Saneren die hap

“Willen mensen het songfestival politiek maken? Dan maken we het politiek”, twitterde BBB-voorvrouw Caroline van der Plas vrijdagavond. Awkward omdat even daarvoor de formatieonderhandelingen voor die dag waren afgelopen en je zou verwachten dat ze wel iets anders aan haar hoofd zou hebben. Bovendien had Frans ‘Ik ben ook een Swifty’ Timmermans begin maart de boel al politiek gemaakt met een ode aan de Nederlandse inzending (dat het Europees Huis aan het einde van de videoclip in vlammen opgaat, was hem ontgaan of negeerde hij bewust). Tragische held Joost Klein is een interessante totempaal in dit discours. Vanaf het begin omarmd door Timmerfrans en dus verworpen door eurocritici. Vervolgens door de usual suspects aangevallen omdat hij geen uitspraken wilde doen over de deelname van Israël aan het Songfestival wat hem weer op goed rapport kwam te staan in het rechterkamp dat hem vervolgens weer in de ban deed na een (vermeend) anti-Israëlisch incident tijdens een persconferentie waarop de Palliepijpers hem alsnog in de armen sloten als knuppel om de Joden mee te slaan. En toen moest de werkelijke massapsychose nog beginnen.