En huizen nog steeds duur

De ergste piek in de huizenmarkt is achter de rug, maar reden voor feest is er bij potentiële huizenkopers niet. De prijzen stijgen namelijk vrolijk door, maar nu iets minder hard. Waar de jaar-op-jaar-stijging in de eerste maanden van 2020 op meer dan 20 procent lag, waren bestaande koopwoningen in juli ""slechts"" 14,5 procent duurder dan een jaar eerder. U hoeft dus maar 14,5 procent meer te verdienen dan vorig jaar, en het dubbele van negen jaar geleden, om uw kans op een koophuis niet verder aan de horizon te zien verdwijnen. Dat zijn niet erg hoopvolle berichten en dat past weer prima bij de staat van het land die sowieso niet bijster positief is. Nederland ziet het massaal niet meer zitten. Nou ja, economisch dan. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek waren consumenten nog nooit zo negatief over de economie en hun financiële situatie in het afgelopen jaar en het komende jaar zien ze weinig rooskleuriger in. Het consumentenvertrouwen ligt op een historisch dieptepunt, het pessimisme over de economie was nog nooit zo hoog en de koopbereidheid van consumenten ligt historisch laag. Dankzij de geëxplodeerde inflatie, gekte op de huizenmarkt, enkele jaren aan coronaonzekerheid en een kabinet dat last heeft van een crisissencrisis heeft Nederland de hoop opgegeven. Dit land heeft geen nieuwe koers, maar een compleet nieuw schip nodig om ons uit deze vertrouwenscrisis te varen en de kans is klein dat dat onder leiding van de huidige matroos in het Torentje gaat lukken.

Nu het nog kan

Het hoofdstuk voor pure benzineslurpers nadert zijn einde en binnenkort zullen we mede onder druk van alsmaar strengere regelgeving de pagina omslaan naar hybride en elektrische auto's. Voordat motorgeluid alleen iets is dat via software uit uw speakers wordt gepompt levert het topsegment nog een paar ware posterboys af in Pebble Beach. Want autobeurzen zijn uit en elitaire champagnefeestjes zijn de nieuwe hotspot voor de presentatie van gelimiteerde miljoenenbakken. Compleet onbereikbaar voor de normale liefhebber, maar u hoeft ook geen Monet te kopen om de schoonheid te waarderen. Dus hieronder de laatste speeltjes van het benzinetijdperk voordat de batterijen definitief de wereld overnemen.

De opvolger van de Chiron is hybride en dus neemt Bugatti afscheid van hun immense W16 krachtpatser en uitzwaaien gebeurt met deze W16 Mistral. Een open versie van de Chiron maar dan met een nieuw design. Ideaal voor iedereen die bang is dat ze in een coupé niet goed genoeg te zien zijn terwijl ze het 1.600 pk sterke monster gebruiken om met 15 km/u langs het casino van Monaco te flaneren. Mogelijk de snelste open auto ter wereld (record moet nog gezet worden, red.) met een top die ergens ver boven de 400 km/uur ligt. Oplage van 99 exemplaren, vijf miljoen euro per stuk en allemaal al verkocht.

Iedereen tegen Rutte IV

Waar Hoekstra zijn pijlen richt op de stikstofcrisis om te voorkomen dat ook de laatste overgebleven CDA'ers bij Caroline in de schoot kruipen, richt D66 zich op het asieldossier. Niet via Sigrid Kaag, want die bidt nog driemaal daags richting het Torentje en kust elke avond voor het slapengaan het portret van Mark Rutte, maar via Europa. Daar stelt Sophie in 't Geld vraagtekens bij de buitenslapers in Ter Apel en verklikt ze Nederland bij de Europese Commissie. Die roept ze op om een inbreukprocedure te starten, zodat ook vanuit Europa druk wordt gezet op het verbeteren van de asielopvang en wat in het ergste geval kan leiden tot een zaak tegen ons polderlandje bij het Hof van Justitie. Ingezet door het Europa dat deze asielzoekers zevenhonderd veilige landen laat doorkruizen voordat ze in het overvolle Ter Apel aankomen en in een  asielmolen vallen die Sophie's eigen D66 draaiend houdt. Het Rutte IV waarvan de vier-partijen-fundering steeds sneller afbrokkelt en dat op het punt staat om onbewoonbaar verklaard te worden. Het vuur van de interne ontevredenheid wakkert aan en dreigt de restanten van dit gammele kabinet te verzwelgen. Is het al tijd om te blussen met nieuwe verkiezingen?

