Oppervlakkig schimmig

Goh, wat verrassend. Extinction Rebellion profileert zich graag als een los verband zonder aanvoerders, maar is in werkelijkheid gewoon een organisatie met de bijbehorende leiders. Het is een grondig georganiseerd clubje bestaande uit aparte afdelingen voor specifieke onderwerpen en al die afdelingen hebben een afvaardiging in de Raad van Bestuur Nationale Coördinatie Cirkel, waar één overkoepelend persoon de agenda bepaalt en knopen doorhakt. U weet wel, zoals gebruikelijk in iedere normale organisatie. De leider, hier National Coordinator genoemd, is Chiara die niet met haar achternaam in de Volkskrant wil. "Ik ben voorzichtig, om te vermijden dat ik wettelijk voor iets aansprakelijk word gehouden." Dat klinkt allemaal heel raadselachtig en underground, totdat u ziet dat Chiara Tonndorf haar XR-functie gewoon met pasfoto en achternaam op haar LinkedIn (mirror) plempt. Waar de Volkskrant de rebellen gretig tracht te profileren als een vernieuwende en mysterieuze organisatie, is de werkelijkheid bureaucratisch saai. De enige reden voor alle geheimzinnigheid rond de organisatie-indeling lijkt een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van de aanvoerders. "Je wilt voorkomen dat autoriteiten denken dat een bepaalde machtsstructuur verantwoordelijk kan worden gemaakt voor overtredingen, dus dat wordt bewust een beetje vaag gehouden. Om jezelf te beschermen en te voorkomen dat je als organisator kunt worden gezien." De club die de samenleving constant verwijt geen verantwoordelijkheid te nemen probeert ironisch genoeg zichzelf aan alle kanten in te dekken voor de gevolgen van de eigen daden. Waar de protestboeren en andere milieuclubs als Greenpeace open zijn over hun activiteiten verschuilen XR'ers zich achter verzonnen afstandelijkheid. Daar is niets mysterieus aan, het is enkel wat lafjes.

Het is wachten op de eerste T-34's aan het front

We maakten in oktober al melding van de antieke T-62 tanks die door Rusland werden gemoderniseerd en nu verschijnen de eerste ""geüpdatete"" exemplaren aan het front. Dat "moderniseren" moet u overigens niet te serieus nemen, want de installatie van nieuwe optische systemen maken deze bejaarden blikken weliswaar iets geavanceerder dan toen ze tussen 1962 en 1975 uit de fabriek rolden, maar ze lijden nog steeds onder inferieure bepantsering en matige bewapening. Het oude wapentuig is in verschillende varianten al meermaals aangetroffen aan het front, maar dat Rusland nu zelfs zijn befaamde 1st Guards Tank Army (1GTA) moet herbewapenen met deze barrels, geeft aan dat ze wel echt door hun goede spul heen zijn. Deze 1 GTA zou oorspronkelijk vol trots de T-14 Armata gaan gebruiken, maar deze nieuwe generatie tanks is nooit in productie gegaan en de paar prototypes die zijn gebouwd hadden al moeite met een paraderondje over het Rode Plein, dus dat werd niets. En zo veroudert het Russische materiaal aan het front terwijl de thuisploeg steeds nieuwer speelgoed van hun westerse sponsoren ontvangt. Slecht nieuws voor de invallers die nu al maanden doen over de inname van een klein regiostadje. We voorspellen een bloedige zomer.

Applaus voor jezelf

De neo-hippies van XR kunnen op zoek naar een echte baan, Greta sturen we weer terug naar school en hetzelfde geldt voor die pubers bij de Nachtwacht. Al die doemschreeuwers, klimaathuilers en A12-blokkeerders hebben een nieuw levensdoel nodig nu blijkt dat we eigenlijk heel goed bezig zijn met z'n allen. "De elektriciteitsproductie uit hernieuwbare bronnen is in 2022 vergeleken met een jaar eerder met 20 procent gestegen. De elektriciteitsproductie uit fossiele bronnen daalde met 11 procent." Een stijging van twintig procent! Kost een Noordzee vol windmolens, maar dan heeft u ook wat. Nu denkt u misschien dat we vooral meer Oost-Europese bossen in de biomassacentrale hebben gepropt, maar hoewel biomassa nog steeds tot de hernieuwbare bronnen wordt gerekend (stop daar eens mee, red.) nam de productie daarvan juist af. De drammers zullen het allemaal te langzaam vinden gaan, maar zet deze trend de komende jaren door en gooi er nog een paar kerncentrales bij en we zijn klaar met dat klimaatgezeik. Zeespiegel bedwongen, ijsbeertjes gered en een dikke middelvinger gegeven aan Oekraïne-hatende gasleveranciers, maar daar hoort u niets over bij de mainstream actievoerders. Die proberen u nog steeds een klimaatschuldgevoel aan te praten met hun onzinnige kleefacties, terwijl al bijna half Nederland draait op groene energie. Geen wonder dat ze zoveel klimaatstress hebben.

