Geenstijl

We zullen deze week ontdekken of de maatregelen op tijd zijn ingegaan.

Nederland staat inmiddels zevende ter wereld qua aantal slachtoffers. Teleurstellend voor een land dat zesenzestigste staat qua inwoners en zeventiende qua economie. We staan zo intensief in contact met de rest van de wereld dat de Nederlandse samenleving vanuit verschillende continenten door meerdere versies van Covid-19 besmet werd.

Een besmet persoon besmet gemiddeld een paar anderen, die op hun beurt weer ieder een paar anderen besmetten. Het deed mij denken aan verrijkt uranium. Als een uranium-atoom een neutron incasseert, vervalt deze, stoot energie en een paar neutronen uit. Die neutronen raken ieder weer andere uranium-atomen, die daardoor ieder ook zullen vervallen en op hun beurt ieder een setje neutronen uitstoten.

Elke generatie kent gemiddeld 2,4 keer zo veel neutronen, net zoals 2019-nCov elke generatie gemiddeld twee tot drie keer zoveel patiënten geeft. Er ontstaat dezelfde kettingreactie, dezelfde wiskunde. Totaal ongeremd heeft dit het exponentiële gedrag van een atoombom.

Buiten kerncentrales wordt geprobeerd deze reactie niet of bijna niet te laten verlopen. Een soort rigoureuze isolatie, de meeste vrije neutronen afvangen om uitdoving te krijgen. Een reproductiefactor ver beneden de 1.

Het moeilijkste is het gebruik van uranium in een kerncentrale. Daar wil je dat ieder vervallen uranium-atoom in het juiste tempo gemiddeld 1 ander uranium-atoom laat vervallen. Een soort continue rij dominosteentjes die omvallen. Bij een reproductiefactor van 1 tikt iedere steentje precies 1 steentje aan, voor constante energieafgifte.

Een kernreactor wordt op basis van afgeleide informatie bijgestuurd, losse vervallen uraniumatomen tellen kan niet, maar onder andere temperatuur en afgegeven straling vertellen genoeg. Het grote gebrek aan corona-testen geeft hetzelfde effect. We weten niet meer wie het wel of niet heeft, maar kunnen aan de hoeveelheid griepklachten, de drukte in ziekenhuizen, het aantal bloeddonoren met antistoffen, of de online zelftesten grof polsen hoe het gaat.

Door het tijdelijk stilleggen van ons leven buitenshuis wordt gemikt op een reproductiefactor ver beneden de 1, zodat het virus uitdooft. Om daarna een langdurige fase aan te gaan waarin we met iets minder beperkende maatregelen net beneden de 1 blijven. Dat zou ik kort en duidelijk willen leggen, maar moet de eer laten aan deze lap Engelse tekst.

Het groeipercentage van Nederland was 55% per dag. Zelfs bij 40% groei van aantal nieuwe besmettingen dag op dag, geeft een verdubbeling iedere twee dagen. (1,4 x 1,4 = 2). Daarom is iedere dag cruciaal. Reageren we een dag te laat, hebben we niet 1000 IC-bedden nodig, maar 1550. We zullen deze week ontdekken of de maatregelen op tijd zijn ingegaan.

Gelukkig blijven we zelfs zonder vaccin niet eeuwig in deze situatie. Een kettingreactie kan niet meer plaatsvinden als het meeste uranium al vervallen is. De kans om te botsen met een instabiel uraniumatoom daalt. De nucleaire brandstof is dan uitgeput. Hetzelfde scenario ontstaat als 60% het virus gehad heeft, en de meeste daardoor immuun of veel minder vatbaar zijn. Dan moeten wel tien miljoen Nederlanders de ziekte doormaken.

Als 4% daarbij in het ziekenhuis terechtkomt, een kwart daarvan op de IC, en daar gemiddeld een paar weken ligt te vechten voor het leven, dan hebben (10 miljoen x 1%) 100.000 mensen wekenlang een beademingsapparaat nodig. Als we de curve kunnen uitspreiden over een jaar, kan ieder beademingsapparaat door hooguit 17 mensen gebruikt worden. (52 / 3 = 17).

100.000 / 17 zijn gemiddeld zesduizend IC-bedden nodig, op het piekmoment het dubbele. Terwijl bewindspersonen praten over het uitbreiden van duizend naar tweeduizend IC-bedden of het beter verdelen van patiënten over Nederland, leggen artsen elkaar uit hoe je in nood vier patiënten op een beademingsapparaat aansluit. Alsof ze op verschillende planeten leven.

Het is wrang, maar ook nogal logisch dat ouderen of jongere mensen met onderliggende problemen nu al niet meer naar de intensive care gaan voor een langdurig gevecht, zonder bezoek, zonder het grootste deel bij bewustzijn te zijn en zonder reële kansen. Ik hoop dat iedere werktuigbouwkundige een beademingsapparaat maakt, dat redde bij polio levens.

Onze zorgmedewerkers die dag en nacht in touw zijn, zou je graag ieder patiëntcontact een nieuw mondkapje en nieuwe beschermde kleding willen geven. Stel je hoeft een patiënt maar twee keer per dag te wassen, en dat doe je als powervrouw in je eentje, dan nog hebben we 400.000 x 21 dagen x 2 mondkapjes nodig. Dat zijn er al 17 miljoen, ze hebben rustig tien keer zoveel nodig.