Ze knallen te hard

Mocht u nog de illusie hebben dat het gestuntel met explosieven bij geldmaatjes het werk is van professionele criminelen die weten wat ze doen, dan heeft u het mis. Dit is het werk van amateurs, meelopers die zichzelf willen bewijzen of zoals de politie het zelf omschrijft: "roekeloze en domme idioten uit kwetsbare wijken". Het mag duidelijk zijn dat de kwetsbare wijken de nieuwe achterstandswijken, kansenwijken, Vogelaarwijken, krachtwijken, prachtwijken en aandachtswijken zijn. Na tientallen projecten, buurtinitiatieven en focusgroepen nog immer een broedplaats van "roekeloze en domme idioten" die denken dat ze snel rijk kunnen worden door een flappentap te forceren. Van die "roekeloze en domme idioten" die met hun beperkte hersencapaciteit met steeds zwaardere explosieven spelen. Van die doe-het-zelf-knutselwerkjes met tien tot 25 keer de explosieve kracht van een handgranaat die complete gevels op straat deponeren. "Je moet er niet aan denken dat een gebouw met bewoners instort." Nee, daar moeten we zeker niet aan denken en daarom is het zo opvallend dat er dit jaar al ruim vijftig ontploffingen bij woningen, bedrijven en geldmaten in de Stad van de Hoop plaatsvonden voordat de lokale hermandad het zat was en er nu wat aan gaat doen. Twee speciale politieteams om die "roekeloze en domme idioten uit kwetsbare wijken" harder aan te pakken. Het werd tijd.

Jan doet niet meer mee

In de huizenmarktrace naar de top moeten we vandaag weer een afvaller melden. Jan Modaal streed moedig, maar moet toch opgeven. De kans dat een alleenstaande Jan ooit nog een eigen huis kan kopen is minimaal. Met de hogere hypotheekrente en extreme huizenprijzen is momenteel nog maar één procent van het complete aanbod bereikbaar voor alleenstaanden met een modaal inkomen. En die één procent is waarschijnlijk een garagebox in de randstad, een fietsenschuurtje in Zeeland of een hokje in de hardst bevende uithoek van Groningen. Voor Jantje zit er dus niets anders op dan afhaken in deze strijd om de koopwoningen en genoegen nemen met een levenslang huren, onder een brug slapen of het vinden van een rijke partner. Dat wil niet zeggen dat de andere groepen veilig zitten, want zelfs tweeverdieners zien hun mogelijkheden kelderen. "Een stel met een modaal inkomen kwam vorig jaar nog in aanmerking voor 36 procent van het totale woningaanbod; nu is dit 20 procent." Tweeverdieners kunnen zomaar de volgende afvallers worden in deze prijzenmarathon waar langzaam steeds meer mensen buiten de boot vallen totdat uiteindelijk alleen Prins Bernhard overblijft. Fijne wedstrijd!

Supersnel naar de zon

We waren een paar decennia afgeleid door het ontdekken van compleet nieuwe digitale werelden en lieten daardoor de echte wereld een beetje versuffen, maar we zijn terug als mensheid. Het is bijna vijftig jaar geleden dat de laatste man op de maan stond en bijna negentien jaar geleden vloog Concorde zijn laatste vlucht en sindsdien stonden we een beetje stil. Natuurlijk werden technieken beter, vliegtuigen zuiniger en stiller en bouwden we een awesome ruimtestation, maar het gevoel dat we grenzen verlegden verdween een beetje. Maar niet langer, want we maken een comeback. We gaan weer naar de maan (letterlijk), zetten de eerste stappen in ruimtetoerisme en gaan ook weer supersonisch vliegen. Met een nieuwe Concorde, die geen Concorde heet, maar wel verdomd veel op Concorde lijkt. De Boom Supersonic Overture gooit welgestelde reizigers weer in recordtijd over de oceaan met een topsnelheid van Mach 1.7 (2.082 km/uur). Londen naar New York in drieënhalf uurtjes en als KLM de ballen heeft om er een paar te kopen zal dat vanaf Amsterdam niet veel langer duren. Na United Airlines en Japan Airlines toont ook American Airlines lef door er al twintig te bestellen, dus de vraag is er. Het vliegtuig zelf nog niet, want ondanks het in juli gepresenteerde productieontwerp duurt het naar verwachting nog tot 2029 tot de eerste vliegtuigen in gebruik worden genomen. Maakt niet uit, want de neuzen staan weer de goede kant op, we durven weer te dromen en grenzen te verleggen. Nu al zin in de toekomst.

Arbeidsmarkt zit zonder arbeiders.

Het mag geen verrassing meer zijn, maar heel Nederland komt personeel tekort. Uw gele rups komt personeel tekort, het OM komt personeel tekort, uw favoriete eetschuur komt personeel tekort, uw busboer komt personeel tekort en zelfs uw babybezorgers komen personeel tekort. Het aantal vacatures blijft stijgen terwijl het aantal werklozen juist daalt en dat betekent dat voor iedere honderd werkzoekende momenteel 143 vacatures openstaan en dat wordt in officiële termen ook wel omschreven als 'teringveel'. Allemaal de schuld van niet-werkende vrouwen/te weinig import/te veel flutbanen/het verbod op kinderarbeid/de luie jeugd/al die verdomde deeltijders (selecteer maar wat bij uw opvatting past, red.). Ook vervelend als u al wel werkt, want 36 procent van de ondernemers registreert een verhoogde werkdruk door het personeelstekort. Wel weer fijn als u nog een nieuwe baan zoekt, want niet alleen is de keuze reuze, maar ook hoeft u helemaal niets te kunnen. Werkgevers nemen uit pure wanhoop ongeschikt personeel aan, omdat er verder niemand te krijgen is. Twee linkerhanden en toch in de bouw werken? Geen probleem! Altijd al een keer willen opereren? Dit is uw kans! De arbeidsmarkt is in complete paniek en u bent letterlijk niet meer vervangbaar. Dus vraag om die loonsverhoging, auto van de zaak of extra vakantiedagen: de macht ligt bij de arbeiders. Krijgt de PvdA toch nog gelijk.