Miepen in de notulen

Wat nou kloof tussen politiek en burger? Zet een paar senatoren bij elkaar en u krijgt exact hetzelfde gezeur over de arbeidsvoorwaarden als in ieder willekeurig kantoor in Nederland. Annabel van business development vindt haar bureaustoel niet lekker zitten, Rik van accounting zeikt over de drukte in de kantine terwijl Henk van sales het eten daar niet te hachelen vindt en zeurt over zijn salaris. Annelien van inkoop klaagt dat de vergaderingen te lang duren en Paul van marketing wil liever iedere dag thuiswerken, maar dat valt niet goed bij bijna-pensionado Peter die al zijn hele leven naar kantoor komt. En dan hebben we nog elitaire Annemarie die ondanks het nieuwe klimaatbeleid van marketing niet tussen het gepeupel in de trein wenst te zitten en gewoon wil vliegen op haar zakenreisjes naar Frankrijk. Het is exact hetzelfde gemor dat u op ieder kantoor kunt horen, met als grote verschil dat de Kamerleden voor hun 34k per jaar (excl vergoedingen) slechts één dag in de week werken. Het zijn net gewone burgers met hun typische burgerprobleempjes en burgerfrustraties, maar dan voor een onburgerlijk salaris. Klagen als een kantoorslaaf met het inkomen van een kantoorbaas. Tonen ze toch nog hun menselijke kant zo vlak voor de geplande reorganisatie van 15 maart. U bepaalt tenslotte niet wat de kantine serveert, maar wel, indirect, of dit klagende clubje hun baan behoudt. Kies verstandig.

Nog erger dan 1.000 euro beloven

Hoe wanhopiger de partij, hoe bizarder de proefballonnetjes zo vlak voor de verkiezingen en weinig partijen zo wanhopig als D66. Dus krijgt u als het aan Kaags hoofdstedelijke minions ligt binnenkort één vrijbrief voor een overtreding. Dat betekent zonder straf één keer een rekening te laat betalen, één keer fout parkeren, één keer via nepotisme een NPO-bobo een comfortabel wethoudersbaantje bezorgen en vervolgens een vermogen aan wachtgeld meegeven als ze het na een paar maanden weer zat is, één keer het afval een uur te vroeg aan de straat zetten, één keer discrimineren op kleur van iemands brandstof, één keer een ongewenste tegenstander verbieden, één keer smeerpijperij met jonge jongens, één keer uw hondenpoep niet oprapen, één keer een minnares stalken, één keer door rood rennen om de tram te halen, één keer uw middelvinger opsteken naar de scanauto van parkeerbeheer of één keer een intens dom idee pitchen zoals het sympathiek uitdelen van gele kaarten aan inwoners die compleet verdwalen in het doolhof van formulieren, vergunningen en toeslagen dat je de afgelopen jaren zelf hebt opgezet. Denk goed na over uw keus, u kunt maar één keer inzetten.

Meer viespeuken in de spotlight

2022 was het jaar van losse handjes en laagvliegende dickpics bij The Voice of Holland en dat staat helaas symbool voor de rest van de samenleving. Bijna tienduizend personen waren afgelopen jaar #BOOS en deden bij de politie melding van seksuele misdrijven en daarmee lag het aantal gevallen aanzienlijk hoger dan in de tien jaar daarvoor. Een stijging die waarschijnlijk niet wordt veroorzaakt door een toename van het aantal incidenten, maar doordat meer slachtoffers hun stoel durven om te draaien en hun verhaal doen als gevolg van de maatschappelijke aandacht rond het onderwerp. Bijna tienduizend meldingen van vieze Jeroentjes, opdringerige Ali's en grijpgrage Marco's. En dus bijna tienduizend viespeuken die weliswaar minder nationale aandacht krijgen, maar evenveel en vaak meer schade aanrichten. Bijna tienduizend daders, of zoals Linda de Mol ze zou omschrijven: potentieel relatiemateriaal. Bijna tienduizend! En dan gaat het volgens experts nog om "het uiterste topje van de ijsberg". Kom op zeg, is het verdomme echt zo moeilijk om uw handen thuis te houden?

Zie ze rennen

We zien een Audi RS3 op het schermpje van een politiedashcam en dan weten we genoeg: plofkrakers. In dit geval van die internationale entrepreneurs die in Duitsland hun slag slaan, omdat ze daar de geneugten van cash geld nog niet uit het oog zijn verloren. We treffen enkele faalhazen, want dit trio kwam terug van een avondje compleet geen buit vergaren en wordt opgewacht bij de Nederlandse grens. Een korte achtervolging toont aan dat deze testosteronballetjes absoluut niet overweg kunnen met het vermogen van de vierring, waardoor ze al vrij snel stranden en te voet wegschieten als een stel ratten vanonder een hooibaal. Met wat gericht schieten en bijtgrage hulphonden belanden uiteindelijk twee van de drie ploffers in de boeien. Een uitstekend stukje ongediertebestrijding op beeld! Lekker gewerkt van de dames en heren in het blauw, maar we vrezen nu al voor het flutstrafje waarmee deze lafbekjes volgende maand weglopen in de rechtbank.

