What Isn't A Woman?

Internet. Het begon met emails en praatgroepen. Toen kwam ASCII-art, gevolgd door emoji's en na Napster en de RealPlayer ging het sneeuwballen - en u weet welke kant een sneeuwbal op sneeuwbalt. Van de lollige fail compilations en Darwin Awards gingen we naar de gescripte viral marketing en de vele challenges. Groepsgedrag nam bezit van de geest van het internet, en dat spook neemt inmiddels bezit van de publieke ruimte. Bovenstaande I Want To Break Free Cisgender Heterosexuals is een soort fotonegatief van What is a Woman?, en u moet het verder zelf maar aanklikken want niemand wil dit kijken maar paradoxaal genoeg zou iedereen dit moeten zien...

Douglas Murray (gay) spreekt over The Weird Alphabet Clown Car People

Halverwege Pride Month en je hoort eigenlijk alleen de hetero's nog juichen voor de paarsharige krokodillen, in de hoop dat ze als laatste opgevreten worden. NOU, niet onze favoriete Britse flikker, Douglas Murray. Zijn geduld is vol-ko-men opgebruikt ten aanzien van de genderlettergektemensen, en dat laat ie momenteel in ieder interview blijken. We zagen 'm onlangs vol ongeduld in Triggernometry, waar hij het bestaan van een LGBTQIA2S+-"community" even wortel trekt tot de negatieve uitkomst van de foob-roepende formule helemaal bloot ligt. Ook kwam ie fel en vilein voorbij in een interview over de saaie shockeer-pogingen van Sam Smith, waar een levende queer hairflip hem als boze blanke hetero probeerde te framen. Maar omdat wij altijd graag in het onredelijke midden blijven, hebben we voor dit StamCafé niet alleen de rechtse heaumeau uitgenodigd, maar ook de linkse lesbeau Julie Bindell. Desalniettemin is de Bonuskwoot du Jour wel voor Douglas natuurlijk: "I do begrudge people mistaking their sexuality for some massively important signifier which demands that other people then not just respect them but pay them some special dues [...] Sorry love, you're not a celebrity, you're just gay." De bar is open, poppers & pink wodkashots voor iedereen!

Alles is fantastisch

Er wordt wel eens gedaan alsof de politieke oriëntatie van uw weblog zich moeilijk laat kennen, maar dit vat het aardig samen. Een conceptueel onhoudbare ideologie gepusht door BlackRock, de NAVO, de makkers achter de **Coolest Thing Made In Arkansas, uw huisleverancier ScramjetHypersonic Attack Cruise Missiles en de moordenaars van de oom van de Democratische presidentskandidaat die gesteund wordt door de oprichter van Twitter. 

Zet die muziek zo luid mogelijk op de speakers in ons laat-kapitalistische weefsel dat zonder enige maatschappelijke romantiek aan elkaar hangt van algoritmes, thuisbezorging en dat onbestemde gevoel van voorwaardelijkheid in de huur- en abonnee-economie - en je hoort onze ziel.

De kater komt wel pas veel later

Transactivisten. Het is een piepklein groepje maar agressief zijn ze wel en ze krijgen hulp van progressieve politici, belangenclubs en multinationals die hun sociale media-kanalen tooien in de kleuren van de Pride-vlag. (Hun westerse accounts, niet die van hun Afrikaanse of Arabische afdelingen.) Trans-activisme is een maatschappelijke heuvel waar onwaarschijnlijk veel mensen op willen sterven, omdat het goed en deugdzaam en strijdbaar en trots is om op te komen voor slachtoffers van de institutioneel transfobe samenleving een microscopisch kleine groep mensen die in het verkeerde lichaam geboren is en dat graag wil veranderen. 

Het is niet onmogelijk maar toch zeker wel sociaal riskant om kritische noten te kraken over het trans-activisme, dat een zekere aanstekelijke sociale besmettelijkheid lijkt te hebben onder jongeren en jongvolwassenen die niet lekker in hun vel zitten, sociale en/of lichamelijke groeiproblemen en/of hormonale puberperikelen hebben en denken dat het allemaal komt omdat ze in het verkeerde lichaam zijn geboren. Die mensen wordt geen hulp aangeboden, die wordt een transitie aangepraat en dat narratief begint - zoals met alle culturele hypes - over te waaien uit Amerika. 

We keken dit weekend naar Daily Wire-docu What is A Woman en deze sociale ontwikkeling desintegratie is zowel extreem ongezond als op absurdistische voet met elke aardse realiteit. Het is niet eens meer om te lachen, zeggen we met ons meest ernstig kijkende doktershoofd. Op een banaal niveau vergroot het trans-activisme van de letterbakkapers het risico op oplevende intolerantie tegen andersneukenden. Maar veel beschadigder zijn degenen die zich een geslachtsverbouwing hebben laten aanpraten c.q. zich niet door hun familie, vrienden of artsen van zo'n extreem ingrijpende en riskante operatie hebben laten afpraten.

We rolden van de docu door naar het inktzwarte konijnenhol /r/detrans/, een subreddit voor geverifieerde spijtoptanten van geslachtsverandering en het lijkt ons goed voor genderverwarde Nederlandse jongeren om daar wat ervaringen te lezen van jongens en meisjes die tot op het suïcidale af spijt hebben van hun sekseverandering. Wanneer intrinsiek ingewikkelde kwesties als gendertwijfel benaderd worden als iets dat louter met "trots" gepaard gaat, leid je kwetsbare jongeren op een pad naar onherstelbare schade. Het propageren van riskante operaties bij psychologisch kwetsbare pubers en het daaruit voortvloeiende lichtzinnige medische faciliteren van verbouwingen is een opmaat naar enorme ellende. Je kan wat ons betreft beter transfoob genoemd worden, dan medeplichtig zijn aan de totstandkoming van de gruwelijke verhalen van slachtoffers van deze - hopelijk passerende - culturele X-tocht.