Taps vol met millenniaal gemuil

De Nederlandse justitie vindt Taliban-vlaggen ("een geloofsbelijdenis") in Utrecht prima, maar een beetje de persvrijheid beschermen ho maar. In 2018 bleek het OM journalisten af te luisteren en nu blijkt het OM nog steeds journalisten af te luisteren. En wel in de zaak SYWERT en de stichting Relief Goods Alliance BV. Dat het niet zo lekker gaat met de jonge ondernemer is duidelijk, en kennelijk was hij vorig jaar op het niveau dat hij De Correspondent, het medium dat nooit te beroerd is misstanden wit te wassen met een sausje van kritische distantie, nodig had. "In het kasteel Hackfort (lol een kasteel ook echt, GS) hadden drie medewerkers van journalistiek platform De Correspondent, onder wie de hoofdredacteur Rob Wijnberg, afgesproken met Van Lienden en zijn medeverdachten Bernd Damme en Camille van Gestel." Dat mag dus gewoon in een vrij land, maar het FD meldt nu dat het OM dat gesprek heeft afgeluisterd. "Mediarechtadvocaat Jens van den Brink (Kennedy Van der Laan), niet betrokken bij de zaak, spreekt van 'een doodzonde.' Waarheidsvinding is belangrijk zegt hij. 'Maar een vrije pers is belangrijker. Bronnen moeten vrij met journalisten kunnen praten. Alleen zo kunnen misstanden aan de kaak worden gesteld. Als dit echt is gebeurd, is dat ongelooflijk" Zeg dat wel mediarechtadvocaat Jens van den Brink. Ongelooflijk.

Soort Naomi Wolf momentje

Rob Wijnberg heeft een boekje geschreven (met daarin hetzelfde kletsverhaal dat hij altijd ophangt over DE MEDIA), dus moet hij op tv. En in de krant. En in nog een krant. En nog een krant. En op de radio. En een podcast (bij MUHAHAHAHA een van de minst journalistieke journalisten van Nederland, Marcia 'gezwel' Luyten). En nog een podcast. Bij de EO. Welja. Maar het leuke van die mensen van de EO is: die lezen dus echt wat er in zo'n boek staat. En die weten dingen. En die denken na. En wat er toen gebeurde ziet u in deze video.

De rook komt uit je eigen neus, Wijnberg

'ONTHULLEND: Waar rook is, is... vaak vooral rook’, kopte De Correspondent vanochtend boven een artikel dat de sfeer van een diep inzicht ademde – inclusief uitvoerige beschrijving van de enorme journalistieke misleiding waar de Nederlandse samenleving de afgelopen dagen slachtoffer van is geworden.

Wat bleek? Nieuwsuur heeft groots uitgepakt over de connectie tussen minister Ernst Kuipers en een bedrijf dat op dit moment een conflict heeft met het ministerie van Ernst Kuipers. 

Of nou ja, Nieuwsuur heeft een berichtje op zijn website geplaatst, waarin de connectie tussen Kuipers en het bedrijf netjes met een infographic werd omschreven.

Of nou ja, Nieuwsuur heeft een berichtje op zijn website geplaatst, waar Rob Wijnberg allemaal bedenkingen bij heeft die al in het oorspronkelijke bericht zelf staan.

Bent u er nog?

Het kwam er in ieder geval op neer dat Nieuwsuur niets had mogen zeggen over een link tussen Kuipers en het bedrijf omdat Rob Wijnberg het allemaal te ver gezocht vond. Dat in het bericht zelfs de SP – normaal gesproken toch niet vies van een pittig woordje over bewindslieden – de zaak niet veroordeelde, was voor Wijnberg niet genoeg. Wat zeggen wij: nota bene Pieter Omtzigt – u weet wel: de terriër, de pitbull, de luis in de kabinetspels – zag ook het probleem niet en werd ook in het bericht aangehaald. Geen enkele geciteerde parlementariër zag er eigenlijk iets onoorbaars in.

Rob Wijnberg: ‘Nieuwsuur is te cynisch’.