Deze week begon met de rijke Noord-Italiaanse delen Lombardije en Veneto die referenda hielden voor meer autonomie en meer zeggenschap over eigen geld.

In de restanten van de 1100 jaar zelfstandige republiek Venetië stemde 98,1% voor meer autonomie, bij een opkomst van 57%. In Lombardije stemde 95,3% voor meer autonomie bij een opkomst van meer dan 40%. De belangrijkste nettobetalers binnen Italië bedanken voor de eer. 

Deze twee regio's hebben een BNP dat even ruim boven het EU28-gemiddelde zit, vergelijkbaar met de rijkere Nederlandse provincies. Kaartje. Op landelijk niveau was harde EU-austerity nodig om de tering naar de nering te zetten, op regionaal niveau betekent dat belasting betalen zonder vertegenwoordiging (want vervangen door Brusselse technocraten) en wegbezuinigde tegenprestaties.

Het Verenigd Koninkrijk bestaat voornamelijk uit gebieden met een BBP per inwoner van (ver) beneden het Europees gemiddelde. Toch is het hele land een forse nettobetaler. Het Schotse Aberdeen en omgeving verdient fors aan olie & gas, de rest zit onder EU28-gemiddelde. Het Londense financiële centrum is schatrijk, maar daar kopen de boeren niets voor.

Groot-Brittannië kent meerdere gebieden die net zo arm zijn als Oost Europa, Griekenland, Zuid-Italië, Zuid-Spanje of Zuid-Portugal. Solidair zijn met Europeanen op duizenden kilometers afstand gaat nooit werken als in je eigen dorp iemand honger heeft. 

Iedere Groninger stuurt jaarlijks ruim twintigduizend euro aan gasbaten richting het zuiden, voor het privilege hun ouderlijke boerderij in elkaar te zien storten. Nederland klaagt al over een paar procent die naar het zuiden verdwijnt, in Groningen is het bijna de helft van hun BNP, via de gasbaten bovenop de normale belastingen.

Toen de Griekse staat faalde, volgde een enorm noodprogramma. De interne economie was nog redelijk gezond, maar na negen jaar EU-austerity kwam daar een economische depressie die inmiddels dieper en langdradiger dan de Amerikaanse uit 1929-1936 of de tweede Argentijnse van 1998-2002. Binnen de vrije markt is Griekenland de grootste fuck-up.

Amerika ging maximaal 30% in de min en was binnen zeven jaar weer op het oude BBP. Argentinië ging 20% in de min en groeide in een vergelijkbaar tempo eruit. Griekenland is negen jaar aan het krimpen, inmiddels 45% in de min. Luie Grieken en incompetente eurofiele technocraten blijken het ideale recept voor de eerste failed state binnen de EU.

Waar Basken, Catalanen, Milanezen en Venetianen de route kiezen van meer autonomie om minder belastinggeld naar hoofdsteden te zien verdwijnen, kozen de Grieken een snellere en effectievere methode. Geld werd in de eerste momenten van de crisis buiten het zicht en de macht van de Griekse belastingdienst gezet.

Voor jongeren was de keuze te emigreren of tegen lage lonen hard te werken in Griekenland en hun leven lang de gokschuld van hun ouders te dragen, zonder een kans deze ooit af te betalen. Een kwart van de jeugd kon wél rekenen en vertrok. Die werken en leven in de rest van de EU, verdienen meer, en dragen geen cent af aan de Griekse staatsschuld.

Misschien is Griekenland door de EU, ECB en IMF niet meer autonoom, de Grieken zelf zijn dat wel. Dat gegeven is een bom onder het concept staatsschuld. Als de staat geen netto betalende inwoners kan gijzelen, welk fundament of onderpand zit er onder het schuldpapier?!?

Portugal heeft alleen Lissabon boven het EU-gemiddelde, en is door het te vroeg in het seizoen halveren van de bosbrandweer fors afgebrand. Cijfers kunnen volgend jaar tegenvallen. Frankrijk doet het niet veel beter. De regio rond Parijs floreert, de regio Rhône-Alpes zit in de achtervolging en de rest zit onder het EU-gemiddelde. 

Baskenland en Catalonië zijn samen met de Community of Madrid en autonome regio Navarre de vier Spaanse regio's die een BNP hebben boven het EU28-gemiddelde. Die doen het net zoals Noord-Italië fors beter dan Friesland, Drenthe, Flevoland en Zeeland. Olie, banken en belastingfraude bepalen wie netto mag betalen, niet de inkomens van normale inwoners.

In Catalonië moet men 21 december naar de stembus voor nieuwe verkiezingen. Het nut ontgaat mij. Het wordt een verkiezing met een hele korte campagne, want die mag pas 5 december beginnen. Dat kan hetzelfde parlement en kabinet opleveren. Meer dan quitte of dubbel is dit niet.

Na het in elkaar beuken van kiezers, kiest Madrid er nu voor ook Catalaanse TV en radio over te nemen. De lijn van Madrid is duidelijk. Er gaat een minister van Waarheid naar Catalonië. Catalonië betaalt 20% van de Spaanse belastingontvangsten en ontvangt 14% van de Spaanse bestedingen. Een exodus of grote staking geeft direct een extra begrotingstekort van 6%/80% = 7,5%-punt in Madrid.

Rutte neemt die aanpak nog een stap verder. Sint Maarten krijgt alleen verdere noodhulp in ruil voor het opgeven van de soevereiniteit. De grenswachten moeten worden vervangen door Nederlanders en er moet een Nederlands recherchebureau komen. Dat maakt de Nederlandse handreiking slechts smeergeld om hun net verworven autonomie weer in te leveren. 

Waar je ook kijkt, het draagvlak om solidair te zijn met andere landen, of regio's binnen het eigen land is aan het instorten. Het tijdperk van het rondpompen van geld is voorbij. 

De EU heeft alleen een toekomst in samenwerking, niet in subsidies.

Feynman