Faalhaas op klokjesjacht

Arriveren, scootertje op de standaard, naar binnen gluren, slijptolletje, toch geen slijptolletje, scootertje verplaatsen, standaardje uit, bommetje plakken, aansteker oprapen, lontje ontbranden, dekking zoeken, scooter niet vergeten, grote boem, horloges en ringen graaien en wegwezen. Het leven van een plofkraker is hard werken en levert verdomd weinig op, want onze 21-jarige steeldief kwam niet ver. "Op de video is niet te zien dat de man onderuit gaat nadat hij op de vlucht is geslagen. Met verwondingen vlucht hij verder, maar de politie vindt hem en zijn scooter even later. De buit - horloges en ringen - ligt op straat." Wat een amateur. Al dat werk om een paar honderd meter verderop met zijn gezicht tegen de straatstenen in de boeien te worden geslagen. Het is maar goed dat hij de komende tijd ruimschoots de gelegenheid krijgt om zijn carrière te overdenken, want het is duidelijk dat we hier geen natuurtalent aan het werk zien.

Want de wereld is groter dan alleen het Westen

Terwijl de Oekraïense militairen weer wat winst pakken in Cherson, strijdt Poetin vandaag voor het Russische imago op de ARMY 2022: de grote, jaarlijkse militaire beurs in Moskou. De plek waar hij delegaties van 72 landen verwelkomt en daarmee naar de buitenwereld aantoont dat de Westerse sancties hem niet raken. Want ook zonder Europa en de Verenigde Staten blijven er genoeg minder principiële naties over om mee te handelen, zoals India, China en andere Oosterse vriendjes. Aan Vladimir de taak om zijn bondgenoten ervan te overtuigen dat het Russische materieel beter is dan de brandende wrakken in Oekraïense weilanden doen vermoeden en dat zijn budget om nieuw speelgoed van hen te kopen beter is dan de Russische economie doet vermoeden. Want die driedaagse oorlog is nu al een half jaar gaande en dat kostte Rusland al de McDonalds, IKEA, Dior, Swarovski en Adidas. Merken die prima te vervangen zijn, maar dan moet dat lijntje naar het Oosten wel intact blijven. En dus toont Rusland een lading aan geavanceerd wapentuig om te laten zien dat ze geen Westerse fabrikanten nodig hebben om een groot modern leger te bouwen. Dat we dit moderne spul nauwelijks aan het front zien doet vermoeden dat het doe-het-zelven niet zonder problemen verloopt, maar de journalist die daarover begint bij Poetin zien we waarschijnlijk niet meer terug. Dit is Poetins moment om te tonen dat hij nog immer meespeelt met de grote jongens. Dat hij nog steeds net zo ver kan plassen als de andere grootheden, ook al lachen die verduivelde Oekraïense boeren hem in zijn gezicht uit.

Jullie hebben je kans gehad

Het is een jaar geleden dat Kabul viel. Een jaar geleden dat toenmalig minister van Defensie Ank Bijleveld moest uitleggen dat haar bioscoopbezoek wat ongelukkig was. Een jaar geleden dat alle voorspellingen over de slagkracht van de Taliban een onderschatting bleken. Een jaar geleden dat het Afghaanse leger, waar de Westerse wereld miljarden dollars instak, net zo sterk bleek als een servet in een tornado. Een jaar geleden dat de Amerikanen en hun bondgenoten in blinde paniek het land ontvluchtten en hun democratie en mensenrechten meenamen, maar apparatuur, wapens en lokale partners achterlieten. Een deel van die lokale partners hebben we uiteindelijk nog naar Nederland gesmokkeld, maar voor zo'n zeshonderd achterblijvers wordt door minister Hoekstra nog één poging gedaan en daarna kunnen ze de schijt krijgen. Dit najaar zet Nederland definitief een punt achter het Afghanistanavontuur en kan het dossier in de archiefkast voor mislukte projecten. Wat achterblijft is een Afghanistan dat precies is geworden wat u verwacht van een land dat wordt geleid volgens een Middeleeuwse ideologie: met een stevig onderdrukte bevolking, een ingestorte economie en een algehele haat richting iedereen die niet een streng gelovige baardman is. Vrijheid en vooruitgang werden aangeboden, maar moesten een jaar geleden hangend aan het landingsgestel van een C17 definitief het land verlaten. Afghanistan is alweer een jaar lang van de Afghanen en ze zoeken het maar uit.