Interview: Arthur van Amerongen

De nieuwe editie van het Nieuw Israëlietisch Weekblad is net uit en gratis te lezen. Hoofdredactrice Esther Voet opent met een fel commentaar:

*Wat te zeggen als de staat Israël in de moeilijkste dagen van zijn bestaan zit? Wat te schrijven als je ‘experts’ hoort die, terwijl de vermoorde lichamen nog warm zijn, deze daden van het zwartste kwaad vergoelijken met de mantra ‘ja, maar …’? Er hoort helemaal geen ‘maar’ te zijn. Terwijl zich de donkerste nachtmerrie in Israël voltrekt, lijken we hier in een omgekeerde wereld terecht te zijn gekomen. Een waar in Nederlandse steden met Palestijnse vlaggen in het Arabisch ‘wraak, wraak’ wordt gescandeerd, de moorden worden gevierd en in gemeenten discussies ontstaan over het wel of niet solidair hijsen van de Israëlische vlag. Er wordt door burgervaders en -moeders geschipperd, gemarchandeerd en gecapituleerd. Poldermodellen worden uit de kast getrokken die in deze tijden volstrekt misplaatst zijn. Op straat zijn pro-Palestijnse demonstraties talrijker dan de pro-Israëlische. Het onvoorstelbare is realiteit, want tegen Hamas, ISIS 2.0, wordt niet geprotesteerd. Dat zien we niet alleen hier in Nederland, maar in de hele wereld. In het Australische Sydney werd bijvoorbeeld luid ‘vergas de Joden’ gescandeerd. Kort nadat dat letterlijk gebeurde op een vredesfestival in de Negevwoestijn, waar Hamasterroristen gasbommen in ruimtes gooiden om er zeker van te zijn dat álle jongeren de dood vonden. Er zijn er die niet eens toe komen aan het voelen van verdriet, voor wie er even geen ruimte is voor tranen, omdat bijvoorbeeld op sociale media een strijd gestreden moet worden tegen de onkunde, de domheid, de desinformatie en de pure haat die uit de riolen niet meer opborrelt, maar explodeert. Aangewakkerd door de Johan Derksens van deze wereld, die zich niet bewust zijn van hun eigen diepgewortelde antisemitisme. *