In het verkiezingsprogramma van de PVV staat te lezen: “De PVV wil het financieringstekort aan het einde van de volgende kabinetsperiode zo goed als weggewerkt hebben. In 2015 buigen we 21 miljard om, waarvan we 16 miljard aan het tekort besteden. “ Met die plannen van de PVV zouden we in 2015 uitkomen op een tekort van 2,5 miljard. Een jaar later stemde Wilders mee met een motie van Arie Slob (ChristenUnie) die het belang van de Europese begrotingsregel van drie procent onderstreepte. Diezelfde begrotingsrichtlijn bleek gisteren een breekpunt voor Wilders te zijn. “We zijn geen cijferfetisjisten”, zei Wilders voorafgaand aan het Catshuisberaad. Ook schatte hij de kansen op een akkoord in op ‘fifty-fity’. Drie dagen voordat de partijen het Catshuis binnen liepen zei Jan Kees De Jager tegen persbureau Novum: “Er is geen ruimte in het wel of niet handhaven van de Europese begrotingsregels. Die zijn streng, en daar ben ik een voorstander van.”

Wilders wist dus dat de coalitie vast wilde houden aan die begrotingsregel, daar had hij niet zeven weken voor hoeven talmen. Wanneer Nederland de triple A-rating verliest zijn de rapen gaar. De rente op staatsleningen gaat omhoog en opeens zijn we tientallen miljarden verder. Met de complimenten van Geert Wilders. De betrouwbaarheid van Geert Wilders – voor zover daar ooit sprake van is geweest – is nu volledig verdwenen. Het zal hem weinig uitmaken, het Blonde Fenomeen gedijt nu eenmaal goed bij totaalchaos. Tijdens zijn persconferentie gisteren riep hij allemaal dingen over de AOW, bloedende portemonnees van ouderen, Europa en de werkeloosheid. Onderwerpen waarover de SP en PvdA dezelfde dingen roepen. Het zou zomaar kunnen dat deze diep rood-rood-blonde golem de breuk verzilverd zal zien in de komende verkiezingsuitslag. Maar dat zal niet genoeg zijn voor een stabiel landsbestuur, niemand zal meer met Wilders willen regeren. Politiek gezien is Nederland versplinterd en wellicht onbestuurbaar. En dan zijn we het nieuwe België. Omdat Wilders is weggelopen voor zijn verantwoordelijkheid. Jazeker, er liggen mooie tijden in het verschiet voor politiek columnisten, het journaille en u, de reaguurder. Het is de vraag of het land daar baat bij heeft.