schrik voor een ware revolutie aan Waalse kant. Voor hen is de mogelijke Vlaamse onafhankelijk een avontuur dat best te vermijden is om de Walen niet naar het faillissement en chaos te leiden. Maar als België ooit de pauperstatus krijgt en er maatregelen worden opgelegd door het IMF, dan moet iedereen weten dat we dat enkel en uitsluitend te danken hebben aan Wallonië. En dan hoop ik dat vooral dat bij politici van CD&V en Open VLD het “hoera voor België”-gevoel verdwijnt. 

Wat het “hoera voor België”-gevoel betreft: u strijdt al uw hele leven voor de Vlaamse zaak. Ik krijg het idee dat de “Flaminganten” wat salonfähiger **zijn geworden mettertijd. **

Neem de Vlaamse regering. Die geeft subsidies aan Vlaamse sociaal-culturele organisaties. Er zijn in totaal 140 organisaties. 135 daarvan zijn links tot extreem-links. Slechts 5 organisaties die geld krijgen, hebben iets met de Vlaamse beweging te maken hebben. Het gaat over honderdduizenden euro's, waarvan niet-linkse Vlaamse organisaties dus vrijwel niets krijgen. 

De eerste Nederlandstalige universiteit werd pas in 1930 opgericht, in Gent. Pas honderd jaar na het ontstaan van België. De eerste poging, tijdens de Eerste Wereldoorlog, was mislukt. Frans was de taal van België, Nederland was de taal van de boerkes. Er is een tijd geweest dat Vlaamse arbeiders in Wallonië gingen werken. Die ḿoesten Frans leren, wilden ze daar blijven werken. Omgekeerd is dat nooit gebeurd. Als je carrière wilde maken toentertijd, moest je Frans leren. Vlaamse advocaten moesten in het Frans pleiten. Brussel was toen een Nederlandstalige stad, 70 procent van de bevolking sprak het. Alleen de adel en de gegoede burgerij spraken Frans. Maar een Vlaamse arbeider die zich wilde inschrijven in Brussel moest dat in het Frans doen. Als hij dat weigerde, kon hij een proces krijgen. Vlaamse advocaten mochten in het Nederlands pleiten, maar de rechters verstonden geen Nederlands. Officieel is het statuut van Brussel: hoofdstad van Vlaanderen. In de hoofdstad van Vlaanderen spreekt de meerderheid dus Frans. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een buitenstaander.  

Is de Vlaamse Beweging wat salonfähiger geworden? Zeker weten. Ik denk dat de laatste grote betoging dateert van 2011. Op zich is het misschien eerder een goede zaak om niet op straat te komen, op voorwaarde dat de strijd elders wordt voortgezet. Ik zie die strijd echter niet. Kijk, de Vlaamse Beweging kun je opsplitsen in een partij-politieke vleugel en een niet-partij-politieke vleugel. De twee Vlaamse partijen kennen we: Vlaams Belang en N-VA. Het zijn partijen en als dusdanig altijd bezig met de verkiezingen in het achterhoofd. Zij hebben ook uitgbreide financiële middelen. Er is ook een eerder sociaal-culturele vleugel; de verenigingen die daar actief zijn, zijn vooral bezig met brave activiteiten: voordrachten, etentjes, museumbezoek, een debatje, een wandeltocht, een cursus breien... Dat zijn dan wel allemaal flaminganten, maar niemand is bezig met de komende ‘clash’ bij de verkiezingen van 2024, maar geen enkele Vlaamse vereniging is daadwerkelijk met iets bezig. Bijvoorbeeld een of andere campagne om het draagvlak voor onafhankelijkheid te vergroten. In realiteit zijn 99 % van de activiteiten eerder gezellige bijeenkomsten onder gelijkgezinden, maar waar het strijdelement ontbreekt. En als er al eens echt actie gevoerd wordt, dan gaat het over andere thema’s, zoals bijvoorbeeld migratie, criminaliteit, identiteit en woke. Rechtse nationalisten moeten dus op veel fronten vechten, maar zijn zowel in Nederland en Vlaanderen in de verdediging gedrukt. Ik begrijp waarom rechtse mensen moedeloos worden. De overmacht van links in het onderwijs, de media, de Kerk, de cultuursector,…maakt een ommekeer vrijwel onmogelijk. Laat ik dus maar eindigen met Willem van Oranje: “Men hoeft niet te hopen om iets te ondernemen noch te slagen om te volharden”. Mooi verwoord, maar ik hoop dat rechts iets kan ondernemen en er ook eens in slaagt om iets te bereiken. Maar ’t zal niet voor morgen zijn.