Echt supergoed bezig met whatever u doet

Het is alweer tijd voor de meest gezapige nationale dag van alle nationale dagen: de Nationale Complimentendag. De ideale dag voor een validatieverslaafde samenleving vol poedelprijsjes, troostbekers en participatieawards. Meedoen is tenslotte belangrijker dan presteren in deze diepgewortelde zesjescultuur. In een wereld waar deze validatiedrang door social media inmiddels is omgezet in een verdienmodel lijkt een aparte Complimentendag ietwat achterhaald, maar we zijn hier op de roze hq de beroerdste niet en delen ook vandaag onze jaarlijkse lading tekstuele duimpjes uit. Ten eerste complimenten aan SV Spakenburg voor het behalen van de halve finale van de KNVB-beker. Nederland houdt van underdogs, dat is tenslotte de reden dat dit land wegsopt op Zelensky's prestaties in het Oost-Europese bloedbad. Daar over gesproken: complimenten aan deze loopgraafheld die glorieus weerstand biedt aan een zwerm aan laagvliegend lood. Complimenten aan de Duitsers die in opstand komen tegen een puur elektrisch wagenpark. Complimenten aan de Leidse Hortus botanicus voor hun enorme tampeloerissen. Complimenten aan de M134 Mini Gun en complimenten aan deze medic. Voor de rest laten we het over aan de experts: de reaguursels zijn tenslotte altijd al een bron van positiviteit en lovende woorden. Iedereen een compliment en u hoeft het niet eens te menen.

Verwachte, maar pijnlijke conclusies

Korte samenvatting van het OVV-rapport: de politie en het OM maakten een puinzooi van de kroongetuigedeal van Nabil B. en nu zijn drie mensen dood. De partijen verantwoordelijk voor de bewaking en de partijen verantwoordelijk voor het onderzoek werkten langs elkaar heen, waardoor de beveiligers niet over alle relevante informatie beschikten. Daarnaast handelde het OM op basis van ongecontroleerde aannames die achteraf bijzonder naïef en idioot klinken, zoals 'advocaten zijn geen doelwit, omdat die vervangbaar zijn' en 'zolang de kroongetuigedeal niet bekend is, loopt de familie van de kroongetuige geen gevaar'. Die laatste was extra gênant gezien er gelijktijdig al signalen waren dat Taghi op de hoogte was van Nabils plannen. Verder verliep de communicatie tussen het OM en de familie van Nabil en het OM en Peter R. bijzonder moeizaam, was de beveiliging voor de broer van Nabil nog niet op orde toen de deal werd aangekondigd en was de organisatie van de beveiliging te versplinterd over verschillende arrondissementen. Het volledige en snoeiharde rapport vindt u hierrr en een korte samenvatting hierboven in handige animatievorm, maar mocht u daar geen tijd voor hebben, dan kunnen we het samenvatten in één woord: clusterfuck. Een clusterfuck van een beveiligingsdienst die niet was opgewassen tegen de omvang en bruutheid van deze tegenstander en een versplinterde opsporingsdienst die geen partij bleek voor een goed georganiseerde crimineel. Wat een puinzooi.

Eddepet is heel zielig

Dikke huiltranen vandaag in het AD van Peter Lusse die Eddie Veenstra speelde in Vrienden voor het leven, omdat het spelen van Eddie Veenstra in Vrienden voor het leven het enige succes is dat hij ooit behaalde, waardoor iedereen hem blijft herkennen als Eddie Veenstra uit Vrienden voor het leven. Daarom gaat Peter Lusse, die dus Eddie Veenstra speelde in Vrienden voor het leven, nu het theater in om te vertellen hoe zwaar zijn leven is waarin iedereen hem blijft herkennen als Eddie Veenstra uit Vrienden voor het leven en om te zorgen dat er toch mensen komen kijken noemt hij de show Eddie voor het leven, vernoemd naar het personage Eddie Veenstra uit Vrienden voor het leven. En dat mag hij dus promoten in het AD, maar alleen omdat hij een herkenbaar gezicht heeft omdat hij ooit Eddepet in Vrienden voor het leven speelde. We kunnen wel stellen dat Peter Lusse die in een ver verleden Eddie Veenstra speelde in Vrienden voor het leven het heel zwaar heeft. De strijd in Bahkmut valt in het niet bij de strijd van deze acteur om enigszins relevant te blijven. Waarom haalt Giro 555 nog steeds geld op voor Turkije en Syrië terwijl die aardbeving al weken geleden was en de ramp genaamd Peter Lusse (fun fact: hij speelde ooit Eddie Veenstra in Vrienden voor het leven, red.) nog immer gaande is. Geef om deze man die ooit Eddepet speelde in Vrienden voor het leven!
INSTANT UPDATE: Ook bittere armoede voor Maxime Meiland