Slijpsteen voor de djin

NRC-columnist Soortkill is schrijver. Dat betekent dat hij zijn hele libi met letters speelt. Hij componeert met taal. Hij chicaneert met woorden. Hij typt die dingen achter elkaar en als de zinnen matchen met het ritme van het bloed dat door zijn vingers klopt, dan kickt hij daarop. Dat is voor hem liberation, de complete deal met het zijn van de kunstenaar die hij is. Hij bewandelt de route naar het doel waar hij zal aankomen, gegeven de gegevens die hij zijn hele leven bij zich draagt, inclusief de littekens van het verleden, de onrechtvaardigheid van het heden en de belofte van de toekomst. Dat is hem allemaal verschenen tijdens een LSD-trip die ervoor zorgde dat hij over de hekken van het festival Appelsap klom, waar hij eindelijk ontdekte hoe de domino der dingen ingericht moet worden. De conjunctie is real. De roman komt eraan. De wereld zal verrast zijn zoals de wereld verrast dient te worden door woorden die worden wat wonderen voor wonden verwonderen. Maar eerst nog even alle zeven (!) de Harry Potter boeken lezen.